آیه 13 سوره رعد

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۸:۳۸ توسط مهدی موسوی (بحث | مشارکت‌ها) (نزول)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَيُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَالْمَلَائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَيُرْسِلُ الصَّوَاعِقَ فَيُصِيبُ بِهَا مَنْ يَشَاءُ وَهُمْ يُجَادِلُونَ فِي اللَّهِ وَهُوَ شَدِيدُ الْمِحَالِ

مشاهده آیه در سوره


<<12 آیه 13 سوره الرعد 14>>
سوره : سوره الرعد (13)
جزء : 13
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و رعد (و برق و همه قوای عالم غیب و شهود) و جمیع فرشتگان همه از بیم (قهر) خدا به تسبیح و ستایش او مشغولند، و صاعقه‌ها را بر سر هر قومی بخواهد می‌فرستد، باز هم کافران در (قدرت) خدا جدل می‌کنند با آنکه او سخت انتقام است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

The Thunder celebrates His praise, and the angels [too], in awe of Him, and He releases the thunderbolts and strikes with them whomever He wishes. Yet they dispute concerning Allah, though He is great in might.

معانی کلمات آیه

محال: محال: كيد، عقوبت، عذاب. طبرسى گويد: «المحال: الاخذ بالعقوبة».[۱]

نزول

«شیخ طوسى» گوید: درباره کسانى که این آیه نازل گردیده دو قول است: اول، بنا به روایت منقول از انس بن مالک و عبدالرحمن صحار العبدى و مجاهد درباره یک نفر از مردان طاغى نازل شده که نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله آمد و با وى مجادله کرد و گفت: یا محمد خداى تو از چه جنسى است؟ آیا از لؤلؤ است یا از یاقوت؟ و یا از جنس طلا است یا نقره؟ در این هنگام صاعقه اى آمد و آن مرد را از بین برد.

دوم بنا به روایت منقول از ابن جریج درباره شخصى بنام اربد نازل شده هنگامى که او و عامر بن الطفیل قصد کشتن رسول خدا صلی الله علیه و آله را داشتند، اربد هنگامى که شمشیر خود را براى کشتن پیامبر در دست گرفت دست وى خشک شد و با نومیدى مراجعت کرد و در بین راه صاعقه اى به او رسید و سوخت و عارم گرفتار غده اى در بدن گردید و از اثر آن غده وفات یافت[۲].[۳]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ وَ يُرْسِلُ الصَّواعِقَ فَيُصِيبُ بِها مَنْ يَشاءُ وَ هُمْ يُجادِلُونَ فِي اللَّهِ وَ هُوَ شَدِيدُ الْمِحالِ «13»

رعد با ستايش او و فرشتگان از بيم او تسبيح مى‌كنند و او صاعقه‌ها را فرو مى‌فرستد تا هر كه را بخواهد مورد اصابت قرار دهد، در حالى كه آنان درباره خداوند به جدال مى‌پردازند و او سخت كيفر است.

نکته ها

در فرهنگ قرآن، كلّ هستى در حال تسبيح خداوند، آنهم تسبيحى براساس علم وشعور وانتخاب. جالب آنكه قرآن بگونه‌اى اين مطلب را طرح و بيان مى‌كند كه اذهان را به خود متوجّه سازد و ردّى بر ناباورى‌ها باشد. از جمله:

1. آوردن الفاظى مثل «سبح» و «يُسَبِّحُ» كه صراحت در اين معنا دارد.

2. تكرار اين مطلب در سوره‌هاى متعّدد.

3. آوردن مسئله تسبيح موجودات در ابتداى سوره و بلافاصله بعد از «بسم‌اللَّه».

4. آوردن كلماتى از قبيل: قنوت وخضوع همه هستى‌ «كُلٌّ لَهُ قانِتُونَ» «1»، سجده ستارگان و گياهان‌ «وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدانِ» «2»، اطاعت آسمان وزمين‌ «قالَتا أَتَيْنا طائِعِينَ» «3»، آگاهى موجودات در نماز و تسبيح‌ «كُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَ تَسْبِيحَهُ» «4»


«1». بقره، 116.

«2». الرحمن، 6.

«3». فصّلت، 11.

«4». نور، 41.

جلد 4 - صفحه 328

5. خطاب انسان به اينكه شما تسبيح آنان را درك نمى‌كنيد. «لا تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ» «1»

«محال» از «حِيلَةً» به معناى هر نوع چاره‌انديشى پنهانى است و چون چاره‌انديشى ملازم علم و قدرت است، لذا مفسران‌ «شَدِيدُ الْمِحالِ» را «شديد القوة و العذاب» معنى كرده‌اند.

در برخى آيات قرآن، تسبيح و حمد الهى در كنار هم قرار گرفته‌اند؛ «يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ»، «إِنْ مِنْ شَيْ‌ءٍ إِلَّا يُسَبِّحُ بِحَمْدِهِ» «2» چنانكه در ذكر ركوع و سجود نيز چنين مى‌گوييم؛ «سبحان ربى العظيم و بحمده» و «سبحان ربى الاعلى و بحمده»

در روايات متعدّدى از اهل سنّت آمده است كه پيامبراكرم صلى الله عليه و آله به هنگام شنيدن صداى رعد سخن خود را قطع كرده و به دعا مشغول مى‌شدند و ديگران را نيز به اين كار ارشاد مى‌فرمودند. «3»

برخى صاعقه‌ها كيفر و عذاب الهى مى‌باشند كه بر اقوام گنهكار نازل مى‌شوند، مانند قوم ثمود ... فَأَخَذَتْهُمْ صاعِقَةُ الْعَذابِ الْهُونِ بِما كانُوا يَكْسِبُونَ‌ «4»

پیام ها

1- رعد نيز مثل فرشته، تسبيحى آگاهانه و از روى شعور دارد، زيرا كلمه رعد و فرشته در كنار هم آمده‌اند. «يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلائِكَةُ»

2- تسبيح فرشتگان بر اساس خداترسى و خشيت است. «مِنْ خِيفَتِهِ»

3- صاعقه و صاعقه‌گرفتگى يك امر تصادفى نيست، بلكه با خواست خدا و مطابق قوانين الهى است. «يُرْسِلُ الصَّواعِقَ فَيُصِيبُ بِها مَنْ يَشاءُ»

4- براى انسان لجوج، چيز خطرناكى مثل صاعقه هم بازدارنده نيست. «يُجادِلُونَ»

5- در فكر حيله وخدعه وجدال با خدا نباشيد كه با او نمى‌توان درافتاد. «هُوَ شَدِيدُ الْمِحالِ»

6- هرگونه تدبير و حيله‌اى بد نيست، چه بسا كه بايد در برابر افرادى، سخت‌ترين تدبيرها و برنامه‌ريزى‌ها را بكار برد. «شَدِيدُ الْمِحالِ»


«1». اسراء، 44.

«2». اسراء، 44.

«3». تفسير درالمنثور.

«4». فصّلت، 17.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌4، ص: 329

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا نسائى در سنن خود و بزار از انس روایت کنند که رسول خدا صلی الله علیه و آله مردى از اصحاب خود را نزد یک نفر از بزرگان جاهلیت فرستاد و او را به خداى یکتا دعوت کرد. آن مرد گفت: خدائى که محمد مى گوید او را پرستش کنم آیا از آهن است یا از مس؟ و یا از طلا است یا نقره؟ مرد قاصد جریان امر را براى رسول خدا صلی الله علیه و آله پیام آورد. پیامبر براى دومین بار و سومین بار او را فرستاد و همان جواب را شنید. خداوند صاعقه اى فرستاد و آن مرد جاهلى را سوزانید و این آیه نازل گردید.
  3. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص463.

منابع