آیه 24 سوره فتح

از دانشنامه‌ی اسلامی
نسخهٔ تاریخ ‏۲۸ آوریل ۲۰۱۶، ساعت ۰۰:۳۲ توسط Quran (بحث | مشارکت‌ها) (صفحه‌ای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|وَهُوَ الَّذِي كَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ عَن...» ایجاد کرد)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

وَهُوَ الَّذِي كَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَكَّةَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَكُمْ عَلَيْهِمْ ۚ وَكَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِيرًا

مشاهده آیه در سوره


<<23 آیه 24 سوره فتح 25>>
سوره : سوره فتح (48)
جزء : 26
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

و او خدایی است که دست کفّار را از سر شما و دست شما را هم به زمین مکّه پس از فیروزیتان از سر آنها کوتاه کرد (که به امر خدا پیغمبر روز فتح مکّه برای حفظ جان دشمنان خانه‌هایی را پناه قرار داد) و خدا به هر چه می‌کنید بیناست.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

It is He who withheld their hands from you, and your hands from them, in the valley of Makkah, after He had given you victory over them, and Allah sees best what you do.

معانی کلمات آیه

«بَطْنِ مَکَّةَ»: وسط مکه. درون مکه. مراد سرزمین حدیبیه است که نزدیک مکه است. «أَظْفَرَکُمْ»: شما را پیروز گرداند.

نزول

«شیخ طوسى» گویند: ابن عباس گوید: مشرکین چهل نفر را براى جنگ با مسلمین فرستادند. مسلمین بر آن‌ها غلبه یافته و آنان را به اسیرى نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله آوردند. پیامبر آن‌ها را واگذاشت و این آیه درباره اهل حدیبیه و اهل مکه نازل شده است نه درباره اهل خیبر.[۱]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


وَ هُوَ الَّذِي كَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَكَّةَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَكُمْ عَلَيْهِمْ وَ كانَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ بَصِيراً «24»

و او كسى است كه بعد از آنكه شما را (در حديبيّه) بر آنان پيروز ساخت، در درون مكّه (نيز) دست آنان را از شما و دست شما را از آنان كوتاه كرد و خداوند به هر كارى كه مى‌كنيد بيناست.

جلد 9 - صفحه 138

نکته ها

ظاهراً مقصود از دست كشيدن هر دو طرف از جنگ، همان صلح حديبيّه است. زيرا مشركان مكّه خود را آماده‌ى جنگ كرده بودند و پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله نيز از مسلمانان، بيعت وفادارى گرفته بود و هر دو طرف، دشمن سرسخت يكديگر بودند.

در صلح حديبيّه، خداوند از يك سو دست تجاوز مشركان را قطع كرد و از سوى ديگر مؤمنان را از كشتن مشركان بازداشت كه اين نيز به دو دليل، در آن تاريخ نعمت بود: يكى حفظ قداست حرم و مكّه كه نبايد به دست مسلمانان هتك و ضايع شود وديگرى آتش‌بس ده‌ساله‌اى بود كه در قرارداد صلح آمد، و در اين مدّت، جمع بسيارى به مسلمانان پيوستند، و به خاطر آنكه مسلمانان كسى از آنان را نكشته بودند، در سال بعد، عمره دسته‌جمعى انجام دادند و سال بعد با شكوه و هيبت هرچه تمام‌تر، مكّه را فتح كردند، كه تمام اينها از بركات آن صلح بود.

اگر در حديبيّه، جنگ و درگيرى رخ مى‌داد و نفراتى از مشركان كشته شده بودند، راه صلح، آتش بس و راه عمره در سال‌هاى بعد و راه حفظ و قداست مكّه و شايد راه فتح مكّه در آينده بسته شده بود، به همين دليل، صلح حديبيّه را فتح مبين و راه گشاى نفوذ با عزّت اسلام و زمينه ساز رشد سريع اسلام دانسته‌اند.

پیام ها

1- سنّت خداوند در مورد لطف به مؤمنان، قطعى و حتمى است. «وَ لَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِيلًا وَ هُوَ الَّذِي كَفَّ أَيْدِيَهُمْ عَنْكُمْ»

2- تمام پيروزى‌ها و پيشرفت‌ها، به تدبير و اراده الهى است. وَ هُوَ الَّذِي‌ ...

3- امنيت و در امان ماندن از دشمن، آنهم در ميان دشمن، نعمتى بزرگ است.

«بِبَطْنِ مَكَّةَ»

4- گاهى صلح، نشانه پيروزى است. «مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَكُمْ عَلَيْهِمْ»

تفسير نور(10جلدى)، ج‌9، ص: 139

پانویس

  1. پرش به بالا صاحب مجمع البیان گوید: سبب نزول آیه چنین است که مشرکین چهل نفر را در سال حدیبیه مأمور کردند تا با مسلمین جنگ کنند. آنان پس از جنگ اسیر شدند و سرانجام نزد رسول خدا صلی الله علیه و آله آوردند. پیامبر دستور فرمود که آن‌ها را آزاد سازند چنان که ابن عباس گوید: انس گوید، اینان هشتاد نفر بودند از اهل مکه که در سال حدیبیه از جبل تنعیم پائین آمدند تا با مسلمین بجنگند هنگام جنگ در اوقات نماز صبح بوده است. پیامبر در این جنگ آن‌ها را دستگیر نمود و سپس آزاد ساخت چنان که در صحیح مسلم و صحیح ترمذى و سنن نسائى نیز از انس روایت شده و همچنین ابن اسحق هم از ابن عباس روایت و نقل نموده است، عبدالله بن مغفل گوید: پیامبر در زیر سایه درختى نشسته بود. در مقابل او على مشغول نوشتن نامه صلح بود در این میان سى نفر جوان رزمنده با اسلحه از کمین گاه بیرون آمدند. پیامبر به آن‌ها نفرین فرستاد خداوند هم آن‌ها را از نظر انداخت و ما آن‌ها را دستگیر ساختیم سپس آزاد نمودیم و این آیه نازل شد.

منابع