آیه 64 سوره نمل
| <<63 | آیه 64 سوره نمل | 65>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
یا آن کس که نخست آفرینش را آغاز می‌کند آن‌گاه همه را (به سوی خود) باز می‌گرداند، و آن کس که از آسمان و زمین به شما روزی می‌دهد؟ آیا با وجود خدای یکتا خدایی هست؟ بگو: اگر راست می‌گویید (که غیر خدا هم کسی در آفرینش مؤثر است) بر دعوی خود برهانی بیاورید.
[آیا آن شریکان انتخابی شما بهترند] یا آنکه مخلوقات را می آفریند، آن گاه آنان را [پس از مرگشان] بازمی گرداند؟! و کیست آنکه از آسمان و زمین شما را روزی می دهد؟ آیا با خدا معبودی دیگر هست [که شریک در قدرت و ربوبیت او باشد؟] بگو: اگر راستگویید دلیل خود را بیاورید.
يا آن كس كه خلق را آغاز مى‌كند و سپس آن را بازمى‌آورد، و آن كس كه از آسمان و زمين به شما روزى مى‌دهد؟ آيا معبودى با خداست؟ بگو: «اگر راست مى‌گوييد، برهان خويش را بياوريد.»
يا آن كه مخلوقات را مى‌آفريند سپس آنها را باز مى‌گرداند، و آن كه از آسمان و زمين به شما روزى مى‌دهد. آيا با وجود اللّه خداى ديگرى هست؟ بگو: اگر راست مى‌گوييد، برهان خويش بياوريد.
یا کسی که آفرینش را آغاز کرد، سپس آن را تجدید می‌کند، و کسی که شما را از آسمان و زمین روزی می‌دهد؛ آیا معبودی با خداست؟! بگو: «دلیلتان را بیاورید اگر راست می‌گویید!»
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«یَبْدَأُ»: می‌آغازد. «الْخَلْقَ»: آفرینش. «یَبْدَأُ الْخَلْقَ»: اشاره به سرآغاز جهان و آفرینش آن از عدم است. شاید هم مراد آفرینش مستمرّ اشیاء و انسانها در همه ازمنه و ادوار جهان باشد (نگا: قصص / ، رحمن / ). «یُعِیدُهُ»: آفرینش را بار دیگر برگشت می‌دهد. مراد رستاخیز است. شاید هم مراد اعاده مستمرّ حیات و ممات برخی از موجودات و گردش چرخه زندگی در همین جهان با دست قدرت خدای سبحان باشد. از قبیل تبدیل لاشه و گیاه به خاک، و خاک به لاشه و گیاه و ... (نگا: روم / ).
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
أَمَّنْ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ «64»
كيست كه آفرينش را آغاز مى‌كند، سپس آن را (در قيامت) باز مى‌گرداند و كيست كه شما را از آسمان و زمين روزى مى‌دهد؟ آيا با خداوند معبودى هست؟ بگو: اگر راست مى‌گوييد برهانتان را بياوريد.
نکته ها
از آيه‌ى 60 تا اين آيه، پنج مرتبه پى در پى، جمله‌ى «أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ» آمده است كه براى باطل كردن شرك و نفى خدايان دروغين مى‌باشد.
روزىِ انسان، گاهى مثل نور، هوا و باران، از آسمان است و گاهى مثل سبزى و ميوه از زمين و گاهى از حيوانات است كه آنها نيز با واسطه، از زمين استفاده و رشد مى‌كنند و گاهى از معادن است كه آنها نيز از زمين هستند. «1»
از نظر قرآن هيچ آفريده‌اى محو نمى‌شود بلكه از نظر ماست كه مفقود مى‌شود. «2» معاد، برگرداندن معدوم نيست تا بعضى خيال كنند كارى محال است، بلكه رجوع موجودات به شكل اوّل است، بعد از تغييرى كه در شكل آنها به وجود آمده است.
آيات تكرارى قرآن، با نوآورى همراه است: از آيه‌ى 60 تا 64، جمله‌ى «أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ»* تكرار شده، لكن هر بار با يك جمله‌ى تازه همراه است:
- در آيه‌ى 60 مى‌خوانيم: «بَلْ هُمْ قَوْمٌ يَعْدِلُونَ» مشركان انحراف دارند.
- در آيه‌ى 61 مى‌خوانيم: «بَلْ أَكْثَرُهُمْ لا يَعْلَمُونَ» انحرافشان به خاطر جهل است.
- در آيه‌ى 62 مى‌خوانيم: «قَلِيلًا ما تَذَكَّرُونَ» و حالا كه جاهلند، كمتر متذكّر مى‌شوند.
- در آيه‌ى 63 مى‌خوانيم: «تَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ» خداوند از شرك آنان منزّه است.
- در آيه‌ى 64 مى‌خوانيم: «قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ» اينها بى‌دليل به سراغ شرك رفته‌اند.
«1». تفسير نمونه.
«2». تفسير الميزان.
جلد 6 - صفحه 447
پیام ها
1- همان قدرتى كه در آغاز آفريد، باز هم مى‌تواند آن را برگرداند. «يَبْدَؤُا- يُعِيدُهُ»
2- معاد، جسمانى است. «يُعِيدُهُ»
3- با سؤال، وجدان‌ها را بيدار كنيد. «أَمَّنْ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ- مَنْ يَرْزُقُكُمْ- أَ إِلهٌ»
4- مخالفان شما اگر برهان دارند بپذيريد. «قُلْ هاتُوا»
5- اسلام، دين برهان است و از مخالفان خود هم برهان مى‌طلبد. «قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
أَمَّنْ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (64)
نوع پنجم- آنچه متعلق است به حشر و نشر:
أَمَّنْ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ: آيا كيست آنكه ايجاد فرمايد مخلوقات را؟ (استفهام انكارى) يعنى نيست در عالم وجود ذاتى كه بيافريند و از عدم بوجود آورد خلق را مگر ذات يگانه قادر متعال كه آثار قدرت او هويداست. ثُمَّ يُعِيدُهُ: پس اعاده دهد و باز آورد آن را بعد از آنكه به حسب ظاهر نباشد، يعنى آن را در روز قيامت مبعوث و زنده فرمايد.
جلد 10 - صفحه 71
تنبيه: آيه شريفه اثبات حشر و نشر را فرمايد، از راه تنظير و تشبيه به آنچه اعلى و اعظم است كه ايجاد اصل خلقت باشد در مقابل منكرين حشر كه معتقد بودند اعاده هر چيزى كلّيتا اسهل و اهون از ابتدا و ابداع آن چيز است؛ و با اين وصف منكر حشر و نشر بودند اعاده ارواح به اجساد را در روز قيامت؛ پس حق تعالى احتجاج فرمايد بر ايشان به طريق استفهام انكارى: كيست آن ذاتى كه ايجاد فرمايد خلق را، و البته عقل اذعان نمايد به آنكه نيست در عالم وجود قادرى بر خلق اشياء مگر ذات يگانه الهى، پس نيست ذاتى قادر بر حشر اجساد مگر خداى فرد سبحان جلّ جلاله.
وَ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ: و كيست آنكه روزى دهد شما را از آسمان به باران و از زمين به نباتات، و يا به اسباب آسمانى و زمينى روزى مى‌بخشد شما را، يعنى نيست در عالم روزى دهنده‌اى مگر رزّاق حقيقى ذات يگانه سبحانى. أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ: آيا خدائى هست شريك با خداى به حق كه اين كارها تواند كرد و قادر بر ايجاد و اعاده و روزى دادن باشد. قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ: بگو اى پيغمبر بياوريد حجت روشن خود را بر آنكه كسى غير از اللّه بر اين امور قدرت دارد، إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ: اگر هستيد راستگويان در آنكه خدائى ديگر هست، زيرا كمال قدرت از لوازم الوهيت باشد و آن غير خداى به حق را ثابت نيست، و ذات مبدء معيد خالق رازق يكه و يكتاست در خلاقيت و رزاقيت و قادريت، و شريك و نظير و مثل و مانند نداشته و نخواهد داشت.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
أَمَّنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ وَ يَجْعَلُكُمْ خُلَفاءَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ قَلِيلاً ما تَذَكَّرُونَ (62) أَمَّنْ يَهْدِيكُمْ فِي ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَنْ يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ تَعالَى اللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ (63) أَمَّنْ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَ مَنْ يَرْزُقُكُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ قُلْ هاتُوا بُرْهانَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ (64) قُلْ لا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ ما يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ (65) بَلِ ادَّارَكَ عِلْمُهُمْ فِي الْآخِرَةِ بَلْ هُمْ فِي شَكٍّ مِنْها بَلْ هُمْ مِنْها عَمُونَ (66)
ترجمه
آيا كيست كه اجابت ميكند مضطر را چون بخواند او را و برميدارد بدى را و ميگرداند شما را جانشينان در زمين آيا خدائى با خدا است اندكى متذكر ميشويد
آيا كيست كه راه مينمايد شما را در تاريكيهاى بيابان و دريا و آنكه ميفرستد بادها را ببشارت پيشاپيش رحمتش آيا خدائى با خدا است برتر آمد خدا از آنچه شريك ميدانند
آيا كيست كه نخست ميآفريند خلق را پس اعاده ميدهد آنرا و كيست كه روزى ميدهد شما را از آسمان و زمين آيا معبودى است با خدا بگو بياوريد دليلتان را اگر هستيد راستگويان
بگو نميداند هر كه در آسمانها و زمين است غيب را مگر خدا و نميدانند چه وقت برانگيخته ميشوند
بلكه بكمال رسد علمشان در آخرت بلكه آنها در شك ميباشند از آن بلكه آنها
جلد 4 صفحه 160
از آن كورانند.
تفسير
خداوند منّان بعد از بيان نعم بى پايان خود اشاره بدليل توحيد ارتكازى عمومى فرموده باين تقريب كه هر كس هر دينى دارد وقتى بيچاره و درمانده و مضطر و از همه جا رانده شد قهرا متوسل بيك مبدء غيبى ميشود و ميبينيم رفع گرفتارى و دفع همّ و غم و كشف كر به از او ميشود و بدى حالش مبدل بخوبى ميگردد آيا كيست آن قادر توانائى كه در اين قبيل مواقع دستگيرى كند از بنده جز خداى يگانه كه بندگان خود را وارث زمين و جانشين امم ماضيه قرار داده و نميخواهد آنها را بيچاره و درمانده به بيند با آنكه متوجه باو شده‌اند و از غير او نااميد و باو اميدوارند آيا غير از او خدائى هست كه چنين قدرتى داشته باشد و با اين وضوح امر بعد از رفع گرفتارى باز شما مردم كمى متذكر مى‌شويد كه چنين خداى مهربانى داريد و كمى شكرگزارى ميكنيد از نعم بى‌پايان حق و بعضى يذّكّرون بيا و تشديد ذال قرائت نموده‌اند يعنى با وجود اين مشركين كمى متذكر ميشوند و در هر حال لفظ ما زائده است و قمى ره از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه اين آيه در شأن قائم آل محمد صلّى اللّه عليه و اله و سلّم نازل شده و او است بخدا آن مضطرى كه وقتى نماز بخواند در مقام دو ركعت و بخواهد از خدا اجابت ميكند و بر طرف ميفرمايد بدى را و قرار ميدهد او را خليفه در زمين و در روايتى ديگر ذكر شده كه اول كسيكه با او بيعت مى‌كند جبرئيل عليه السّلام است و پس از او سيصد و سيزده مرد و ظاهرا مراد بيان فرد اجلى باشد از مضطر و خليفه خدا در زمين و اجابت دعا و نيز بتجربه قطعيه رسيده كه در بيابان و دريا گاه ميشود كه بسبب تاريكى و غيره مردم راه را گم ميكنند ناگاه از غيب وسيله‌اى براى ارائه طريق ميرسد كه انسان مبهوت ميشود اين كه بود و چه بود و از كجا آمد و بكجا رفت و قبل از نزول باران گاهى بادهائى ميوزد كه از آن فهميده ميشود كه باران ميآيد در صورتى كه مردم محتاج باشند بخبر داشتن حتى حيوانات هم با خبر ميشوند و تدارك نزول آنرا مينمايند آيا كيست كه اين عنايات را به بندگان خود دارد جز خداى مهربان يگانه آيا بتهاى بى شعور چنين قدرتى و محبّتى دارند واضح است كه خداوند منزّه است از اين قبيل شركاء و احتياج بكمك كسى ندارد چه رسد
جلد 4 صفحه 161
باين ناكسان و نيز روزى شما بندگان كه بأسباب آسمانى و زمينى براى شما فراهم ميشود و معلوم است كه همه آنها وسائل يك اداره هستند آيا كيست مدير اين اداره غير از خداى يگانه كه شما را بدوا خلق فرموده و روزى شما را بعهده گرفته و بعدا ميميراند و باز در آخرت اعاده ميدهد براى تكميل نعمت آيا بتهاى فاقد همه چيز اين اسباب را تهيه نموده و مينمايند يا قدرت بر ايجاد و افناء و اعاده دارند اگر دليلى بر ادّعاء خودتان داريد كه اين جمادات توانائى بر اين امور دارند يا ميتوانند دخالتى داشته باشند بياوريد چون ادعاء بى دليل بهيچ وجه مسموع و مورد قبول عقلاء نيست و نخواهد بود و براى افاده اختصاص كمال علم بذات احديّت و جواب سؤال كفار از وقت اعاده خلق به پيغمبر اكرم دستور فرموده كه بفرمايد هيچ كس در آسمان و زمين علم غيب ندارد و از آتيه خبردار نيست جز خدا و مردم نميدانند چه وقت مبعوث ميشوند براى مجازات اعمالشان بلكه بتدريج تدارك و تكميل ميشود علم آنها تا روز قيامت كه مشهود ميگردد اوضاع آنعالم و خصوصيّات آن نشئه و ديگر براى احدى شبهه‌ئى از هيچ جهت در آن باقى نميماند بلكه فعلا در شك و حيرتند از وقت و كيفيّت و احوال آن بلكه بكلّى منكر و كور از ديده بصير تند خلاصه آنكه مردم تا در دنيا هستند بعضى عالمند ولى بأدلّه و امارات كه بايد بتدريج بدرجه كمال برسند و بعضى متحيّر و شك زده و سر گردانند و بعضى بكلى جاهل و غافل و نادانند كه تصوّر ميكنند اصلا آخرتى نيست دسته اول ناجى و دو دسته ديگر هالكند ولى دسته اخيره اسوء حالا ميباشند كه بجهل مركّب گرفتار هستند و كلمه ادّارك تدارك بوده تاء در دال ادغام شده و همزه زياد گشته و بعضى بدون الف با تخفيف دال و تشديد آن قرائت نموده‌اند و قمى ره در تفسير اين جمله فرموده مراد آنستكه عالم شدند چيزيرا كه جاهل بودند در دنيا و معلوم است كه مراد از لفظ ماضى مستقبل است و در نهج البلاغه است كه روزى امير المؤمنين عليه السّلام از بعضى امور آينده خبر داد كسى عرض كرد يا امير المؤمنين خدا بتو علم غيب عطا فرموده حضرت خنديد و فرمود اين علم غيب نيست اين علمى است كه از عالمى آموخته شده جز اين نيست كه علم غيب علم بوقت قيامت است و آنچه خداوند در آيه انّ اللّه عنده علم السّاعه تا
جلد 4 صفحه 162
آخر شمرده است و غير آنها را خدا به پيغمبرش آموخته و او بمن و دعا فرموده كه در سينه من بماند و فراموش نشود و تكميل مراتب علم از ادراك بشهود و از آن بتحقّق سابقا ممثّل و مصوّر شده است.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
أَمَّن يَبدَؤُا الخَلق‌َ ثُمَّ يُعِيدُهُ وَ مَن يَرزُقُكُم مِنَ السَّماءِ وَ الأَرض‌ِ أَ إِلهٌ مَعَ اللّه‌ِ قُل هاتُوا بُرهانَكُم إِن كُنتُم صادِقِينَ (64)
آيا كسي که ابتداء خلق فرمود پس از آن اعاده و عود ميدهد ....
(أَمَّن يَبدَؤُا الخَلق‌َ) تمام ممكنات و ماهيات را از نيستي بهستي ميآورد بغير مثال.
(ثُمَّ يُعِيدُهُ) كسي که قدرت دارد نيست صرف را هست كند و قدرت دارد که خاك و استخوان پوسيده را زنده كند در روز قيامت که روز معاد و عود ارواح باجساد باشد چنانچه گفتند مَن يُحي‌ِ العِظام‌َ وَ هِي‌َ رَمِيم‌ٌ قُل يُحيِيهَا الَّذِي أَنشَأَها أَوَّل‌َ مَرَّةٍ (يس آيه 78 و 79) (وَ مَن يَرزُقُكُم مِنَ السَّماءِ) بنزول الامطار بلكه آنچه تقدير فرموده که ميفرمايد وَ فِي السَّماءِ رِزقُكُم وَ ما تُوعَدُون‌َ (الذاريات آيه 22).
جلد 14 - صفحه 170
(وَ الأَرض‌ِ) انبات حبوبات و فواكه و خضرويات و آنچه در زندگاني بشر احتياج دارد و اگر معناي رزق را تعميم دهيم آنچه عنايت ميفرمايد ايمان علم عقل چنانچه مي‌گويي «اللهم ارزقنا عقلا كاملا و علما نافعا و ايمانا ثابتا و ارزقني توفيق الطاعة و بعد المعصية و قلبا زكيا و عملا خالصا» و غير اينها.
(أَ إِلهٌ مَعَ اللّه‌ِ قُل هاتُوا بُرهانَكُم) چه دليلي بر الوهيت آنها داريد چه آثاري از آنها مشاهده كرده‌ايد چه قدرت نمايي كرده‌اند!
(إِن كُنتُم صادِقِينَ) و چون يك جمادي بيشتر از آنها نديده‌ايد پس بدانيد که در دعوي الوهيت آنها كاذب هستيد و نيست مع اللّه اله که اينکه همه آثار قدرت و حكمت او ظاهر است.
و في کل شي‌ء له آية
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 64)- در این آیه پنجمین سؤال را که در مورد مبدأ و معاد است به این صورت مطرح می‌کند: آیا معبودان شما بهترند «یا کسی که آفرینش را آغاز کرد و سپس آن را اعاده می‌کند»؟! (أَمَّنْ یَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ).
«و کسی که (در میان این آغاز و انجام) شما را از آسمان و زمین روزی می‌دهد» (وَ مَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّماءِ وَ الْأَرْضِ).
«آیا (با این حال باز هم معتقدید که) معبودی با خداست» (أَ إِلهٌ مَعَ اللَّهِ).
«به آنها بگو: (اگر چنین اعتقادی دارید) دلیلتان را بیاورید اگر راست می‌گویید» (قُلْ هاتُوا بُرْهانَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صادِقِینَ).
منظور از «رزق آسمان» باران و نور آفتاب و مانند آن است، و منظور از «رزق زمین» گیاهان و مواد غذایی مختلفی است که مستقیما از زمین می‌روید یا بطور غیر مستقیم از زمین نشأت می‌گیرد همچون دامها، همچنین معادن و مواد گوناگونی که انسان در زندگی خود از آن بهره می‌گیرد.
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
