کتابت (علم الحدیث)
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
کتابت یکی از طرق تحمل حدیث است، شيخ براى شخص حاضر يا غايب، ابتدائا يا به خواهش او احاديثى می نویسد.[۱]
این شیوه تحمّل حدیث به دو گونه است؛ گاه با اجازه روایت، همراه است که در این صورت هم ارزش با اجازه و معتبر خواهد بود و گاه بدون اجازه است که در این صورت، میان عالمان در اعتبار این نوع تحمّل حدیث، اختلاف شده است. و بیشتر عالمان، به دلایل مختلفی که امکان تزویر در نگاشته های خطّی را افزون می کند، به این طریق در تحمّل حدیث، اعتمادی ندارند[۲] و از نقل آن بدون اجازه استاد منع كرده اند، بلكه بايد بگوید: (كتب الى فلان، قال حدثنا) يا (اخبرنى فلان مكاتبة يا كتابة).[۳]
منابع
- درایه الحدیث، کاظم مدیر شانه چی
- شناخت نامه حدیث، محمد محمدی ری شهری با همکاری جمعی از پژهشگران، قم، دارالحدیث، چاپ اول، ۱۳۹۷ش.
