حدیث مقلوب
«قلب» در لغت، به معنای «وارونه و جا به جا کردن» است و «حدیث مقلوب» که یکی از دوازده قسم حدیث ضعیف می باشد، از یک لحاظ به مقلوب سندی و متنی و از لحاظ دیگر به مقلوب سهوی و عمدی تقسیم می‌شود.
به این ترتیب که اسماء همگی یا بعضی از راویان سلسله سند به شخص یا به اشخاص دیگری تبدیل شود.[۱] یا نام دو راوی که در سلسله سند هستند پس و پیش آورده شود. مانند «محمد بن احمد بن عیسی» در رجال شیعه که نام صحیحش احمد بن محمد بن عیسی است و مانند «کعب بن مرة» در رجال اهل سنت که «مرة بن کعب» است.[۲]
قلب متنی، در جایی است که کلمه‌ای از متن یک حدیث با کلمه دیگری از همان متن، جا به جا شده باشد؛ یا بعض الفاظ متن را مقدم و مؤخر بیاورند، مانند حدیث: «سبعة یظلّهم الله فی عرشه... (فمنهم) رجل تصدّق بصدقة فأخفاها حتی لاتعلم یَمینُه ما تنفق بشِماله» که اصل آن «حتی لاتعلم شماله ما تنفق بیمینه» می باشد.[۳]
در حدیث مقلوب، گاهی این عمل اشتباهاً انجام می شده و گاهی برای امتحان و اختبار محدث صورت می گرفته، مانند آزمایش اهل بغداد از بخاری. گاهی نیز این کار برای بهتر جلوه دادن حدیث می شود تا در آن حدیث رغبت شود.[۴] قلب عمدی حدیث حرام است زیرا نوعی دروغ گفتن است که موجب اسقاط عدالت راوی می‌شود.
پانویس
- ↑ قواعد التحدیث، ص ۱۳۲؛ او کانت المخالفة بتقدیم و تاخیر فی الاسماء المقلوب (شرح نخبه، ص۳۴).
- ↑ خطیب بغدادی را کتابی است در این موضوع، به نام (رفع الارتیاب فی المقلوب من الاسماء والالقاب).
- ↑ تمام حدیث را در درایه مروج، ص۱۰۴ ببینید.
- ↑ و هو حدیث یروی بطرق آخر لیکون اجود منه، فیرغب فیه (درایه شهید، ص۶۹).
منابع
- درایة الحدیث، کاظم مدیر شانه چی.
- آسیب شناخت حدیث، عبدالهادی مسعودی.
- پایگاه مدیریت اطلاعات علوم اسلامی، برگرفته از مقاله "حدیث مقلوب".
- لغتنامه دهخدا، ذیل "حدیث مقلوب".
