حدیث مقطوع
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
حدیثى را مقطوع گویند كه بعض راویان آن ناشناخته باشند یا اتصال اسناد آن به معصوم علیه‌السلام معلوم نباشد. در اصطلاح عامه حدیث مقطوع به هر حدیثى كه بیانگر گفتار یا كردار تابعین (تابعى) باشد، اطلاق مى‌شود.[۱]
در كلمات فقها، حدیث مقطوع گاه مرادف حدیث منقطع به معناى اخص (حدیث منقطع) آمده است.[۲]
حدیث مقطوع به معناى نامعلوم بودن اتصال اسناد آن به معصوم علیه‌السلام و نیز به معناى مصطلح نزد عامه اعتبار ندارد. حدیث مقطوع به معناى ناشناخته بودن بعض راویان آن در صورت اتصال به معصوم علیه‌السلام مصداق حدیث ضعیف مى‌باشد.
پانویس
منابع
جمعى از پژوهشگران زیر نظر سید محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، جلد 3، صفحه 276.
