ماه ربیع الاول
ربیع الاول ۱۴۴۶ در تقویم ایران | |||||
شنبه | ۳ | ۱۰ | ۱۷ | ۲۴ | |
یکشنبه | ۴ | ۱۱ | ۱۸ | ۲۵ | |
دوشنبه | ۵ | ۱۲ | ۱۹ | ۲۶ | |
سهشنبه | ۶ | ۱۳ | ۲۰ | ۲۷ | |
چهارشنبه | ۷ | ۱۴ | ۲۱ | ۲۸ | |
پنجشنبه | ۱ | ۸ | ۱۵ | ۲۲ | ۲۹ |
جمعه | ۲ | ۹ | ۱۶ | ۲۳ | ۳۰ |
دانشنامه تقویم |
«ماه ربیع الاول» سومین ماه از ماههای قمری است. «ربیع» به معنى بهار است و گفته شده علت اینکه به این ماه ربیع گفتهاند این است که در زمان نامگذاری این ماه در فصل بهار قرار داشته است. ولادت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله و ولادت امام صادق علیهالسلام، از جمله حوادث فرخنده این ماه است.
وقایع ماه ربیعالاول
برخی از مهمترین وقایع ماه ربیعالاول عبارتند از:
- ولادت پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله، در ۱۷ ربیع الاول سال اول عام الفیل،
- ازدواج حضرت محمد صلی الله علیه وآله با حضرت خدیجه علیهاالسلام، ۱۰ ربیع الاول سال ۲۵ عام الفیل (۱۵ سال قبل از بعثت)،
- حادثه لیلة المبیت، در ۱ ربیع الاول سال ۱۴ بعثت،
- هجرت پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله از مکه به مدینه، ۱ ربیع الاول سال ۱۴ بعثت،
- وقوع غزوه بنی نضیر، در سال ۴ هجری،
- صلح امام حسن علیه السلام با معاویه، در سال ۴۱ هجری،
- ولادت امام جعفر صادق علیه السلام، در ۱۷ ربیع الاول سال ۸۳ هجری،
- شهادت امام حسن عسکری علیه السلام، در ۸ ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری،
- آغاز امامت امام مهدی علیه السلام، در ۹ ربیع الاول سال ۲۶۰ هجری.
اعمال ماه ربیعالاول
روز اول ربیعالاول:
علما گفته اند مستحب است به شکرانه هجرت موفقیت آمیز رسول خدا صلى الله علیه وآله، این روز را روزه بگیرند و صدقه و انفاق و احسان نمایند،[۱] و همچنین زیارت آن بزرگوار، در این روز مناسب است. مرحوم «سید بن طاووس»، دعایى را براى این روز در کتاب اقبال نقل کرده است.[۲]
روز دوازدهم ربیعالاول:
در این روز دو رکعت نماز مستحب است که در رکعت اول بعد از سوره حمد، سه مرتبه سوره «قل یا ایها الکافرون» و در رکعت دوم بعد از حمد، سه مرتبه سوره «توحید» خوانده شود.[۳]
روز هفدهم ربیعالاول:
این روز مطابق نظر مشهور علماى امامیه، روز ولادت رسول خدا صلى الله علیه و آله و همچنین ولادت امام صادق علیه السلام است و روز بسیار مبارکى است و داراى اعمالى مى باشد:
- غسل; به نیت روز هفدهم ربیع الاول.[۴]
- روزه; که براى آن فضیلت بسیار نقل شده است، از جمله در روایاتى از ائمه علیهم السلام آمده است: کسى که این روز را روزه بدارد، خداوند براى او ثواب روزه یک سال را مقرر مى فرماید.[۵]
- دادن صدقه، احسان نمودن و خوشحال کردن مؤمنان و به زیارت مشاهد مشرفه رفتن.[۶]
- زیارت رسول خدا صلى الله علیه وآله از دور و نزدیک; در روایتى از آن حضرت آمده است: هر کس بعد از وفات من، قبرم را زیارت کند مانند کسى است که به هنگام حیاتم بسوى من هجرت کرده باشد، اگر نمى توانید مرا از نزدیک زیارت کنید، از همان راه دور بسوى من سلام بفرستید.[۷]
- زیارت امیرمؤمنان امام علی علیه السلام نیز در این روز مستحب است با همان زیارتى که امام صادق علیه السلام در چنین روزى کنار ضریح شریف آن حضرت وى را زیارت کرد.[۸]
- تکریم و بزرگداشت این روز بسیار بجاست؛ مرحوم «سید بن طاووس»، در اقبال، در تکریم و تعظیم این روز به خاطر ولادت شخص اول عالم امکان و سرور همه ممکنات حضرت نبى اکرم صلى الله علیه وآله سفارش بسیار کرده است.[۹]
پانویس
منابع
- مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی، ص ۵۳۴.
- هدایة الانام الی وقایع الایام، شیخ عباس قمی، ص ۷۰.