یزید بن معاویه
خليفه جنايتكار اموى كه فاجعه كربلا به دستور او پديد آمد. وى در سال 25 هجرى تولد يافت. جوانى ميگسار، سگباز و اهل بوزينه بازى و عياشى بود.[۱]
چون معاويه مرد، با او به عنوان خلافت بيعت كردند. معاويه پيش از مرگش از بسيارى بيعت بر وليعهدى او گرفته بود. يزيد انديشه‌هاى الحادى داشت و به مبدا و معاد بى عقيده بود. بى بند و بار و اهل عيش و طرب بود. در زمان او فسق و فجور به واليان هم گسترش يافت و آوازه خوانى‌در مكه و مدينه آشكار شد و مردم به شرابخوارى علنى پرداختند.[۲]
سیدالشهدا علیه السلام وقتى با اصرار وليد و مروان براى بيعت با يزيد مواجه شد به فسق او شهادت داد و فرمود: «يزيد رجل فاسق شارب الخمر قاتل النفس المحترمة معلن بالفسق ومثلى لايبايع مثله».[۳] يزيد، مردى فاسق، شرابخوار، آدم كش است كه آشكارا گناه مى‌كند و كسى همچون من با كسى مثل او بيعت نخواهد كرد.
اين شناخت سيدالشهدا علیه السلام از يزيد، سابقه داشت. حتى روزى در يك جلسه، آن حضرت در پاسخ معاويه كه از يزيد ستايش كرد، برخاسته، زشتي ها و مفاسد يزيد را برشمرد و به معاويه به خاطر بيعت گرفتن از اين و آن براى پسرش يزيد، اعتراض كرد.[۴]
يزيد نيز همچون پدرش، به حيف و ميل بيت المال و كشتن انسانهاى باايمان و ايجاد فساد و مفاسد در دستگاه حكومت پرداخت. به والى مدينه نوشت كه به زور از سیدالشهدا علیه السلام بيعت بگيرد و اگر نپذيرفت، گردن او را بزند.
براى سركوبى هواداران امام حسين علیه السلام كه با مسلم بن عقیل در كوفه بيعت كرده بودند، «ابن زياد» را به ولايت كوفه گماشت و به كشتن امام فرمان داد.
«ابن جوزى» درباره او گفته است: «چگونه قضاوت مى‌كنيد درباره مردى كه سه سال حكومت كرد، در سال اول امام حسين علیه السلام را به شهادت رساند و در سال دوم مردم مدينه را دچار وحشت ساخت و مدينه را براى لشكريان خود مباح گرداند و در سال سوم، خانه خدا را با منجنيق سنگباران كرد و ويران ساخت».[۵]
كه اشاره به حادثه كربلاست و «واقعه حره» كه مردم مدينه در سال 63 هجرى بر ضد والى قيام كردند و او و ديگر امويان را از شهر بيرون نمودند و اين پس از آن بود كه فساد و آلودگى و جنايات يزيد بر آنان آشكار شد. يزيد هم مسلم بن عقبه را با لشكرى براى قتل عام مردم فرستاد.
در سال 64 هجرى نيز همان سپاه براى سركوب قيام عبدالله بن زبير به مكه هجوم بردند و به مسجدالحرام و حرم خدا با منجنيق حمله كردند. كعبه و مسجدالحرام سوخت و ويران شد و عده‌اى كشته شدند.[۶] ننگها و آلودگي هاى يزيد، بيش از آن است كه در اين مختصر بگنجد.[۷]
مدت حكومت يزيد، سه سال و هشت ماه بود و در سال 64 در «حوارين» از اطراف دمشق مرد[۸] و در «باب الصغير» دمشق دفن شد.[۹]
پانویس
- ↑ حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 2، ص 324.
- ↑ سفينة البحار، ج 1، ص 528.
- ↑ مروج الذهب، ج 3، ص 67.
- ↑ بحارالانوار، ج 44، ص 325.
- ↑ الغدير، ج 1، ص 248.
- ↑ تذكرة الخواص، ابن جوزى، ص 164.
- ↑ مروج الذهب، ج 3، ص 69 تا 72، العقد الفريد، ج 5، ص 139.
- ↑ از جمله در اين باره ر.ك: حياة الامام الحسين علیه السلام ج 2، ص 180، الغدير، ج 10، ص 248 تا 256. تاريخ مفصل اسلام، عمادزاده، ص 267.
- ↑ مروج الذهب، ج 3، ص 53.
منابع
جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
