شوذب
شوذب بن عبدالله همدانی یکی از شهدای کربلا است.
خصوصیات شوذب
شوذب، مردی عابد، مخلص[۱] و از کسانی بود که برای شیعیان کوفه از امام علی علیه السلام، حدیث نقل می کرد.[۲] [۳] [۴] او جنگجوی نام آوری بود که در جنگ های سه گانه امام علی علیه السلام یعنی جمل، صفین و نهروان شرکت کرد.
شوذب، مولى شاكر
از شهداى كربلاست. وى، «غلام شاكر بن عبدالله همدانى» بود و از شيعيان برجسته و از بزرگترين انقلابيون حماسى و مخلص بشمار آمد كه در كربلا، در كهنسالى به شهادت رسيد.[۵] شوذب، از حفاظ حديث بود و از امیرالمومنین علیه السلام حديث شنيده و نقل مى كرد.
مجلسى داشت كه شيعيان به حضورش مى آمدند تا از او حديث بشنوند. وى همراه عابس، نامه مسلم بن عقيل را از كوفه به مكه خدمت امام حسين علیه السلام رساند. از مكه همراه امام شد و به كربلا آمد. شهادت او بعد از ظهر عاشورا و پس از شهادت حنظلة بن اسعد شبامى بود. در روز عاشورا پس از شهادت حنظلة بن سعد شبامی، عابس از شوذب پرسید: چه فکری در سر داری و چه می خواهی بکنی؟ گفت: در کنار تو و برای یاری فرزند رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم می جنگم تا کشته شوم.
گفت: اکنون که چنین تصمیمی داری خدمت امام علیه السلام برو... شوذب به حضور امام علیه السلام رسید و پس از سلام و کسب اجازه از آن بزرگوار به میدان شتافت و دلاورانه جنگید و پس از به هلاکت رسانیدن گروهی از دشمن خود نیز به فیض بزرگ شهادت نایل گشت.
قبر شوذب
قبر وی، در مقبره جمعی شهیدان می باشد.
زیارتنامه شوذب
در زیارت ناحیه مقدسه امام علیه السلام و رجبیّه با دو عنوان از وی چنین یاد شده است: «السلام علی شوذب مولی شاکر»؛ سلام بر سوید مولی شاکر.
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا.
- ویکی فقه، بازیابی: 15 بهمن 1392.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
