مهدی رفیعا معزالدوله ای

آیت‌الله شیخ مهدی معزالدوله‌ای تهرانی مشهور به «رفیعا» (۱۳۱۷-۱۴۰۲ ق)، از علمای مجاهد شیعه معاصر و از شاگردان میرزا احمد آشتیانی بود. اجازات و تأییدات مراجع بزرگ مانند شیخ عبدالنبی نوری و شیخ عبدالکریم حائری، گواه مراتب علمی و اخلاقی این عالم ربّانی است. وی در سراسر حکومت دیکتاتوری رضاخان، با وجود مشکلات و سختی‌های توان فرسا، به اقامه نماز جماعت و سخنرانی‌های آگاهانه و ارشاد مردم در مسجد معزالدوله ادامه داد.

نام کامل	مهدی رفیعا معزالدوله‌ای
زادروز	۱۳۱۷ قمری
زادگاه	تهران
وفات	۱۴۰۲ قمری
مدفن	قم، قبرستان نو
اساتید	میرزا کوچک ساوجی، حاج آقا بزرگ ساوجی، میرزا احمد آشتیانی،...
آثار	تذکرة الصلوة، تذکرة الصوم، الدعا و الغیبة،...

ولادت و خاندان

مهدی معزالدوله‌ای تهرانی در سال ۱۳۱۷ ق. در تهران و در محله قدیمی شاهی (پامنار کنونی) دیده به جهان گشود.

پدر بزرگوارش، آیت الله شیخ محمدباقر معزالدوله ای (م، ۱۳۳۶ ق) در نزد آیت الله میرزا حسن آشتیانی به کسب علم و دانش پرداخت. او سالیان درازی در حوزه علمیه تهران، در مدرسه «مروی» و «محمودیه» به تدریس پرداخت. شیخ آقا بزرگ تهرانی صاحب الذریعه و شیخ محمدتقی آملی از شاگردان او هستند. مرحوم آیت الله شیخ محمدباقر، در مسجدی که «معزالدوله» در محله عین الدوله، واقع در خیابان ایران (خیابان احمدی کنونی) ساخته بود به امامت جماعت و ارشاد مردم پرداخت. شهرت وی و فرزندش آیت الله شیخ مهدی، به «معزالدوله» به جهت امامت جماعت این مسجد بوده است.

تحصیلات و استادان

شیخ مهدی، دوران کودکی را زیر نظر پدرش سپری کرد و در آغاز جوانی به تحصیل علوم دینی پرداخت. وی همراه با هم‌بحث و یار وفادار خود، آیت الله سید مهدی کشفی بروجردی (۱۳۱۶-۱۳۶۷ ق) در حوزه علمیه تهران - که در آن روزگار حوزه علمیه مشهوری بود، در نزد استادان گرانقدری به تحصیل معارف دینی پرداخت.

حاج شیخ مهدی معزالدوله ای نزد عالمان بزرگواری، ادبیات، فقه، اصول و سایر علوم رایج حوزوی را فراگرفت که عبارتند از:

• میرزا کوچک ساوجی؛

• حاج آقا بزرگ ساوجی؛

• میرزا احمد آشتیانی.

حاج شیخ مهدی در مدت کوتاهی، به مراتب بلند و ارزشمند علم دست یافت و به عنوان شاگردی ممتاز مطرح گردید. اجازات وی از تمامی مراجع تقلید و بزرگان علم و دانشِ دوران زندگی‌اش، گواه روشنی بر این مدعا است.

وی در ۲۶ سالگی از سوی آیت الله شیخ عبدالنبی نوری که از عالمان برجسته و مراجع زمان خود در تهران بود، تأیید گردید. وی در اجازه خود پس از حمد و ثنا، چنین نوشته است: «... جناب مستطاب شریعتمدار، خلایق افتخار، علم الاعلام، مروّج الاحکام، آقای آقاشیخ مهدی دامت تأییداته سلیل جلیل مرحوم مبرور، خلد مقام حجة الاسلام آقا شیخ باقر تهرانی اعلی الله مقامه که در عنفوان شباب مراحل کهولت و تکمیل را طی کرده و به صلاح و تقوا و فضل و علم و کمالات اخلاقیه، موجه در انظار گردیده است، و مراتبی از علم و عمل و فضایل پاک اخلاقی را دارا می باشد...». در ذیل همین اجازه، مرحوم آیت الله شیخ عبدالکریم حائری یزدی، مؤسس حوزه علمیه قم، عیناً آن را تأیید نموده است.

مانند این تعریض ها، در بیش از ۲۵ اجازه دیگر از سوی مراجع تقلید و عالمان جهان تشیع، جهت حاج شیخ مهدی صادر شده است. مراجع تقلید بزرگی چون: سید ابوالحسن اصفهانی، سید حسین طباطبایی برورجردی، شیخ محمدحسین غروی اصفهانی و حاج آقاحسین طباطبایی قمی، در اجازات خود، مردم را به استفاده از وجود پربرکت وی تشویق و ترغیب کرده اند.

همچنین آیت الله معزالدوله‌ای جهت مستحکم‌تر کردن رشته نقل حدیث و روایات، از استادان و مشایخ حدیث، مانند: آقا بزرگ تهرانی، آیت الله سید محمدهادی میلانی و آیت الله سید شهاب الدین مرعشی نجفی، اجازه نقل روایت داشتند.

آثار و تألیفات

تذکرة الصلوة؛ تذکرة الصوم؛ الدعا و الغیبة - از آثار آیت‌الله رفیعا

آیت الله معزالدوله‌ای تهرانی، برای تربیت نفوس، بیشتر از منبر و سخن بهره می گرفت؛ ولی در ضمن، رساله‌هایی با زبان ساده درباره مسایل گوناگون از وی به یادگار مانده که چندین بار به چاپ رسیده است، از جمله:

• تذکرة الصلوة؛

• تذکرة الصوم؛

• الدعا و الغیبة.

فعالیت‌های اجتماعی

سنگر مسجد:

دمیدن روح وحدت و نجات از جهل و نادانی، روشنگری و برداشتن شبهات، دعوت به حکمت و اندرزهای حکیمانه امامان معصوم علیهم السلام، تبلیغ آشکار، شیوا و بدون ترس و پنهان کاری و کتمان، در سیره آیت الله معزالدوله‌ای بود. او که پس از درگذشت پدر و برادرش، امامت جماعت مسجد معزالدوله ای تهران را به عهده داشت، دلسوزانه و مجدانه به گسترش معارف دینی و تربیت افراد، به ویژه نسل جوان پرداخت. وی در مسجد و خانه اش منبر می رفت و سخن می گفت و تربیت نفوس را وجهه همت خویش قرار داد.

منکر زدایی:

آیت الله معزالدوله‌ای با مقدس مآبانِ خشک و بی روح میانه‌ای نداشت. امر به معروف و نهی از منکر بی روح و بدون تزریق عشق و محبت را خوش نمی داشت. وی هرگز با زبان تند و خشن، دین را ترویج نمی کرد. هرگز از شیوه لباس پوشیدن، چگونه زندگی کردن و انتخاب شغل و کار افراد، بر سر منبر انتقاد نکرد و با خشونت با غیرمتدینان برخورد ننمود؛ ولی تربیت یافتگان وی بر اثر آموخته های او، آن چنان به سنت‌های اسلامی متعبد بودند که در تهران آن روزگار، شهرت داشتند.

آیت الله معزالدوله‌ای، هنگامی فعالیت و تلاش تعلیمی و تربیتی خود را آغاز کرد که انگلیس زخم خورده از اسلام و روحانیت - در ماجرای تنباکو و نهضت مشروطیت - بنیاد سیاست اسلام زدایی را در ایران اسلامی، به وسیله نوکرانی حلقه به گوش چون رضاخان پی می ریخت. نخستین هدف در اجرای این سیاست شوم، فروپاشاندن دستگاه روحانیت و از پای درآوردن آنان بود.

ویژگی‌های اخلاقی

آن عالم بااخلاص، ویژگی هایی داشت که می توان گفت موجب موفقیت او شده بود:

• زندگی‌اش بسیار ساده و محقرانه بود. از تجملات و زرق و برق دنیا دوری می گزید. او از دنیاطلبان دل بریده بود. اعیان و اشرافی بودند که آرزو داشتند حاج شیخ یک بار به منزلشان برود؛ اما وی نرفت؛ ولی با فقرا همنشین بود.
• برای مردم و شاگردانش، بسیار وقت می گذاشت و از همنشینی با آنان اظهار خرسندی می کرد. در مسجد و خانه خود منبر می رفت. گاهی نزدیک به دو ساعت سخنرانی می کرد؛ آن چنان شیرین و جذاب که کمتر کسی اظهار خستگی می کرد. هر هفته صبح جمعه و نیز ایام محرم و صفر و فاطمیه و نیز روزهای ولادت و وفات اهل بیت علیهم السلام در خانه‌اش مراسم عزاداری و جشن برگزار می کرد.
• آیت الله معزالدوله‌ای به آن چه می گفت، معتقد بود. از دل می گفت و چون دلسوخته بود، سخنش بر دل ها می نشست و مخاطب خود را سخت تحت تأثیر قرار می داد. او در این زمینه بسیار موفق بود. کسانی بودند که یک بار پای منبر و سخن او می نشستند و دلباخته می شدند و برای همیشه دست از گناه و آلودگی شسته و در زمره نیکان زمان درمی‌آمدند.
• او عاشق شیدای اهل بیت بود. آن چنان عاشقانه و خالصانه از پیامبر صلی الله علیه وآله و برخی اصحابش یاد می کرد که مستمعان را به شدت می گریاند.
• خط زیبا، پوشش ساده و تمیز، همیشه معطر بودن، آرام و مطمئن سخن گفتن، موقّر راه رفتن، سیمای جذاب و نورانی، متبسم بودن، از دیگر ویژگی‌های ایشان بود.

وفات

مرحوم آیت الله حاج شیخ مهدی معزالدوله‌ای، سرانجام پس از هشتاد و پنج سال عمر پرخیر و برکت و مجاهدت دائم در راه خدمت به مکتب تشیع و اهل بیت علیهم السلام، سرانجام در نیمه شب ۲۱ ربیع الاول سال ۱۴۰۲ ق. در تهران دار فانی را وداع گفت. از آن جا که به قبرستان مرحوم آیت الله شیخ عبدالکریم حایری، معروف به «قبرستان نو» در قم بسیار علاقمند بود، طبق وصیت وی، در فضایی باز و زیر آسمان، در این گورستان به خاک سپرده شد.

منابع

• ستارگان حرم، سید محمد سجادی‌نژاد دامغانی، جلد ۱۷، صفحه ۱۵۲-۱۶۷.

آرشیو عکس و تصویر

• 

  مهدی رفیعا معزالدوله ای

• 

  مهدی رفیعا معزالدوله ای

• 

  مهدی رفیعا معزالدوله ای (نفر وسط)

• 

  مهدی رفیعا معزالدوله ای

• 

  مهدی رفیعا معزالدوله ای

• 

  مهدی رفیعا معزالدوله ای

• 

  مهدی رفیعا معزالدوله ای