نیر تبریزی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱۱: | سطر ۱۱: | ||
سپس به [[نجف]] رفت. پس از فراگیرى [[فقه]] و [[اصول]] و [[حكمت]] و كسب فیض از محضر علما به تبریز بازگشت. او به واسطه ى پدرش از شیخ احمد احسایى و نیز از شاگردان سید كاظم رشتى روایت كرده است. در خوشنویسى متبحر بود و با شعراى زمان خود از جمله: ادیب الممالك فراهانى، حاج فضلعلى مولوى [[تخلص|متخلص]] به صفا، میرزا محمد ملا باشى طسوجى، حاج میرزا كاظم طباطبایى معروف به حاج وكیل، میرزا على منجم باشى و شریف العلماى اصفهانى مصاحبت داشت. | سپس به [[نجف]] رفت. پس از فراگیرى [[فقه]] و [[اصول]] و [[حكمت]] و كسب فیض از محضر علما به تبریز بازگشت. او به واسطه ى پدرش از شیخ احمد احسایى و نیز از شاگردان سید كاظم رشتى روایت كرده است. در خوشنویسى متبحر بود و با شعراى زمان خود از جمله: ادیب الممالك فراهانى، حاج فضلعلى مولوى [[تخلص|متخلص]] به صفا، میرزا محمد ملا باشى طسوجى، حاج میرزا كاظم طباطبایى معروف به حاج وكیل، میرزا على منجم باشى و شریف العلماى اصفهانى مصاحبت داشت. | ||
| − | در تبریز درگذشت و پیكرش به نجف منتقل و در وادى السلام دفن شد. از آثارش: «مفاتیح الغیب فى علم الائمة علیهم السلام»؛ رساله‌ى «علم‌الساعة»، در كیفیت علم ائمه علیهم السلام؛ تفسیر آیه «و ما خلقت الجن والانس»؛ رساله‌ى «نصرة الحق»؛ رساله‌ى «لمح البصر»؛ «صحیفة الابرار فى مناقب العترة الاطهار علیهم السلام»؛ «لالى منثورة»؛ «لالى منظومه» یا «اللالى المنظومة»؛ مثنوى «در خوشاب فى جواب قاردوشاب» كه رساله «توحیدیه» آقا میرزا محمود خویى معروف به اصولى را نقد كرده و تخلص خود را در این منظومه عمیداً قرار داده است؛ «آتشكده» در مراثى؛ | + | در تبریز درگذشت و پیكرش به نجف منتقل و در وادى السلام دفن شد. از آثارش: «مفاتیح الغیب فى علم الائمة علیهم السلام»؛ رساله‌ى «علم‌الساعة»، در كیفیت علم ائمه علیهم السلام؛ تفسیر آیه «و ما خلقت الجن والانس»؛ رساله‌ى «نصرة الحق»؛ رساله‌ى «لمح البصر»؛ «صحیفة الابرار فى مناقب العترة الاطهار علیهم السلام»؛ «لالى منثورة»؛ «لالى منظومه» یا «اللالى المنظومة»؛ مثنوى «در خوشاب فى جواب قاردوشاب» كه رساله «توحیدیه» آقا میرزا محمود خویى معروف به اصولى را نقد كرده و تخلص خود را در این منظومه عمیداً قرار داده است؛ «آتشكده» در مراثى؛ دیوان شعر |
==منابع== | ==منابع== | ||
نسخهٔ ۲۸ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۰۶:۳۵
نیر تبریزی، محمدتقی
قرن: 13
(1312-1248-1247 ق)
عالم دینى، فقیه، خطاط و شاعر متخلص به نیر. مشهور به حجت الاسلام تبریزى. وى از مشاهیر فرقه ى شیخیه در آذربایجان بود. او و پدرش از اولین كسانى هستند كه بر مسلك على محمد باب ردیه نگاشتند. در تبریز به دنیا آمد و در همان جا نشو و نما یافت و مقدمات را فراگرفت.
سپس به نجف رفت. پس از فراگیرى فقه و اصول و حكمت و كسب فیض از محضر علما به تبریز بازگشت. او به واسطه ى پدرش از شیخ احمد احسایى و نیز از شاگردان سید كاظم رشتى روایت كرده است. در خوشنویسى متبحر بود و با شعراى زمان خود از جمله: ادیب الممالك فراهانى، حاج فضلعلى مولوى متخلص به صفا، میرزا محمد ملا باشى طسوجى، حاج میرزا كاظم طباطبایى معروف به حاج وكیل، میرزا على منجم باشى و شریف العلماى اصفهانى مصاحبت داشت.
در تبریز درگذشت و پیكرش به نجف منتقل و در وادى السلام دفن شد. از آثارش: «مفاتیح الغیب فى علم الائمة علیهم السلام»؛ رساله‌ى «علم‌الساعة»، در كیفیت علم ائمه علیهم السلام؛ تفسیر آیه «و ما خلقت الجن والانس»؛ رساله‌ى «نصرة الحق»؛ رساله‌ى «لمح البصر»؛ «صحیفة الابرار فى مناقب العترة الاطهار علیهم السلام»؛ «لالى منثورة»؛ «لالى منظومه» یا «اللالى المنظومة»؛ مثنوى «در خوشاب فى جواب قاردوشاب» كه رساله «توحیدیه» آقا میرزا محمود خویى معروف به اصولى را نقد كرده و تخلص خود را در این منظومه عمیداً قرار داده است؛ «آتشكده» در مراثى؛ دیوان شعر
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج6، ص81.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
