علی اکبر گلشن آزادی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''گلشن آزادی، علی اکبر''' قرن: 14 (1353-1280 ش) رو...' ایجاد کرد)
 
سطر ۷: سطر ۷:
 
(1353-1280 ش)
 
(1353-1280 ش)
  
روزنامه‌نگار، نویسنده و شاعر، متخلص به گلشن. در تربت حیدریه به دنیا آمد. وى ابتدا به تحصیل فارسى و عربى پرداخت اما به علت فوت پدر نتوانست به تحصیل ادامه دهد در نتیجه به تجارت روى آورد. پس از مدتى به علت علاقه فراوان به شعر و ادبیات و به منظور فراگرفتن رموز شعر و ادب به خدمت میرزا محمدحسین سهیلى و احمد بهمنیار رسید و از محضر آنها سود جست و «دیوان» شعرى در پنج هزار بیت تنظیم كرد.
+
روزنامه‌نگار، نویسنده و شاعر، [[تخلص|متخلص]] به گلشن. در تربت حیدریه به دنیا آمد. وى ابتدا به تحصیل فارسى و عربى پرداخت اما به علت فوت پدر نتوانست به تحصیل ادامه دهد در نتیجه به تجارت روى آورد. پس از مدتى به علت علاقه فراوان به شعر و ادبیات و به منظور فراگرفتن رموز شعر و ادب به خدمت میرزا محمدحسین سهیلى و احمد بهمنیار رسید و از محضر آنها سود جست و [[دیوان]] شعرى در پنج هزار [[بیت]] تنظیم كرد.
  
 
در 1298 ش به [[مشهد]] رفت و در آنجا ابتدا مدیریت داخلى روزنامه‌ى «مهر منیر» و مدیریت روزنامه‌ى «شرق ایران» را بر عهده گرفت و در 1301 ش روزنامه‌ى «فكر آزاد» را - كه صاحب امتیازش احمد بهمنیار كرمانى بود - بنیان نهاد. در 1304 ش امتیاز روزنامه «آزادى» را گرفت و سالهاى متمادى بدون وقفه به انتشار آن پرداخت.
 
در 1298 ش به [[مشهد]] رفت و در آنجا ابتدا مدیریت داخلى روزنامه‌ى «مهر منیر» و مدیریت روزنامه‌ى «شرق ایران» را بر عهده گرفت و در 1301 ش روزنامه‌ى «فكر آزاد» را - كه صاحب امتیازش احمد بهمنیار كرمانى بود - بنیان نهاد. در 1304 ش امتیاز روزنامه «آزادى» را گرفت و سالهاى متمادى بدون وقفه به انتشار آن پرداخت.
  
على اكبر گلشن پس از انتشار این روزنامه به گلشن آزادى معروف شد. وى در امور خیریه و ملى و فرهنگى مانند خدمت در هیئت مدیره‌ى شیر و خورشید سرخ مشهد، عضویت شوراى عالى فرهنگ خراسان و عضویت انجمن آثار ملى سابقه خدمت داشته است. او در [[مشهد]] درگذشت.
+
على اكبر گلشن پس از انتشار این روزنامه به گلشن آزادى معروف شد. وى در امور خیریه و ملى و فرهنگى مانند خدمت در هیئت مدیره‌ ى شیر و خورشید سرخ مشهد، عضویت شوراى عالى فرهنگ خراسان و عضویت انجمن آثار ملى سابقه خدمت داشته است. او در [[مشهد]] درگذشت.
  
 
از دیگر آثار وى: «گلشن آزادى»؛ «گلشن ادب» كه شامل شرح حال شعراى خراسان مى‌باشد؛ «داستان‌ها و دستان‌ها»؛ «در طهران چه دیدم و چه شنیدم»؛ مثنوى «شاهان وارون بخت» بر وزن «مخزن الاسرار» نظامى؛ مثنوى «گلشن شوق» بر وزن «هفت پیكر» نظامى؛ «داستانها از باستانها»؛ «صد سال شعر خراسان».
 
از دیگر آثار وى: «گلشن آزادى»؛ «گلشن ادب» كه شامل شرح حال شعراى خراسان مى‌باشد؛ «داستان‌ها و دستان‌ها»؛ «در طهران چه دیدم و چه شنیدم»؛ مثنوى «شاهان وارون بخت» بر وزن «مخزن الاسرار» نظامى؛ مثنوى «گلشن شوق» بر وزن «هفت پیكر» نظامى؛ «داستانها از باستانها»؛ «صد سال شعر خراسان».
سطر ۱۸: سطر ۱۸:
 
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج5، ص80.
 
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج5، ص80.
  
[[رده:شعرا]]
+
 
 +
{{شعر فارسی}}
 +
[[رده:شعرای پارسی گو]]
 +
[[رده:شعرای پارسی گوی قرن چهاردهم]]

نسخهٔ ‏۲۱ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۲۰

Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از اثر آفرینان است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


گلشن آزادی، علی اکبر

قرن: 14

(1353-1280 ش)

روزنامه‌نگار، نویسنده و شاعر، متخلص به گلشن. در تربت حیدریه به دنیا آمد. وى ابتدا به تحصیل فارسى و عربى پرداخت اما به علت فوت پدر نتوانست به تحصیل ادامه دهد در نتیجه به تجارت روى آورد. پس از مدتى به علت علاقه فراوان به شعر و ادبیات و به منظور فراگرفتن رموز شعر و ادب به خدمت میرزا محمدحسین سهیلى و احمد بهمنیار رسید و از محضر آنها سود جست و دیوان شعرى در پنج هزار بیت تنظیم كرد.

در 1298 ش به مشهد رفت و در آنجا ابتدا مدیریت داخلى روزنامه‌ى «مهر منیر» و مدیریت روزنامه‌ى «شرق ایران» را بر عهده گرفت و در 1301 ش روزنامه‌ى «فكر آزاد» را - كه صاحب امتیازش احمد بهمنیار كرمانى بود - بنیان نهاد. در 1304 ش امتیاز روزنامه «آزادى» را گرفت و سالهاى متمادى بدون وقفه به انتشار آن پرداخت.

على اكبر گلشن پس از انتشار این روزنامه به گلشن آزادى معروف شد. وى در امور خیریه و ملى و فرهنگى مانند خدمت در هیئت مدیره‌ ى شیر و خورشید سرخ مشهد، عضویت شوراى عالى فرهنگ خراسان و عضویت انجمن آثار ملى سابقه خدمت داشته است. او در مشهد درگذشت.

از دیگر آثار وى: «گلشن آزادى»؛ «گلشن ادب» كه شامل شرح حال شعراى خراسان مى‌باشد؛ «داستان‌ها و دستان‌ها»؛ «در طهران چه دیدم و چه شنیدم»؛ مثنوى «شاهان وارون بخت» بر وزن «مخزن الاسرار» نظامى؛ مثنوى «گلشن شوق» بر وزن «هفت پیكر» نظامى؛ «داستانها از باستانها»؛ «صد سال شعر خراسان».

منابع


شعر فارسی
Poetry1.jpg
شعرشناسی * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری
قالب‌های شعر *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی
سبک‌های شعر فارسی * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو
شاعران پارسی گو: همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14