سریه: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{خوب}} | + | '''«سریه»''' در مقابل «[[غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله|غزوه]]» است و در اصطلاح تاريخ صدر [[اسلام]]، به جنگهایی گفته می شود که خود [[پیامبر اسلام|پيامبر اکرم]] (صلی الله علیه و آله) در آنها حضور نداشته است.{{خوب}} |
| − | == | + | ==سریه در لغت و اصطلاح== |
| − | سَرِيّة از | + | '''سَرِيّة''' از واژه «سرى» به معنى: به شب راه پيمودن، يا سرىّ به معنى: نخبه لشكر، دسته اى از لشكر گويند كه به جنگ دشمن گسيل شود و از چهارصد نفر بيش نباشد، جمع آن سرايا است.<ref>النهايه فی غریب الحدیث، ابن اثير.</ref> |
| − | در اصطلاح مربوط به تاریخ | + | در اصطلاح مربوط به [[تاریخ اسلام]]، "سریة" به گروهی از سپاه گفته می شود که به دستور [[پیامبر اسلام|رسول خدا]](ص) به سوی مکانی و برای انجام ماموریتی اعزام می شدند، بدون آنکه پیامبر(ص) همراه آنان باشد.<ref> اندلسى، ابن عبدالبر؛ الدرر في اختصار المغازي و السير، قاهره، وزارت اوقاف مصر، 1415ه.ق، چاپ اول، ص103 و البیهقی، احمد بن الحسين؛ دلائل النبوة، تحقيق عبد المعطى قلعجى، بيروت، دار الكتب العلمية، 1405ه.ق، چاپ اول، ج3ص5 و المقريزى، تقى الدين أحمد بن على؛ إمتاع الأسماع، تحقيق محمد عبد الحميد النميسى، بيروت، دار الكتب العلمية، 1420ه.ق، چاپ اول، ج8ص330.</ref> سریه در این اصطلاح، مقابل [[غزوات پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله|غزوه]] است كه به جنگهایی گفته می شد که خود [[پیامبر اسلام|پيغمبر]] صلی الله علیه و آله در آنها حضور داشتند. |
| − | علت اعزام سرايا غالباً سركوبى اشرار، دعوت طوايف به اسلام پيشگيرى از حوادث غيرمترقبه و عقيم نمودن توطئه هاى دشمن و مسائلى از اين قبيل و گاه به منظور جمع [[صدقات]] و تعليم مسائل دينى بوده است. | + | علت اعزام سرايا غالباً سركوبى اشرار، دعوت طوايف به [[اسلام]]، پيشگيرى از حوادث غيرمترقبه و عقيم نمودن توطئه هاى دشمن و مسائلى از اين قبيل و گاه به منظور جمع [[صدقات]] و تعليم مسائل دينى بوده است. |
| − | بيشترين سريه هاى عصر پيغمبر صلی الله علیه و | + | بيشترين سريه هاى عصر پيغمبر صلی الله علیه و آله، در سال ششم هجرت بوده كه آن را «سنة الاستئناس» مي گويند. |
| − | == | + | ==سريه‌هاى پيامبر اسلام== |
| − | از [[امام كاظم]] علیه السلام | + | از [[امام كاظم]] علیه السلام نقل شده كه سريه هاى [[پیامبر اسلام|پيغمبر اکرم]] صلی الله علیه و آله سى و شش بوده كه نخستين آنها سريه اى به سركردگى [[حضرت حمزه علیه السلام|حمزة بن عبدالمطلب]] بود كه به اتفاق سى تن از [[مهاجرین|مهاجران]] در كنار دريا به سرزمين جهينه با [[ابوجهل|ابوجهل بن هشام]] به همراه صد و سى سواره از مشركان، برخورد نموده و مجدى بن عمرو جهنى دو سپاه را از يكديگر جدا ساخت و ميان آنها فاصله شد و هر دو سپاه بدون جنگ و خونريزى بازگشتند. |
| − | از [[امام صادق]] علیه السلام نقل است: هرگاه پيغمبر صلی الله علیه و آله سريه اى را به جائى اعزام مى | + | از [[امام صادق]] علیه السلام نقل است: هرگاه پيغمبر صلی الله علیه و آله سريه اى را به جائى اعزام مى داشت، پيش از حركت، افراد سپاه را روبروى خود مي نشاند و به آنها مي فرمود: بنام خدا و به يارى خدا و در راه خدا و بر [[سنت]] پيغمبر خدا برويد و مبادا در غنيمتى كه بدست آوريد، خيانت كنيد و كسى را مثله نمائيد و يا [[غدر]] و مكر بكار بريد و هرگز پير افتاده يا كودك و زن را به قتل مرسانيد و درخت قطع مكنيد جز اين كه ناچار گرديد و اگر ضعيف ترين مسلمان يا بهترين آنها به يكى از مشركان مهلت داد، آن مشرك در پناه او مي باشد و وى در امان است تا اين كه [[قرآن]] به سمع او برسد، اگر [[اسلام]] اختيار كرد وى برادر شما خواهد بود، وگرنه او را به محل امن خودش برسانيد و از خدا بخواهيد كه در آينده به وى دست يابيد.<ref>بحارالانوار، 19/ 177ـ186.</ref> |
| − | {| align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0 | + | {| class="wikitable" align="center" border="1" cellpadding="4" cellspacing="0" style="text-align: center; font-weight: normal; font-size: 100%; margin: auto;" |
| − | |+ | + | |+ |
'''برخی سریه های مهم زمان رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)''' | '''برخی سریه های مهم زمان رسول خدا(صلی الله علیه و آله و سلم)''' | ||
|- style="width:10%; background:#ccccff" | |- style="width:10%; background:#ccccff" | ||
| − | |'''نام سریه''' || '''تاریخ وقوع''' ||''' تعداد نفرات در سریه'''|| ''' هدف از سریه'''||'''نتیجه سریه''' || | + | |'''نام سریه'''||'''تاریخ وقوع'''||''' تعداد نفرات در سریه'''||''' هدف از سریه'''||'''نتیجه سریه'''||'''اتفاقات مهم''' |
|- | |- | ||
| − | |[[ سريه حمزه | + | |[[ سريه حمزه| سريه حمزه بن عبد المطلب]]||رمضان سال اوّل||سى نفر از مهاجرين||تعرض به كاروانى از قريش بود كه از شام بر مى‌گشت و نام امن کردن راه تجارت قریشیان||با وصاتت مجدی بن عمرو دو سپاه بدون اینکه درگیر شوند بازگشتند||به نظر واقدی این نخستین سریه در اسلام است .(البته ابن هشام معتقد است که سریه عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب نخستین سریه است.) |
|- | |- | ||
| − | |[[سريه عبیده]] | + | |[[سريه عبيده|سريه عبیده بن حارث]]||شوّال سال اوّل||شصت يا هشتاد نفر||مقابله با دسته‌اى از قريش كه ممكن بود به اطراف مدينه تجاوز كنند||جنگى پيش نيامد||سعد بن أبى وقّاص» تيرى انداخت و نخستين تيرى بود كه در تاريخ اسلام از كمان رها شد. |
|- | |- | ||
| − | | [[سريه عبد اللّه]] | + | |[[سریه عبدالله بن جحش|سريه عبد اللّه بن جحش]]||رجب سال دوم هجرت||هشت نفر (يا يازده نفر) از مهاجرين||گرفتن خبر از قریش||پس از برخوردی که بین آنها و یک کاروان از قریش در گرفت یکی از قریشیان کشته، دو نفرشان اسیر و اموالشان غنیمت گرفته شد.||چون این پیکار در ماه حرام رخ داد مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفت که آيات 217 و 218 از سوره «بقره» نازل شد و خدا خود جواب مخالفان را داد و گناه اين پيشامد را هم به گردن آنان گذاشت و عبد اللّه و يارانش را اهل ايمان و هجرت و جهاد در راه خدا و اميدوارى به رحمت پروردگارى كه آمرزنده و مهربان است معرّفى كرد. |
|- | |- | ||
| − | | [[برخورد با شاعران یهودی و کافر|سريه سالم بن عمير]] | + | |[[برخورد با شاعران یهودی و کافر|سريه سالم بن عمير]]||ماه شوّال سال دوم||فقط سالم بن عمیر||کشتن ابو عفک که با اشعار خود شيوه ناسزاگوئى به اسلام و مسلمانان و دشنام دادن به رسول خدا و تحريك دشمنان اسلام را پیش گرفته بود||کشته شدن ابوعفک|| |
|- | |- | ||
| − | | [[سريه محمّد بن مسلمه]] | + | |[[سریه محمد بن مسلمه|سريه محمّد بن مسلمه]]||ربيع الاول سال سوم||پنج نفر||کشتن كعب بن أشرف كه مردى شاعر و زبان‌آور بود و در اشعار خود رسول خدا را بد مى گفت و دشمنان را بر ضدّ او و مسلمين تحريك مى‌كرد||کشته شدن کعب||«كعب» با گفتن شعر، قريش را بر ضدّ رسول خدا تحريك مى‌كرد و بر سوگ «اصحاب قليب» مى‌نشست و همچنین نام زنان مسلمان را در اشعار خود با بى‌احترامى مى‌برد و مسلمانان را آزار مى‌داد |
|- | |- | ||
| − | | [[سريه زيد]] | + | |[[سريه زيد|سريه زيد بن حارثه]] (يا سريه قرده)||جمادى الآخره سال سوم||صد نفر سوار||رسول خدا(ص) او را براى جلوگيرى از كاروان قريش فرستادند||زید بر كاروان دست يافت، اما مردان كاروان گريختند و اموال کاروان به غنیمت گرفته شدند||نخستین سریه ای بود که در آن مقدار قابل توجهی غنیمت به مسلمانان رسید |
|- | |- | ||
| − | | سریه [[فاجعه رجیع | رجیع]] | + | |سریه [[فاجعه رجیع | رجیع]]||صفر سال چهارم هجرت||شش يا ده نفر||هفت نفر دو طايفه عضل و قاره از رسول خدا(ص) تا معلمانی برای آموزش قرآن و احکام به نزد آنها بفرستد||در میان راه آنها مسلمانان را غافلگیر کردند و عده ای را به شهادت رساندندو عده ای را تسلیم قریش کرده و جایزه گرفتند و قریشیان آنها را به شهادت رساندند||سوره بقره، آيات 204- 207 درباره سريّه رجيع نازل شده است. |
|- | |- | ||
| − | |سريه بئر معونه ||صفر سال چهارم هجرت ||چهل نفر ||در خواست ابوبرإ برای فرستادن مبلغ به نجد و فرستادن تعدادی مبلغ به آنجا|| غافلگیری مبلغان توسط قبیله بنی سلیم و به شهادت رسیدن همه آنها به جزا یک نفر || رسول خدا يك ماه در قنوت نماز صبح بر قبايل: «رعل» و «ذكوان» و «غصيّه» و «بنى لحيان» نفرين مى‌كرد. | + | |[[سريه بئر معونة|سريه بئر معونه]]||صفر سال چهارم هجرت||چهل نفر||در خواست ابوبرإ برای فرستادن مبلغ به نجد و فرستادن تعدادی مبلغ به آنجا||غافلگیری مبلغان توسط قبیله بنی سلیم و به شهادت رسیدن همه آنها به جزا یک نفر||رسول خدا يك ماه در قنوت نماز صبح بر قبايل: «رعل» و «ذكوان» و «غصيّه» و «بنى لحيان» نفرين مى‌كرد. |
|- | |- | ||
| − | |[[سریه موته]] | + | |[[جنگ موته|سریه موته]]||جمادى الأولى سال هشتم||سه هزار مسلمان||رسول خدا- صلى اللّه عليه و آله- «حارث بن عمير أزدى» (از طائفه بنى لهب) را با نامه‌اى نزد پادشاه «بصرى» فرستاد و چون «حارث» به سرزمين «مؤته» رسيد، «شرحبيل بن عمرو غسّانى» سر راه بر وى گرفت و او را كشت.هدف این سریه برخورد با عاملان آن بود||کشته شدن سه فرمانده از مسلمانان و یک سوم از سپاه و فرار سایرین به فرماندهی خالد بن ولید به مدینه||در این سریه سه تن بهترین فرماندهان مسلمانان و اصحاب رسول خدا یعنی زید بن حارثه،جعفر بن ابی طالب(طیار) و عبدالله بن رواحه به شهادت رسیدند، این اولین درگیری بین مسلمانان و سپاهیان روم بود |
|- | |- | ||
| − | |[[سريه ذات السلاسل]] | + | |[[سريه ذات السلاسل]]||جمادى الآخره سال هشتم|| ||گروهى از قبيله «قضاعه» فراهم گشتندو مى‌خواستند نسبت به مسلمانان دستبردى بزنند||پس از آنکه سه تن از فرماندهان مسلمانان موفق به شکست دشمن نشدند،رسول خدا(ص)،امیرالمؤمنین علی (ع) را به مصاف آنها فرستاد و ایشان آنها را شکست دادند||شأن نزول سوره عادیات در این سریه صورت گرفت، فرماندهان این سریه به ترتیب عبارت اند از: ابوبکر،عمر بن خطاب،عمرو بن عاص و علی بن ابی طالب (علیه السلام) |
|- | |- | ||
| − | |سريّه | + | |سريّه اميرالمؤمنين علىّ بن أبى طالب||در أيّام محاصره طائف||ـــــــــــــــــ||شکستن بت های طائف||شکستن بت های طائف و نابودی بتکده های آنجا||ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ |
|- | |- | ||
| − | | | + | |سریه على بن أبى طالب عليه السلام ||ربيع الآخر سال نهم||صد و پنجاه مرد أنصارى||نابودی بتخانه فلس از قبیله طیّ||نابودی کامل بتخانه و کسب غنیمت های بسیاری از قبیله طیّ||ــــــــــــــــــــــــــــــ |
|- | |- | ||
| − | |سريه على بن ابى طالب (ع) به يمن | + | |سريه على بن ابى طالب (ع) به يمن||رمضان سال دهم||سيصد اسب سوار||دعوت یمنیان به اسلام||اسلام آوردن قبیله همدان در یک روز و مسلمان شدن بسیاری از یمنیان||ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ |
|} | |} | ||
| − | == پانویس == | + | ==پانویس== |
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * سيد مصطفى حسينى دشتى، [[فرهنگ معارف و معاریف]]. | + | |
| − | * پژوهشکده باقرالعلوم، [http://www.pajoohe.ir | + | *سيد مصطفى حسينى دشتى، [[فرهنگ معارف و معاریف]]. |
| + | *پژوهشکده باقرالعلوم، [http://www.pajoohe.ir دانشنامه پژوهه]، بازیابی: 2 بهمن 1392. | ||
| + | |||
[[رده:تاریخ صدر اسلام]] | [[رده:تاریخ صدر اسلام]] | ||
[[رده:تاریخ پیامبر اسلام]] | [[رده:تاریخ پیامبر اسلام]] | ||
[[رده:سریه های پیامبر اکرم]] | [[رده:سریه های پیامبر اکرم]] | ||
نسخهٔ ۱۸ اکتبر ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۱۶
«سریه» در مقابل «غزوه» است و در اصطلاح تاريخ صدر اسلام، به جنگهایی گفته می شود که خود پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در آنها حضور نداشته است.
سریه در لغت و اصطلاح
سَرِيّة از واژه «سرى» به معنى: به شب راه پيمودن، يا سرىّ به معنى: نخبه لشكر، دسته اى از لشكر گويند كه به جنگ دشمن گسيل شود و از چهارصد نفر بيش نباشد، جمع آن سرايا است.[۱]
در اصطلاح مربوط به تاریخ اسلام، "سریة" به گروهی از سپاه گفته می شود که به دستور رسول خدا(ص) به سوی مکانی و برای انجام ماموریتی اعزام می شدند، بدون آنکه پیامبر(ص) همراه آنان باشد.[۲] سریه در این اصطلاح، مقابل غزوه است كه به جنگهایی گفته می شد که خود پيغمبر صلی الله علیه و آله در آنها حضور داشتند.
علت اعزام سرايا غالباً سركوبى اشرار، دعوت طوايف به اسلام، پيشگيرى از حوادث غيرمترقبه و عقيم نمودن توطئه هاى دشمن و مسائلى از اين قبيل و گاه به منظور جمع صدقات و تعليم مسائل دينى بوده است.
بيشترين سريه هاى عصر پيغمبر صلی الله علیه و آله، در سال ششم هجرت بوده كه آن را «سنة الاستئناس» مي گويند.
سريه‌هاى پيامبر اسلام
از امام كاظم علیه السلام نقل شده كه سريه هاى پيغمبر اکرم صلی الله علیه و آله سى و شش بوده كه نخستين آنها سريه اى به سركردگى حمزة بن عبدالمطلب بود كه به اتفاق سى تن از مهاجران در كنار دريا به سرزمين جهينه با ابوجهل بن هشام به همراه صد و سى سواره از مشركان، برخورد نموده و مجدى بن عمرو جهنى دو سپاه را از يكديگر جدا ساخت و ميان آنها فاصله شد و هر دو سپاه بدون جنگ و خونريزى بازگشتند.
از امام صادق علیه السلام نقل است: هرگاه پيغمبر صلی الله علیه و آله سريه اى را به جائى اعزام مى داشت، پيش از حركت، افراد سپاه را روبروى خود مي نشاند و به آنها مي فرمود: بنام خدا و به يارى خدا و در راه خدا و بر سنت پيغمبر خدا برويد و مبادا در غنيمتى كه بدست آوريد، خيانت كنيد و كسى را مثله نمائيد و يا غدر و مكر بكار بريد و هرگز پير افتاده يا كودك و زن را به قتل مرسانيد و درخت قطع مكنيد جز اين كه ناچار گرديد و اگر ضعيف ترين مسلمان يا بهترين آنها به يكى از مشركان مهلت داد، آن مشرك در پناه او مي باشد و وى در امان است تا اين كه قرآن به سمع او برسد، اگر اسلام اختيار كرد وى برادر شما خواهد بود، وگرنه او را به محل امن خودش برسانيد و از خدا بخواهيد كه در آينده به وى دست يابيد.[۳]
| نام سریه | تاریخ وقوع | تعداد نفرات در سریه | هدف از سریه | نتیجه سریه | اتفاقات مهم |
| سريه حمزه بن عبد المطلب | رمضان سال اوّل | سى نفر از مهاجرين | تعرض به كاروانى از قريش بود كه از شام بر مى‌گشت و نام امن کردن راه تجارت قریشیان | با وصاتت مجدی بن عمرو دو سپاه بدون اینکه درگیر شوند بازگشتند | به نظر واقدی این نخستین سریه در اسلام است .(البته ابن هشام معتقد است که سریه عبیدة بن حارث بن عبدالمطلب نخستین سریه است.) |
| سريه عبیده بن حارث | شوّال سال اوّل | شصت يا هشتاد نفر | مقابله با دسته‌اى از قريش كه ممكن بود به اطراف مدينه تجاوز كنند | جنگى پيش نيامد | سعد بن أبى وقّاص» تيرى انداخت و نخستين تيرى بود كه در تاريخ اسلام از كمان رها شد. |
| سريه عبد اللّه بن جحش | رجب سال دوم هجرت | هشت نفر (يا يازده نفر) از مهاجرين | گرفتن خبر از قریش | پس از برخوردی که بین آنها و یک کاروان از قریش در گرفت یکی از قریشیان کشته، دو نفرشان اسیر و اموالشان غنیمت گرفته شد. | چون این پیکار در ماه حرام رخ داد مورد اعتراض مسلمانان قرار گرفت که آيات 217 و 218 از سوره «بقره» نازل شد و خدا خود جواب مخالفان را داد و گناه اين پيشامد را هم به گردن آنان گذاشت و عبد اللّه و يارانش را اهل ايمان و هجرت و جهاد در راه خدا و اميدوارى به رحمت پروردگارى كه آمرزنده و مهربان است معرّفى كرد. |
| سريه سالم بن عمير | ماه شوّال سال دوم | فقط سالم بن عمیر | کشتن ابو عفک که با اشعار خود شيوه ناسزاگوئى به اسلام و مسلمانان و دشنام دادن به رسول خدا و تحريك دشمنان اسلام را پیش گرفته بود | کشته شدن ابوعفک | |
| سريه محمّد بن مسلمه | ربيع الاول سال سوم | پنج نفر | کشتن كعب بن أشرف كه مردى شاعر و زبان‌آور بود و در اشعار خود رسول خدا را بد مى گفت و دشمنان را بر ضدّ او و مسلمين تحريك مى‌كرد | کشته شدن کعب | «كعب» با گفتن شعر، قريش را بر ضدّ رسول خدا تحريك مى‌كرد و بر سوگ «اصحاب قليب» مى‌نشست و همچنین نام زنان مسلمان را در اشعار خود با بى‌احترامى مى‌برد و مسلمانان را آزار مى‌داد |
| سريه زيد بن حارثه (يا سريه قرده) | جمادى الآخره سال سوم | صد نفر سوار | رسول خدا(ص) او را براى جلوگيرى از كاروان قريش فرستادند | زید بر كاروان دست يافت، اما مردان كاروان گريختند و اموال کاروان به غنیمت گرفته شدند | نخستین سریه ای بود که در آن مقدار قابل توجهی غنیمت به مسلمانان رسید |
| سریه رجیع | صفر سال چهارم هجرت | شش يا ده نفر | هفت نفر دو طايفه عضل و قاره از رسول خدا(ص) تا معلمانی برای آموزش قرآن و احکام به نزد آنها بفرستد | در میان راه آنها مسلمانان را غافلگیر کردند و عده ای را به شهادت رساندندو عده ای را تسلیم قریش کرده و جایزه گرفتند و قریشیان آنها را به شهادت رساندند | سوره بقره، آيات 204- 207 درباره سريّه رجيع نازل شده است. |
| سريه بئر معونه | صفر سال چهارم هجرت | چهل نفر | در خواست ابوبرإ برای فرستادن مبلغ به نجد و فرستادن تعدادی مبلغ به آنجا | غافلگیری مبلغان توسط قبیله بنی سلیم و به شهادت رسیدن همه آنها به جزا یک نفر | رسول خدا يك ماه در قنوت نماز صبح بر قبايل: «رعل» و «ذكوان» و «غصيّه» و «بنى لحيان» نفرين مى‌كرد. |
| سریه موته | جمادى الأولى سال هشتم | سه هزار مسلمان | رسول خدا- صلى اللّه عليه و آله- «حارث بن عمير أزدى» (از طائفه بنى لهب) را با نامه‌اى نزد پادشاه «بصرى» فرستاد و چون «حارث» به سرزمين «مؤته» رسيد، «شرحبيل بن عمرو غسّانى» سر راه بر وى گرفت و او را كشت.هدف این سریه برخورد با عاملان آن بود | کشته شدن سه فرمانده از مسلمانان و یک سوم از سپاه و فرار سایرین به فرماندهی خالد بن ولید به مدینه | در این سریه سه تن بهترین فرماندهان مسلمانان و اصحاب رسول خدا یعنی زید بن حارثه،جعفر بن ابی طالب(طیار) و عبدالله بن رواحه به شهادت رسیدند، این اولین درگیری بین مسلمانان و سپاهیان روم بود |
| سريه ذات السلاسل | جمادى الآخره سال هشتم | گروهى از قبيله «قضاعه» فراهم گشتندو مى‌خواستند نسبت به مسلمانان دستبردى بزنند | پس از آنکه سه تن از فرماندهان مسلمانان موفق به شکست دشمن نشدند،رسول خدا(ص)،امیرالمؤمنین علی (ع) را به مصاف آنها فرستاد و ایشان آنها را شکست دادند | شأن نزول سوره عادیات در این سریه صورت گرفت، فرماندهان این سریه به ترتیب عبارت اند از: ابوبکر،عمر بن خطاب،عمرو بن عاص و علی بن ابی طالب (علیه السلام) | |
| سريّه اميرالمؤمنين علىّ بن أبى طالب | در أيّام محاصره طائف | ـــــــــــــــــ | شکستن بت های طائف | شکستن بت های طائف و نابودی بتکده های آنجا | ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ |
| سریه على بن أبى طالب عليه السلام | ربيع الآخر سال نهم | صد و پنجاه مرد أنصارى | نابودی بتخانه فلس از قبیله طیّ | نابودی کامل بتخانه و کسب غنیمت های بسیاری از قبیله طیّ | ــــــــــــــــــــــــــــــ |
| سريه على بن ابى طالب (ع) به يمن | رمضان سال دهم | سيصد اسب سوار | دعوت یمنیان به اسلام | اسلام آوردن قبیله همدان در یک روز و مسلمان شدن بسیاری از یمنیان | ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ |
پانویس
- ↑ النهايه فی غریب الحدیث، ابن اثير.
- ↑ اندلسى، ابن عبدالبر؛ الدرر في اختصار المغازي و السير، قاهره، وزارت اوقاف مصر، 1415ه.ق، چاپ اول، ص103 و البیهقی، احمد بن الحسين؛ دلائل النبوة، تحقيق عبد المعطى قلعجى، بيروت، دار الكتب العلمية، 1405ه.ق، چاپ اول، ج3ص5 و المقريزى، تقى الدين أحمد بن على؛ إمتاع الأسماع، تحقيق محمد عبد الحميد النميسى، بيروت، دار الكتب العلمية، 1420ه.ق، چاپ اول، ج8ص330.
- ↑ بحارالانوار، 19/ 177ـ186.
منابع
- سيد مصطفى حسينى دشتى، فرهنگ معارف و معاریف.
- پژوهشکده باقرالعلوم، دانشنامه پژوهه، بازیابی: 2 بهمن 1392.
