مستزاد

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی مقاله یکی از پایگاه های معتبر متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

مستزاد، شعري است كه در آخر هر مصراع يا بيت آن، جمله‌اي موزون اضافه مي‌كنند؛ كه كوتاه­تر از طول مصراع آن شعر است و وزن آن نيز با مصرع اول يكي نيست اما كامل كننده­ ی معني مصراع است.

مستزاد و مردوف

مستزاد در واقع رباعي، مثنوي، غزل و يا قطعه‌اي است كه جملات موزوني به آخر مصراع­ها يا بيت­هاي آن افزوده شده است. اين قالب كه در عربي مردوف خوانده مي‌شود، ظاهراً از نوعي شعر عاميانه عرب اقتباس شده است. مستزاد براي مضاميني نظير مراثي مذهبي و اشعار سياسي و به ندرت براي غزل و عرفان مورد توجه بوده است.

مبتكر مستزاد

مبتكر مستزاد را "مسعود سعد سلمان" دانسته‌اند. خواجو، يغما و در شعر معاصر، ملك ­الشعراي بهار از شاعران مستزادسرا هستند.

مسعود سعد:

اي كامكار سلطان انصاف تو به گيهان گشته عيان

مسعود شهرياري خورشيد نامداري اندر جهان

اي اوج چرخ جايت گيتي ز روي و رايت چون بوستان

انواع مستزاد

مستزاد سه قسم است:

• 1- اول آنكه بعد از هر مصراعي چند کلمه مسجع آورده شود؛ مولانا:

هر لحظه به شكلي بت عيار برآمد دل برد و نهان شد

هر دم، به لباسي دگر آن يار برآمد گه پير و جوان شد

• 2- قسم دوم آنكه الفاظ اضافه شده بعد از يك بيت بيايد:

صد حلقه عنبرين بند اندر بند دلدار ز بهر فتنه بر دوش افكند مانند كمند

• 3- قسم سوم آنكه بعد از هر بيت مصراعي به همان بحر بياورند:

هرگز دل ما از تو به كامي نرسید وصلت چو رسيد، جز به خامي نرسيد

درد دل ما به دست او بازت داد هرگز نفسي به پيش ما ننشستي

كاندر پَيَت از خانه غلامي نرسيد برخيز و بيا كه خواجه آوازت داد

مستزاد موقوف

طريق بيان اين نوع مستزاد اين است كه بيتي آورده شود كه معني آن به كلمات اضافه شده بعد از بيت، موقوف باشد و معني بيت با كلمات مستزاد و اضافه شده، كامل مي‌شود. اين نوع شعر را بيشتر اميرخسرو دهلوي بكار برده است:

تا خط معنبر از رُخت بيرون جست از باده اشك خويش هر عاشق مست

در جوي جمال تو مگر آب نماند كان سبزه كه زير آب بودي، پيوست

منابع

• همايي، جلال الدين، صناعات ادبي، تهران، مطبوعات علمي، بي تا، ص238.
• پاكرو، فاطمه؛ زيبايي شناسي شعر فارسي، تهران، روزگار، 83، ص163.
• راستگو، محمد؛ هنر سخن آرايي، تهران، سمت، 82، ص227.
• وحيديان، كاميار؛ بديع، تهران، سمت، 83، ص92.
• كاشفي، سبزواري؛ بدايع الافكار في صنايع الاشعار، مصحح: جلاالدين كزازي، تهران، نشر مركز، 69، ص275.
• کزازی، جلال الدین؛ بدیع، تهران، نشر مرکز، 68، ص112.

منبع

• حمیده سلطانی مقدم، مستزاد، دانشنامه پژوهه، بازیابی: 10 آبان 1392.

شعر فارسی
	شعرشناسی	* شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری
	قالب‌های شعر	*مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی
	سبک‌های شعر فارسی	* سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو
	شاعران پارسی گو:	همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14