گینه: تفاوت بین نسخه‌ها
(نقشه) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
[[پرونده:Guinée.jpg|left|thumb|گینه در جهان]] | [[پرونده:Guinée.jpg|left|thumb|گینه در جهان]] | ||
جمهوری گینه | جمهوری گینه | ||
| − | با وسعت | + | با وسعت ۲۵ هزار کیلومترمربع، در غرب آفریقا در ساحل اقیانوس اطلس قرار دارد. این کشور به دلیل قرار گرفتن در منطقه استوایی، از آب و هوایی حارّه ای همراه با نزولات جوّی قابل توجه برخوردار است. |
| − | مهم ترین شهر که مرکز حکومت آن هم هست، بندر آزاد کوناکری است که بر روی شبه جزیره ی کالوم احداث شده است. گینه پنج میلیون نفر سکنه دارد که از ویژگی های جمعیتی آن تنّوع نژادی است . | + | مهم ترین شهر که مرکز حکومت آن هم هست، بندر آزاد کوناکری است که بر روی شبه جزیره ی کالوم احداث شده است. گینه پنج میلیون نفر سکنه دارد که از ویژگی های جمعیتی آن تنّوع نژادی است. صادرات مهم گینه بوکسیت، سنگ آهن، موز، چوب، قهوه و عسل است. |
==اسلام در گینه== | ==اسلام در گینه== | ||
| − | اسلام در حدود پنج قرن قبل به دست اقوام فولانی به این کشور راه یافت . اقوام فولانیز تحت تأثیر طوارق و دیگر اقوام مسلمان به اسلام گرویدند. اگر چه آنان پیرو مذهب مالکی | + | [[اسلام]] در حدود پنج قرن قبل به دست اقوام فولانی به این کشور راه یافت. اقوام فولانیز تحت تأثیر طوارق و دیگر اقوام مسلمان به اسلام گرویدند. اگر چه آنان پیرو مذهب [[مالکی]] هستند، اما به [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|حضرت مهدی]] علیه السلام (به عنوان منجی انسان ها) اعتقاد دارند. استقرار حکومت اسلامی در گینه، مدیون تلاش های ابراهیم سمبی کو است که مرکزیت آن در تیمبو -شهری که امروزه مامو نامیده می شود- قرار دارد. |
| − | + | نخستین مدرسه اسلامی در سال ۱۸۲۱م به دست حاج سلیم در توبا به وجود آمد. روند گسترش اسلام از سال های نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی شتاب بیشتر به خود گرفت، اما با استیلای فرانسه بر گینه، نیروی استعماری قوای مسلمانان را در هم کوبید و تبلیغ اسلام در میان قبایل پول -که پیشقراولان نشر اسلام در غرب آفریقا بودند- ممنوع گشت. کشتارهای دسته جمعی و بزرگ مسلمانان، صداها را در گلوها خفه ساخت. | |
| − | + | در هر حال ورود [[اسلام]] به این منطقه، موجب دگرگونی در فرهنگ و شیوه های زندگی مردم گردید. مساجد و مدارس متعددی در شهرها و روستاها ساخته شد و حرکتی گسترده برای انقلاب در افکار و سنن جامعه به وجود آورد. تنها در شهر کوناکری، ۲۵۰ [[مسجد]] کوچک و بزرگ فعال است و هر رهگذری در اوقات [[نماز]] مشاهده می کند که جمعیت، حتی در پیاده روها مشغول اقامه ی نماز هستند. با وجود این، به دلیل رقابت میان خاندان های حکومت گر مسلمان، فاصله ی زیاد تا مراکز عمده اسلامی، آمیخته شدن اعتقادات با فرهنگ بومی، بی سوادی گسترده و فقر حاکم بر جامعه، آموزه های اسلام هنوز به طور عمیق در فرهنگ مردم نفوذ نکرده است. آمارهای رسمی، ۹۵ درصد جمعیت گینه را مسلمان می دانند. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | در هر حال ورود اسلام به این | ||
==منبع== | ==منبع== | ||
| − | [http://www.rohama.org/fa/content/63 | + | [http://www.rohama.org/fa/content/63 گینه، سایت رحماء] بازیابی بیست و یکم تیر ماه 1394. |
{{کشورهای اسلامی}} | {{کشورهای اسلامی}} | ||
[[رده:کشورهای اسلامی]] | [[رده:کشورهای اسلامی]] | ||
نسخهٔ ۲۹ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۵:۰۹
جمهوری گینه با وسعت ۲۵ هزار کیلومترمربع، در غرب آفریقا در ساحل اقیانوس اطلس قرار دارد. این کشور به دلیل قرار گرفتن در منطقه استوایی، از آب و هوایی حارّه ای همراه با نزولات جوّی قابل توجه برخوردار است. مهم ترین شهر که مرکز حکومت آن هم هست، بندر آزاد کوناکری است که بر روی شبه جزیره ی کالوم احداث شده است. گینه پنج میلیون نفر سکنه دارد که از ویژگی های جمعیتی آن تنّوع نژادی است. صادرات مهم گینه بوکسیت، سنگ آهن، موز، چوب، قهوه و عسل است.
اسلام در گینه
اسلام در حدود پنج قرن قبل به دست اقوام فولانی به این کشور راه یافت. اقوام فولانیز تحت تأثیر طوارق و دیگر اقوام مسلمان به اسلام گرویدند. اگر چه آنان پیرو مذهب مالکی هستند، اما به حضرت مهدی علیه السلام (به عنوان منجی انسان ها) اعتقاد دارند. استقرار حکومت اسلامی در گینه، مدیون تلاش های ابراهیم سمبی کو است که مرکزیت آن در تیمبو -شهری که امروزه مامو نامیده می شود- قرار دارد.
نخستین مدرسه اسلامی در سال ۱۸۲۱م به دست حاج سلیم در توبا به وجود آمد. روند گسترش اسلام از سال های نیمه دوم قرن نوزدهم میلادی شتاب بیشتر به خود گرفت، اما با استیلای فرانسه بر گینه، نیروی استعماری قوای مسلمانان را در هم کوبید و تبلیغ اسلام در میان قبایل پول -که پیشقراولان نشر اسلام در غرب آفریقا بودند- ممنوع گشت. کشتارهای دسته جمعی و بزرگ مسلمانان، صداها را در گلوها خفه ساخت.
در هر حال ورود اسلام به این منطقه، موجب دگرگونی در فرهنگ و شیوه های زندگی مردم گردید. مساجد و مدارس متعددی در شهرها و روستاها ساخته شد و حرکتی گسترده برای انقلاب در افکار و سنن جامعه به وجود آورد. تنها در شهر کوناکری، ۲۵۰ مسجد کوچک و بزرگ فعال است و هر رهگذری در اوقات نماز مشاهده می کند که جمعیت، حتی در پیاده روها مشغول اقامه ی نماز هستند. با وجود این، به دلیل رقابت میان خاندان های حکومت گر مسلمان، فاصله ی زیاد تا مراکز عمده اسلامی، آمیخته شدن اعتقادات با فرهنگ بومی، بی سوادی گسترده و فقر حاکم بر جامعه، آموزه های اسلام هنوز به طور عمیق در فرهنگ مردم نفوذ نکرده است. آمارهای رسمی، ۹۵ درصد جمعیت گینه را مسلمان می دانند.
منبع
گینه، سایت رحماء بازیابی بیست و یکم تیر ماه 1394.
| آسیا | * ایران * ترکیه * سوریه * عراق * عربستان * فلسطین * یمن * آذربایجان * اردن * ازبکستان * افغانستان * امارات متحده عربی * بحرین * برونئی * بنگلادش * تاجیکستان * عمان * قرقیزستان * قطر * لبنان * مالزی * پاکستان * کویت * مالدیو * قزاقستان * ترکمنستان |
| آفریقا | * تونس * اتیوپی * الجزایر * تانزانیا * ساحل عاج * سنگال * سودان * سومالی * لیبی * مالی * مصر * موریتانی * موزامبیک * نیجر * نیجریه * چاد * کامرون * گابن * گامبیا * گینه * سیرالئون * کومور * جیبوتی * بورکینافاسو * گینه بیسائو * کنگو * جمهوری غنا * جمهوری عربی صحرا * توگو |
| سایر قاره ها | * آلبانی (اروپا) * بوسنی هرزه گوین (اروپا) *سورینام (آمریکا) |
