فقه الحدیث: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | «دانشی که به بررسی متن حدیث می پردازد و با ارائه مبانی و سیر منطقی فهم آن، ما را به مقصود اصلی گوینده حدیث نزدیک می گرداند.» | + | «دانشی که به بررسی متن [[حدیث]] می پردازد و با ارائه مبانی و سیر منطقی فهم آن، ما را به مقصود اصلی گوینده حدیث نزدیک می گرداند.» |
==تعریف فقه الحدیث== | ==تعریف فقه الحدیث== | ||
| − | حدیث پژوهان از دیرباز، اصطلاح فقه الحدیث را برای فهم حدیث به کار برده اند. فقه الحدیث ترکیبی از معنای لغوی فقه و معنای اصطلاحی حدیث است. فقه در لغت به معنای فهم عمیق و دقیق است و حدیث در اصطلاح، به سخن، رفتار و تقریر معصوم و یا حکایت این امور گفته می شود و منظور از ترکیب این دو، فهم درست و ژرف از گفتار و کردار معصومان است. به سخن دیگر فقه الحدیث به احادیث فقهی اختصاص ندارد و معنای اصطلاحی فقه در اینجا مقصود نیست. فقیهان معاصر شیعه<ref> ر. ک: منیه الطلب، [میرزا] حسین نایینی، ج | + | حدیث پژوهان از دیرباز، اصطلاح فقه الحدیث را برای فهم [[حدیث]] به کار برده اند. فقه الحدیث ترکیبی از معنای لغوی فقه و معنای اصطلاحی حدیث است. فقه در لغت به معنای فهم عمیق و دقیق است و حدیث در اصطلاح، به سخن، رفتار و تقریر [[معصوم]] و یا حکایت این امور گفته می شود و منظور از ترکیب این دو، فهم درست و ژرف از گفتار و کردار معصومان است. به سخن دیگر فقه الحدیث به احادیث فقهی اختصاص ندارد و معنای اصطلاحی [[فقه]] در اینجا مقصود نیست. فقیهان معاصر [[شیعه]]<ref> ر. ک: منیه الطلب، [میرزا] حسین نایینی، ج ۳، ص ۳۷۷؛ الخمس، سید کاظم حائری، ص ۷۱۵؛ الاجتهاد و التقلید، ص ۴۸؛ امام خمینی؛ الصلاه، ج ۲، ص ۴۹ آیت لله خویی؛ الطهاره الکبیره، سید مصطفی خمینی، ج ۱، ص ۲۷۹.</ref> و بسیاری از عالمان [[اهل سنت]] این ترکیب را به کار برده اند. |
| − | با توجه به آنچه گفته شد و در احادیث بدان راهنمایی شده است، می توان فقه الحدیث را چنین تعریف کرد: «دانشی که به بررسی متن حدیث می پردازد و | + | |
| + | با توجه به آنچه گفته شد و در احادیث بدان راهنمایی شده است، می توان فقه الحدیث را چنین تعریف کرد: «دانشی که به بررسی متن حدیث می پردازد و با ارائه مبانی و سیر منطقی فهم آن، ما را به مقصود اصلی گوینده حدیث نزدیک می گرداند.» | ||
==اهمیت فقه الحدیث== | ==اهمیت فقه الحدیث== | ||
| − | فقه الحدیث مهم ترین دانش حدیثی و سودمند ترین و | + | فقه الحدیث مهم ترین دانش حدیثی و سودمند ترین و کاراترین آنهاست و هدف دیگر دانشهای حدیث، یاری رساندن به این دانش است. اگر چه همه این دانشها با تمام شاخه های فرعی خود مهم و ضروری اند، اما آنچه مستقیماً با مقصود اصلی حدیث، یعنی بهره گیری از آن در دیگر علوم الهی و انسانی و به صحنه عمل در آوردن و تحقق بخشیدن آن در زندگی و گفتار و رفتار دینی، مرتبط است، دانش «فقه الحدیث» است که اگر درست به کار بسته شود و مسیر منطقی آن به تمام و کمال پیموده شود، ما را به مفهوم حقیقی حدیث نزدیک می کند. |
| − | == منابع فقه الحدیث== | + | بر این اساس، کامیابی در این شاخه می تواند کوششهای ما را در دیگر گونه های [[علوم حدیث|علوم حدیثی]] با ثمر سازد و حدیث پژوه را از زیباییهای کلام [[اهل البیت|اهل بیت]] بهره مند و در لذتهای فهم حدیث غوطه ور کند. [[امام صادق علیه السلام|امام صادق]] علیه السلام می فرماید: «حدیثٌ تَدْریهِ خیرٌ من ألفٍ تَرْویهِ»<ref> معانی الأخبار، ص ۲، ح ۳.</ref> یک حدیث را خوب بفهمی، بهتر از آن است که هزار حدیث نقل کنی. همان امام همام می فرماید: «أنتُم أَفقَهُ النّاسِ إذا عَرَفتُم مَعانیَ کلامِنا».<ref> معانی الأخبار، ص ۱، ح۱.</ref> شما هرگاه معانی سخنان ما را بدانید، فقیه ترین مردم خواهید بود. |
| − | + | ||
| + | ==منابع فقه الحدیث== | ||
| + | محدثان [[شیعه]] و [[اهل سنت|سنی]] تلاشهای فراوانی در جهت ابهام زدایی و تبیین روایات انجام داده اند. این کوششها از شرحهای ساده بر یک حدیث در سالهای آغازین صدور احادیث آغاز می شود و به شرحهای بسیار بزرگ و مفصّل در قرنهای بعد منجر می شود. در حوزه فقه الحدیث علاوه بر این منابع، کتابها و رسائلی نیز وجود دارد که به بررسی قواعد و روشهای فهم روایات می پردازد. | ||
===منابع فقه الحدیث شیعه=== | ===منابع فقه الحدیث شیعه=== | ||
| − | کتابها و رسائلی که به شرح احادیث پیشوایان شیعه پرداخته اند فراوان هستند برخی از مهمترین آنها عبارتند از [[معانی الاخبار]] [[شیخ صدوق]] | + | کتابها و رسائلی که به شرح احادیث پیشوایان شیعه پرداخته اند فراوان هستند. برخی از مهمترین آنها عبارتند از: «[[معانی الاخبار]]» [[شیخ صدوق]]، «[[روضه المتقین|روضة المتقین]]» [[محمد تقی مجلسی|محمدتقی مجلسی]]، «[[الوافی]]» [[فیض کاشانی]] و «[[بحار الانوار]]» [[محمد باقر مجلسی|محمدباقر مجلسی]]. |
| − | همچنین برخی از اولین کتابهای مستقلی که دانشمندان شیعه در مورد مبانی و قواعد فقه الحدیث نگاشته اند عبارتند از | + | |
| − | + | همچنین برخی از اولین کتابهای مستقلی که دانشمندان شیعه در مورد مبانی و قواعد فقه الحدیث نگاشته اند عبارتند از «درایه» [[شهید ثانی]] و «[[الرواشح السماویه]]» [[میرداماد]]. | |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| سطر ۲۲: | سطر ۲۵: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | *درسنامه فهم حدیث، مسعودی، عبدالهادی، قم: آستانه مقدسه قم، انتشارات زائر، ۱۳۸۹. | |
{{حدیث}} | {{حدیث}} | ||
[[رده:علوم حدیث]] | [[رده:علوم حدیث]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ ژانویهٔ ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۱۰
«دانشی که به بررسی متن حدیث می پردازد و با ارائه مبانی و سیر منطقی فهم آن، ما را به مقصود اصلی گوینده حدیث نزدیک می گرداند.»
محتویات
تعریف فقه الحدیث
حدیث پژوهان از دیرباز، اصطلاح فقه الحدیث را برای فهم حدیث به کار برده اند. فقه الحدیث ترکیبی از معنای لغوی فقه و معنای اصطلاحی حدیث است. فقه در لغت به معنای فهم عمیق و دقیق است و حدیث در اصطلاح، به سخن، رفتار و تقریر معصوم و یا حکایت این امور گفته می شود و منظور از ترکیب این دو، فهم درست و ژرف از گفتار و کردار معصومان است. به سخن دیگر فقه الحدیث به احادیث فقهی اختصاص ندارد و معنای اصطلاحی فقه در اینجا مقصود نیست. فقیهان معاصر شیعه[۱] و بسیاری از عالمان اهل سنت این ترکیب را به کار برده اند.
با توجه به آنچه گفته شد و در احادیث بدان راهنمایی شده است، می توان فقه الحدیث را چنین تعریف کرد: «دانشی که به بررسی متن حدیث می پردازد و با ارائه مبانی و سیر منطقی فهم آن، ما را به مقصود اصلی گوینده حدیث نزدیک می گرداند.»
اهمیت فقه الحدیث
فقه الحدیث مهم ترین دانش حدیثی و سودمند ترین و کاراترین آنهاست و هدف دیگر دانشهای حدیث، یاری رساندن به این دانش است. اگر چه همه این دانشها با تمام شاخه های فرعی خود مهم و ضروری اند، اما آنچه مستقیماً با مقصود اصلی حدیث، یعنی بهره گیری از آن در دیگر علوم الهی و انسانی و به صحنه عمل در آوردن و تحقق بخشیدن آن در زندگی و گفتار و رفتار دینی، مرتبط است، دانش «فقه الحدیث» است که اگر درست به کار بسته شود و مسیر منطقی آن به تمام و کمال پیموده شود، ما را به مفهوم حقیقی حدیث نزدیک می کند.
بر این اساس، کامیابی در این شاخه می تواند کوششهای ما را در دیگر گونه های علوم حدیثی با ثمر سازد و حدیث پژوه را از زیباییهای کلام اهل بیت بهره مند و در لذتهای فهم حدیث غوطه ور کند. امام صادق علیه السلام می فرماید: «حدیثٌ تَدْریهِ خیرٌ من ألفٍ تَرْویهِ»[۲] یک حدیث را خوب بفهمی، بهتر از آن است که هزار حدیث نقل کنی. همان امام همام می فرماید: «أنتُم أَفقَهُ النّاسِ إذا عَرَفتُم مَعانیَ کلامِنا».[۳] شما هرگاه معانی سخنان ما را بدانید، فقیه ترین مردم خواهید بود.
منابع فقه الحدیث
محدثان شیعه و سنی تلاشهای فراوانی در جهت ابهام زدایی و تبیین روایات انجام داده اند. این کوششها از شرحهای ساده بر یک حدیث در سالهای آغازین صدور احادیث آغاز می شود و به شرحهای بسیار بزرگ و مفصّل در قرنهای بعد منجر می شود. در حوزه فقه الحدیث علاوه بر این منابع، کتابها و رسائلی نیز وجود دارد که به بررسی قواعد و روشهای فهم روایات می پردازد.
منابع فقه الحدیث شیعه
کتابها و رسائلی که به شرح احادیث پیشوایان شیعه پرداخته اند فراوان هستند. برخی از مهمترین آنها عبارتند از: «معانی الاخبار» شیخ صدوق، «روضة المتقین» محمدتقی مجلسی، «الوافی» فیض کاشانی و «بحار الانوار» محمدباقر مجلسی.
همچنین برخی از اولین کتابهای مستقلی که دانشمندان شیعه در مورد مبانی و قواعد فقه الحدیث نگاشته اند عبارتند از «درایه» شهید ثانی و «الرواشح السماویه» میرداماد.
پانویس
منابع
- درسنامه فهم حدیث، مسعودی، عبدالهادی، قم: آستانه مقدسه قم، انتشارات زائر، ۱۳۸۹.
