المحجة فیما نزل فی القائم الحجة (کتاب): تفاوت بین نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۴۵: | سطر ۴۵: | ||
==محتوای کتاب== | ==محتوای کتاب== | ||
| − | کتاب «المحجة فیما نزل فی القائم الحجة»، آیات متعددى از [[قرآن کریم]] را مورد بحث قرار داده و ارتباط آنها را با موضوع [[مهدویت|مهدویت]] از زبان [[ائمه]]( | + | کتاب «المحجة فیما نزل فی القائم الحجة»، آیات متعددى از [[قرآن کریم]] را مورد بحث قرار داده و ارتباط آنها را با موضوع [[مهدویت|مهدویت]] از زبان [[ائمه]](علیهم السلام) توضیح داده است. این مجموعه در ۱۲۰ قسمت تنظیم شده که در ابتداى هر قسمت، آیاتى که درباره حضرت [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|امام عصر]](عجل الله تعالی فرجه الشریف) نازل گشته، طبق [[احادیث|احادیثى]] که در [[تفسیر]] و [[تأویل]] آنها از ائمه(علیهم السلام) وارد شده، جمعآورى و به ترتیب [[سوره|سورهها]] و [[آیه|آیات]]، نظم داده شده و سپس روایات مربوط به آن با ذکر [[سند حدیث|سند]] نقل شده است. |
از یک نگاه، برخى از این آیات و روایاتى که ذیل آنها آمده است را مىتوان چنین دستهبندى کرد: | از یک نگاه، برخى از این آیات و روایاتى که ذیل آنها آمده است را مىتوان چنین دستهبندى کرد: | ||
| − | *الف)- دستهاى از آیات به این امر اشاره دارند که غیب همان [[حجت]] است و مراد از آنان که به غیب [[ایمان|ایمان]] مىآورند، کسانى هستند که قیام آن حضرت را پذیرفتهاند، مانند: [[سوره بقره|بقره]]، ۲-۳: {{متن قرآن|(ذلِک الْکتابُ لا رَیبَ فیهِ هدی للمتقین* الذین یؤمنون بالغیبِ...)}}؛ در مورد این آیه، سه روایت از [[امام جعفر صادق( | + | *الف)- دستهاى از آیات به این امر اشاره دارند که غیب همان [[حجت]] است و مراد از آنان که به غیب [[ایمان|ایمان]] مىآورند، کسانى هستند که قیام آن حضرت را پذیرفتهاند، مانند: [[سوره بقره|بقره]]، ۲-۳: {{متن قرآن|(ذلِک الْکتابُ لا رَیبَ فیهِ هدی للمتقین* الذین یؤمنون بالغیبِ...)}}؛ در مورد این آیه، سه روایت از [[امام جعفر صادق(علیه السلام)|امام صادق]](علیه السلام) بدین مضمون آمده است که متقیان، شیعیان [[امام على]](علیه السلام) هستند و غیب همان حجت غایب است. |
| − | *ب)- دسته دیگر از آیات مربوط به ویژگىها و خصوصیات یاران [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|حضرت حجت]]( | + | *ب)- دسته دیگر از آیات مربوط به ویژگىها و خصوصیات یاران [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|حضرت حجت]](عجل الله تعالی فرجه الشریف) مىباشند، مانند: بقره، ۱۴۶: {{متن قرآن|(فَاسْتَبِقُوا الْخَیرات...)}}؛ در روایاتى که ذیل این آیه، ذکر شده است، خیرات، به معناى [[ولایت]] آمده و این فرموده خداوند: «هر کجا باشید خداوند همه شما را خواهد آورد»، بر اصحاب [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|قائم]](عجل الله تعالی فرجه الشریف) تطبیق گردیده است. |
| − | *ج)- عدهاى به [[نشانه های ظهور امام زمان ( | + | *ج)- عدهاى به [[نشانه های ظهور امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)|علائم ظهور]] و حوادثى که قبل از قیام حضرت صاحب(عجل الله تعالی فرجه الشریف) اتفاق خواهد افتاد اشاره دارند، از جمله: بقره، ۱۵۶: {{متن قرآن|(وَ لَنَبْلُوَنَّکمْ بِشَىْءٍ مِنَ الْخَوْف...)}}؛ به گفته مؤلف، این آیه به علائمى اشاره دارد که قبل از ظهور اتفاق خواهند افتاد، از قبیل ظلم فرمانروایان، گرانى نرخها، فساد، تباهى و کمى سود تجارتها، مرگهاى زودرس، کاهش کشاورزى و کم شدن [[برکت]] میوهها. |
| − | *د)- عدهاى نیز حوادث پس از ظهور را بیان مىکنند، مانند: [[سوره نساء|نساء]]، ۴۸: {{متن قرآن|(یا أَیهَا الَّذینَ أُوتُوا الْکتابَ آمِنُوا... مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى أَدْبارِه)}}؛ طبق حدیثى که از امام صادق( | + | *د)- عدهاى نیز حوادث پس از ظهور را بیان مىکنند، مانند: [[سوره نساء|نساء]]، ۴۸: {{متن قرآن|(یا أَیهَا الَّذینَ أُوتُوا الْکتابَ آمِنُوا... مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى أَدْبارِه)}}؛ طبق حدیثى که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده، این آیه به جریان فرورفتن سپاهیان [[سفیانی|سفیانى]] در سرزمین [[بیداء]] و زنده ماندن تنها سه نفرى که خداوند صورتهاى آنها را به پشت برمىگرداند اشاره دارد. |
| − | *ه)- دستهاى نیز آیاتى هستند که طبق روایات، تأویل آنها هنوز واقع نشده است از قبیل: [[سوره توبه|توبه]]، ۳۳: {{متن قرآن|(هُوَ الَّذی أَرسَلَ رَسولَهُ بِالهُدىٰ وَدینِ الحَقِّ لِیظهِرَهُ عَلَى الدّینِ کلِّهِ...)}}؛ از روایات چنین برمىآید که تأویل این آیه نیز هنوز نیامده و زمان آن قیام حضرت ولىعصر( | + | *ه)- دستهاى نیز آیاتى هستند که طبق روایات، تأویل آنها هنوز واقع نشده است از قبیل: [[سوره توبه|توبه]]، ۳۳: {{متن قرآن|(هُوَ الَّذی أَرسَلَ رَسولَهُ بِالهُدىٰ وَدینِ الحَقِّ لِیظهِرَهُ عَلَى الدّینِ کلِّهِ...)}}؛ از روایات چنین برمىآید که تأویل این آیه نیز هنوز نیامده و زمان آن قیام حضرت ولىعصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خواهد بود. |
| − | *و)- آیاتى که به این مطلب اشاره دارند که آن حضرت، همه مردم را به دین [[اسلام]] دعوت خواهند فرمود و از کسى عذرى پذیرفته نخواهد شد، مانند: [[سوره آل عمران|آل عمران]]، ۸۴: {{متن قرآن|(وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِى السَّماوات...)}}؛ در حدیثى که از [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام کاظم]]( | + | *و)- آیاتى که به این مطلب اشاره دارند که آن حضرت، همه مردم را به دین [[اسلام]] دعوت خواهند فرمود و از کسى عذرى پذیرفته نخواهد شد، مانند: [[سوره آل عمران|آل عمران]]، ۸۴: {{متن قرآن|(وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِى السَّماوات...)}}؛ در حدیثى که از [[امام موسی کاظم علیه السلام|امام کاظم]](علیه السلام) ذیل این آیه آمده، چنین روایت شده که ایشان فرمودهاند: این آیه در رابطه با قائم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نازل شده است؛ وى چون بهپا خیزد، اسلام را بر عالمیان عرضه خواهد کرد؛ هرکس از روى فرمانبرى مسلمان شد، او را به فرایض اسلام امر خواهد فرمود و هرکس اسلام را نپذیرد، عذر او پذیرفته نخواهد شد؛ بهگونهاى که در خاور و باختر کسى باقى نخواهد ماند مگر اینکه یکتایى خدا را بپذیرد. |
| − | *ز)- آیاتى که به [[صبر]] و شکیبایى در دوران [[غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)|غیبت]] توصیه مىکنند، مانند: آل عمران، ۲۰۱: {{متن قرآن|(یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا...)}}؛ [[امام باقر علیه السلام|امام باقر]]( | + | *ز)- آیاتى که به [[صبر]] و شکیبایى در دوران [[غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)|غیبت]] توصیه مىکنند، مانند: آل عمران، ۲۰۱: {{متن قرآن|(یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا...)}}؛ [[امام باقر علیه السلام|امام باقر]](علیه السلام) فرمودهاند: مراد این است که بر اداى فرایض صبر کنید، با دشمنانتان پایدارى نمایید و با امامتان بپیوندید. |
| − | *ح)- آیاتى که بر این امر دلالت دارند که زمین به نیکوکاران و صالحان به [[ارث]] خواهد رسید، از جمله: [[سوره اعراف|اعراف]]، ۱۲۹: {{متن قرآن|(إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یورِثُها مَنْ یشاءُ مِنْ عِبادِهِ...)}}؛ در روایتى که مؤلف ذیل این آیه ذکر کرده، چنین آمده است که منظور از وارثان، [[ائمه اطهار|امامان]]( | + | *ح)- آیاتى که بر این امر دلالت دارند که زمین به نیکوکاران و صالحان به [[ارث]] خواهد رسید، از جمله: [[سوره اعراف|اعراف]]، ۱۲۹: {{متن قرآن|(إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یورِثُها مَنْ یشاءُ مِنْ عِبادِهِ...)}}؛ در روایتى که مؤلف ذیل این آیه ذکر کرده، چنین آمده است که منظور از وارثان، [[ائمه اطهار|امامان]](علیهم السلام) هستند که خداوند زمین را به آنها واگذار کرده و هنگامى که حضرت حجت(علیه السلام) قیام نمایند، زمینها را تصرف مىنمایند، مگر زمینهایى که در اختیار شیعیان باشد که آنها را به آنان واگذار خواهند فرمود. |
| − | *ط)- عدهاى از آیات نیز به این نکته اشاره دارند که مشرکان و کافران، قیام آن حضرت را برنتافته و راضى به آن نخواهند بود، مانند: توبه، ۳۴: {{متن قرآن|(هُوَ الَّذى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى... وَ لَوْ کرِهَ الْمُشْرِکون...)}}؛ در روایتى که ذیل این آیه نقل شده، [[امام جعفر صادق( | + | *ط)- عدهاى از آیات نیز به این نکته اشاره دارند که مشرکان و کافران، قیام آن حضرت را برنتافته و راضى به آن نخواهند بود، مانند: توبه، ۳۴: {{متن قرآن|(هُوَ الَّذى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى... وَ لَوْ کرِهَ الْمُشْرِکون...)}}؛ در روایتى که ذیل این آیه نقل شده، [[امام جعفر صادق(علیه السلام)|امام صادق]](علیه السلام) فرمودهاند: «چون قائم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام کنند، هیچ کافر و مشرکى نماند مگر اینکه خروج آن حضرت را نمىخواهد تا جایى که اگر کافر یا مشرکى در دل سنگى باشد، آن سنگ خواهد گفت: اى مؤمن، در دل من کافر یا مشرکى است...». |
==منابع== | ==منابع== | ||
| سطر ۶۴: | سطر ۶۴: | ||
*"المحجة فیما نزل فی القائم الحجة"، پایگاه حدیث نت. | *"المحجة فیما نزل فی القائم الحجة"، پایگاه حدیث نت. | ||
| − | [[رده:کتابهای با موضوع امام مهدی ( | + | [[رده:کتابهای با موضوع امام مهدی (عجل الله تعالی فرجه الشریف)]] |
| − | [[رده:کتابهای فضایل اهل البیت ( | + | [[رده:کتابهای فضایل اهل البیت (علیهم السلام)]] |
[[رده:منابع قرآنی]] | [[رده:منابع قرآنی]] | ||
[[رده:منابع حدیثی]] | [[رده:منابع حدیثی]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۶ دسامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۰:۲۶
 | |
| نویسنده | سید هاشم بحرانی |
| موضوع | آیات و روایات مهدویت |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | ۱ |
| تحقیق | سید محمدمنیر میلانی |
|
| |
«المَحَجّة فی ما نزل فی القائم الحُجّة»، اثر سید هاشم بحرانى (م، ۱۱۰۷ ق)، کتابى است درباره آیاتى از قرآن مجید که به استناد سخنان پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و ائمه هدى (علیهمالسلام)، در مورد امام زمان (عجّل الله تعالی فرجه) تفسیر و تأویل و تطبیق گردیده است.
محتویات
مؤلف
سید هاشم حسینى بحرانى (م، ۱۱۰۷ ق)، از محدثان بزرگ شیعه در قرن یازده هجری و از شاگردان فخرالدین طریحی بود. او مرجعیت دینی و اجتماعی اهالی بحرین را برعهده داشت. شیخ حر عاملی صاحب «وسائل الشیعه»، از شاگردان اوست.
محققان اسلامى، شخصیت بحرانی را ستوده اند و از وى با عناوین محدث، فقیه، مفسر، رجالى، ادیب، عابد و زاهد یاد کرده اند.
بیشتر تألیفات وی گردآورى اخبار و احادیث در زمینه هاى مختلف است، که مشهورترین آنها کتاب «البرهان فی تفسیر القرآن» می باشد. برخی دیگر از آثار او عبارتند از: مدینة المعاجز، ینابیع المعاجز و اصول الدلائل، حلیة الابرار فی احوال محمد و آله الاطهار، الحجة فیما نزل فی القائم الحجة و... .
معرفی کتاب
از آنجایی که مهدویت از مسلمات عقاید مسلمانان است، باید ریشه های قرآنی این عقیده نیز افزون بر روایات رسول خدا صلی الله علیه وآله شناخته شوند؛ علامه سید هاشم بحرانی این موضوع را در قرآن کاوش کرده و آیاتی را که درباره آن حضرت است به تفصیل در کتاب «المحجة فیما نزل فی القائم الحجه» فهرست کرده است.
زمان تألیف کتاب «المحجة» بعد از «البرهان فی تفسیر القرآن» بوده است و در موارد بسیاری نویسنده برای پرهیز از تکرار به آن کتاب ارجاع داده است. از جمله منابع کتاب، دو نسخه خطى کتاب «تأویلُ الآیات الظاهرة فِى ما نَزل فِى العترة الطّاهرة» مىباشد.
از آنجایی که این کتاب تفسیر روایی است، به ندرت می توان اظهار نظری از مؤلف را در آن یافت و نیز از بحث و بررسى اقوال مفسران و مطالب دیگرى که معمولا در تفاسیر مطرح مىشوند، سخنى به میان نیامده است. در مواردی هم که نیاز به نقد و توضیح بوده به کتاب تفسیر «البرهان» ارجاع داده شده است.
محقق، افزون بر نشان دادن مصادر روایات منقول در کتاب، خود نیز مستدرکی بر کتاب افزوده و ۱۲ مورد را بر اساس مراجعه به منابع و مجامع حدیثی در پایان کتاب با عنوان مستدرک الحجه نگاشته است.
کتاب «المحجة فیما نزل فی القائم الحجة» توسط سید مهدی حائری قزوینی با عنوان «سیمای حضرت مهدی در قرآن» ترجمه شده است.
محتوای کتاب
کتاب «المحجة فیما نزل فی القائم الحجة»، آیات متعددى از قرآن کریم را مورد بحث قرار داده و ارتباط آنها را با موضوع مهدویت از زبان ائمه(علیهم السلام) توضیح داده است. این مجموعه در ۱۲۰ قسمت تنظیم شده که در ابتداى هر قسمت، آیاتى که درباره حضرت امام عصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نازل گشته، طبق احادیثى که در تفسیر و تأویل آنها از ائمه(علیهم السلام) وارد شده، جمعآورى و به ترتیب سورهها و آیات، نظم داده شده و سپس روایات مربوط به آن با ذکر سند نقل شده است.
از یک نگاه، برخى از این آیات و روایاتى که ذیل آنها آمده است را مىتوان چنین دستهبندى کرد:
- الف)- دستهاى از آیات به این امر اشاره دارند که غیب همان حجت است و مراد از آنان که به غیب ایمان مىآورند، کسانى هستند که قیام آن حضرت را پذیرفتهاند، مانند: بقره، ۲-۳: (ذلِک الْکتابُ لا رَیبَ فیهِ هدی للمتقین* الذین یؤمنون بالغیبِ...)؛ در مورد این آیه، سه روایت از امام صادق(علیه السلام) بدین مضمون آمده است که متقیان، شیعیان امام على(علیه السلام) هستند و غیب همان حجت غایب است.
- ب)- دسته دیگر از آیات مربوط به ویژگىها و خصوصیات یاران حضرت حجت(عجل الله تعالی فرجه الشریف) مىباشند، مانند: بقره، ۱۴۶: (فَاسْتَبِقُوا الْخَیرات...)؛ در روایاتى که ذیل این آیه، ذکر شده است، خیرات، به معناى ولایت آمده و این فرموده خداوند: «هر کجا باشید خداوند همه شما را خواهد آورد»، بر اصحاب قائم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) تطبیق گردیده است.
- ج)- عدهاى به علائم ظهور و حوادثى که قبل از قیام حضرت صاحب(عجل الله تعالی فرجه الشریف) اتفاق خواهد افتاد اشاره دارند، از جمله: بقره، ۱۵۶: (وَ لَنَبْلُوَنَّکمْ بِشَىْءٍ مِنَ الْخَوْف...)؛ به گفته مؤلف، این آیه به علائمى اشاره دارد که قبل از ظهور اتفاق خواهند افتاد، از قبیل ظلم فرمانروایان، گرانى نرخها، فساد، تباهى و کمى سود تجارتها، مرگهاى زودرس، کاهش کشاورزى و کم شدن برکت میوهها.
- د)- عدهاى نیز حوادث پس از ظهور را بیان مىکنند، مانند: نساء، ۴۸: (یا أَیهَا الَّذینَ أُوتُوا الْکتابَ آمِنُوا... مِنْ قَبْلِ أَنْ نَطْمِسَ وُجُوهاً فَنَرُدَّها عَلى أَدْبارِه)؛ طبق حدیثى که از امام صادق(علیه السلام) نقل شده، این آیه به جریان فرورفتن سپاهیان سفیانى در سرزمین بیداء و زنده ماندن تنها سه نفرى که خداوند صورتهاى آنها را به پشت برمىگرداند اشاره دارد.
- ه)- دستهاى نیز آیاتى هستند که طبق روایات، تأویل آنها هنوز واقع نشده است از قبیل: توبه، ۳۳: (هُوَ الَّذی أَرسَلَ رَسولَهُ بِالهُدىٰ وَدینِ الحَقِّ لِیظهِرَهُ عَلَى الدّینِ کلِّهِ...)؛ از روایات چنین برمىآید که تأویل این آیه نیز هنوز نیامده و زمان آن قیام حضرت ولىعصر(عجل الله تعالی فرجه الشریف) خواهد بود.
- و)- آیاتى که به این مطلب اشاره دارند که آن حضرت، همه مردم را به دین اسلام دعوت خواهند فرمود و از کسى عذرى پذیرفته نخواهد شد، مانند: آل عمران، ۸۴: (وَ لَهُ أَسْلَمَ مَنْ فِى السَّماوات...)؛ در حدیثى که از امام کاظم(علیه السلام) ذیل این آیه آمده، چنین روایت شده که ایشان فرمودهاند: این آیه در رابطه با قائم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) نازل شده است؛ وى چون بهپا خیزد، اسلام را بر عالمیان عرضه خواهد کرد؛ هرکس از روى فرمانبرى مسلمان شد، او را به فرایض اسلام امر خواهد فرمود و هرکس اسلام را نپذیرد، عذر او پذیرفته نخواهد شد؛ بهگونهاى که در خاور و باختر کسى باقى نخواهد ماند مگر اینکه یکتایى خدا را بپذیرد.
- ز)- آیاتى که به صبر و شکیبایى در دوران غیبت توصیه مىکنند، مانند: آل عمران، ۲۰۱: (یا أَیهَا الَّذینَ آمَنُوا اصْبِرُوا وَ صابِرُوا وَ رابِطُوا...)؛ امام باقر(علیه السلام) فرمودهاند: مراد این است که بر اداى فرایض صبر کنید، با دشمنانتان پایدارى نمایید و با امامتان بپیوندید.
- ح)- آیاتى که بر این امر دلالت دارند که زمین به نیکوکاران و صالحان به ارث خواهد رسید، از جمله: اعراف، ۱۲۹: (إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ یورِثُها مَنْ یشاءُ مِنْ عِبادِهِ...)؛ در روایتى که مؤلف ذیل این آیه ذکر کرده، چنین آمده است که منظور از وارثان، امامان(علیهم السلام) هستند که خداوند زمین را به آنها واگذار کرده و هنگامى که حضرت حجت(علیه السلام) قیام نمایند، زمینها را تصرف مىنمایند، مگر زمینهایى که در اختیار شیعیان باشد که آنها را به آنان واگذار خواهند فرمود.
- ط)- عدهاى از آیات نیز به این نکته اشاره دارند که مشرکان و کافران، قیام آن حضرت را برنتافته و راضى به آن نخواهند بود، مانند: توبه، ۳۴: (هُوَ الَّذى أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدى... وَ لَوْ کرِهَ الْمُشْرِکون...)؛ در روایتى که ذیل این آیه نقل شده، امام صادق(علیه السلام) فرمودهاند: «چون قائم(عجل الله تعالی فرجه الشریف) قیام کنند، هیچ کافر و مشرکى نماند مگر اینکه خروج آن حضرت را نمىخواهد تا جایى که اگر کافر یا مشرکى در دل سنگى باشد، آن سنگ خواهد گفت: اى مؤمن، در دل من کافر یا مشرکى است...».
منابع
- "المحجة فیما نزل فی القائم الحجة"، ویکی نور.
- "المحجة فیما نزل فی القائم الحجة"، پایگاه حدیث نت.
