عمرو بن حجاج زبیدی: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | {{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | ||
| + | عمرو بن حَجّاج بن عبد اللّه بن عبد العزیز بن کعب مَذحِجی زُبَیدی، از سران کوفه و شوهر خواهر هانی بن عروه بود. وی از جمله کسانی بود که برای امام حسین علیه السلام نامه نوشت و ایشان را به کوفه دعوت کرد ؛ ولی پس از اندک زمانی، تغییر موضع داد و از یاران ابن زیاد شد، تا جایی که ابن زیاد ، او را به فرماندهی جناح راست سپاه عمر بن سعد در کربلا برگزید.[۱]او در کربلا با سوارانش، آب را بر امام حسین علیه السلام و یارانش بست و با عبّاس علیه السلام جنگید و در روز عاشورا سپاهش را بر ضدّ امام حسین علیه السلام تحریک کرد. | ||
| − | از سران سپاه [[عمر بن سعد|عمر سعد]] | + | او راه چیره شدن بر یاران دلیر و جنگجوی امام حسین علیه السلام را سنگباران کردن آنان و تاختن یکباره بر آنها ، و نه مبارزه و درگیری تن به تن دانست و این نقشه را با موافقت عمر بن سعد ، عملی ساخت و خود با لشکرش بر جناح چپ لشکر امام علیه السلام ـ که فرماندهی آن با مُسلم بن عَوسَجه بود ـ یورش برد و مسلم در این یورش، نقش بر زمین شد[۲]. |
| + | |||
| + | عمرو بن حَجّاج در روز عاشورا به امام حسین علیه السلام توهین کرد و ایشان را «خارجی (خارج شده از دین)» نامید . او پس از واقعه عاشورا، از جمله حاملان سرهای شهدا به کوفه بود. | ||
| + | |||
| + | عمرو ، سرانجام، در قیام مختار، فرار کرد و بنا به گزارشی ، به نفرین امام حسین علیه السلام گرفتار شد و از شدّت تشنگی ، در بیابان ، هلاک گردید و بنا به گزارشی دیگر، در دو راهی کوفه و بصره ناپدید شد و دیگر هیچ کس ، او را ندید. | ||
| + | |||
| + | عمرو بن حَجّاج بن عبد اللّه بن عبد العزیز بن کعب مَذحِجی زُبَیدی، یکی از سران کوفه در زمان امام حسین علیه السلام بود او ابتدا یکی از افرادی بود که به امام نامه نوشته بودند و با تاکید از امام شتاب در آمدن به کوفه را خواسته بودند اما بعدا از یاران [[ابن زیاد]] شد و هنگامی که معلوم شد برادر زنش [[هانی بن عروه]] مسلم بن عقیل را در خانه اش جای داده است از کسانی بود که به دستور عبیدالله، هانی بن عروه را به قصر کشاند و موجبات اسارت و بعد شهادت او را فراهم آورد و با دادن خبر دروغين سلامت هانى ، مانع يورش قبيله مَذحِج به قصر ابن زياد شد .وی همچنین در پراکنده کردن یاران مسلم بن عقیل تلاش بسیار کرد. | ||
| + | |||
| + | |||
| + | ==بستن آب بر امام حسین علیه السلام== | ||
| + | عمرو بن حجاج همراه با سپاهیان کوفه جهت جنگ با امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش عازم سرزمین کربلا گردید و از سوی عمر بن سعد، مسئول ممانعت از رسیدن آب به خیام اباعبدالله الحسین (علیه‌السّلام) گردید. نقل شده پس از بسته شدن راه آب، امام (علیه‌السّلام) حضرت ابوالفضل العباس (علیه‌السّلام) را به حضور طلبید و به ایشان فرمودند که شبانه و به پرچمداری نافع بن هلال با سی سوار و بیست پیاده، به سوی فرات رفته آب به خیمه‌ها برسانند. | ||
| + | حضرت عباس (علیه‌السّلام) و یارانش در حالی که نافع در جلو آنها در حرکت بود به سوی شریعه فرات به راه افتادند. عمرو بن حجاج زبیدی، که مامور حراست از فرات بود، فریاد زد: «کیستی؟» نافع گفت: «از پسر عموهای تو؛ آمده‌ایم از این آب که ما را از آن منع کرده‌اید بنوشیم» عمرو گفت: «گوارایت باد بنوش! ولی برای حسین (علیه‌السّلام) از این آب نبر» اما نافع در جواب گفت: «نه؛ به خدا سوگند، تا زمانی که حسین (علیه‌السّلام) و خاندان و یاران همراهش، تشنه‌اند من قطره‌ای از این آب نخواهم نوشید.» پس میان نیروهای عمرو بن حجاج و یاران امام (علیه‌السّلام) جنگ در گرفت که به لطف الهی و به یُمن رشادت‌های عباس بن علی (علیه‌السّلام) و شجاعت‌های نافع بن هلال و دیگران، یاران امام (علیه‌السّلام) موفق شدند ضمن کشته و زخمی‌کردن چندین تن از دشمنان، آب به خیمه‌های امام (علیه‌السّلام) برسانند. | ||
| + | |||
| + | ==فرماندهی در سپاه عمر سعد در روز عاشورا== | ||
| + | عمر بن حجاج در روز عاشورا فرمانده جناح راست سپاه [[عمر بن سعد|عمر سعد]] در [[كربلا|کربلا]] بود. وقتى عمر سعد مى‌خواست [[شب عاشورا]] به [[امام حسين|امام حسین]] علیه السلام مهلت ندهد، اعتراض کرد و گفت: اگر از دیلم بودند و این تقاضا را مى‌کردند، سزاوار بود که مهلت دهى. | ||
| + | |||
| + | عمرو بن حَجّاج در روز عاشورا به امام حسین علیه السلام توهین کرد و ایشان را «خارجی (خارج شده از دین)» نامید . او پس از واقعه عاشورا، از جمله حاملان سرهای شهدا به کوفه بود. | ||
| + | |||
| + | ==مرگ عمرو بن حجاج== | ||
| + | عمرو ، سرانجام، در قیام مختار، فرار کرد و بنا به گزارشی ، به نفرین امام حسین علیه السلام گرفتار شد و از شدّت تشنگی ، در بیابان ، هلاک گردید و بنا به گزارشی دیگر، در دو راهی کوفه و بصره ناپدید شد و دیگر هیچ کس ، او را ندید. | ||
وى در روز [[عاشورا]] هم در درگیرى، [[مسلم بن عوسجه]] را غافلگیرانه به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رساند. | وى در روز [[عاشورا]] هم در درگیرى، [[مسلم بن عوسجه]] را غافلگیرانه به [[شهادت در راه خدا|شهادت]] رساند. | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | *دانشنامه امام حسین(ع)، ج9، ص 209-213 | |
* جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف. | * جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف. | ||
[[رده:سپاهیان عمر سعد در واقعه کربلا]] | [[رده:سپاهیان عمر سعد در واقعه کربلا]] | ||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ ۱۵ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۷
عمرو بن حَجّاج بن عبد اللّه بن عبد العزیز بن کعب مَذحِجی زُبَیدی، از سران کوفه و شوهر خواهر هانی بن عروه بود. وی از جمله کسانی بود که برای امام حسین علیه السلام نامه نوشت و ایشان را به کوفه دعوت کرد ؛ ولی پس از اندک زمانی، تغییر موضع داد و از یاران ابن زیاد شد، تا جایی که ابن زیاد ، او را به فرماندهی جناح راست سپاه عمر بن سعد در کربلا برگزید.[۱]او در کربلا با سوارانش، آب را بر امام حسین علیه السلام و یارانش بست و با عبّاس علیه السلام جنگید و در روز عاشورا سپاهش را بر ضدّ امام حسین علیه السلام تحریک کرد.
او راه چیره شدن بر یاران دلیر و جنگجوی امام حسین علیه السلام را سنگباران کردن آنان و تاختن یکباره بر آنها ، و نه مبارزه و درگیری تن به تن دانست و این نقشه را با موافقت عمر بن سعد ، عملی ساخت و خود با لشکرش بر جناح چپ لشکر امام علیه السلام ـ که فرماندهی آن با مُسلم بن عَوسَجه بود ـ یورش برد و مسلم در این یورش، نقش بر زمین شد[۲].
عمرو بن حَجّاج در روز عاشورا به امام حسین علیه السلام توهین کرد و ایشان را «خارجی (خارج شده از دین)» نامید . او پس از واقعه عاشورا، از جمله حاملان سرهای شهدا به کوفه بود.
عمرو ، سرانجام، در قیام مختار، فرار کرد و بنا به گزارشی ، به نفرین امام حسین علیه السلام گرفتار شد و از شدّت تشنگی ، در بیابان ، هلاک گردید و بنا به گزارشی دیگر، در دو راهی کوفه و بصره ناپدید شد و دیگر هیچ کس ، او را ندید.
عمرو بن حَجّاج بن عبد اللّه بن عبد العزیز بن کعب مَذحِجی زُبَیدی، یکی از سران کوفه در زمان امام حسین علیه السلام بود او ابتدا یکی از افرادی بود که به امام نامه نوشته بودند و با تاکید از امام شتاب در آمدن به کوفه را خواسته بودند اما بعدا از یاران ابن زیاد شد و هنگامی که معلوم شد برادر زنش هانی بن عروه مسلم بن عقیل را در خانه اش جای داده است از کسانی بود که به دستور عبیدالله، هانی بن عروه را به قصر کشاند و موجبات اسارت و بعد شهادت او را فراهم آورد و با دادن خبر دروغين سلامت هانى ، مانع يورش قبيله مَذحِج به قصر ابن زياد شد .وی همچنین در پراکنده کردن یاران مسلم بن عقیل تلاش بسیار کرد.
محتویات
بستن آب بر امام حسین علیه السلام
عمرو بن حجاج همراه با سپاهیان کوفه جهت جنگ با امام حسین (علیه‌السّلام) و یارانش عازم سرزمین کربلا گردید و از سوی عمر بن سعد، مسئول ممانعت از رسیدن آب به خیام اباعبدالله الحسین (علیه‌السّلام) گردید. نقل شده پس از بسته شدن راه آب، امام (علیه‌السّلام) حضرت ابوالفضل العباس (علیه‌السّلام) را به حضور طلبید و به ایشان فرمودند که شبانه و به پرچمداری نافع بن هلال با سی سوار و بیست پیاده، به سوی فرات رفته آب به خیمه‌ها برسانند. حضرت عباس (علیه‌السّلام) و یارانش در حالی که نافع در جلو آنها در حرکت بود به سوی شریعه فرات به راه افتادند. عمرو بن حجاج زبیدی، که مامور حراست از فرات بود، فریاد زد: «کیستی؟» نافع گفت: «از پسر عموهای تو؛ آمده‌ایم از این آب که ما را از آن منع کرده‌اید بنوشیم» عمرو گفت: «گوارایت باد بنوش! ولی برای حسین (علیه‌السّلام) از این آب نبر» اما نافع در جواب گفت: «نه؛ به خدا سوگند، تا زمانی که حسین (علیه‌السّلام) و خاندان و یاران همراهش، تشنه‌اند من قطره‌ای از این آب نخواهم نوشید.» پس میان نیروهای عمرو بن حجاج و یاران امام (علیه‌السّلام) جنگ در گرفت که به لطف الهی و به یُمن رشادت‌های عباس بن علی (علیه‌السّلام) و شجاعت‌های نافع بن هلال و دیگران، یاران امام (علیه‌السّلام) موفق شدند ضمن کشته و زخمی‌کردن چندین تن از دشمنان، آب به خیمه‌های امام (علیه‌السّلام) برسانند.
فرماندهی در سپاه عمر سعد در روز عاشورا
عمر بن حجاج در روز عاشورا فرمانده جناح راست سپاه عمر سعد در کربلا بود. وقتى عمر سعد مى‌خواست شب عاشورا به امام حسین علیه السلام مهلت ندهد، اعتراض کرد و گفت: اگر از دیلم بودند و این تقاضا را مى‌کردند، سزاوار بود که مهلت دهى.
عمرو بن حَجّاج در روز عاشورا به امام حسین علیه السلام توهین کرد و ایشان را «خارجی (خارج شده از دین)» نامید . او پس از واقعه عاشورا، از جمله حاملان سرهای شهدا به کوفه بود.
مرگ عمرو بن حجاج
عمرو ، سرانجام، در قیام مختار، فرار کرد و بنا به گزارشی ، به نفرین امام حسین علیه السلام گرفتار شد و از شدّت تشنگی ، در بیابان ، هلاک گردید و بنا به گزارشی دیگر، در دو راهی کوفه و بصره ناپدید شد و دیگر هیچ کس ، او را ندید.
وى در روز عاشورا هم در درگیرى، مسلم بن عوسجه را غافلگیرانه به شهادت رساند.
منابع
- دانشنامه امام حسین(ع)، ج9، ص 209-213
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
