رجعت: تفاوت بین نسخه‌ها
| سطر ۲: | سطر ۲: | ||
رجعت در لغت به معناي بازگشت است و در اصطلاح عبارت است از بازگشت گروهی از مردگان به دنیا | رجعت در لغت به معناي بازگشت است و در اصطلاح عبارت است از بازگشت گروهی از مردگان به دنیا | ||
| − | اعتقاد به رجعت مختص به شیعه است. در روایات شیعه از بازگشت ائمه و پیامبر به دنیا و بخصوص از امام حسین علیه السلام به عنوان اولین بازگشت کننده سخن به میان آمده است. همچنین از بازگشت مومنان محض و مشرکان محض. | + | اعتقاد به رجعت مختص به [[شیعه]] است. در روایات شیعه از بازگشت [[ائمه]] و [[پیامبر اسلام|پیامبر]] به دنیا و بخصوص از [[امام حسین علیه السلام]] به عنوان اولین بازگشت کننده سخن به میان آمده است. همچنین از بازگشت مومنان محض و مشرکان محض. |
| − | برخی روایات نیز به یاری امام زمان عجل الله تعالی فرجه توسط برخی از مومنان در زمان ظهور اشاره دارند که البته ممکن است | + | برخی روایات نیز به یاری [[امام زمان عجل الله تعالی فرجه]] توسط برخی از مومنان در زمان ظهور اشاره دارند که البته ممکن است منظور این روایات یاری ارواح آنان از قیام امام زمان باشد. |
==رجعت در تعليمات اهل بيت علیهم السلام== | ==رجعت در تعليمات اهل بيت علیهم السلام== | ||
| − | در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است: | + | در روایتی از [[امام صادق علیه السلام]] آمده است: |
نخستين كسى كه زمین از او ميشكافد و به دنيا برميگردد حسين بن على عليه السّلام است. و رجعت همگانی نیست بلکه خاص است و به جز آنکه محض ایمان باشد و آنکه محض شرک باشد رجعت ندارند.<ref>مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج53، ص39.</ref> | نخستين كسى كه زمین از او ميشكافد و به دنيا برميگردد حسين بن على عليه السّلام است. و رجعت همگانی نیست بلکه خاص است و به جز آنکه محض ایمان باشد و آنکه محض شرک باشد رجعت ندارند.<ref>مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج53، ص39.</ref> | ||
| − | + | [[بکیر بن اعین]] از امام محمد باقر عليه السّلام نقل می نماید که فرمود: پيغمبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله و سلم و على عليه السّلام به دنيا رجعت می‌كنند.<ref>مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج53، ص39.</ref> | |
| − | رجعت از موضوعاتي است كه امامان | + | رجعت از موضوعاتي است كه امامان [[شيعه]] همواره بر آن به عنوان يك اعتقاد اصيل تأكيد مي‌كرده اند. در حديثي [[امام صادق]] علیه السلام رجعت را از شرائط ايمان شمرده است.<ref>مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج53، ص122.</ref> مأمون عباسي از [[امام رضا]] علیه السلام پرسيد، درباره رجعت چه مي‌گوئيد، فرمود: رجعت حق است؛ در امت هاي گذشته بوده و [[قرآن]] از آن ياد كرده است. |
پيغمبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمودند: هر آنچه در امت هاي پيشين واقع شده نظير آن در اين امّت نيز واقع مي‌شود.<ref>محمدي ري شهري، ميزان الحكمة، ج 3، ص 1036، دارالحديث، بيروت - لبنان، 1419، چاپ دوّم.</ref> در ادعيه و زيارات وارد شده از معصومين علیهم السلام بارها به مسأله رجعت اشاره شده است.<ref>ر.ك مفاتيح الجنان، شيخ عباس قمي، زيارت جامعه كبيره، آل يس و دعاي عهد.</ref> ناگفته نماند رجعت همگاني نيست؛ بلكه خاص است و فقط كساني به دنيا بازمي‌گردند كه مؤمن خالص يا مشرك محض باشند.<ref>مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج53، ص39.</ref> | پيغمبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمودند: هر آنچه در امت هاي پيشين واقع شده نظير آن در اين امّت نيز واقع مي‌شود.<ref>محمدي ري شهري، ميزان الحكمة، ج 3، ص 1036، دارالحديث، بيروت - لبنان، 1419، چاپ دوّم.</ref> در ادعيه و زيارات وارد شده از معصومين علیهم السلام بارها به مسأله رجعت اشاره شده است.<ref>ر.ك مفاتيح الجنان، شيخ عباس قمي، زيارت جامعه كبيره، آل يس و دعاي عهد.</ref> ناگفته نماند رجعت همگاني نيست؛ بلكه خاص است و فقط كساني به دنيا بازمي‌گردند كه مؤمن خالص يا مشرك محض باشند.<ref>مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج53، ص39.</ref> | ||
نسخهٔ ۱۸ ژوئن ۲۰۲۰، ساعت ۰۸:۰۵
رجعت در لغت به معناي بازگشت است و در اصطلاح عبارت است از بازگشت گروهی از مردگان به دنیا
اعتقاد به رجعت مختص به شیعه است. در روایات شیعه از بازگشت ائمه و پیامبر به دنیا و بخصوص از امام حسین علیه السلام به عنوان اولین بازگشت کننده سخن به میان آمده است. همچنین از بازگشت مومنان محض و مشرکان محض.
برخی روایات نیز به یاری امام زمان عجل الله تعالی فرجه توسط برخی از مومنان در زمان ظهور اشاره دارند که البته ممکن است منظور این روایات یاری ارواح آنان از قیام امام زمان باشد.
محتویات
رجعت در تعليمات اهل بيت علیهم السلام
در روایتی از امام صادق علیه السلام آمده است:
نخستين كسى كه زمین از او ميشكافد و به دنيا برميگردد حسين بن على عليه السّلام است. و رجعت همگانی نیست بلکه خاص است و به جز آنکه محض ایمان باشد و آنکه محض شرک باشد رجعت ندارند.[۱]
بکیر بن اعین از امام محمد باقر عليه السّلام نقل می نماید که فرمود: پيغمبر اكرم صلى اللَّه عليه و آله و سلم و على عليه السّلام به دنيا رجعت می‌كنند.[۲]
رجعت از موضوعاتي است كه امامان شيعه همواره بر آن به عنوان يك اعتقاد اصيل تأكيد مي‌كرده اند. در حديثي امام صادق علیه السلام رجعت را از شرائط ايمان شمرده است.[۳] مأمون عباسي از امام رضا علیه السلام پرسيد، درباره رجعت چه مي‌گوئيد، فرمود: رجعت حق است؛ در امت هاي گذشته بوده و قرآن از آن ياد كرده است.
پيغمبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمودند: هر آنچه در امت هاي پيشين واقع شده نظير آن در اين امّت نيز واقع مي‌شود.[۴] در ادعيه و زيارات وارد شده از معصومين علیهم السلام بارها به مسأله رجعت اشاره شده است.[۵] ناگفته نماند رجعت همگاني نيست؛ بلكه خاص است و فقط كساني به دنيا بازمي‌گردند كه مؤمن خالص يا مشرك محض باشند.[۶]
تواتر روایات مربوط به رجعت
علامه طباطبائي در الميزان مي‌نويسد: فرقه‌هاي غيرشيعي – عامه مسلمين - هر چند ظهور مهدي عجل الله تعالی فرجه الشریف را قبول دارند و رواياتش را به طور متواتر از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل كرده‌اند ولي مسأله رجعت را انكار و آن را از ويژگي هاي اعتقادي شيعه دانسته‌اند، در ادامه مي‌افزايد: روايات اهل بيت علیهم السلام نسبت به اهل رجعت تواتر معنوي دارد. افزون بر اين كه تعدادي از آيات و روايات كه در باب رجعت وارد شده دلالتش تام و قابل اعتماد است.[۷]
علامه مجلسی مي‌فرمايد: چگونه ممكن است شخص باايماني كه حقانيت اهل بيت علیهم السلام را باور دارد. در مورد رجعت، ترديد به خود راه دهد در حالي كه نزديك به دويست حديث صريح از معصومين علیهم السلام به طور متواتر به ما رسيده و بيش از چهل تن از بزرگان شيعه مانند شيخ طوسی، شيخ مفيد و ديگران و بيش از پنجاه كتاب معتبر اين احاديث را جمع‌آوري نموده‌اند. و اگر بنا باشد احاديث مربوط به رجعت – با اين كثرتي كه ياد شد - متواتر نباشد. ديگر در هيچ موردي نمي‌توان ادعاي تواتر نمود.[۸]
دلایل رجعت از قرآن
قرآن نه تنها رجعت را امري محال و ناشدني نمي‌داند؛ بلكه آن را ممكن و به وقوع آن در امت هاي گذشته در چندين جاي قرآن اشاره كرده است.[۹] از جمله آياتي كه بر اصل مسأله رجعت دلالت دارد آيه:
«وَيَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ يُكَذِّبُ بِآيَاتِنَا فَهُمْ يُوزَعُونَ»؛[۱۰] روزي را كه ما از هر امتي، گروهي را از كساني كه آيات ما را تكذيب مي‌كردند، محشور مي‌كنيم و آنها را نگه مي‌داريم تا به يكديگر ملحق شوند.
بايد توجه داشت مقصود از اين آيه «قيامت» نيست چون با كلمه «من»[۱۱] تبعيضيّه مي‌فرمايد: «من كلّ امةٍ فوجاٌ» یعني از هر امتي گروهي را محشور مي‌كنيم.
در حالي كه قرآن كريم درباره حشر روز قيامت مي‌فرمايد: «وَحَشَرْنَاهُمْ فَلَمْ نُغَادِرْ مِنْهُمْ أَحَدًا»؛[۱۲] همه آنان (انسانها) را برمي‌انگيزانيم و احدي از ايشان را فرو گذار نخواهيم كرد.
در روايات معصومين علیهم السلام براي اثبات رجعت به اين آيه استناد شده است.[۱۳]
رابطه رجعت با ظهور امام زمان عج و قیامت
علامه طباطبایی ره با بیان اینکه آیات بسیاری از قرآن یکبار به قیامت و بار دیگر به رجعت و بار دیگر به ظهور تفسیر شده اند، در مورد رابطه رجعت با قیامت ظهور امام زمان می گوید:
- روایات ثابت کننده رجعت اگر چه خبرهای واحد مختلف هستند اما با وجود کثرتشان در یک معنا اتحاد دارند و آن اینکه نظام دنیایی به سمت روزی سیر میکند که خداوند سبحان در آن معصیت نمی شود بلکه به بندگی خالص بندگی میشود که شائبه ای از هوای نفس و اغوای شیطان در آن وجود ندارد. و در آن بعضی اموات از اولیای خدای تعالی و دشمنان خدا به دنیا باز می گردند و حق از باطل جدا می گردد. و این مطلب این نکته را می رساند که رجعت از مراتب روز قیامت است. اگر چه در کشف و ظهور پایین تر از قیامت است بخاطر امکان راه یافتن فساد و شر در آن فی الجمله، به خلاف قیامت (که هیچ گونه فساد و شری درآن راه نخواهد یافت) و به همین دلیل، روز ظهور حضرت مهدی (عج) نیز گاه ملحق به آن شده است؛ به خاطر ظهور تامه حق در آن. اگر چه روز ظهور حضرت نیز غیر از رجعت است در روایتی از ائمه اهل البیت آمده است: «أيام الله ثلاثة: يوم الظهور و يوم الكرة و يوم القيامة؛ ایام الله سه روز هستند: روز ظهور و روز رجعت و روز قیامت»
- و این معنی یعنی اتحاد به حسب حقیقت و اختلاف به حسب مراتب موجب شده است که در روایات اهل بیت علیهم السلام برخی آیات یکبار به قیامت و بار دیگر به رجعت و بار دیگر به ظهور تفسیر شود.[۱۴]
برخي از علل و فلسفه رجعت از ديدگاه روايات
- نشان دادن شكوه و عزت مؤمنان، ذلت كافران
- استقرار حكومت صالحان
- انتقام از ستمگران و پديدآورندگان حادثه عاشورا
- مشاركت در حكومت عدل حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف.[۱۵]
پانویس
- ↑ مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج53، ص39.
- ↑ مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج53، ص39.
- ↑ مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج53، ص122.
- ↑ محمدي ري شهري، ميزان الحكمة، ج 3، ص 1036، دارالحديث، بيروت - لبنان، 1419، چاپ دوّم.
- ↑ ر.ك مفاتيح الجنان، شيخ عباس قمي، زيارت جامعه كبيره، آل يس و دعاي عهد.
- ↑ مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج53، ص39.
- ↑ الميزان في تفسير القرآن، ج2، ص107
- ↑ مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج53، ص96.
- ↑ جهت مطالعه بيشتر رجوع شود به تفسير آيات 55، 243، 259، 73 از سوره بقره ، سوره كهف/25، ص 43.
- ↑ سوره نمل/83.
- ↑ علامه طبرسي، مجمع البيان، ج7، ص366.
- ↑ سوره كهف/ 47.
- ↑ مجلسي، محمدباقر؛ بحارالانوار، ج 53، ص 51، سيد هاشم بحراني، البرهان في تفسير القرآن، ج 4، ص 230، تهران، بنياد بعثت، 1416 ق.
- ↑ الميزان في تفسير القرآن، ج2، ص109
- ↑ جهت مطالعه بيشتر ر.ك به بحارالانوار، ج53، ص92 تا 122.
منابع
- طباطبايى، محمدحسين، الميزان في تفسير القرآن، لبنان، مؤسسة الأعلمي للمطبوعات ، چاپ 2، 1390 ه.ق.
- کاظم احمدزاده، رجعت، دانشنامه پژوهه، تاریخ بازیابی: 7 اسفند 1391.
- مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوارالجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، ۱۴۰۳ ق.
| اعتقادات شیعه | |
| توحید | توحید ذاتی * توحید صفاتی * توحید افعالی * توحید در عبادت * بداء * اسماء و صفات الهی |
| عدل | قضا و قدر * اختیار * امر بین الامرین |
| نبوت | عصمت پیامبران * خاتمیت * وحی * اعجاز * عدم تحریف قرآن |
| امامت |
باورها: ضرورت وجود امام * عصمت امامان * اهل بیت * چهارده معصوم * ولایت تكوینی * علم غیب امامان * غیبت امام زمان (عج) * انتظار * رجعت * توسل * شفاعت * آخر الزمان پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله * امام علی(ع) * امام حسن(ع) * امام حسین(ع) * امام سجاد(ع) * امام باقر(ع) * امام صادق(ع) * امام کاظم(ع) * امام رضا(ع) * امام جواد(ع) * امام هادی(ع) * امام عسکری(ع) * امام مهدی(عج) |
| معاد | برزخ * معاد جسمانی * حشر * صراط * میزان * بهشت * جهنم |
