جالوت: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (7پروژه: رتبه بندی، اولویت بندی ، سنجش کیفی) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{و}} | {{و}} | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | نام مردی از پهلوانان [[فلسطین]] است که با [[بنی اسرائیل]] نبرد کرد . پس از اینکه فلسطینیان در یورشی که بر بنی اسرائیل | + | «جالوت» نام مردی از پهلوانان [[فلسطین]] است که با [[بنی اسرائیل]] نبرد کرد. پس از اینکه فلسطینیان در یورشی که بر بنی اسرائیل داشتند، آنان را مغلوب ساختند. بنی اسرائیل نزد پیغمبر خود رفتند و از او پادشاهی خواستند مانند دیگر امم تا به فرمان او دشمنان را از خود دفع کنند. او به امر خداوند [[طالوت]] را برگزید و [[حضرت داود علیه السلام]] در لشکر او بود در کار زار دلاوری نمود و جالوت را کشت. |
==واژه جالوت== | ==واژه جالوت== | ||
| − | + | «جالوت»، نام قرآنیِ جُلیات پهلوان تنومند [[فلسطین|فلسطینی]] است. نام جالوت در [[قرآن کریم]] سه بار در ضمن نقل داستان جنگ فلسطینیان با [[بنی اسرائیل]] ذکر شده<ref>رجوع کنید به [[سوره بقره]]: 249ـ251.</ref> و اصل این داستان با تفصیل بیشتری در عهد عتیق آمده، که در آن از وی با نام جُلیات یاد شده است. | |
| − | منابع لغوی و تفسیری اسلامی | + | منابع لغوی و تفسیری اسلامی واژه «جالوت» را غیر عربی دانسته اند<ref>راغب اصفهانی، ذیل «جلت»؛ زمخشری ذیل [[سوره بقره]]: 247؛ جوالیقی، ص 104؛ ابن منظور، ذیل «جلت».</ref> تا جایی که گفته شده است دانشمندان مسلمان بر این امر اتفاق نظر دارند.<ref name=":0">جفری، ص98.</ref> |
| − | برخی از خاورشناسان در پژوهشهای زبان شناختی خود درباره [[قرآن]] به ریشه شناسی واژه جالوت پرداخته اند. به نوشته هوروویتس | + | برخی از خاورشناسان در پژوهشهای زبان شناختی خود درباره [[قرآن]] به ریشه شناسی واژه جالوت پرداخته اند. به نوشته هوروویتس<ref>ص 106.</ref> این نام مسلماً با واژه عبریِ ga¦lu¦t (به معنای تبعید و آوارگی) که در میان یهودیان [[مدینه]] متداول بوده، مرتبط است. |
| − | جفری | + | جفری<ref name=":0" /> نیز معتقد است که جالوت از راه قرآن به زبان عربی وارد شده است، زیرا اثری از بکار بردنِ آن در پیش از [[اسلام]] در دست نیست. |
| − | == | + | ==نبرد حضرت داود با جالوت در تورات== |
| − | بر اساس نقل عهد قدیم هنگامی که فلسطینیان و اسرائیلیان در اطراف دره ایلاه، رو در روی یکدیگر صف آرایی کردند، جُلیات (جالوت) از میان جماعت فلسطینیان پیش آمد و شروع به رجزخوانی و مبارزطلبی کرد. وی این کار را که موجب هراس اسرائیلیان شده بود، صبح و شام تا چهل روز انجام داد. | + | بر اساس نقل عهد قدیم ([[تورات]]) هنگامی که [[فلسطین|فلسطینیان]] و [[اسرائیل|اسرائیلیان]] در اطراف دره ایلاه، رو در روی یکدیگر صف آرایی کردند، جُلیات (جالوت) از میان جماعت فلسطینیان پیش آمد و شروع به رجزخوانی و مبارزطلبی کرد. وی این کار را که موجب هراس اسرائیلیان شده بود، صبح و شام تا چهل روز انجام داد. |
| − | شاؤل (طالوت)، فرمانده سپاه اسرائیلیان وعده کرده بود که به قاتل او مال فراوان دهد و دخترش را به همسری وی درآوَرد. داوودِ جوان وقتی ندای مبارزطلبی جلیات را شنید، پس از متقاعدکردن شاؤل، آماده جنگ تن به تن با او شد. جلیات چون داوود را دید که بدون شمشیر و تنها با چوب و سنگ به جنگ او آمده است، وی را تحقیر و تهدید کرد و در مقابل داوود نیز او را تهدید کرد و گفت که او را خواهد کشت تا همگان بدانند خدایی هست. | + | شاؤل ([[طالوت]])، فرمانده سپاه اسرائیلیان وعده کرده بود که به قاتل او مال فراوان دهد و دخترش را به همسری وی درآوَرد. [[حضرت داوود علیه السلام|داوودِ]] جوان وقتی ندای مبارزطلبی جلیات را شنید، پس از متقاعدکردن شاؤل، آماده جنگ تن به تن با او شد. جلیات چون داوود را دید که بدون شمشیر و تنها با چوب و سنگ به جنگ او آمده است، وی را تحقیر و تهدید کرد و در مقابل داوود نیز او را تهدید کرد و گفت که او را خواهد کشت تا همگان بدانند خدایی هست. |
| − | سپس داوود با فلاخن سنگی به پیشانی جلیات زد و او را از پای درآورد. آنگاه بر سر جنازه او آمد و با شمشیرِ خودِ او سر از تنش جدا کرد و این پیروزی موجب شکست کامل فلسطینیان و فرار آنان شد | + | سپس داوود با فلاخن سنگی به پیشانی جلیات زد و او را از پای درآورد. آنگاه بر سر جنازه او آمد و با شمشیرِ خودِ او سر از تنش جدا کرد و این پیروزی موجب شکست کامل فلسطینیان و فرار آنان شد.<ref>برای تفصیل ماجرا رجوع کنید به کتاب اول سموئیل نبی، 17: 4ـ53.</ref> سر جالوت به اورشلیم برده شد و شمشیر او در معبدی در شهر نوب ماند تا این که به داوود برگردانده شد. |
| − | جالوت متولد و اهل شهر جَتّ (واقع در جنوب شرقی غزّه) بوده و در [[تورات]] با عنوان جلیات جَتّی از او یاد شده | + | جالوت متولد و اهل شهر جَتّ (واقع در جنوب شرقی غزّه) بوده و در [[تورات]] با عنوان جلیات جَتّی از او یاد شده است،<ref>رجوع کنید به کتاب دوم سموئیل نبی، 21: 19ـ22؛ کتاب اول تواریخ ایام، 20: 5، 8.</ref> اگرچه احتمال داده شده که وی فلسطینی الاصل نبوده و به عنوان سرباز در خدمت سپاه فلسطینیان می جنگیده است. |
| − | همچنین ویژگیهای جسمانی خارق العاده ای برای او ذکر شده از جمله این که قدی به بلندی سه متر داشته و در نبرد با بنی اسرائیل مجهز به ادوات جنگی بسیار سنگینی بوده است. | + | همچنین ویژگیهای جسمانی خارق العاده ای برای او ذکر شده از جمله این که قدی به بلندی سه متر داشته و در نبرد با [[بنی اسرائیل]] مجهز به ادوات جنگی بسیار سنگینی بوده است.<ref>رجوع کنید به کتاب اول سموئیل نبی، 17: 4ـ7.</ref> آنچه در عهد قدیم آمده مبنی بر این که اَلحانان، نه داوود، جالوت را کشت<ref>کتاب دوم سموئیل نبی، 21:19.</ref> ظاهراً اشتباه نسخه نویسان تورات است زیرا در جای دیگر<ref>کتاب اول تواریخ ایام، 20:5.</ref> اَلحانان قاتل برادر جالوت نه جالوت معرفی شده است. رویارویی جالوت و داوود در شعر و هنر مغرب زمین به ویژه آثار مجسمه سازی و نقاشی مورد توجه بوده است. |
==نبرد طالوت و جالوت در قرآن== | ==نبرد طالوت و جالوت در قرآن== | ||
| − | + | قصه نبرد سپاهیان [[طالوت]] و جالوت در [[قرآن کریم]] به اختصار و بدون ذکر جزئیات، این گونه آمده است: پیامبر وقتِ [[بنی اسرائیل]] ـ که در [[تورات]] نام او سموئیل ذکر شده ـ به فرمان خدا طالوت را برای جنگ با فلسطینیان به پادشاهی برگزید. اسرائیلیان پس از اعتراضاتی به پیامبرشان درباره این انتخاب، سرانجام وی را به پادشاهی پذیرفتند و تحت فرماندهی وی راهی جنگ با جالوت و یارانش شدند. | |
| − | در مسیر جنگ پس از گذشتن از نهری که وسیله امتحان | + | در مسیر جنگ پس از گذشتن از نهری که وسیله امتحان الهی بود، بیشتر سپاهیان طالوت از مقاومت در برابر جالوت و سپاهیانش اظهار ناتوانی کردند و هنگامی که سپاهیان وفادار طالوت با جالوت و سپاهش رویارو شدند از خداوند درخواست شکیبایی و پیروزی کردند و به اذن خداوند بر او پیروز گشتند و داوود، جالوت را کشت.<ref>رجوع کنید به [[سوره بقره]]: 247ـ251.</ref> |
==نبرد طالوت و جالوت در منابع تاریخی و تفسیری== | ==نبرد طالوت و جالوت در منابع تاریخی و تفسیری== | ||
| − | در منابع تاریخی و تفسیری اسلامی نیز مطالبی | + | در منابع تاریخی و [[تفسیر قرآن|تفسیری]] اسلامی نیز مطالبی درباره جالوت ذکر شده است. قمی وی را قبطی<ref>ج1، ص81.</ref> و دینوری او را از اولاد ولید بن ریان دانسته و [[مسعودی]]<ref>ج1، ص61.</ref> نسب وی را چنین آورده است: جالوت بن مالود بن دبال بن حطان بن فارس. طبری قوم جالوت را از عمالقه دانسته و از جالوت با عنوان پادشاه عمالقه یاد کرده است.<ref>ج1، ص 467.</ref> |
| − | مسعودی | + | مسعودی آنان را از اقوام بربر شمرده و [[ابن خلدون]]<ref>ج2، ص100.</ref> جالوت را از کنعانیان دانسته است.<ref>برای تفصیل بیشتر در این باره رجوع کنید به دباغ، ج1، قسم2، ص230.</ref> |
| − | یعقوبی | + | یعقوبی<ref>ج1، ص49.</ref> طول قامت جالوت را پنج ذراع نوشته است. طبری<ref>ج1، ص469، 472.</ref> نیز وی را جنگاور و تنومند وصف کرده است. |
| − | ماجرای رویارویی اسرائیلیان و فلسطینیان و به ویژه نبرد تن به تن جالوت با داوود به تفصیل در منابع اسلامی گزارش شده است. به نظر می رسد این گزارشها نوعاً تحت تأثیر روایت یهود از این ماجرا بوده و با افزوده ها و کاستی ها و گاه تفاوت هایی به منابع تاریخی و تفسیری مسلمانان راه یافته است | + | ماجرای رویارویی اسرائیلیان و فلسطینیان و به ویژه نبرد تن به تن جالوت با داوود به تفصیل در منابع اسلامی گزارش شده است. به نظر می رسد این گزارشها نوعاً تحت تأثیر روایت [[یهود]] از این ماجرا بوده و با افزوده ها و کاستی ها و گاه تفاوت هایی به منابع تاریخی و تفسیری مسلمانان راه یافته است<ref>برای نمونه رجوع کنید به طبری، ج1، ص467ـ473؛ ثعلبی، ص239ـ241.</ref> هر چند که برخی از این گزارش ها اختلاف های بسیاری با نقل یهود دارند. |
| − | درباره محل کشته شدن جالوت در منابع اسلامی اقوال مختلفی ذکر شده است. مسعودی | + | درباره محل کشته شدن جالوت در منابع اسلامی اقوال مختلفی ذکر شده است. مسعودی<ref>ج1، ص62.</ref> بَیسان در [[اردن]] را محل نبرد دانسته و [[ابن عساکر]]<ref>ج17، ص80.</ref> قصر ام حکیم در نزدیکی مَرْج الصُفْر را محل قتل جالوت ذکر کرده است. |
| − | (ج1، قسم1، ص539، پانویس3) محل این واقعه را روستایی در جنوب غربی بیت لحم می داند که امروزه خربة الشویکة خوانده می شود. نامگذاری منطقة عین جالوت نیز ــ که روستایی بین بیسان و نابلس در فلسطین است (یاقوت حموی، ذیل «عین الجالوت») ــ با نبرد داوود و جالوت مرتبط دانسته شده است. (رجوع کنید به د.اسلام، چاپ دوم، ذیل t" ¦lu ¦Ayn Dja ـ"؛ نیز رجوع کنید به هاکس، ذیل «جت») | + | دباغ (ج1، قسم1، ص539، پانویس3) محل این واقعه را روستایی در جنوب غربی بیت لحم می داند که امروزه خربة الشویکة خوانده می شود. نامگذاری منطقة عین جالوت نیز ــ که روستایی بین بیسان و نابلس در فلسطین است (یاقوت حموی، ذیل «عین الجالوت») ــ با نبرد داوود و جالوت مرتبط دانسته شده است. (رجوع کنید به د.اسلام، چاپ دوم، ذیل t" ¦lu ¦Ayn Dja ـ"؛ نیز رجوع کنید به هاکس، ذیل «جت») |
در متون اسلامی، به استناد تعبیر قرآن ([[سوره بقره]]: 249) غلبه اعجازآمیز داوود بر جالوت و به تبع آن پیروزی نهایی بنی اسرائیل بر فلسطینیان یادآور آن است که در جنگ و درگیری پیروزی از آنِ اهل [[ایمان]] است که خداوند آنان را یاری می کند، اگرچه در ظاهر عدّه و عُدّة کمتری داشته باشند، (رجوع کنید به قشیری، ج1، ص194؛ قرطبی، ج2، جزء3، ص255) چنانکه اصحاب پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله و سلم جنگ بدر را به جنگ میان سپاه طالوت و جالوت همانند دانسته و تعداد مسلمانان را در این جنگ به اندازه عدد سپاه طالوت به شمار آورده اند.(رجوع کنید به ابن حنبل، ج4، ص290؛ طبرسی، ج1، ص618) | در متون اسلامی، به استناد تعبیر قرآن ([[سوره بقره]]: 249) غلبه اعجازآمیز داوود بر جالوت و به تبع آن پیروزی نهایی بنی اسرائیل بر فلسطینیان یادآور آن است که در جنگ و درگیری پیروزی از آنِ اهل [[ایمان]] است که خداوند آنان را یاری می کند، اگرچه در ظاهر عدّه و عُدّة کمتری داشته باشند، (رجوع کنید به قشیری، ج1، ص194؛ قرطبی، ج2، جزء3، ص255) چنانکه اصحاب پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله و سلم جنگ بدر را به جنگ میان سپاه طالوت و جالوت همانند دانسته و تعداد مسلمانان را در این جنگ به اندازه عدد سپاه طالوت به شمار آورده اند.(رجوع کنید به ابن حنبل، ج4، ص290؛ طبرسی، ج1، ص618) | ||
| سطر ۵۱: | سطر ۵۱: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| + | |||
*دانشنامه جهان اسلام، جلد9، مدخل "جالوت" از اکرم ارجح و مهرداد عباسی. | *دانشنامه جهان اسلام، جلد9، مدخل "جالوت" از اکرم ارجح و مهرداد عباسی. | ||
*نثر طوبی، علامه شعرانی، ج1، واژه "جالوت" | *نثر طوبی، علامه شعرانی، ج1، واژه "جالوت" | ||
نسخهٔ ۱۴ آوریل ۲۰۲۲، ساعت ۰۸:۲۸
«جالوت» نام مردی از پهلوانان فلسطین است که با بنی اسرائیل نبرد کرد. پس از اینکه فلسطینیان در یورشی که بر بنی اسرائیل داشتند، آنان را مغلوب ساختند. بنی اسرائیل نزد پیغمبر خود رفتند و از او پادشاهی خواستند مانند دیگر امم تا به فرمان او دشمنان را از خود دفع کنند. او به امر خداوند طالوت را برگزید و حضرت داود علیه السلام در لشکر او بود در کار زار دلاوری نمود و جالوت را کشت.
محتویات
واژه جالوت
«جالوت»، نام قرآنیِ جُلیات پهلوان تنومند فلسطینی است. نام جالوت در قرآن کریم سه بار در ضمن نقل داستان جنگ فلسطینیان با بنی اسرائیل ذکر شده[۱] و اصل این داستان با تفصیل بیشتری در عهد عتیق آمده، که در آن از وی با نام جُلیات یاد شده است.
منابع لغوی و تفسیری اسلامی واژه «جالوت» را غیر عربی دانسته اند[۲] تا جایی که گفته شده است دانشمندان مسلمان بر این امر اتفاق نظر دارند.[۳]
برخی از خاورشناسان در پژوهشهای زبان شناختی خود درباره قرآن به ریشه شناسی واژه جالوت پرداخته اند. به نوشته هوروویتس[۴] این نام مسلماً با واژه عبریِ ga¦lu¦t (به معنای تبعید و آوارگی) که در میان یهودیان مدینه متداول بوده، مرتبط است.
جفری[۳] نیز معتقد است که جالوت از راه قرآن به زبان عربی وارد شده است، زیرا اثری از بکار بردنِ آن در پیش از اسلام در دست نیست.
نبرد حضرت داود با جالوت در تورات
بر اساس نقل عهد قدیم (تورات) هنگامی که فلسطینیان و اسرائیلیان در اطراف دره ایلاه، رو در روی یکدیگر صف آرایی کردند، جُلیات (جالوت) از میان جماعت فلسطینیان پیش آمد و شروع به رجزخوانی و مبارزطلبی کرد. وی این کار را که موجب هراس اسرائیلیان شده بود، صبح و شام تا چهل روز انجام داد.
شاؤل (طالوت)، فرمانده سپاه اسرائیلیان وعده کرده بود که به قاتل او مال فراوان دهد و دخترش را به همسری وی درآوَرد. داوودِ جوان وقتی ندای مبارزطلبی جلیات را شنید، پس از متقاعدکردن شاؤل، آماده جنگ تن به تن با او شد. جلیات چون داوود را دید که بدون شمشیر و تنها با چوب و سنگ به جنگ او آمده است، وی را تحقیر و تهدید کرد و در مقابل داوود نیز او را تهدید کرد و گفت که او را خواهد کشت تا همگان بدانند خدایی هست.
سپس داوود با فلاخن سنگی به پیشانی جلیات زد و او را از پای درآورد. آنگاه بر سر جنازه او آمد و با شمشیرِ خودِ او سر از تنش جدا کرد و این پیروزی موجب شکست کامل فلسطینیان و فرار آنان شد.[۵] سر جالوت به اورشلیم برده شد و شمشیر او در معبدی در شهر نوب ماند تا این که به داوود برگردانده شد.
جالوت متولد و اهل شهر جَتّ (واقع در جنوب شرقی غزّه) بوده و در تورات با عنوان جلیات جَتّی از او یاد شده است،[۶] اگرچه احتمال داده شده که وی فلسطینی الاصل نبوده و به عنوان سرباز در خدمت سپاه فلسطینیان می جنگیده است.
همچنین ویژگیهای جسمانی خارق العاده ای برای او ذکر شده از جمله این که قدی به بلندی سه متر داشته و در نبرد با بنی اسرائیل مجهز به ادوات جنگی بسیار سنگینی بوده است.[۷] آنچه در عهد قدیم آمده مبنی بر این که اَلحانان، نه داوود، جالوت را کشت[۸] ظاهراً اشتباه نسخه نویسان تورات است زیرا در جای دیگر[۹] اَلحانان قاتل برادر جالوت نه جالوت معرفی شده است. رویارویی جالوت و داوود در شعر و هنر مغرب زمین به ویژه آثار مجسمه سازی و نقاشی مورد توجه بوده است.
نبرد طالوت و جالوت در قرآن
قصه نبرد سپاهیان طالوت و جالوت در قرآن کریم به اختصار و بدون ذکر جزئیات، این گونه آمده است: پیامبر وقتِ بنی اسرائیل ـ که در تورات نام او سموئیل ذکر شده ـ به فرمان خدا طالوت را برای جنگ با فلسطینیان به پادشاهی برگزید. اسرائیلیان پس از اعتراضاتی به پیامبرشان درباره این انتخاب، سرانجام وی را به پادشاهی پذیرفتند و تحت فرماندهی وی راهی جنگ با جالوت و یارانش شدند.
در مسیر جنگ پس از گذشتن از نهری که وسیله امتحان الهی بود، بیشتر سپاهیان طالوت از مقاومت در برابر جالوت و سپاهیانش اظهار ناتوانی کردند و هنگامی که سپاهیان وفادار طالوت با جالوت و سپاهش رویارو شدند از خداوند درخواست شکیبایی و پیروزی کردند و به اذن خداوند بر او پیروز گشتند و داوود، جالوت را کشت.[۱۰]
نبرد طالوت و جالوت در منابع تاریخی و تفسیری
در منابع تاریخی و تفسیری اسلامی نیز مطالبی درباره جالوت ذکر شده است. قمی وی را قبطی[۱۱] و دینوری او را از اولاد ولید بن ریان دانسته و مسعودی[۱۲] نسب وی را چنین آورده است: جالوت بن مالود بن دبال بن حطان بن فارس. طبری قوم جالوت را از عمالقه دانسته و از جالوت با عنوان پادشاه عمالقه یاد کرده است.[۱۳]
مسعودی آنان را از اقوام بربر شمرده و ابن خلدون[۱۴] جالوت را از کنعانیان دانسته است.[۱۵]
یعقوبی[۱۶] طول قامت جالوت را پنج ذراع نوشته است. طبری[۱۷] نیز وی را جنگاور و تنومند وصف کرده است.
ماجرای رویارویی اسرائیلیان و فلسطینیان و به ویژه نبرد تن به تن جالوت با داوود به تفصیل در منابع اسلامی گزارش شده است. به نظر می رسد این گزارشها نوعاً تحت تأثیر روایت یهود از این ماجرا بوده و با افزوده ها و کاستی ها و گاه تفاوت هایی به منابع تاریخی و تفسیری مسلمانان راه یافته است[۱۸] هر چند که برخی از این گزارش ها اختلاف های بسیاری با نقل یهود دارند.
درباره محل کشته شدن جالوت در منابع اسلامی اقوال مختلفی ذکر شده است. مسعودی[۱۹] بَیسان در اردن را محل نبرد دانسته و ابن عساکر[۲۰] قصر ام حکیم در نزدیکی مَرْج الصُفْر را محل قتل جالوت ذکر کرده است.
دباغ (ج1، قسم1، ص539، پانویس3) محل این واقعه را روستایی در جنوب غربی بیت لحم می داند که امروزه خربة الشویکة خوانده می شود. نامگذاری منطقة عین جالوت نیز ــ که روستایی بین بیسان و نابلس در فلسطین است (یاقوت حموی، ذیل «عین الجالوت») ــ با نبرد داوود و جالوت مرتبط دانسته شده است. (رجوع کنید به د.اسلام، چاپ دوم، ذیل t" ¦lu ¦Ayn Dja ـ"؛ نیز رجوع کنید به هاکس، ذیل «جت»)
در متون اسلامی، به استناد تعبیر قرآن (سوره بقره: 249) غلبه اعجازآمیز داوود بر جالوت و به تبع آن پیروزی نهایی بنی اسرائیل بر فلسطینیان یادآور آن است که در جنگ و درگیری پیروزی از آنِ اهل ایمان است که خداوند آنان را یاری می کند، اگرچه در ظاهر عدّه و عُدّة کمتری داشته باشند، (رجوع کنید به قشیری، ج1، ص194؛ قرطبی، ج2، جزء3، ص255) چنانکه اصحاب پیامبر اکرم صلی اللّه علیه و آله و سلم جنگ بدر را به جنگ میان سپاه طالوت و جالوت همانند دانسته و تعداد مسلمانان را در این جنگ به اندازه عدد سپاه طالوت به شمار آورده اند.(رجوع کنید به ابن حنبل، ج4، ص290؛ طبرسی، ج1، ص618)
همچنین جابر بن عبداللّه انصاری، صحابی رسول خدا صلی الله علیه و آله کشته شدن عَمْروبن عَبدوَدّ بدست علی علیه السلام را در جنگ احزاب به ماجرای جالوت و داوود تشبیه کرده است. (رجوع کنید به حاکم نیشابوری، ج3، ص34؛ مفید، ج1، ص102)
در مثنوی مولوی (ج2، دفتر3، بیت 2495ـ2497) نیز به نبرد داوود و جالوت اشارات مختصری شده است.
منابع
- دانشنامه جهان اسلام، جلد9، مدخل "جالوت" از اکرم ارجح و مهرداد عباسی.
- نثر طوبی، علامه شعرانی، ج1، واژه "جالوت"
- ↑ رجوع کنید به سوره بقره: 249ـ251.
- ↑ راغب اصفهانی، ذیل «جلت»؛ زمخشری ذیل سوره بقره: 247؛ جوالیقی، ص 104؛ ابن منظور، ذیل «جلت».
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ جفری، ص98.
- ↑ ص 106.
- ↑ برای تفصیل ماجرا رجوع کنید به کتاب اول سموئیل نبی، 17: 4ـ53.
- ↑ رجوع کنید به کتاب دوم سموئیل نبی، 21: 19ـ22؛ کتاب اول تواریخ ایام، 20: 5، 8.
- ↑ رجوع کنید به کتاب اول سموئیل نبی، 17: 4ـ7.
- ↑ کتاب دوم سموئیل نبی، 21:19.
- ↑ کتاب اول تواریخ ایام، 20:5.
- ↑ رجوع کنید به سوره بقره: 247ـ251.
- ↑ ج1، ص81.
- ↑ ج1، ص61.
- ↑ ج1، ص 467.
- ↑ ج2، ص100.
- ↑ برای تفصیل بیشتر در این باره رجوع کنید به دباغ، ج1، قسم2، ص230.
- ↑ ج1، ص49.
- ↑ ج1، ص469، 472.
- ↑ برای نمونه رجوع کنید به طبری، ج1، ص467ـ473؛ ثعلبی، ص239ـ241.
- ↑ ج1، ص62.
- ↑ ج17، ص80.
