آیه 2 سوره طه: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(معانی کلمات آیه)
(نزول)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۴۱: سطر ۴۱:
 
</tabber>
 
</tabber>
 
==معانی کلمات آیه==
 
==معانی کلمات آیه==
تشقى: شقاء به معنى تعب و رنج است، زمخشرى گويد: آن به معناى تعب مى‏آيد، لازم و متعدى به كار رفته است «لتشقى»: تا به زحمت بيافتى يا (تا خود را به زحمت بياندازى).<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref>
+
تشقى: شقاء به معنى تعب و رنج است. [[جارالله زمخشری|زمخشرى]] گويد: آن به معناى تعب مى ‏آيد. لازم و متعدى به كار رفته است، «لتشقى»: تا به زحمت بيافتى يا تا خود را به زحمت بياندازى.<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref>
  
 
==نزول==
 
==نزول==
سطر ۴۷: سطر ۴۷:
 
'''شأن نزول آیات 1 و 2:'''
 
'''شأن نزول آیات 1 و 2:'''
  
«[[شیخ طوسى]]» گوید: مجاهد و قتادة گویند: این آیه بدان سبب نازل گردید که [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله و سلم زیاد خود را به تعب و سختى مى انداخت و شب‌ها به [[نماز شب]] مى پرداخت.<ref> صاحب تفسیر البرهان از محمد بن یعقوب کلینى او بعد از سه واسطه از ابوبصیر و او از [[امام صادق]] علیه‌السلام نقل نماید که پیامبر شبى را که نوبت عائشه بود نزد وى رفت و به عبادت پرداخت. عائشه گفت: یا رسول اللّه تعب و سختى را در [[عبادت]] به خود راه مده زیرا خداوند تو را مورد آمرزش و غفران خود قرار داده است. پیامبر فرمود: اى عائشه آیا نباید از براى خداى خودم بنده شکور و سپاسگذارى باشم؟ سپس گوید: پیامبر از شدت خستگى و تعب پاشنه پاى خود را بلند می‌کرد و بر روى انگشتان پا مى ایستاد تا رفع خستگى نماید سپس این آیات نازل گردید و نیز در تفسیر على بن ابراهیم بعد از سه واسطه از ابوبصیر و او از امامین همامین [[امام باقر|باقر]] و [[امام صادق|صادق]] علیهماالسلام روایت کند که فرمودند: پیامبر گاهى از اوقات از شدت خستگى بر روى انگشتان پاى خود مى ایستاد و این کار را ادامه می‌داد تا این که پاهاى او متورم گردید و خداوند این آیات را بر او نازل نمود، طبرسى صاحب مجمع البیان گوید: چنین روایت شده که پیامبر گاهى در [[نماز]] یک پاى خود را بلند می‌کرد و با پاى دیگر مى ایستاد تا بدین وسیله خستگى و سختى را از خود رفع نماید سپس این آیات نازل گردید چنان که از امام صادق علیه‌السلام نیز روایت شده است و نیز گوید: پیامبر تمام شب را به نماز مى پرداخت و البته این زحمات قبل از وجوب فرائض یومیه بوده است.</ref><ref> ابن مردویه در تفسیر خود از ابن عباس و عبدالله بن حمید نیز در تفسیر خود از ربیع بن انس و باز ابن مردویه در تفسیر خود از طریق عوفى از ابن عباس مشقت در [[عبادت]] را براى رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل نموده اند و در نحوه به زحمت انداختن پیامبر خویشتن را اختلاف نموده اند. صاحب کشف الاسرار از مغیرة بن شعبه نقل کند که پیامبر به قدرى نماز می‌خواند که پاهاى وى متورم شده بود و نیز گوید گاهى به یک پاى مى ایستاد و نماز می‌خواند.</ref>
+
«[[شیخ طوسى]]» گوید: مجاهد و قتادة گویند: این آیه بدان سبب نازل گردید که [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله و سلم زیاد خود را به تعب و سختى مى انداخت و شب‌ها به [[نماز شب]] مى پرداخت<ref>صاحب تفسیر البرهان از محمد بن یعقوب کلینى او بعد از سه واسطه از ابوبصیر و او از [[امام صادق]] علیه‌السلام نقل نماید که پیامبر شبى را که نوبت عائشه بود نزد وى رفت و به عبادت پرداخت. عائشه گفت: یا رسول اللّه تعب و سختى را در [[عبادت]] به خود راه مده زیرا خداوند تو را مورد آمرزش و غفران خود قرار داده است. پیامبر فرمود: اى عائشه آیا نباید از براى خداى خودم بنده شکور و سپاسگذارى باشم؟ سپس گوید: پیامبر از شدت خستگى و تعب پاشنه پاى خود را بلند می‌کرد و بر روى انگشتان پا مى ایستاد تا رفع خستگى نماید سپس این آیات نازل گردید و نیز در تفسیر على بن ابراهیم بعد از سه واسطه از ابوبصیر و او از امامین همامین [[امام باقر|باقر]] و [[امام صادق|صادق]] علیهماالسلام روایت کند که فرمودند: پیامبر گاهى از اوقات از شدت خستگى بر روى انگشتان پاى خود مى ایستاد و این کار را ادامه می‌داد تا این که پاهاى او متورم گردید و خداوند این آیات را بر او نازل نمود، طبرسى صاحب مجمع البیان گوید: چنین روایت شده که پیامبر گاهى در [[نماز]] یک پاى خود را بلند می‌کرد و با پاى دیگر مى ایستاد تا بدین وسیله خستگى و سختى را از خود رفع نماید سپس این آیات نازل گردید چنان که از امام صادق علیه‌السلام نیز روایت شده است و نیز گوید: پیامبر تمام شب را به نماز مى پرداخت و البته این زحمات قبل از وجوب فرائض یومیه بوده است.</ref><ref>ابن مردویه در تفسیر خود از ابن عباس و عبدالله بن حمید نیز در تفسیر خود از ربیع بن انس و باز ابن مردویه در تفسیر خود از طریق عوفى از ابن عباس مشقت در [[عبادت]] را براى رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل نموده اند و در نحوه به زحمت انداختن پیامبر خویشتن را اختلاف نموده اند. صاحب کشف الاسرار از مغیرة بن شعبه نقل کند که پیامبر به قدرى نماز می‌خواند که پاهاى وى متورم شده بود و نیز گوید گاهى به یک پاى مى ایستاد و نماز می‌خواند.</ref>.<ref>محمدباقر محقق،‌ [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص530.</ref>
== تفسیر آیه ==
+
==تفسیر آیه==
 
<tabber>
 
<tabber>
 
  تفسیر نور=
 
  تفسیر نور=
سطر ۶۲: سطر ۶۲:
  
 
امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: كسى كه به تلاوت سوره‌ى طه مداومت كند، محبوب خداوند بوده و در روز قيامت، نامه‌ى عمل او را به دست راستش خواهند داد. «1»
 
امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: كسى كه به تلاوت سوره‌ى طه مداومت كند، محبوب خداوند بوده و در روز قيامت، نامه‌ى عمل او را به دست راستش خواهند داد. «1»
 
+
----
 
«1». تفسير نورالثقلين.
 
«1». تفسير نورالثقلين.
  
سطر ۹۳: سطر ۹۳:
  
 
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به خاطر عشق و سوز و تعهّد در انجام وظيفه، بى‌تاب مى‌شد، «لِتَشْقى‌» تا
 
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به خاطر عشق و سوز و تعهّد در انجام وظيفه، بى‌تاب مى‌شد، «لِتَشْقى‌» تا
 
+
----
 
«1». تفسير نورالثقلين.
 
«1». تفسير نورالثقلين.
  
سطر ۱۲۵: سطر ۱۲۵:
  
 
9- آفريدگار آسمان‌هاى با عظمت، اگر سخنى بگويد آن سخن، بسيار مهمّ است. تَنْزِيلًا مِمَّنْ خَلَقَ‌ ... السَّماواتِ الْعُلى‌ ... (كلام الامير امير الكلام)
 
9- آفريدگار آسمان‌هاى با عظمت، اگر سخنى بگويد آن سخن، بسيار مهمّ است. تَنْزِيلًا مِمَّنْ خَلَقَ‌ ... السَّماواتِ الْعُلى‌ ... (كلام الامير امير الكلام)
 
+
----
 
«1». تفسير صافى.
 
«1». تفسير صافى.
  
 
«2». چنانكه در آيات ديگر مى‌خوانيم: «تذكرة للمتّقين» حاقّه، 48، «انّما يخشى اللّه من عباده العلماء» فاطر، 28.
 
«2». چنانكه در آيات ديگر مى‌خوانيم: «تذكرة للمتّقين» حاقّه، 48، «انّما يخشى اللّه من عباده العلماء» فاطر، 28.
  
تفسير نور(10جلدى)، ج‌5، ص: 322}}
+
تفسير نور(10جلدى)، ج‌5، ص: 322
 +
}}
  
 
|-|
 
|-|
سطر ۱۴۰: سطر ۱۴۱:
  
  
ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‌ «2»
+
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌
 
 
شأن نزول: در احتجاج از حضرت امير المؤمنين: قال لقد قام رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله عشر سنين على اطراف اصابعه حتّى تورّمت قد ماه و اصفر وجهه يقوم اللّيل اجمع حتّى عوتب فى ذلك فقال اللّه: «طه ما انزلنا عليك القرآن لتشقى» بل لتسعدّ به. «5» فرمود: هر آينه بتحقيق رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله ده سال بر سر انگشتان ايستاد تا پاهاى مباركش ورم و رنگ پوستش زرد شد، تمام شب را قيام مى‌نمود تا به زحمت افتاد در آن؛ آيه شريفه نازل شد. طه:
 
 
 
ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‌: ما نفرستاديم بر تو قرآن را تا در رنج و زحمت افتى بلكه براى آنكه سعادت يابى به آن.
 
 
 
على بن ابراهيم قمى- از حضرت باقر و صادق عليهما السلام فرمودند:
 
 
 
هرگاه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله نماز مى‌گزارد، بر انگشتان مى‌ايستاد تا اينكه پاى مباركش ورم كرد. پس نازل فرمود خداوند تبارك و تعالى طه به لغت‌
 
 
 
«1» تفسير برهان، ج 3، ص 28.
 
  
«2» سوره احزاب، آيه 33.
+
طه «1»
  
«3» تفسير برهان، ج 3، ص 29 بنقل از تفسير ثعلبى.
+
طه‌: مفسرين را در بيان آن اقوال بسيار است و آنچه احاديث آل عصمت و طهارت در آن وارد شده دو وجه است:
  
«4» تفسير كبير فخر رازى، چاپ دار الطباعة العامرة، ج 6، ص 2.
+
اول- آنكه اسمى است از اسماء پيغمبر خاتم صلّى اللّه عليه و آله. چنانچه در تفسير برهان- از كلبى كه حضرت صادق عليه السلام فرمود: اى كلبى، چند اسم براى حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله در قرآن است؟ عرض كردم: دو يا سه اسم. پس فرمود: اى كلبى، براى آن حضرت ده اسم است: محمد، احمد، عبد اللّه، طه، يس، ن، قلم، مدثر، مزمل، ذكر؛ و آيات شريفه هر يك را بيان، و فرمود: مائيم اهل ذكر، سؤال كن اى كلبى از هر چه خواهى. پس كلبى گفت: قسم به خدا فراموش نمودم تمام قرآن را و حفظ ندارم حرفى از آن را تا
  
«5» تفسير برهان، ج 3، ص 29 بنقل از احتجاج طبرسى.
+
«1» سوره جمعه، آيه 5.
  
جلد 8 - صفحه 240
+
جلد 8 - صفحه 239
  
طى: يا محمد، نازل نفرموديم بر تو قرآن را تا خود را به رنج و زحمت اندازى و خواب را از خود بازدارى. «1»
+
بپرسم. معنى «طه» را در حديث ديگر، سفيان بن سعيد ثورى از حضرت صادق عليه السلام سؤال كند، حضرت فرمايد: يعنى اى طالب حق و هادى به آن. «1» وجه دوم- در تفسير ثعلبى و تفسير برهان از حضرت صادق: «طه» طهارت اهل بيت. «ه» هدايت ايشان، بعد تلاوت فرمود: «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً «2»» «3». فخر رازى اين حديث را در تفسير خود به طريق حكايت از حضرت صادق عليه السلام نقل نموده. «4»
  
  
سطر ۲۱۰: سطر ۲۰۱:
 
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
 
===اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)===
 
{{نمایش فشرده تفسیر|
 
{{نمایش فشرده تفسیر|
ما أَنزَلنا عَلَيك‌َ القُرآن‌َ لِتَشقي‌ «2»
+
بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ
 +
 
 +
طه‌ «1»
 +
 
 +
اما كلام‌ ‌در‌ فضيلت‌ ‌آن‌ اخبار بسياري‌ ‌از‌ طرق‌ عامّه‌ و خاصّه‌ داريم‌ ‌از‌ جمله‌ ‌آنها‌ خبريست‌ ‌که‌ صدوق‌ مسندا ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ روايت‌ كرده‌ فرموده‌:
 +
 
 +
(‌لا‌ تدعوا قراءة ‌سورة‌ طه‌ فان‌ اللّه‌ يحبّها و يحب‌ّ ‌من‌ يقرئها و ‌من‌ ادمن‌ قراءتها أعطاه‌ اللّه‌ يوم القيمة كتابه‌ بيمينه‌ و ‌لم‌ يحاسبه‌ ‌بما‌ عمل‌ ‌في‌ الاسلام‌ و اعطي‌ ‌في‌ الآخرة ‌من‌ الاجر حتّي‌ يرضي‌).
 +
 
 +
و ‌در‌ برهام‌ ‌از‌ ‌آن‌ حضرت‌ روايت‌ كرده‌ فرموده‌:
  
‌ما نازل‌ نكرديم‌ ‌بر‌ تو قرآن‌ ‌را‌ ‌که‌ ‌خود‌ ‌را‌ بمشقّت‌ و زحمت‌ بيندازي‌ گفتند مشقت‌ حضرت‌ رسالت‌ ‌اينکه‌ ‌بود‌ ‌که‌ تمام‌ شب‌ ‌را‌ سر پا ميايستاد و عبادت‌ ميكرد مشقّت‌ حضرتش‌ منحصر باين‌ نبود عمده‌ مشقّت‌ حضرت‌ طلب‌ ايمان‌ مشركين‌ ‌بود‌ حتّي‌ آنچه‌ باو اذيّت‌ ميكردند نفرين‌ نميكرد بلكه‌ ‌در‌ حق‌ ‌آنها‌ دعا ميكرد
+
(‌من‌ كتبها و جعلها ‌في‌ خرقة حرير خضراء و راح‌ ‌إلي‌ قوم‌ يريد التزويج‌ منهم‌ تم‌ّ ‌له‌ ‌ذلک‌ و وقع‌ و ‌ان‌ قصد ‌في‌ صلاح‌ قوم‌ تم‌ّ ‌له‌ ‌ذلک‌ و ‌لم‌ يخالفه‌ أحد منهم‌ و ‌إن‌ مشي‌ ‌بين‌ عسكرين‌ افترقا و ‌لم‌ يقاتلوا بعضهم‌ بعضا و ‌إذا‌ شرب‌ مائها المظلوم‌ ‌من‌ السلطان‌ و دخل‌ ‌علي‌ ‌من‌ ظلمه‌ ‌من‌ أي‌ّ السلاطين‌ زال‌ عنه‌ ظلمه‌ بقدرة اللّه‌ ‌تعالي‌ و خرج‌ ‌من‌ عنده‌ مسرورا و ‌إذا‌ اغتسلت‌ بمائها ‌من‌ ‌لا‌ طولب‌ لعرسها خطبت‌ و سهل‌ عرسها باذن‌ اللّه‌).
  
(اللّهم‌ اهد قومي‌ فانّهم‌ ‌لا‌ يعلمون‌)
+
(طه‌) ‌در‌ اوّل‌ سوره‌ بقره‌ گفتيم‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ حروف‌ مقطّعه‌ قرآن‌ ‌از‌ متشابهات‌ ‌است‌.
  
‌که‌ آيات‌ شريفه‌ ‌در‌ ‌اينکه‌ باب‌ نازل‌ شد (أَ فَأَنت‌َ تُسمِع‌ُ الصُّم‌َّ أَو تَهدِي‌ العُمي‌َ وَ مَن‌ كان‌َ فِي‌ ضَلال‌ٍ مُبِين‌ٍ) زخرف‌ ‌آيه‌ 39.
+
(وَ ما يَعلَم‌ُ تَأوِيلَه‌ُ إِلَّا اللّه‌ُ وَ الرّاسِخُون‌َ فِي‌ العِلم‌ِ) آل‌ عمران‌ و لكن‌ ‌در‌ برهان‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ نقل‌ كرده‌ مفصّلا ‌که‌ مفادش‌ اينست‌ ‌که‌ خداوند ‌در‌ قرآن‌ اسامي‌ پيامبر اكرم‌ ذكر فرموده‌ (محمّد احمد ‌عبد‌ اللّه‌ طه‌ يس‌ ن‌ و القلم‌ مدّثر
  
(فَإِنَّك‌َ لا تُسمِع‌ُ المَوتي‌ وَ لا تُسمِع‌ُ الصُّم‌َّ الدُّعاءَ إِذا وَلَّوا مُدبِرِين‌َ) (وَ ما أَنت‌َ بِهادِ العُمي‌ِ عَن‌ ضَلالَتِهِم‌ ‌الآية‌) روم‌ ‌آيه‌ 51 و 52 (أَ فَأَنت‌َ تُسمِع‌ُ الصُّم‌َّ وَ لَو كانُوا لا يَعقِلُون‌َ) (أَ فَأَنت‌َ تَهدِي‌ العُمي‌َ وَ لَو كانُوا لا يُبصِرُون‌َ) يونس‌ ‌آيه‌ 42 و 43 (وَ لا تَحزَن‌ عَلَيهِم‌) حجر ‌آيه‌ 88 (وَ لا تَحزَن‌ عَلَيهِم‌ وَ لا تَك‌ُ فِي‌ ضَيق‌ٍ مِمّا يَمكُرُون‌َ) نحل‌ ‌آيه‌ 128 و ‌در‌ سوره‌ نمل‌ همين‌ ‌آيه‌ بعبارت‌ و ‌لا‌ تكن‌ ذكر ‌شده‌ ‌آيه‌ 72 ‌إلي‌ ‌غير‌ ‌ذلک‌ ‌از‌ آيات‌ لذا ميفرمايد:
+
جلد 13 - صفحه 3
  
(ما أَنزَلنا عَلَيك‌َ القُرآن‌َ لِتَشقي‌) بلكه‌ ترا برسالت‌ فرستاديم‌ و قرآن‌ ‌را‌ ‌بر‌ تو نازل‌ كرديم‌ ‌که‌ تبليغ‌ كني‌ و اقامه معجزه‌ و تلاوت‌ قرآن‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ ‌که‌ حجّت‌ ‌بر‌ ‌آنها‌ تمام‌ كني‌ ‌هر‌ ‌که‌ قابل‌ هدايت‌ ‌است‌ خداوند ‌او‌ ‌را‌ هدايت‌ ميفرمايد و ‌هر‌ ‌که‌ قابليت‌ ندارد ‌بر‌ شقاوتش‌ افزوده‌ ميشود (وَ ما عَلَي‌ الرَّسُول‌ِ إِلَّا البَلاغ‌ُ) حافظ وظيفه‌ تو دعا گفتن‌ ‌است‌ و بس‌ ‌در‌ بند ‌آن‌ مباش‌ ‌که‌ نشنيد ‌ يا ‌ شنيد (وَ نُنَزِّل‌ُ مِن‌َ القُرآن‌ِ ما هُوَ
+
مزمّل‌ ذكر) اقول‌ ‌در‌ قرآن‌ و ‌در‌ اخبار اسامي‌ ديگري‌ ‌هم‌ ‌براي‌ ‌آن‌ حضرت‌ هست‌ ‌رسول‌ نبي‌ّ خاتم‌ النّبيّين‌ حبيب‌ اللّه‌ امين‌ اللّه‌ صفوة اللّه‌ صفي‌ّ اللّه‌ و ‌غير‌ اينها ولي‌ ‌در‌ زيارت‌ أمير المؤمنين‌ دارد
  
جلد 13 - صفحه 4
+
(‌السلام‌ عليك‌ ‌ يا ‌ طه‌ و يس‌)
  
شِفاءٌ وَ رَحمَةٌ لِلمُؤمِنِين‌َ وَ لا يَزِيدُ الظّالِمِين‌َ إِلّا خَساراً) اسري‌ ‌آيه‌ 84 (و لَيَزِيدَن‌َّ كَثِيراً مِنهُم‌ ما أُنزِل‌َ إِلَيك‌َ مِن‌ رَبِّك‌َ طُغياناً وَ كُفراً فَلا تَأس‌َ عَلَي‌ القَوم‌ِ الكافِرِين‌َ) مائده‌ ‌آيه‌ 72.
+
و اولي‌ اينست‌ ‌که‌ ‌ما واگذار كنيم‌ علم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بخاندان‌ نبوّت‌ و رسالت‌ و ‌از‌ پيش‌ ‌خود‌ تفسير برأي‌ نكنيم‌.
 
}}
 
}}
 
|-|
 
|-|
سطر ۲۳۳: سطر ۲۳۲:
 
]
 
]
  
اشاره
+
(آیه 1)- باز در آغاز این سوره با حروف مقطعه، رو برو می‌شویم، که حسّ کنجکاوی انسان را بر می‌انگیزد «ط، ه» (طه).
 
 
(آیه 2)
 
  
شأن نزول:
+
در حدیثی از امام صادق (ع) می‌خوانیم «طه» از اسامی پیامبر است و معنی آن یا طالب الحقّ، الهادی الیه «ای کسی که طالب حقی، و هدایت کننده به سوی آنی» است.
  
پیامبر (ص) بعد از نزول وحی و قرآن، بسیار عبادت می‌کرد، مخصوصا ایستاده به عبادت مشغول می‌شد، آنقدر که پاهای او متورم می‌گردید- آیه نازل شد و به پیامبر دستور داد که این همه رنج و ناراحتی بر خود تحمیل نکن.
+
«طه» مرکب از دو حرف رمزی است «طا» اشاره به «طالب الحقّ» و «ها» اشاره به «هادی الیه» می‌باشد، می‌دانیم استفاده از حروف رمزی و علایم اختصاری در زمان گذشته و حال، فراوان بوده است، مخصوصا در عصر ما بسیار مورد استفاده است.
  
تفسیر:
+
و کلمه «طه» مانند «یس» بر اثر گذشت زمان، تدریجا به صورت «اسم خاص» برای پیامبر اسلام (ص) در آمده است، تا آنجا که آل پیامبر (ص) را نیز «آل طه» می‌گویند، و از حضرت مهدی- عج- در دعای ندبه «یابن طه» تعبیر شده است.
 
 
در این آیه روی سخن را به پیامبر کرده، می‌فرماید: «ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را به زحمت بیفکنی» (ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی).
 
 
 
درست است که عبادت از بهترین کارهاست، ولی هر کار حسابی دارد، نباید آن قدر بر خود تحمیل کنی که پاهایت متورم گردد و نیرویت برای تبلیغ و جهاد کم شود.
 
 
 
ج3، ص111
 
 
}}
 
}}
 
|-|
 
|-|
سطر ۲۵۵: سطر ۲۴۶:
  
 
==تفسیر های فارسی==
 
==تفسیر های فارسی==
==={{ترجمه تفسیر المیزان|سوره=20 |آیه=2}}===
+
==={{ترجمه تفسیر المیزان|سوره=20 |آیه=1}}===
==={{تفسیر خسروی|سوره=20 |آیه=2}}===
+
==={{تفسیر خسروی|سوره=20 |آیه=1}}===
==={{تفسیر عاملی|سوره=20 |آیه=2}}===
+
==={{تفسیر عاملی|سوره=20 |آیه=1}}===
==={{تفسیر جامع|سوره=20 |آیه=2}}===
+
==={{تفسیر جامع|سوره=20 |آیه=1}}===
  
 
==تفسیر های عربی==
 
==تفسیر های عربی==
==={{تفسیر المیزان|سوره=20 |آیه=2}}===
+
==={{تفسیر المیزان|سوره=20 |آیه=1}}===
==={{تفسیر مجمع البیان|سوره=20 |آیه=2}}===
+
==={{تفسیر مجمع البیان|سوره=20 |آیه=1}}===
==={{تفسیر نور الثقلین|سوره=20 |آیه=2}}===
+
==={{تفسیر نور الثقلین|سوره=20 |آیه=1}}===
==={{تفسیر الصافی|سوره=20 |آیه=2}}===
+
==={{تفسیر الصافی|سوره=20 |آیه=1}}===
==={{تفسیر الکاشف|سوره=20 |آیه=2}}===
+
==={{تفسیر الکاشف|سوره=20 |آیه=1}}===
 
</tabber>
 
</tabber>
  
 
==پانویس==
 
==پانویس==
<div style="font-size:smaller"><references/></div>
+
<div style="font-size:smaller"><references /></div>
  
 
==منابع==
 
==منابع==
* [[تفسیر نور]]، [[محسن قرائتی]]، [[تهران]]:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
 
* [[اطیب البیان فی تفسیر القرآن‌]]، [[سید عبدالحسین طیب]]، تهران:انتشارات اسلام‌، 1378 ش‌، چاپ دوم‌
 
* [[تفسیر اثنی عشری]]، [[حسین حسینی شاه عبدالعظیمی]]، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
 
* [[تفسیر روان جاوید]]، [[محمد ثقفی تهرانی]]، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
 
* [[برگزیده تفسیر نمونه]]، [[ناصر مکارم شیرازی]] و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
 
* [[تفسیر راهنما]]، [[علی اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[قم]]:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش‌، چاپ پنجم‌
 
* محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه.
 
 
  
 +
*[[تفسیر نور]]، [[محسن قرائتی]]، [[تهران]]:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
 +
*[[اطیب البیان فی تفسیر القرآن‌]]، [[سید عبدالحسین طیب]]، تهران:انتشارات اسلام‌، 1378 ش‌، چاپ دوم‌
 +
*[[تفسیر اثنی عشری]]، [[حسین حسینی شاه عبدالعظیمی]]، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
 +
*[[تفسیر روان جاوید]]، [[محمد ثقفی تهرانی]]، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
 +
*[[برگزیده تفسیر نمونه]]، [[ناصر مکارم شیرازی]] و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
 +
*[[تفسیر راهنما]]، [[علی اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[قم]]:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش‌، چاپ پنجم‌
 +
*محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه.
  
 
[[رده:آیات سوره طه]]
 
[[رده:آیات سوره طه]]
 
[[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]]
 
[[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]]
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ ژوئیهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۰۴:۵۰

مشاهده آیه در سوره

مَا أَنْزَلْنَا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَىٰ

مشاهده آیه در سوره


<<1 آیه 2 سوره طه 3>>
سوره : سوره طه (20)
جزء : 16
نزول : مکه

ترجمه های فارسی

ما قرآن را از آن بر تو نازل نکردیم که (از کثرت عبادت خدا و جهد و کوشش در هدایت خلق) خویشتن را به رنج درافکنی.

ما قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به مشقت و زحمت افتی؛

قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به رنج افتى،

قرآن را بر تو نازل نكرده‌ايم كه در رنج افتى.

ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را به زحمت بیفکنی!

ترجمه های انگلیسی(English translations)

We did not send down to you the Quran that you should be miserable,

We have not revealed the Quran to you that you may be unsuccessful.

We have not revealed unto thee (Muhammad) this Qur'an that thou shouldst be distressed,

We have not sent down the Qur'an to thee to be (an occasion) for thy distress,

معانی کلمات آیه

تشقى: شقاء به معنى تعب و رنج است. زمخشرى گويد: آن به معناى تعب مى ‏آيد. لازم و متعدى به كار رفته است، «لتشقى»: تا به زحمت بيافتى يا تا خود را به زحمت بياندازى.[۱]

نزول

شأن نزول آیات 1 و 2:

«شیخ طوسى» گوید: مجاهد و قتادة گویند: این آیه بدان سبب نازل گردید که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم زیاد خود را به تعب و سختى مى انداخت و شب‌ها به نماز شب مى پرداخت[۲][۳].[۴]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


سیمای سوره‌ى طه‌

سوره طه با يكصد وسى وپنج آيه، از سوره‌هاى مكّى است و محتواى آن نيز همانند ديگر سوره‌هاى مكّى، بيشتر سخن از مبدأ و معاد مى‌باشد.

اين سوره، اوّلين سوره‌اى است كه ماجراى حضرت موسى عليه السلام را به تفصيل بيان نموده و حدود هشتاد آيه را بدان اختصاص داده است. بخشى از آن نيز در مورد عظمت قرآن و صفات خداوند و بخشى در ارتباط با سرگذشت آدم و حوّا و وسوسه شيطان است و در پايان اندرزهاى بيدار كننده‌اى را بيان مى‌دارد.

امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: كسى كه به تلاوت سوره‌ى طه مداومت كند، محبوب خداوند بوده و در روز قيامت، نامه‌ى عمل او را به دست راستش خواهند داد. «1»


«1». تفسير نورالثقلين.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌5، ص: 320


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‏

به نام خداوند بخشنده مهربان.

طه «1»

طاها.

ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‌ «2»

ما قرآن را بر تو نازل نكرديم تا به زحمت و مشقت بيفتى.

إِلَّا تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشى‌ «3»

مگر آنكه مايه‌ى تذكّر و يادآورى باشد براى كسى كه (از خدا) مى‌ترسد.

تَنْزِيلًا مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَ السَّماواتِ الْعُلى‌ «4»

از جانب كسى كه زمين و آسمان‌هاى بلند را آفريده، نازل شده است.

نکته ها

براى حروف مقطّعه‌ى‌ «طه» معانى و تعبيرهاى مختلفى بيان شده است؛ از جمله آن كه نام خدا يا كلمه سوگند و يا نام پيامبر است. «1» چنانكه اهل‌بيت پيامبر را «آل طاها» يا حضرت على عليه السلام را «طه» «2» و در دعاى ندبه امام زمان عليه السلام را «يابن طه» مى‌خوانيم. به هر حال اين حروف زايد وبدون معنا نيست، و در طول زمان زيادى كه از نزول قرآن مى‌گذرد وبا وجود دشمنان زبان‌شناس بسيار، تاكنون هيچ‌گونه ايراد وخدشه قابل تأمّلى دراين مورد وارد نشده است. «3»

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله به خاطر عشق و سوز و تعهّد در انجام وظيفه، بى‌تاب مى‌شد، «لِتَشْقى‌» تا


«1». تفسير نورالثقلين.

«2». بحار، ج 97، ص 375.

«3». تفسير نمونه.

جلد 5 - صفحه 321

جايى كه در انجام تكليف، پاهاى حضرت متورم و رنگ مباركش زرد شده بود. «1»

«تنزيل» به معناى نزول تدريجى است، يعنى قرآن در مدّت 23 سال ودر حوادث و مناسبت‌هاى گوناگون، نازل گرديده است و اين با نزول دفعى قرآن در شب قدر بر قلب مبارك پيامبر صلى الله عليه و آله منافاتى ندارد.

پیام ها

1- وحى الهى براى ايجاد رنج و زحمت نازل نشده است. ما أَنْزَلْنا ... لِتَشْقى‌

2- در انجام تكاليف دينى، تحمّل مشقّت‌هاى طاقت‌فرسا لازم نيست. ما أَنْزَلْنا ... لِتَشْقى‌

3- انسان فطرتاً داراى باورهايى است، ولى چون از آنها غافل مى‌شود نياز به تذكّر دارد. «تَذْكِرَةً»

4- تقوى و علم و خشيت با يكديگر ملازمند. «2» «تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشى‌»

5- براى رشد مناسب، تنها كمال مربّى و مبلّغ كافى نيست، بايد زمينه‌ى پذيرش نيز فراهم باشد. «لِمَنْ يَخْشى‌» چنانكه براى برداشت محصول خوب، بذر خوب، زمين مناسب و مراقبت لازم است.

6- احساس مسئوليّت مقدّمه پندپذيرى است. «تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشى‌»

7- وظيفه‌ى پيامبر تذكّر است نه اجبار مردم بر پذيرش. «إِلَّا تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشى‌»

8- تشريع و تكوين، هر دو از يك منبع هستند و قوانين آنها با يكديگر مطابقت دارد. «تَنْزِيلًا مِمَّنْ خَلَقَ»

9- آفريدگار آسمان‌هاى با عظمت، اگر سخنى بگويد آن سخن، بسيار مهمّ است. تَنْزِيلًا مِمَّنْ خَلَقَ‌ ... السَّماواتِ الْعُلى‌ ... (كلام الامير امير الكلام)


«1». تفسير صافى.

«2». چنانكه در آيات ديگر مى‌خوانيم: «تذكرة للمتّقين» حاقّه، 48، «انّما يخشى اللّه من عباده العلماء» فاطر، 28.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌5، ص: 322

تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)



بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

طه «1»

طه‌: مفسرين را در بيان آن اقوال بسيار است و آنچه احاديث آل عصمت و طهارت در آن وارد شده دو وجه است:

اول- آنكه اسمى است از اسماء پيغمبر خاتم صلّى اللّه عليه و آله. چنانچه در تفسير برهان- از كلبى كه حضرت صادق عليه السلام فرمود: اى كلبى، چند اسم براى حضرت محمد صلّى اللّه عليه و آله در قرآن است؟ عرض كردم: دو يا سه اسم. پس فرمود: اى كلبى، براى آن حضرت ده اسم است: محمد، احمد، عبد اللّه، طه، يس، ن، قلم، مدثر، مزمل، ذكر؛ و آيات شريفه هر يك را بيان، و فرمود: مائيم اهل ذكر، سؤال كن اى كلبى از هر چه خواهى. پس كلبى گفت: قسم به خدا فراموش نمودم تمام قرآن را و حفظ ندارم حرفى از آن را تا

«1» سوره جمعه، آيه 5.

جلد 8 - صفحه 239

بپرسم. معنى «طه» را در حديث ديگر، سفيان بن سعيد ثورى از حضرت صادق عليه السلام سؤال كند، حضرت فرمايد: يعنى اى طالب حق و هادى به آن. «1» وجه دوم- در تفسير ثعلبى و تفسير برهان از حضرت صادق: «طه» طهارت اهل بيت. «ه» هدايت ايشان، بعد تلاوت فرمود: «إِنَّما يُرِيدُ اللَّهُ لِيُذْهِبَ عَنْكُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَيْتِ وَ يُطَهِّرَكُمْ تَطْهِيراً «2»» «3». فخر رازى اين حديث را در تفسير خود به طريق حكايت از حضرت صادق عليه السلام نقل نموده. «4»


تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)


بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ‌

طه «1» ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‌ «2» إِلاَّ تَذْكِرَةً لِمَنْ يَخْشى‌ «3» تَنْزِيلاً مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَ السَّماواتِ الْعُلى‌ «4»

الرَّحْمنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوى‌ «5» لَهُ ما فِي السَّماواتِ وَ ما فِي الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ ما تَحْتَ الثَّرى‌ «6» وَ إِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ يَعْلَمُ السِّرَّ وَ أَخْفى‌ «7» اللَّهُ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ لَهُ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌ «8»

ترجمه‌

اى طالب حقّ و هادى خلق‌

نفرستاديم بر تو قرآن را براى آنكه در رنج افتى‌

ولى فرستاديم آنرا براى پند دادن تو كسى را كه ميترسد

فرستادنى از جانب آنكه آفريد زمين و آسمانهاى بلند را

خداوند بخشنده‌اى كه بر عرش مستولى است‌

مر او را است آنچه در آسمانها است و آنچه در زمين است و آنچه در ميان آن دو است و آنچه در زير خاك نمناك است‌

و اگر آشكار كنى گفتار را پس همانا او ميداند پوشيده و پوشيده‌تر را

خداوند نيست خدائى مگر او مر او را است نامهاى نيكو.

تفسير

در اوّل سوره بقره شرحى راجع بفواتح السّور گذشت و اينجا از امام صادق عليه السّلام در معانى الاخبار نقل نموده كه امّا طه پس اسمى است از اسماء پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و معناى آن اى طالب حقّ و هادى بسوى او است و قمّى ره از صادقين عليهما السلام نقل نموده كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم وقتى نماز ميخواند بانگشتان پا تكيه ميفرمود تا ورم كرد پس خداوند تعالى نازل فرمود طه بلغت طى اى محمّد نفرستاديم تا آخر آيه و در كافى از امام باقر عليه السّلام نقل نموده كه يكى از شبهائى كه پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم نزد عايشه بود عرض كرد يا رسول اللّه چرا خودت را بتعب مى‌اندازى با آنكه خداوند گناهان گذشته و آينده تو را بخشيده فرمود آيا نباشم بنده شكر گذارى و آنحضرت بر اطراف انگشتان پايش مى‌ايستاد پس اين آيه نازل شد و در احتجاج‌

جلد 3 صفحه 498

از امام كاظم عليه السّلام نقل نموده كه آنحضرت ده سال بر اين امر مداومت داشت تا قدمهايش ورم كرد و رويش زرد شد چون تمام شب را قيام ميفرمود تا خداوند عتاب فرمود او را باين امر و فرمود طه ما أَنْزَلْنا عَلَيْكَ الْقُرْآنَ لِتَشْقى‌ بل لتسعد به فيض ره هم در تفسير لتشقى بل لتسعد نقل فرموده و از اينجا بنظر ميرسد كه مراد شقاوت مقابل با سعادت است نه تعب و رنج كه گفته‌اند در اين لفظ شايع است مگر آنكه مراد از تفسير، بيان نكته عدول از لتتعب به لتشقى در كلام الهى باشد كه خواسته‌اند بفرمايند اينكه خداوند لتشقى فرموده با آنكه مراد لتتعب است براى اشاره بآنستكه مقصود از انزال سعادت آنحضرت است نه مشقّت و تعب در هر حال مقصود از انزال قرآن نيست مگر آنكه تذكر دهد پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم كسانى را كه در دلشان ترس خداوند جا دارد و قبول نصيحت و اندرز مينمايند بمصالح و مفاسد امورشان شايد متذكر شوند و بسعادت دنيا و آخرت برسند و نازل شده است قرآن نازل شدنى از جانب خداوند عالم قادرى كه خلق فرمود زمين و آسمانها را كه هر يك عليا هستند چون على جمع عليا است بمعناى بلند و با رفعت و از اينجا مقام قرآن معلوم ميشود كه از جانب چنين خالق عظيم الشأنى و از چنين مقام رفيعى نازل شده است و ظاهرا الرحمن خبر مبتداء محذوف باشد يعنى هو الرحمن و على العرش استوى خبر بعد از خبر و محتمل است الرّحمن مبتداء باشد و ما بعد آن خبر و استوى بمعناى استيلاء و احاطه و احتواء بر ملك است چنانچه در توحيد از امام صادق عليه السّلام نقل نموده و در سوره اعراف ذيل آيه‌ إِنَّ رَبَّكُمُ اللَّهُ‌ بيان مفصّلى نافع در اينمقام ايراد گرديد و تكرار نميشود و هيچ يك از موجودات عرشى و فرشى از ثرى تا ثريّا بيرون از احاطه علم و قدرت و ملك و سلطنت خداوند نيست حتّى چيزهائى كه در زير خاك نمناك و قعر زمين كه بآب ميرسد پنهان است از قبيل گنج و معدن و موجودات جاندار و بى‌جان همه در حيطه تصرف و احاطه علميّه الهيّه است در خصال از امير المؤمنين عليه السّلام نقل نموده كه اين آيه را تلاوت كرد و فرمود هر چيزى مستقرّ برثرى است و ثرى با قدرت است و قدرت هر چيزى را نگهدارى ميكند و از روايت قمّى ره از امام صادق عليه السّلام مستفاد ميشود كه زمين و همه موجودات بعد از آن كه هر يك بر ديگرى مستقرند برثرى استقرار دارند

جلد 3 صفحه 499

و آنجا علم علماء ختم ميشود و مساوى است علم خداوند بگفتار بلند و آهسته و كردار آشكار و پنهان و ميداند سرّ مكنون در نفس و آنچه را از خاطر بگذرد و فراموش گردد چنانچه در تفسير سرّ و اخفى در معانى از امام صادق و در مجمع از آنحضرت و امام باقر عليهما السلام نقل شده است پس لازم نيست خداوند را بلند خواند آهسته هم اگر بخوانند آنرا ميشنود و در مجمع از پيغمبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم و در توحيد از امام صادق عليه السّلام نقل نموده كه خداوند نود و نه اسم دارد كه هر كس آنها را احصاء نمايد داخل بهشت ميشود و همه اسماء خداوند خوب است چون دلالت بر صفات كمال و جمال و جلال دارد و ظاهرا مراد از احصاء آنها اتّصاف بآن صفات است كه البته موجب بهشت است و محتمل است مراد معرفت خداوند بآن صفات باشد كه مقدمه و موجب دخول در بهشت خواهد بود چنانچه در مجمع روايت نموده كه كسيكه از روى اخلاص بگويد لا اله الا اللّه داخل بهشت ميشود چه رسد بآنكه معتقد بسائر صفات هم باشد و خداوند را ثنا نمايد و حسنى چون مؤنث است صفت جماعت ميشود آورد لازم نيست بصيغه جمع باشد براى مطابقه با اسماء كه مؤنث است ..

اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)


بِسم‌ِ اللّه‌ِ الرَّحمن‌ِ الرَّحِيم‌ِ

طه‌ «1»

اما كلام‌ ‌در‌ فضيلت‌ ‌آن‌ اخبار بسياري‌ ‌از‌ طرق‌ عامّه‌ و خاصّه‌ داريم‌ ‌از‌ جمله‌ ‌آنها‌ خبريست‌ ‌که‌ صدوق‌ مسندا ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ روايت‌ كرده‌ فرموده‌:

(‌لا‌ تدعوا قراءة ‌سورة‌ طه‌ فان‌ اللّه‌ يحبّها و يحب‌ّ ‌من‌ يقرئها و ‌من‌ ادمن‌ قراءتها أعطاه‌ اللّه‌ يوم القيمة كتابه‌ بيمينه‌ و ‌لم‌ يحاسبه‌ ‌بما‌ عمل‌ ‌في‌ الاسلام‌ و اعطي‌ ‌في‌ الآخرة ‌من‌ الاجر حتّي‌ يرضي‌).

و ‌در‌ برهام‌ ‌از‌ ‌آن‌ حضرت‌ روايت‌ كرده‌ فرموده‌:

(‌من‌ كتبها و جعلها ‌في‌ خرقة حرير خضراء و راح‌ ‌إلي‌ قوم‌ يريد التزويج‌ منهم‌ تم‌ّ ‌له‌ ‌ذلک‌ و وقع‌ و ‌ان‌ قصد ‌في‌ صلاح‌ قوم‌ تم‌ّ ‌له‌ ‌ذلک‌ و ‌لم‌ يخالفه‌ أحد منهم‌ و ‌إن‌ مشي‌ ‌بين‌ عسكرين‌ افترقا و ‌لم‌ يقاتلوا بعضهم‌ بعضا و ‌إذا‌ شرب‌ مائها المظلوم‌ ‌من‌ السلطان‌ و دخل‌ ‌علي‌ ‌من‌ ظلمه‌ ‌من‌ أي‌ّ السلاطين‌ زال‌ عنه‌ ظلمه‌ بقدرة اللّه‌ ‌تعالي‌ و خرج‌ ‌من‌ عنده‌ مسرورا و ‌إذا‌ اغتسلت‌ بمائها ‌من‌ ‌لا‌ طولب‌ لعرسها خطبت‌ و سهل‌ عرسها باذن‌ اللّه‌).

(طه‌) ‌در‌ اوّل‌ سوره‌ بقره‌ گفتيم‌ ‌که‌ ‌اينکه‌ حروف‌ مقطّعه‌ قرآن‌ ‌از‌ متشابهات‌ ‌است‌.

(وَ ما يَعلَم‌ُ تَأوِيلَه‌ُ إِلَّا اللّه‌ُ وَ الرّاسِخُون‌َ فِي‌ العِلم‌ِ) آل‌ عمران‌ و لكن‌ ‌در‌ برهان‌ ‌از‌ حضرت‌ صادق‌ ‌عليه‌ ‌السلام‌ نقل‌ كرده‌ مفصّلا ‌که‌ مفادش‌ اينست‌ ‌که‌ خداوند ‌در‌ قرآن‌ اسامي‌ پيامبر اكرم‌ ذكر فرموده‌ (محمّد احمد ‌عبد‌ اللّه‌ طه‌ يس‌ ن‌ و القلم‌ مدّثر

جلد 13 - صفحه 3

مزمّل‌ ذكر) اقول‌ ‌در‌ قرآن‌ و ‌در‌ اخبار اسامي‌ ديگري‌ ‌هم‌ ‌براي‌ ‌آن‌ حضرت‌ هست‌ ‌رسول‌ نبي‌ّ خاتم‌ النّبيّين‌ حبيب‌ اللّه‌ امين‌ اللّه‌ صفوة اللّه‌ صفي‌ّ اللّه‌ و ‌غير‌ اينها ولي‌ ‌در‌ زيارت‌ أمير المؤمنين‌ دارد

(‌السلام‌ عليك‌ ‌ يا ‌ طه‌ و يس‌)

و اولي‌ اينست‌ ‌که‌ ‌ما واگذار كنيم‌ علم‌ ‌آنها‌ ‌را‌ بخاندان‌ نبوّت‌ و رسالت‌ و ‌از‌ پيش‌ ‌خود‌ تفسير برأي‌ نكنيم‌.

برگزیده تفسیر نمونه


]

(آیه 1)- باز در آغاز این سوره با حروف مقطعه، رو برو می‌شویم، که حسّ کنجکاوی انسان را بر می‌انگیزد «ط، ه» (طه).

در حدیثی از امام صادق (ع) می‌خوانیم «طه» از اسامی پیامبر است و معنی آن یا طالب الحقّ، الهادی الیه «ای کسی که طالب حقی، و هدایت کننده به سوی آنی» است.

«طه» مرکب از دو حرف رمزی است «طا» اشاره به «طالب الحقّ» و «ها» اشاره به «هادی الیه» می‌باشد، می‌دانیم استفاده از حروف رمزی و علایم اختصاری در زمان گذشته و حال، فراوان بوده است، مخصوصا در عصر ما بسیار مورد استفاده است.

و کلمه «طه» مانند «یس» بر اثر گذشت زمان، تدریجا به صورت «اسم خاص» برای پیامبر اسلام (ص) در آمده است، تا آنجا که آل پیامبر (ص) را نیز «آل طه» می‌گویند، و از حضرت مهدی- عج- در دعای ندبه «یابن طه» تعبیر شده است.

سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:

تفسیر های فارسی

ترجمه تفسیر المیزان

تفسیر خسروی

تفسیر عاملی

تفسیر جامع

تفسیر های عربی

تفسیر المیزان

تفسیر مجمع البیان

تفسیر نور الثقلین

تفسیر الصافی

تفسیر الکاشف

پانویس

  1. تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. صاحب تفسیر البرهان از محمد بن یعقوب کلینى او بعد از سه واسطه از ابوبصیر و او از امام صادق علیه‌السلام نقل نماید که پیامبر شبى را که نوبت عائشه بود نزد وى رفت و به عبادت پرداخت. عائشه گفت: یا رسول اللّه تعب و سختى را در عبادت به خود راه مده زیرا خداوند تو را مورد آمرزش و غفران خود قرار داده است. پیامبر فرمود: اى عائشه آیا نباید از براى خداى خودم بنده شکور و سپاسگذارى باشم؟ سپس گوید: پیامبر از شدت خستگى و تعب پاشنه پاى خود را بلند می‌کرد و بر روى انگشتان پا مى ایستاد تا رفع خستگى نماید سپس این آیات نازل گردید و نیز در تفسیر على بن ابراهیم بعد از سه واسطه از ابوبصیر و او از امامین همامین باقر و صادق علیهماالسلام روایت کند که فرمودند: پیامبر گاهى از اوقات از شدت خستگى بر روى انگشتان پاى خود مى ایستاد و این کار را ادامه می‌داد تا این که پاهاى او متورم گردید و خداوند این آیات را بر او نازل نمود، طبرسى صاحب مجمع البیان گوید: چنین روایت شده که پیامبر گاهى در نماز یک پاى خود را بلند می‌کرد و با پاى دیگر مى ایستاد تا بدین وسیله خستگى و سختى را از خود رفع نماید سپس این آیات نازل گردید چنان که از امام صادق علیه‌السلام نیز روایت شده است و نیز گوید: پیامبر تمام شب را به نماز مى پرداخت و البته این زحمات قبل از وجوب فرائض یومیه بوده است.
  3. ابن مردویه در تفسیر خود از ابن عباس و عبدالله بن حمید نیز در تفسیر خود از ربیع بن انس و باز ابن مردویه در تفسیر خود از طریق عوفى از ابن عباس مشقت در عبادت را براى رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل نموده اند و در نحوه به زحمت انداختن پیامبر خویشتن را اختلاف نموده اند. صاحب کشف الاسرار از مغیرة بن شعبه نقل کند که پیامبر به قدرى نماز می‌خواند که پاهاى وى متورم شده بود و نیز گوید گاهى به یک پاى مى ایستاد و نماز می‌خواند.
  4. محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص530.

منابع