آیه 120 سوره انعام: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|وَذَرُوا ظَاهِرَ الْإِثْمِ وَبَاطِنَهُ ۚ إِنَّ الَّذِينَ يَكْ...» ایجاد کرد) |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
==معانی کلمات آیه== | ==معانی کلمات آیه== | ||
| − | + | يقترفون: اقتراف: كسب كردن (انعام/ 113).<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref> | |
==نزول== | ==نزول== | ||
| سطر ۴۸: | سطر ۴۸: | ||
این آیه در [[مکه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 4، ص 421.</ref> | این آیه در [[مکه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 4، ص 421.</ref> | ||
| − | '''شأن نزول آیات 119، 120 و 121:''' | + | '''شأن نزول آیات 119، 120 و 121:''' |
| − | از ابن عباس نقل نمایند كه | + | از ابن عباس نقل نمایند كه عده اى نزد [[رسول خدا]] صلى الله علیه و آله و سلم آمدند و گفتند: یا رسول الله آیا حیوانى را كه خودمان مى كشیم، بخوریم ولى حیواناتى را كه خدا بكشد، نخوریم؟ سپس آیه 118 با این آیات نازل گردید.<ref>صحیح ترمذى و سنن ابوداود.</ref> |
| − | و نیز از ابن عباس نقل شده كه [[قریش]] را تحریك كرده بودند كه با محمد به مخاصمه و دشمنى برخاسته و به او بگویند: آیا حیوانى كه با كارد ذبح نمائى [[حلال]] است ولى حیوانى را كه خداوند ذبح نموده و مرده و میته باشد، حرام خواهد بود؟<ref> معجم طبرانى.</ref> | + | و نیز از ابن عباس نقل شده كه [[قریش]] را تحریك كرده بودند كه با محمد به مخاصمه و دشمنى برخاسته و به او بگویند: آیا حیوانى كه با كارد ذبح نمائى [[حلال]] است ولى حیوانى را كه خداوند ذبح نموده و مرده و میته باشد، حرام خواهد بود؟<ref>معجم طبرانى.</ref><ref>محمدباقر محقق، [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 348.</ref> |
| − | == تفسیر آیه == | + | ==تفسیر آیه== |
<tabber> | <tabber> | ||
تفسیر نور= | تفسیر نور= | ||
| سطر ۶۳: | سطر ۶۳: | ||
و گناه آشكار و پنهان را رها كنيد، همانا كسانى كه مرتكب گناه مى‌شوند، به زودى كيفر كارهايى را كه مرتكب شده‌اند، خواهند ديد. | و گناه آشكار و پنهان را رها كنيد، همانا كسانى كه مرتكب گناه مى‌شوند، به زودى كيفر كارهايى را كه مرتكب شده‌اند، خواهند ديد. | ||
| − | |||
| − | |||
جلد 2 - صفحه 543 | جلد 2 - صفحه 543 | ||
| سطر ۱۵۲: | سطر ۱۵۰: | ||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | ===برگزیده تفسیر نمونه=== | ||
{{نمایش فشرده تفسیر| | {{نمایش فشرده تفسیر| | ||
| + | (آیه 120) | ||
| + | |||
| + | و از آنجا که ممکن است بعضی این کار حرام را در پنهانی مرتکب شوند در تعقیب آن، در این آیه به عنوان یک قانون کلی می گوید: «گناه آشکار و پنهان را رها سازید» (وَ ذَرُوا ظاهِرَ الإِثمِ وَ باطِنَهُ). | ||
| + | |||
| + | میگویند: در زمان جاهلیت عده ای عقیده داشتند که عمل منافی عفت (زنا) اگر در پنهانی باشد عیبی ندارد تنها اگر آشکارا باشد گناه است؟ هم اکنون نیز عملا عده ای این منطق جاهلی را پذیرفته و تنها از گناهان آشکار وحشت دارند، اما گناهان پنهانی را بدون احساس ناراحتی مرتکب می شوند؟ آیه فوق به شدت این منطق را محکوم می سازد. | ||
| + | |||
| + | سپس به عنوان یادآوری و تهدید گناهکاران به سرنوشت شومی که در انتظار آنهاست چنین می گوید: «آنها که تحصیل گناه کنند به زودی تکفیر اعمال خود را خواهند دید» (إِنَّ الَّذِینَ یکسِبُونَ الإِثمَ سَیجزَونَ بِما کانُوا یقتَرِفُونَ). | ||
}} | }} | ||
| سطر ۱۷۴: | سطر ۱۷۹: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <div style="font-size:smaller"><references/></div> | + | <div style="font-size:smaller"><references /></div> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | *[[تفسیر نور]]، [[محسن قرائتی]]، [[تهران]]:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم | ||
| + | *[[اطیب البیان فی تفسیر القرآن]]، [[سید عبدالحسین طیب]]، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم | ||
| + | *[[تفسیر اثنی عشری]]، [[حسین حسینی شاه عبدالعظیمی]]، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول | ||
| + | *[[تفسیر روان جاوید]]، [[محمد ثقفی تهرانی]]، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم | ||
| + | *[[برگزیده تفسیر نمونه]]، [[ناصر مکارم شیرازی]] و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش | ||
| + | *[[تفسیر راهنما]]، [[علی اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[قم]]:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم | ||
| + | *محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه. | ||
[[رده:آیات سوره انعام]] | [[رده:آیات سوره انعام]] | ||
[[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]] | [[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]] | ||
[[رده:آیات دارای شان نزول]] | [[رده:آیات دارای شان نزول]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۸ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۵۶
| <<119 | آیه 120 سوره انعام | 121>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
و هر گناه و عمل زشت را در ظاهر و باطن ترک کنید، که محققا کسانی که کسب گناه کنند به زودی به کیفر آن خواهند رسید.
گناه آشکار و پنهان را رها کنید؛ قطعاً کسانی که مرتکب گناه می شوند به زودی در برابر آنچه همواره مرتکب می شدند، مجازات خواهند شد.
و گناه آشكار و پنهان را رها كنيد، زيرا كسانى كه مرتكب گناه مى‌شوند، به زودى در برابر آنچه به دست مى‌آوردند كيفر خواهند يافت.
و گناه را، چه آشكار باشد و چه پنهان، ترك گوييد. آنان كه مرتكب گناه مى‌شوند، به سزاى اعمال خود خواهند رسيد.
گناهان آشکار و پنهان را رها کنید! زیرا کسانی که گناه می‌کنند، بزودی در برابر آنچه مرتکب می‌شدند، مجازات خواهند شد.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
يقترفون: اقتراف: كسب كردن (انعام/ 113).[۱]
نزول
محل نزول:
این آیه در مکه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۲]
شأن نزول آیات 119، 120 و 121:
از ابن عباس نقل نمایند كه عده اى نزد رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم آمدند و گفتند: یا رسول الله آیا حیوانى را كه خودمان مى كشیم، بخوریم ولى حیواناتى را كه خدا بكشد، نخوریم؟ سپس آیه 118 با این آیات نازل گردید.[۳]
و نیز از ابن عباس نقل شده كه قریش را تحریك كرده بودند كه با محمد به مخاصمه و دشمنى برخاسته و به او بگویند: آیا حیوانى كه با كارد ذبح نمائى حلال است ولى حیوانى را كه خداوند ذبح نموده و مرده و میته باشد، حرام خواهد بود؟[۴][۵]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ ذَرُوا ظاهِرَ الْإِثْمِ وَ باطِنَهُ إِنَّ الَّذِينَ يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ بِما كانُوا يَقْتَرِفُونَ «120»
و گناه آشكار و پنهان را رها كنيد، همانا كسانى كه مرتكب گناه مى‌شوند، به زودى كيفر كارهايى را كه مرتكب شده‌اند، خواهند ديد.
جلد 2 - صفحه 543
نکته ها
چه در گذشته چه امروز، مردم تنها از گناه آشكار هراس داشته و دارند.
پیام ها
1- گناه، جاذبه وكششى دارد كه بايد با اراده‌اى قاطع، از آن دل كند. «وَ ذَرُوا ظاهِرَ الْإِثْمِ وَ باطِنَهُ»
2- اسلام، هم به طهارت ظاهر توجّه دارد و هم طهارت باطن؛ هم بايد از گناهان عملى دورى كرد و هم از گناهان قلبى، مانند سوء ظنّ. «ظاهِرَ الْإِثْمِ وَ باطِنَهُ»
3- كيفر الهى، براى گناهانى است كه با علم و عمد انجام مى‌گيرد. «إِنَّ الَّذِينَ يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ»
4- گرچه شيطان وسوسه مى‌كند، امّا انسان با اراده گناه مى‌كند. «يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ»
5- قيامت و كيفر آخرت، دور نيست. «سَيُجْزَوْنَ»
6- كيفرهاى الهى، نتيجه‌ى عملكرد خود ماست. «بِما كانُوا يَقْتَرِفُونَ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
وَ ذَرُوا ظاهِرَ الْإِثْمِ وَ باطِنَهُ إِنَّ الَّذِينَ يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ بِما كانُوا يَقْتَرِفُونَ (120)
بعد از آن مكلفان را خطاب فرمايد:
تفسير اثنا عشرى، ج3، ص: 365
وَ ذَرُوا ظاهِرَ الْإِثْمِ وَ باطِنَهُ: و واگذاريد و ترك كنيد گناه آشكار و پنهانى را.
بيان- در آيه وجوهى است: 1- ترك تمام گناهان، زيرا گناه يا ظاهر است يا باطن. 2- نكاح محارم مكنيد و به زنا مايل مشويد. 3- زنا به علانيه و اتخاذ اخدان مكنيد. 4- گناه ظاهر به جوارح، و باطن به قلب است. 5- گناه ظاهر نظر به زن پدر، و گناه باطن زناى با او. 6- گناه ظاهر ميل به مشتهيات نفس است به جوارح، و گناه باطن محبت و آمال نفس است در قلب. 7- ظاهر آن است كه خلق را بر آن اطلاع افتد، و باطن آنكه بين بنده و خدا باشد. 8- گناه ظاهر اقوال و افعال سيئه است به جوارح و اعضاء، و گناه باطن، عقايد فاسده و عزايم باطله است. إِنَّ الَّذِينَ يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ: بدرستى كه آن كسانى كه كسب مى‌كنند گناه را ظاهرا و باطنا سَيُجْزَوْنَ بِما كانُوا يَقْتَرِفُونَ: زود باشد كه جزا داده شوند به آنچه بودند مرتكب مى‌شدند از اعمال سيّئه.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
وَ ذَرُوا ظاهِرَ الْإِثْمِ وَ باطِنَهُ إِنَّ الَّذِينَ يَكْسِبُونَ الْإِثْمَ سَيُجْزَوْنَ بِما كانُوا يَقْتَرِفُونَ (120)
ترجمه
و واگذاريد آشكار از گناه و پنهان آنرا همانا كسانيكه كسب ميكنند گناه را زود باشد كه جزا داده ميشوند بآنچه بودند كه كسب ميكردند.
تفسير
معصيت بعكس عبادت در خلوت مبغوض و در جلوت مبغوض‌تر است لذا متجاهر بفسق حالش بدتر از فاسق و احكامش اشدّ از آنست پس بايد از معصيت اجتناب نمود ظاهرا و باطنا و اين يكى از وصاياى شيخ استاد ما عليه الرحمة بود كه ميفرمودند ظاهر و باطن خود را خوب كنيد اگر ميخواهيد موّفق بترويج شرع
جلد 2 صفحه 375
شويد چون اگر باطن خوب نباشد بالاخره ظاهر ميشود و مفاسد آن زياد است و اگر ظاهر خوب نباشد از ابتدا از اين خدمت محروم خواهيد شد و مرادشان از حسن ظاهر اجتناب از منافيات عدالت و مروّت بود نه تظاهر بقدس و ورع و قمى ره فرموده گناه ظاهر معاصى است و گناه باطن شرك و شك در قلب است و بعضى گناه ظاهر را بمعاصى اعضاء ظاهره و گناه باطن را بمعاصى قلبيّه تفسير فرموده‌اند مانند قصد سوء و حسد و تكبّر و كينه و امثال اينها و وعده عقاب بنابر اين معنى بر فرض عمل بمقتضاى آنها است و اللّه اعلم ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
وَ ذَرُوا ظاهِرَ الإِثمِ وَ باطِنَهُ إِنَّ الَّذِينَ يَكسِبُون‌َ الإِثمَ سَيُجزَون‌َ بِما كانُوا يَقتَرِفُون‌َ (120)
و واگذاريد ظاهر معصيت و باطن آن را محققا كساني که مرتكب معصيت ميشوند زود باشد که جزا داده شوند بآنچه كرده‌اند.
وَ ذَرُوا امر است و ظاهر در وجوب بلكه در اينکه مقام بمناسبت حكم و موضوع نص در وجوب است و اينکه دليل است بر اينكه ترك معاصي مجرد نجات از عقوبت آنها نيست بلكه امر واجب است و موجب مثوبت و يكي از عبادات مهمه است و خطبه شعبانيه که فرمود
(افضل الاعمال في هذا الشهر الورع عن محارم اللّه)
نص در اينکه باب است.
ظاهِرَ الإِثمِ وَ باطِنَهُ بعضي تفسير كردند بمعاصي ظاهريه و باطنيه، بعضي تفسير كردند بافعال جوارحيه و امور قلبيه، بعضي بزنا و اتخاذ اخدان، بعضي
جلد 7 - صفحه 189
بزن پدر و زنا بغير و غير اينها لكن ظاهر اينست که ترك معاصي كنيد چه علانيه باشد که اشاعه فحشاء ميشود و پرده شريعت پاره ميشود و چه در خفاء و پنهاني اگرچه عقوبتش كمتر است لكن كسي که از مردم حياء كند و از خدا حياء نداشته خدا را كوچكتر از خلق دانسته.
إِنَّ الَّذِينَ يَكسِبُون‌َ الإِثمَ كسب تحصيل است يعني ارتكاب اثم ميكنند سَيُجزَون‌َ يعني استحقاق عقوبت دارند ولي قابل عفو و مغفرت هست بِما كانُوا بآن معاصي که بودند يَقتَرِفُون‌َ يعملون و يفعلون و يأخذون از ماده قرفه.
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 120)
و از آنجا که ممکن است بعضی این کار حرام را در پنهانی مرتکب شوند در تعقیب آن، در این آیه به عنوان یک قانون کلی می گوید: «گناه آشکار و پنهان را رها سازید» (وَ ذَرُوا ظاهِرَ الإِثمِ وَ باطِنَهُ).
میگویند: در زمان جاهلیت عده ای عقیده داشتند که عمل منافی عفت (زنا) اگر در پنهانی باشد عیبی ندارد تنها اگر آشکارا باشد گناه است؟ هم اکنون نیز عملا عده ای این منطق جاهلی را پذیرفته و تنها از گناهان آشکار وحشت دارند، اما گناهان پنهانی را بدون احساس ناراحتی مرتکب می شوند؟ آیه فوق به شدت این منطق را محکوم می سازد.
سپس به عنوان یادآوری و تهدید گناهکاران به سرنوشت شومی که در انتظار آنهاست چنین می گوید: «آنها که تحصیل گناه کنند به زودی تکفیر اعمال خود را خواهند دید» (إِنَّ الَّذِینَ یکسِبُونَ الإِثمَ سَیجزَونَ بِما کانُوا یقتَرِفُونَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
- محمدباقر محقق، نمونه بینات در شأن نزول آیات از نظر شیخ طوسی و سایر مفسرین خاصه و عامه.
