حدیث مضطرب: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
{{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}} | {{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}} | ||
| + | به [[حدیث|حدیثى]] «مضطرب» اطلاق مى‌کنند که متن یا [[سند حدیث|سند]] آن و یا هر دو، مختلف و متفاوت نقل شده باشد؛ خواه از یک راوى یا بیشتر. | ||
| − | + | اضطراب در سند مانند این که راوى گاه سند را مثلًا از پدر، از جدش نقل کند و گاه از جدش بدون واسطه و گاهى از غیر آن دو و اضطراب در متن، مانند این که حدیث را یک بار به گونه‌اى (مثلًا با زیادى) و یک بار به گونه‌اى دیگر (با نقصان) نقل کند. | |
| − | این | + | اضطراب از اسباب ضعف حدیث به شمار مى‌رود، به شرط آن که هر دو حدیث از لحاظ صحت و غیر آن، برابر باشند و یکى بر دیگرى ترجیح نداشته باشد؛ و در صورت ترجیح - مانند این که راوى یکى اضبط از راوى دیگرى باشد -، روایت اضبط مقدم مى‌شود.<ref> وصول الاخیار، ۱۱۲-۱۱۳؛ نهایة الدرایة (سید حسن صدر)، ۲۲۴.</ref> |
| − | + | البته در جایى که اضطراب موجب اختلاف در حکم یا خدشه در سند روایت نگردد و حدیث، دیگر شرایط صحت را داشته باشد، [[حجت]] خواهد بود و به مفاد آن عمل مى‌شود.<ref> الدرایة (شهید ثانى)، ۵۳؛ مقباس الهدایة، ۱/۳۸۷.</ref> | |
| − | + | ==پانویس== | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | ==پانویس == | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | ||
| + | * [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]، سید محمود هاشمى شاهرودى، جلد ۳، صفحه ۲۷۲. | ||
{{اصطلاحات حدیثی}} | {{اصطلاحات حدیثی}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲ دسامبر ۲۰۲۱، ساعت ۰۶:۰۰
به حدیثى «مضطرب» اطلاق مى‌کنند که متن یا سند آن و یا هر دو، مختلف و متفاوت نقل شده باشد؛ خواه از یک راوى یا بیشتر.
اضطراب در سند مانند این که راوى گاه سند را مثلًا از پدر، از جدش نقل کند و گاه از جدش بدون واسطه و گاهى از غیر آن دو و اضطراب در متن، مانند این که حدیث را یک بار به گونه‌اى (مثلًا با زیادى) و یک بار به گونه‌اى دیگر (با نقصان) نقل کند.
اضطراب از اسباب ضعف حدیث به شمار مى‌رود، به شرط آن که هر دو حدیث از لحاظ صحت و غیر آن، برابر باشند و یکى بر دیگرى ترجیح نداشته باشد؛ و در صورت ترجیح - مانند این که راوى یکى اضبط از راوى دیگرى باشد -، روایت اضبط مقدم مى‌شود.[۱]
البته در جایى که اضطراب موجب اختلاف در حکم یا خدشه در سند روایت نگردد و حدیث، دیگر شرایط صحت را داشته باشد، حجت خواهد بود و به مفاد آن عمل مى‌شود.[۲]
پانویس
منابع
- فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام، سید محمود هاشمى شاهرودى، جلد ۳، صفحه ۲۷۲.
