حدیث غریب: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی '-------- '''حديث غريب:''' از اقسام خبر واحد. اين عنوان از اصطلاحات علم درايه است. ح...' ایجاد کرد)
 
(ویرایش)
 
(۱۰ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
--------
+
{{خوب}}
 +
{{مدخل دائره المعارف|[[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]}}
 +
'''حدیث غریب''' به [[حدیث|حدیثی]] گفته می شود که حداقل در یکی از طبقات سلسله [[سند حدیث|سند]] تنها یک راوى داشته باشد. به عبارت دیگر، حدیثى را غریب خوانند که تنها یک راوى - هر چند در یکى از طبقات سلسله سند - داشته باشد. همچنین از جمله مصادیق آن، حدیثى است که فراز اضافى در متن یا سند آن را تنها یک راوى نقل کند.
  
'''حديث غريب:'''
+
غرابت حدیث یا در متن و سند آن است، مانند حدیثى که متن آن را تنها یک نفر نقل کرده باشد؛ و یا تنها در سند آن، مانند حدیثى که متن آن را گروهى از [[محمد بن ابی عمیر|ابن ابى عمیر]] نقل کرده باشند و تنها یک نفر آن را از دیگرى همچون [[حسین بن سعید اهوازی|حسین بن سعید]] نقل کرده باشد. حدیثى که غرابت آن در متن باشد - نه در سند - وجود ندارد، مگر آن که حدیثى یافت شود که یک نفر آن را روایت کرده باشد و جمع زیادى آن را از وى نقل کرده باشند. چنین حدیثى هم به لحاظ اسناد غریب است و هم مشهور؛ زیرا اسناد آن در طرف نخست آن غرابت دارد و در طرف دیگر [[شهرت (اصول فقه)|شهرت]].
  
از اقسام خبر واحد.
+
همچنین از اقسام دیگر «حدیث غریب»، وجود '''غرابت''' به لحاظ لفظ یا [[فقه الحدیث]] است، هر چند به لحاظ متن و اسناد غریب نباشد، مانند حدیثى که متن آن داراى الفاظ مشکل، نامأنوس و دور از ذهن باشد.
  
اين عنوان از اصطلاحات [[علم درايه]] است.
+
«حدیث غریب» بین اقسام چهارگانه حدیث ([[حدیث صحیح|صحیح]]، [[حدیث حسن|حسن]]، [[حدیث موثق|موثّق]] و [[حدیث ضعیف|ضعیف]]) مشترک است.<ref> نهایة الدرایة (سید حسن صدر)/ ۱۶۰-۱۶۲.</ref>
  
حديثى را غريب خوانند كه تنها يك راوى - هر چند در يكى از مراتب و طبقات سلسله سند - داشته باشد. از جمله مصاديق آن، حديثى است كه فراز اضافى در متن يا سند آن را تنها يك راوى نقل كند.
+
==پانویس==
 
+
<references />
غرابت [[حديث]] يا در متن و سند آن است، مانند حديثى كه متن آن را تنها يك نفر نقل كرده باشد و يا تنها در سند آن مانند حديثى كه متن آن را گروهى از ابن ابى عمير نقل كرده باشند و تنها يك نفر آن را از ديگرى همچون حسين بن سعيد نقل كرده باشد.
 
 
 
حديثى كه غرابت آن در متن باشد - نه در سند - وجود ندارد، مگر آن كه حديثى يافت شود كه يك نفر آن را روايت كرده باشد و جمع زيادى آن را از وى نقل كرده باشند. چنين حديثى هم به لحاظ اسناد غريب است و هم مشهور؛ زيرا اسناد آن در طرف نخست آن غرابت دارد و در طرف ديگر شهرت.
 
 
 
از اقسام حديث غريب، وجود غرابت به لحاظ لفظ يا فقه الحديث است، هر چند به لحاظ متن و اسناد غريب نباشد مانند حديثى كه متن آن داراى الفاظ مشكل، نامأنوس و دور از ذهن باشد.
 
  
حديث غريب به اقسام چهار گانه حديث (صحيح، حسن، موثّق و ضعيف) تقسيم مى‌شود.<ref> نهاية الدراية (سيد حسن صدر)/ 160-162.</ref>‌
+
==منابع==
 
 
==پانویس ==
 
<references />
 
===منابع===
 
  
جمعى از پژوهشگران زير نظر سيد محمود هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بيت عليهم‌السلام، جلد صفحه 267‌.
+
* [[فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام (کتاب)|فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام]]، سید محمود هاشمى شاهرودى، جلد ۳، صفحه ۲۶۷‌.
 +
{{اصطلاحات حدیثی}}
 +
[[رده:اقسام خبر واحد]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۸ نوامبر ۲۰۲۱، ساعت ۱۲:۲۳


Icon-encycolopedia.jpg

این صفحه مدخلی از فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم‌السلام است

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

حدیث غریب به حدیثی گفته می شود که حداقل در یکی از طبقات سلسله سند تنها یک راوى داشته باشد. به عبارت دیگر، حدیثى را غریب خوانند که تنها یک راوى - هر چند در یکى از طبقات سلسله سند - داشته باشد. همچنین از جمله مصادیق آن، حدیثى است که فراز اضافى در متن یا سند آن را تنها یک راوى نقل کند.

غرابت حدیث یا در متن و سند آن است، مانند حدیثى که متن آن را تنها یک نفر نقل کرده باشد؛ و یا تنها در سند آن، مانند حدیثى که متن آن را گروهى از ابن ابى عمیر نقل کرده باشند و تنها یک نفر آن را از دیگرى همچون حسین بن سعید نقل کرده باشد. حدیثى که غرابت آن در متن باشد - نه در سند - وجود ندارد، مگر آن که حدیثى یافت شود که یک نفر آن را روایت کرده باشد و جمع زیادى آن را از وى نقل کرده باشند. چنین حدیثى هم به لحاظ اسناد غریب است و هم مشهور؛ زیرا اسناد آن در طرف نخست آن غرابت دارد و در طرف دیگر شهرت.

همچنین از اقسام دیگر «حدیث غریب»، وجود غرابت به لحاظ لفظ یا فقه الحدیث است، هر چند به لحاظ متن و اسناد غریب نباشد، مانند حدیثى که متن آن داراى الفاظ مشکل، نامأنوس و دور از ذهن باشد.

«حدیث غریب» بین اقسام چهارگانه حدیث (صحیح، حسن، موثّق و ضعیف) مشترک است.[۱]

پانویس

  1. نهایة الدرایة (سید حسن صدر)/ ۱۶۰-۱۶۲.

منابع