جنايات سپاه عمر بن سعد در عصر عاشورا: تفاوت بین نسخه‌ها
جز (تقویم: جنايات سپاه عمر بن سعد در عصر عاشورا را به جنايات سپاه عمر بن سعد در عصر عاشورا که قبلاً صفحهٔ تغییرمسیر بود، منتقل کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | {{تقویم|روز= 10 محرم|سال= سال | + | {{تقویم|روز= 10 محرم|سال= سال ۶۱ هجری قمری}} |
| − | |||
| − | + | پس از شهادت جانسوز [[امام حسین علیه السلام|ابا عبدالله الحسین]] علیه‌السلام و [[هفتاد و دو تن]] از یاران فداکار ایشان در [[کربلا]]، دشمنان [[اهل بیت]] علیهم‌السلام جنایت‌های دیگری در عصر [[روز عاشورا|عاشورا]] مرتکب گردیدند که به طور اختصار به آن‌ها اشاره می‌شود. | |
| − | + | == جنایات یزیدیان در عصر عاشورا == | |
| − | + | ===غارت خیمه‌های حسینی=== | |
| + | سپاهیان [[عمر بن سعد]]، به ویژه جنایتکاران گروه نابکار و سفاک [[شمر بن ذی الجوشن]]، پس از شهادت [[امام حسین]] علیه‌السلام به [[خیمه گاه کربلا|خیمه‌های]] آن حضرت یورش برده و آن‌ها را غارت کردند و چهارپایان، لباس‌ها، صندوق‌ها، اسلحه‌ها و هر چه یافتند، به یغما بردند. | ||
| − | + | آنان، حتی حریم اهل بیت امام حسین را مراعات نکرده و زیورآلات و البسه بانوان را به اجبار از آنان ستاندند و به تاراج بردند. به طوری که زنان اهل بیت علیهم‌السلام ناچار شده و به عمر بن سعد پناهنده گردیده و از شدت جنایتکاری شمر و گروه نابکارش شکایت کردند. با این که عمر بن سعد به ظاهر دستور داد که از غارت خیمه‌ها دست بردارند، با این حال منافقان و جنایتکاران به رفتار خویش ادامه دادند.<ref> الارشاد (شیخ مفید)، ص ۴۶۸؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج ۱، ص ۳۹۹.</ref> | |
| − | + | ===آتش زدن خیمه‌ها=== | |
| − | + | پس از غارت، اقدام به آتش زدن خیمه‌ها نمودند. در اندک مدتی تمامی خیمه‌ها و هر چه در آن‌ها بود، در آتش ظلم یزیدیان سوخت و نابود شد و حتی جان بازماندگان و یتیمان کاروان حسینی، با خطر آتش‌سوزی مواجه گردید و بدین منظور، [[حضرت زینب سلام الله علیها|زینب کبری]] سلام الله علیها به آنان دستور داد که از خیمه‌ها بیرون رفته و به اطراف پناهنده شوند، تا از این طریق از آتش سوزان خیمه‌ها در امان بمانند.<ref> لهوف (سید بن طاووس)، ص ۱۵۰.</ref> | |
| − | + | ===اسب‌دوانی بر پیکر شهیدان=== | |
| − | + | عمر بن سعد، بنا به دستور کتبی [[عبیدالله بن زیاد]]، پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام و یاران او در [[کربلا]]، تصمیم به اسب دوانی بر پیکرهای خونین شهیدان گرفت. ده نفر از [[منافقان]] و دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام برای این کار پیش قدم شده و پس از نعل‌بندی اسبان خویش بر پیکرهای شهیدان کربلا، اسب تاختند و پیکرهای پر از جراحت و بی‌سر شهیدان را در هم شکستند.<ref> الارشاد، ص ۴۶۹.</ref> | |
| − | + | ===ارسال سر مقدس امام حسین به کوفه=== | |
| − | + | عمر بن سعد، برای خوش خدمتی بیشتر به دستگاه ظالمانه [[بنی امیه|اموی]]، دستور داد [[سر امام حسین علیه السلام|سر بریده امام حسین]] علیه السلام را در عصر عاشورا با سرعت به [[کوفه]] ببرند و عبیدالله را از پایان یافتن غائله کربلا باخبر گردانند. مأموریت رساندن سر مقدس امام حسین علیه‌السلام بر عهده [[خولی|خولی بن یزید اصبحی]] گذاشته شد. ولی وی شب هنگام به کوفه رسید و در آن وقت، [[دارالاماره کوفه|دار الاماره]] بسته بود. به همین جهت شب را در خانه خویش گذرانید و سر امام حسین علیه‌السلام را از ترس همسرش در تنوری پنهان کرد و در بامداد روز یازدهم به دار الاماره رفت و سر آن حضرت را تحویل عبیدالله بن زیاد داد.<ref> همان، ص ۴۷۰؛ منتهی الآمال، ج ۱، ص ۴۰۱.</ref> | |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | * مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام | |
| − | منابع بیشتر: | + | منابع برای مطالعه بیشتر: |
| − | [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=65 وقایع | + | * [http://lib.ahlolbait.ir/parvan/resource/31855/%D9%81%D9%8A%D8%B6-%D8%A7%D9%84%D8%B9%D9%84%D8%A7%D9%85-%D9%81%D9%8A-%D8%B9%D9%85%D9%84-%D8%A7%D9%84%D8%B4%D9%87%D9%88%D8%B1-%D9%88-%D9%88%D9%82%D8%A7%D9%8A%D8%B9-%D8%A7%D9%84%D8%A7%D9%8A%D8%A7%D9%85/preview/31084/%D9%85%D8%AD%D8%AA%D9%88%D8%A7%D9%8A-%D8%AF%D9%8A%D8%AC%D9%8A%D8%AA%D8%A7%D9%84%D9%8A/&sa=false&#!page=65 وقایع الایام، شیخ عباس قمی، حوادث ۱۰ محرم]. |
[[رده:وقایع ماه محرم]] | [[رده:وقایع ماه محرم]] | ||
[[رده:سال ۶۱ هجری قمری]] | [[رده:سال ۶۱ هجری قمری]] | ||
{{الگو:واقعه عاشورا}} | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ مهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۹:۳۰
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:10 محرم |
| سال ۶۱ هجری قمری |
پس از شهادت جانسوز ابا عبدالله الحسین علیه‌السلام و هفتاد و دو تن از یاران فداکار ایشان در کربلا، دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام جنایت‌های دیگری در عصر عاشورا مرتکب گردیدند که به طور اختصار به آن‌ها اشاره می‌شود.
محتویات
جنایات یزیدیان در عصر عاشورا
غارت خیمه‌های حسینی
سپاهیان عمر بن سعد، به ویژه جنایتکاران گروه نابکار و سفاک شمر بن ذی الجوشن، پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام به خیمه‌های آن حضرت یورش برده و آن‌ها را غارت کردند و چهارپایان، لباس‌ها، صندوق‌ها، اسلحه‌ها و هر چه یافتند، به یغما بردند.
آنان، حتی حریم اهل بیت امام حسین را مراعات نکرده و زیورآلات و البسه بانوان را به اجبار از آنان ستاندند و به تاراج بردند. به طوری که زنان اهل بیت علیهم‌السلام ناچار شده و به عمر بن سعد پناهنده گردیده و از شدت جنایتکاری شمر و گروه نابکارش شکایت کردند. با این که عمر بن سعد به ظاهر دستور داد که از غارت خیمه‌ها دست بردارند، با این حال منافقان و جنایتکاران به رفتار خویش ادامه دادند.[۱]
آتش زدن خیمه‌ها
پس از غارت، اقدام به آتش زدن خیمه‌ها نمودند. در اندک مدتی تمامی خیمه‌ها و هر چه در آن‌ها بود، در آتش ظلم یزیدیان سوخت و نابود شد و حتی جان بازماندگان و یتیمان کاروان حسینی، با خطر آتش‌سوزی مواجه گردید و بدین منظور، زینب کبری سلام الله علیها به آنان دستور داد که از خیمه‌ها بیرون رفته و به اطراف پناهنده شوند، تا از این طریق از آتش سوزان خیمه‌ها در امان بمانند.[۲]
اسب‌دوانی بر پیکر شهیدان
عمر بن سعد، بنا به دستور کتبی عبیدالله بن زیاد، پس از شهادت امام حسین علیه‌السلام و یاران او در کربلا، تصمیم به اسب دوانی بر پیکرهای خونین شهیدان گرفت. ده نفر از منافقان و دشمنان اهل بیت علیهم‌السلام برای این کار پیش قدم شده و پس از نعل‌بندی اسبان خویش بر پیکرهای شهیدان کربلا، اسب تاختند و پیکرهای پر از جراحت و بی‌سر شهیدان را در هم شکستند.[۳]
ارسال سر مقدس امام حسین به کوفه
عمر بن سعد، برای خوش خدمتی بیشتر به دستگاه ظالمانه اموی، دستور داد سر بریده امام حسین علیه السلام را در عصر عاشورا با سرعت به کوفه ببرند و عبیدالله را از پایان یافتن غائله کربلا باخبر گردانند. مأموریت رساندن سر مقدس امام حسین علیه‌السلام بر عهده خولی بن یزید اصبحی گذاشته شد. ولی وی شب هنگام به کوفه رسید و در آن وقت، دار الاماره بسته بود. به همین جهت شب را در خانه خویش گذرانید و سر امام حسین علیه‌السلام را از ترس همسرش در تنوری پنهان کرد و در بامداد روز یازدهم به دار الاماره رفت و سر آن حضرت را تحویل عبیدالله بن زیاد داد.[۴]
پانویس
منابع
- مؤسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
منابع برای مطالعه بیشتر:
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
