وقوعی نیشابوری: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
وفات: 1002 ق | وفات: 1002 ق | ||
| − | خطاط و شاعر،[[تخلص|متخلص]] به وقوعى. از سادات اسحاق آباد نیشابور و خواهرزاده ى امیر شاه میر معیر بود. تربیت و تحصیلاتش در خراسان صورت گرفت. او از شعراى مكتب وقوع و در زمان شاه طهماسب صفوى (984-930 ق) از صاحب منصبان [[دیوان (تشکیلات اداری)]] شاهى بود. | + | خطاط و شاعر، [[تخلص|متخلص]] به وقوعى. از [[سادات]] اسحاق آباد نیشابور و خواهرزاده ى امیر شاه میر معیر بود. تربیت و تحصیلاتش در خراسان صورت گرفت. او از شعراى مكتب وقوع و در زمان [[شاه طهماسب]] صفوى (984-930 ق) از صاحب منصبان [[دیوان (تشکیلات اداری)]] شاهى بود. |
| − | از جوانى در بیشتر فنون، خاصه تاریخ، ادب و خط مهارت داشت، خط شكسته را خوب مى نوشت و از این رو به محمد شریف شكسته‌نویس شهرت یافت. او در زمینه ى سرودن [[قصیده]]، [[غزل]] و [[رباعى]] نیز توانا بود. سپس به هند رفت و مدت ها در ملازمت | + | از جوانى در بیشتر فنون، خاصه تاریخ، ادب و خط مهارت داشت، خط شكسته را خوب مى نوشت و از این رو به محمد شریف شكسته‌نویس شهرت یافت. او در زمینه ى سرودن [[قصیده]]، [[غزل]] و [[رباعى]] نیز توانا بود. سپس به هند رفت و مدت ها در ملازمت شهاب الدین احمدخان نیشابورى كه از اعیان دربار اكبرشاه و از خویشانش بود، بسر برد. |
| − | بعد از | + | بعد از مرگ وى به درگاه عبدالرحیم خان، خان خانان پیوست و از مداحان خاص او شد و توسط او در 998 ق به دربار اكبرشاه راه یافت. دكتر صفا در «تاریخ ادبیات در ایران» آورده كه وقوعى را به سبب اعتقادات خاصى كه در مسائل دینى داشت [[کفر|كافر]] مى‌دانستند. اما او قصیده‌هایى در ستایش [[ائمه اطهار]] علیهم السلام سروده، كه دلیل پایداریش در [[شیعه|تشیع]] بوده است. وى در لاهور درگذشت. |
| − | + | از آثار وى: «مجامع الاخبار» یا «مجمع الاخبار» كه تاریخ مجمل عالم است از آغاز خلقت تا سال هزار هجرى؛ دیوان شعر. | |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج6، ص116. | + | |
| + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج6، ص116. | ||
{{شعر فارسی}} | {{شعر فارسی}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۱ مارس ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۲۵
وقوعی نیشابوری، محمد شریف
قرن: 10
وفات: 1002 ق
خطاط و شاعر، متخلص به وقوعى. از سادات اسحاق آباد نیشابور و خواهرزاده ى امیر شاه میر معیر بود. تربیت و تحصیلاتش در خراسان صورت گرفت. او از شعراى مكتب وقوع و در زمان شاه طهماسب صفوى (984-930 ق) از صاحب منصبان دیوان (تشکیلات اداری) شاهى بود.
از جوانى در بیشتر فنون، خاصه تاریخ، ادب و خط مهارت داشت، خط شكسته را خوب مى نوشت و از این رو به محمد شریف شكسته‌نویس شهرت یافت. او در زمینه ى سرودن قصیده، غزل و رباعى نیز توانا بود. سپس به هند رفت و مدت ها در ملازمت شهاب الدین احمدخان نیشابورى كه از اعیان دربار اكبرشاه و از خویشانش بود، بسر برد.
بعد از مرگ وى به درگاه عبدالرحیم خان، خان خانان پیوست و از مداحان خاص او شد و توسط او در 998 ق به دربار اكبرشاه راه یافت. دكتر صفا در «تاریخ ادبیات در ایران» آورده كه وقوعى را به سبب اعتقادات خاصى كه در مسائل دینى داشت كافر مى‌دانستند. اما او قصیده‌هایى در ستایش ائمه اطهار علیهم السلام سروده، كه دلیل پایداریش در تشیع بوده است. وى در لاهور درگذشت.
از آثار وى: «مجامع الاخبار» یا «مجمع الاخبار» كه تاریخ مجمل عالم است از آغاز خلقت تا سال هزار هجرى؛ دیوان شعر.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج6، ص116.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
