عزیزالدین زنجانی: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''زنجانی، عزیزالدین''' قرن: 13 (1330-1255 ق) عالم ...' ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۳: | سطر ۳: | ||
'''زنجانی، عزیزالدین''' | '''زنجانی، عزیزالدین''' | ||
| − | قرن: | + | قرن: ۱۳ (۱۳۳۰-۱۲۵۵ ق) |
| − | + | عالم دینى، [[فقیه]]، [[محدث]]، [[علم رجال|رجالى]]، ادیب و شاعر. در زنجان به دنیا آمد. پس از تحصیل مقدمات در زادگاهش به قزوین رفت و در آنجا به تحصیل ادامه داد. در ۱۲۷۸ ق به [[عراق]] رفت و در [[نجف]] اشرف نزد [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصارى]] و علامه سید حسین ترک کوه‌کمرى و [[میرزا محمدحسن شیرازی|میرزاى شیرازى]] تحصیلات خود را تکمیل کرد. در ۱۲۸۸ ق به زنجان بازگشت و پس از وفات پدرش مرجع ریاست شرعى شد و منصب قضا و افتاء بدو رسید. | |
| − | + | وى داراى تصانیف بسیارى است، از جمله: «لطائف الکلام فى الاوانى الذهب و الفضه من الاحکام»؛ «مفتاح الظفر»، در [[نماز]] سفر؛ «التحیه المبارکه»، در احکام [[سلام]]؛ شرح «[[دعای کمیل|دعاء کمیل]]»؛ «جواب السوال عن آیات بدء الخلق و آیه رد الشمس لسلیمان»؛ «الصبح الصادق» به فارسى، در مسائل اجتماعى و وظائف سلطان؛ «معارج الرضوان فى مصائب الامام العطشان»؛ تعلیقات بر «الرسائل»؛ حواشى بر «الریاض»؛ «رساله فى حرمه الخمر». | |
| − | + | وى [[قصیده|قصایدى]] به عربى و فارسى نیز داشته است. | |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | |||
| + | *[[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج۳، ص۱۶۷. | ||
| + | {{شعر فارسی}} | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
| + | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن سیزدهم]] | ||
| + | [[رده:شعرای عرب زبان]] | ||
[[رده:عالمان]] | [[رده:عالمان]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
[[رده:محدثان]] | [[رده:محدثان]] | ||
[[رده:ادیبان]] | [[رده:ادیبان]] | ||
| − | |||
نسخهٔ کنونی تا ۲۵ آوریل ۲۰۲۰، ساعت ۱۱:۳۳
زنجانی، عزیزالدین
قرن: ۱۳ (۱۳۳۰-۱۲۵۵ ق)
عالم دینى، فقیه، محدث، رجالى، ادیب و شاعر. در زنجان به دنیا آمد. پس از تحصیل مقدمات در زادگاهش به قزوین رفت و در آنجا به تحصیل ادامه داد. در ۱۲۷۸ ق به عراق رفت و در نجف اشرف نزد شیخ انصارى و علامه سید حسین ترک کوه‌کمرى و میرزاى شیرازى تحصیلات خود را تکمیل کرد. در ۱۲۸۸ ق به زنجان بازگشت و پس از وفات پدرش مرجع ریاست شرعى شد و منصب قضا و افتاء بدو رسید.
وى داراى تصانیف بسیارى است، از جمله: «لطائف الکلام فى الاوانى الذهب و الفضه من الاحکام»؛ «مفتاح الظفر»، در نماز سفر؛ «التحیه المبارکه»، در احکام سلام؛ شرح «دعاء کمیل»؛ «جواب السوال عن آیات بدء الخلق و آیه رد الشمس لسلیمان»؛ «الصبح الصادق» به فارسى، در مسائل اجتماعى و وظائف سلطان؛ «معارج الرضوان فى مصائب الامام العطشان»؛ تعلیقات بر «الرسائل»؛ حواشى بر «الریاض»؛ «رساله فى حرمه الخمر».
وى قصایدى به عربى و فارسى نیز داشته است.
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج۳، ص۱۶۷.
 | |
| شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
| قالب‌های شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیع‌بند * ترکیب‌بند * قطعه * رباعی |
| سبک‌های شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
| شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |
