جعفر بن محمد بن نما حلی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | {{متوسط}} | |
| + | '''«نجم‌الدین جعفر بن محمد بن جعفر بن نما حلی»''' معروف به '''«ابن نَما حلی»''' (م، ۶۸۰ ق)، فقیه، محدث و متکلم [[شیعه]] در قرن هفتم قمری است. از آثار مشهور او می‌توان به کتاب «[[مثیر الأحزان (کتاب)|مُثیر الاحزان]]» در [[مقتل]] [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] (علیه‌السلام) اشاره نمود. [[علامه حلی]] از شاگردان او است. | ||
| + | {{شناسنامه عالم | ||
| + | |نام شخصیت = | ||
| + | |نام کامل = جعفر بن محمد بن نما حلی | ||
| + | |تصویر= | ||
| + | |زادروز = | ||
| + | |زادگاه = [[حله]] | ||
| + | |وفات = ۶۸۰ قمری | ||
| + | |مدفن = حله | ||
| + | |اساتید = [[محمد بن جعفر بن نما حلی]]، [[یحیی بن سعید حلی]]، شیخ بن محمد بن مشهدی،... | ||
| + | |شاگردان = [[علامه حلی]]، علی بن حسین بن حماد، نظام‌الدین احمد حلى، محمد بن حسن بن مهتدی،... | ||
| + | |آثار = [[مثیر الأحزان (کتاب)|مُثیرالاحزان و منیر سبل الاشجان]]، اخذ الثار فی احوال المختار، ذوب النضار فی شرح اخذ الثار، منهج الشیعة فی فضائل وصیّ خاتم الشریعة،... | ||
| + | }} | ||
| + | ==زندگی‌نامه== | ||
| + | «نجم‌الدین جعفر بن محمد بن جعفر بن محمد هبةالله بن نما حلی» در شهر [[حله]] در [[عراق]] به دنیا آمد. پدر وی [[محمد بن جعفر بن نما حلی|نجیب‌الدین محمد بن جعفر بن نما حلی]] (م، ۶۴۵ ق) یکی از علمای آن دیار بود. از زندگی وی اطلاع چندانی در دست نیست. | ||
| + | گفته‌اند ابن‌نما حلی از [[یحیی بن سعید حلی]]، شیخ بن محمد بن مشهدی و نیز از پدر خود محمد بن جعفر بن نما حلی روایت کرده است.<ref>مجلسی، بحارالانوار، ۱۰۶ / ۲۱؛ افندی، ریاض العلما، ۱ / ۱۱۱.</ref> | ||
| − | + | در میان شاگردان و روایت‌کنندگان از وی نیز باید [[علامه حلی]]، علی بن حسین بن حماد و نیز برادر خودش نظام‌الدین احمد را نام برد.<ref>خوانساری، روضات، ۲ / ۱۷۹-۱۸۰؛ نوری، مستدرک، ۳ / ۴۴۳.</ref> محمد بن حسن بن محمد بن مهتدی نیز در ۶۷۰ ق. از او [[اجازه (علم الحدیث)|اجازۀ روایت]] دریافت کرده است.<ref>آقا بزرگ تهرانی، طبقات اعلام الشیعة، ۳۱.</ref> | |
| − | + | جعفر بن محمد نما حلی در سال ۶۸۰ قمری در [[حله]] وفات نمود. | |
| + | ==آثار و تألیفات== | ||
| − | + | #[[مثیر الأحزان (کتاب)|مُثیرالاحزان و منیر سبل الاشجان]]؛ در شرح [[مقتل]] [[امام حسین علیه السلام|امام حسین]] (علیه السلام) و یاران آن حضرت. | |
| − | + | #اخذ الثار فی احوال المختار؛ [[علامه مجلسی]] این رساله را در [[بحارالانوار]] آورده است. | |
| − | [[ | + | #ذوب النضار فی شرح اخذ الثار. |
| − | + | #منهج الشیعة فی فضائل وصیّ خاتم الشریعة؛ [[سید محمدباقر موسوی خوانساری|خوانساری]] در «[[روضات الجنات (کتاب)|روضات]]» این کتاب را نیز به وی نسبت داده است. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | [[ | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ابن‌نما حلی [[شعر]] نیز می‌سرود و اشعارش دربارۀ [[پیامبر]] (صلی الله علیه وآله) و [[اهل بیت]] (علیهم السلام) در برخی منابع، از جمله تألیفات خود او نقل شده است.<ref>نک : محسن امین، اعیان الشیعه، ۴ / ۱۵۷.</ref> به گفتۀ ابن‌فوطی، نجم‌الدین ابن‌نما، در ذم برادرش علم‌الدین اسماعیل مقامه‌ای مشتمل بر نثر و نظم انشا کرده و نسخه‌ای از آن را به خط خویش برای ابن‌فوطی ارسال داشته است. | ||
| + | ==پانویس== | ||
| + | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | *[https://www.cgie.org.ir/fa/article/226069/%D8%A7%D8%A8%D9%86-%D9%86%D9%85%D8%A7 "ابن نما"، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی]. | |
| − | + | *کتابشناسی تفصيلی مذاهب اسلامی، محمدرضا ضمیری، ص ۳۰۸-۳۰۹. | |
| − | + | *[[فرهنگ معارف و معاریف]]، سید مصطفی حسینی دشتی. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | * | ||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | * | ||
| − | |||
| − | * | ||
| − | |||
| − | |||
| + | {{سنجش کیفی | ||
| + | |سنجش=شده | ||
| + | |شناسه= ضعیف | ||
| + | |عنوان بندی مناسب= خوب | ||
| + | |کفایت منابع و پی نوشت ها= ضعیف | ||
| + | |رعایت سطح مخاطب عام= خوب | ||
| + | |رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب | ||
| + | |جامعیت= ضعیف | ||
| + | |رعایت اختصار= خوب | ||
| + | |سیر منطقی= خوب | ||
| + | |کیفیت پژوهش= متوسط | ||
| + | |رده=دارد | ||
| + | }} | ||
[[رده:علمای قرن هفتم]] | [[رده:علمای قرن هفتم]] | ||
| + | [[رده: علماء شیعه]] | ||
| + | [[رده: محدثان]] | ||
| + | [[رده: متکلمان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۷ مهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۱۱:۳۱
«نجم‌الدین جعفر بن محمد بن جعفر بن نما حلی» معروف به «ابن نَما حلی» (م، ۶۸۰ ق)، فقیه، محدث و متکلم شیعه در قرن هفتم قمری است. از آثار مشهور او می‌توان به کتاب «مُثیر الاحزان» در مقتل امام حسین (علیه‌السلام) اشاره نمود. علامه حلی از شاگردان او است.
| نام کامل | جعفر بن محمد بن نما حلی |
| زادگاه | حله |
| وفات | ۶۸۰ قمری |
| مدفن | حله |
|
| |
| اساتید |
محمد بن جعفر بن نما حلی، یحیی بن سعید حلی، شیخ بن محمد بن مشهدی،... |
| شاگردان |
علامه حلی، علی بن حسین بن حماد، نظام‌الدین احمد حلى، محمد بن حسن بن مهتدی،... |
| آثار |
مُثیرالاحزان و منیر سبل الاشجان، اخذ الثار فی احوال المختار، ذوب النضار فی شرح اخذ الثار، منهج الشیعة فی فضائل وصیّ خاتم الشریعة،... |
محتویات
زندگی‌نامه
«نجم‌الدین جعفر بن محمد بن جعفر بن محمد هبةالله بن نما حلی» در شهر حله در عراق به دنیا آمد. پدر وی نجیب‌الدین محمد بن جعفر بن نما حلی (م، ۶۴۵ ق) یکی از علمای آن دیار بود. از زندگی وی اطلاع چندانی در دست نیست.
گفته‌اند ابن‌نما حلی از یحیی بن سعید حلی، شیخ بن محمد بن مشهدی و نیز از پدر خود محمد بن جعفر بن نما حلی روایت کرده است.[۱]
در میان شاگردان و روایت‌کنندگان از وی نیز باید علامه حلی، علی بن حسین بن حماد و نیز برادر خودش نظام‌الدین احمد را نام برد.[۲] محمد بن حسن بن محمد بن مهتدی نیز در ۶۷۰ ق. از او اجازۀ روایت دریافت کرده است.[۳]
جعفر بن محمد نما حلی در سال ۶۸۰ قمری در حله وفات نمود.
آثار و تألیفات
- مُثیرالاحزان و منیر سبل الاشجان؛ در شرح مقتل امام حسین (علیه السلام) و یاران آن حضرت.
- اخذ الثار فی احوال المختار؛ علامه مجلسی این رساله را در بحارالانوار آورده است.
- ذوب النضار فی شرح اخذ الثار.
- منهج الشیعة فی فضائل وصیّ خاتم الشریعة؛ خوانساری در «روضات» این کتاب را نیز به وی نسبت داده است.
ابن‌نما حلی شعر نیز می‌سرود و اشعارش دربارۀ پیامبر (صلی الله علیه وآله) و اهل بیت (علیهم السلام) در برخی منابع، از جمله تألیفات خود او نقل شده است.[۴] به گفتۀ ابن‌فوطی، نجم‌الدین ابن‌نما، در ذم برادرش علم‌الدین اسماعیل مقامه‌ای مشتمل بر نثر و نظم انشا کرده و نسخه‌ای از آن را به خط خویش برای ابن‌فوطی ارسال داشته است.
پانویس
منابع
- "ابن نما"، دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
- کتابشناسی تفصيلی مذاهب اسلامی، محمدرضا ضمیری، ص ۳۰۸-۳۰۹.
- فرهنگ معارف و معاریف، سید مصطفی حسینی دشتی.
