لا یوم کیومک یا ابا عبدالله: تفاوت بین نسخه‌ها
Saeed zamani (بحث | مشارکتها) (تصحیح رده) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ لا یوم کیومک یا ابا عبدالله علیه السلام را به لا یوم کیومک یا ابا عبدالله منتقل کرد) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | {{مدخل دائرة المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | ||
| − | اى ابا عبدالله! | + | اى ابا عبدالله! هیچ روزى همچون روز تو ([[روز عاشورا|عاشورا]]) نیست. مضمون سخنى از [[امام سجاد علیه السلام|زین العابدین]] علیه السلام است. روزى [[امام سجاد]] علیه السلام به پسر [[حضرت عباس علیه السلام|عباس]] علیه السلام نگاه کرد و گریست. یاد از روز [[غزوه احد|احد]] کرد که [[حضرت حمزه سيد الشهداء علیه السلام|حمزه]] در آن کشته شد، سپس یاد از [[جنگ موته|موته]] کرد که [[جعفر طیار|جعفر بن ابى طالب]] آنجا به [[شهادت]] رسید. سپس فرمود: «لایوم کیوم الحسین، ازدلف الیه ثلاثون الف رجل یزعمون انهم من هذه الامة کل یتقرب الى الله عز و جل بدمه و هو بالله یذکرهم فلا یتعظون حتى قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا...».<ref>ناسخ التواریخ، ج ۴، ص ۷۳ (به نقل از امالى صدوق)، [[بحارالانوار]]، ج ۲۲، ص ۲۷۴.</ref> هیچ روزى چون روز [[امام حسین علیه السلام|حسین]] علیه السلام نیست، که سى هزار نفر بر ضد او گرد آمدند که همه خود را از این امت مى‌پنداشتند و همه با ریختن خون او به خدا تقرب مى‌جستند. او آنان را به یاد خدا مى‌انداخت، اما آنان پند نمى‌گرفتند تا آن که او را از روى ستم و تجاوز و دشمنى کشتند. خداوند، «عباس» را رحمت کند که ایثار کرد و امتحان داد و جان خویش را فداى برادرش کرد...».<ref>معالى السبطین، ج ۲، ص ۱۰، مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۸۶.</ref> |
| − | + | [[امام حسن]] مجتبى و [[امیرالمومنین|امیرالمؤمنین]] علیه السلام نیز خطاب به [[سیدالشهدا]] علیه السلام فرموده‌اند: «لایوم کیومک یا ابا عبدالله».<ref> همان.</ref> گرچه همه شهادت ها و مصیبت هاى [[اهل البیت|اهل بیت]] پیامبر، سنگین و اندوهبار است، اما آنچه در [[کربلا|کربلا]] گذشت، بالاترین داغ و سوگ بود و هیچ حادثه‌اى به دلخراشى عاشورا و هیچ امامى و شهیدى به مظلومیت ابا عبدالله علیه السلام و فرزندان او نیست. | |
| − | + | این است که از جمله فوق، به عنوان تسلاى خاطر داغدیدگان هم استفاده مى‌شود و این توصیه [[ائمه اطهار|ائمه]] است که هرگاه مصیبتى براى شما پیش آمد، از عاشورا و مصائب اهل بیت علیهم السلام یاد کنید تا تحمل داغ بر شما آسان شود. | |
| − | + | [[مرثیه|مرثیه]] خوانان نیز، هرگاه از هر امامى [[روضه خوانی|روضه]] بخوانند یا از هر مصیبت جانگدازى یاد کنند، در پایان با نقل جمله بالا، گریز به [[کربلا]] مى‌زنند که بالاترین سوگهاست و بحق با توجه به مصائب اهل بیت در کربلا، هر غم و مصیبتى کوچک و قابل تحمل مى‌شود. | |
| − | |||
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | جواد محدثی، فرهنگ | + | |
| + | * جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف. | ||
[[رده:گفتارهای عاشورائی]] | [[رده:گفتارهای عاشورائی]] | ||
| + | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۳ سپتامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۴۴
اى ابا عبدالله! هیچ روزى همچون روز تو (عاشورا) نیست. مضمون سخنى از زین العابدین علیه السلام است. روزى امام سجاد علیه السلام به پسر عباس علیه السلام نگاه کرد و گریست. یاد از روز احد کرد که حمزه در آن کشته شد، سپس یاد از موته کرد که جعفر بن ابى طالب آنجا به شهادت رسید. سپس فرمود: «لایوم کیوم الحسین، ازدلف الیه ثلاثون الف رجل یزعمون انهم من هذه الامة کل یتقرب الى الله عز و جل بدمه و هو بالله یذکرهم فلا یتعظون حتى قتلوه بغیا و ظلما و عدوانا...».[۱] هیچ روزى چون روز حسین علیه السلام نیست، که سى هزار نفر بر ضد او گرد آمدند که همه خود را از این امت مى‌پنداشتند و همه با ریختن خون او به خدا تقرب مى‌جستند. او آنان را به یاد خدا مى‌انداخت، اما آنان پند نمى‌گرفتند تا آن که او را از روى ستم و تجاوز و دشمنى کشتند. خداوند، «عباس» را رحمت کند که ایثار کرد و امتحان داد و جان خویش را فداى برادرش کرد...».[۲]
امام حسن مجتبى و امیرالمؤمنین علیه السلام نیز خطاب به سیدالشهدا علیه السلام فرموده‌اند: «لایوم کیومک یا ابا عبدالله».[۳] گرچه همه شهادت ها و مصیبت هاى اهل بیت پیامبر، سنگین و اندوهبار است، اما آنچه در کربلا گذشت، بالاترین داغ و سوگ بود و هیچ حادثه‌اى به دلخراشى عاشورا و هیچ امامى و شهیدى به مظلومیت ابا عبدالله علیه السلام و فرزندان او نیست.
این است که از جمله فوق، به عنوان تسلاى خاطر داغدیدگان هم استفاده مى‌شود و این توصیه ائمه است که هرگاه مصیبتى براى شما پیش آمد، از عاشورا و مصائب اهل بیت علیهم السلام یاد کنید تا تحمل داغ بر شما آسان شود.
مرثیه خوانان نیز، هرگاه از هر امامى روضه بخوانند یا از هر مصیبت جانگدازى یاد کنند، در پایان با نقل جمله بالا، گریز به کربلا مى‌زنند که بالاترین سوگهاست و بحق با توجه به مصائب اهل بیت در کربلا، هر غم و مصیبتى کوچک و قابل تحمل مى‌شود.
پانویس
- ↑ ناسخ التواریخ، ج ۴، ص ۷۳ (به نقل از امالى صدوق)، بحارالانوار، ج ۲۲، ص ۲۷۴.
- ↑ معالى السبطین، ج ۲، ص ۱۰، مناقب، ابن شهر آشوب، ج ۴، ص ۸۶.
- ↑ همان.
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
