سید عبدالله موسوی شیرازی: تفاوت بین نسخه‌ها
(←آرشیو عکس و تصویر) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (مهدی موسوی صفحهٔ آیت الله سید عبدالله شیرازی را به سید عبدالله موسوی شیرازی منتقل کرد) |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{خوب}} | {{خوب}} | ||
| − | '''آیت الله | + | '''آیت الله سید عبدالله شیرازی''' (۱۲۷۰-۱۳۶۳ ش)، از فقهای وارسته و مراجع تقلید مجاهد [[شیعه]] معاصر و از شاگردان [[آقا ضیاءالدین عراقی]] بود. وی در جریان انقلاب اسلامی [[ایران]]، زمام امور [[خراسان]] را به عهده گرفت و در واقعه [[مسجد گوهرشاد]] و مبارزه با كشف [[حجاب]] نقش مؤثری داشت. از ایشان آثار متعدد [[اصول فقه|اصولی]] و [[فقه|فقهی]] به یادگار مانده است. |
{{شناسنامه عالم | {{شناسنامه عالم | ||
| سطر ۹: | سطر ۹: | ||
|وفات = ۱۳۶۳ شمسی | |وفات = ۱۳۶۳ شمسی | ||
|مدفن = [[مشهد]] | |مدفن = [[مشهد]] | ||
| − | |اساتید = | + | |اساتید = شیخ علی ابوالوردی، [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، [[آقا ضیاءالدین عراقی]]، [[میرزا محمدحسین نائینی]]،... |
|شاگردان = | |شاگردان = | ||
| − | |آثار = الاحتجاجات العشره، | + | |آثار = الاحتجاجات العشره، الامامة والشیعه، پوشش زن از دیدگاه اسلام، امام و امامت از دیدگاه اسلام، كتاب القضاء، مناسک حج،... |
}} | }} | ||
| − | |||
==ولادت== | ==ولادت== | ||
| − | در شب 13 [[شعبان]] 1309 هـ.ق | + | سید عبدالله موسوی شیرازی در شب 13 [[شعبان]] 1309 هـ.ق (1270 ش)، در [[شیراز]] دیده به جهان گشود. او از نوادگان امامزاده [[احمد بن موسی]] علیه السلام معروف به «شاهچراغ» است. |
| − | ==تحصیل== | + | ==تحصیل و اساتید== |
| − | سید عبدالله در | + | سید عبدالله در آغاز 7 سالگی، وارد مكتب‌خانه شد. او روخوانی [[قرآن]] را در آنجا و خواندن و نوشتن كتاب‌های فارسی و ادبیات مرسوم را نزد پدر خود فراگرفت. وی در نزدیك‌ترین [[حوزه علمیه]] زادگاهش، به آموختن لغت، [[صرف]] و [[نحو]] و [[ادبیات عرب]] پرداخت و برخی از كتاب‌های [[اصول فقه|اصولی]] و [[فقه|فقهی]] و [[منطق]] و [[فلسفه]] را نزد استادان حوزه علمیه شیراز آموخت. |
| − | + | آیت الله شیخ علی ابوالوردی، آیت الله میرزا محمدصادق مجتهد و آیت الله شیخ محمدرضا شامنی، استادان او در شیراز بودند. او بسیاری از كتاب‌های درسی حوزه را مطالعه كرد و در 21 سالگی به [[اجتهاد]] رسید. بارها استادش، آیت الله شیخ علی ابوالوردی در جمع علما و طلاب، تصریح نمود: «آقا سید عبدالله احتیاج به [[نجف]] رفتن ندارد.» آیت الله شیرازی از وی اجازه اجتهاد مطلق گرفته بود. | |
| − | + | '''حوزه علمیه نجف''' | |
| − | |||
| − | |||
| − | آیت الله | + | آیت الله شیرازی به دلیل فعالیت‌های سیاسی علیه خاندان پهلوی و استعمارگران، عرصه را بر خود تنگ دید و به ناچار در [[جمادی الاول]] 1333 هـ.ق شیراز را به قصد ادامه تحصیل در حوزه علمیه [[نجف]] ترك گفت. وی در مدرسه بزرگ آیت الله [[آخوند خراسانی]] حجره گرفت و با تمام وجود، به تحصیل علوم و معارف [[اهل بیت]] علیهم السلام پرداخت؛ به طوری كه در مدتی كوتاه، طلبه مهاجر شیرازی در میان طلاب حوزه علمیه نجف شهره گشت. |
| − | + | آیت الله [[سید ابوالحسن اصفهانی]]، آیت الله [[آقا ضیاءالدین عراقی]] و آیت الله [[میرزا محمدحسین نائینی]] استادان او در [[حوزه علمیه]] نجف بودند. آیت الله شیخ ضیاءالدین عراقی در حضور شاگردانش از آیت الله سید عبدالله شیرازی تعریف كرد و گفت: «من ایشان را برای آینده نزدیك نجف اشرف ذخیره نموده‌ام و ایشان امید علمی آینده من است». | |
| − | آیت الله شیرازی | + | ==فعالیت‌های اجتماعی== |
| + | آیت الله عبدالله شیرازی در جریان انقلاب اسلامی سال 1357 زمام امور [[خراسان]] را به عهده گرفت و مجمع علمای مبارز [[مشهد]] را تشكیل داد و حیات دوباره‌ای به حوزه علمیه خراسان بخشید. | ||
| − | + | شور و شوق زایدالوصفی در میان طلاب و علما افتاده بود. گردهمایی های بزرگی از سوی طلاب و فضلای خراسان برای مبارزه با كشف [[حجاب]] برگزار گردید. روحانیت تشكل یافت و می‌رفت كه قیامی بزرگ علیه رژیم شاه اتفاق افتد. پس از نشست‌های فراوان روحانیون طراز اول شهر، به اوضاع سر در گم شهر قدری انسجام بخشیدند و سمت و سوی انقلاب تا حدی شفاف و چهره منحوس رژیم پهلوی برملا گشت. دولت از این خیزش، سخت برآشفته شده بود. وی به علت نقشی که در واقعه [[مسجد گوهرشاد]] در دوران رضاخان پهلوی داشت، به [[تهران]] کوچ داده شد. | |
| − | + | ==ویژگی‌های اخلاقی== | |
| − | + | آیت الله سید عبدالله شیرازی در میان علمای معاصر، در [[تواضع]] یگانه بود با همه یكسان برخورد می‌كرد. ارباب رجوع را با چهره باز استقبال می‌نمود و میان كوچك و بزرگ، عوام و خواص، فقیر و ثروتمند فرقی نمی‌گذاشت. غذای اندرونی و خدمه یكسان بود. او بیشتر همراه خادمان، شاگردان و مهمانان، در مهمانخانه غذا را صرف می‌كرد. | |
| − | + | وی از افراد متملق و چاپلوس كراهت داشت. دوست نداشت خدمه جلو آقا دست به سینه بایستند. بارها گوشزد كرد كه همانند فراعنه، با مردم و نزدیكان و خدمه خویش رفتار نكنید. او بیشتر اوقات تنها برای تدریس می‌آمد. عبای خودش را به سر می‌كشید و متواضعانه از كوچه پس كوچه‌های شهر عبور می‌كرد. | |
| − | تا آخرین روزهای زندگی، ظرف غذای خود را خودش می‌شست. او در منزل خدمتكار مخصوص نداشت، | + | تا آخرین روزهای زندگی، ظرف غذای خود را خودش می‌شست. او در منزل خدمتكار مخصوص نداشت، و با همسرش كارهای خانه را انجام می‌دادند. او نوافل را ترك نمی‌كرد؛ حتی برای یك بار هم [[نماز شب]] او ترك نشد. وی در تعقیبات نمازش، بیشتر [[دعای ابوحمزه ثمالی]] را می‌خواند. وی از 13 سالگی [[روزه]] ماه مبارك [[رمضان]] را آغاز كرد و تا دو سال قبل از رحلتش ادامه داد. پزشكان معالج اصرار داشتند كه نباید آقا [[روزه]] بگیرد، ولی ایشان می‌فرمود: در طول هشتاد سال و اندی، یك روز بدون دلیل روزه‌ام را [[افطار]] نكرده‌ام. می‌گفت: دوست دارم در این اواخر عمر، با زبان روزه‌دار خدا را ملاقات نمایم. |
| − | آیت الله شیرازی در زهد یگانه عصر خود بود. او هیچگاه از موقعیت و مقامی كه كسب كرده بود، سود دنیوی نبرد. او همانند یك طلبه معمولی زندگی می‌كرد. | + | آیت الله شیرازی در [[زهد]] یگانه عصر خود بود. او هیچگاه از موقعیت و مقامی كه كسب كرده بود، سود دنیوی نبرد. او همانند یك طلبه معمولی زندگی می‌كرد. وی تا آخر عمرش اجازه نداد در اتاقش ساده‌ترین فرش پهن گردد. دوستانش به او پیشنهاد كردند: آقا، دو تكه فرش لازم است در حجره پهن شود. فرمود: «می‌خواهید در این آخر عمر وضع زندگی مرا تغییر دهید و آن را اعیانی نمایید؟! سبحان الله... ابداً اجازه نمی‌دهم». |
| − | + | ایشان تا زمانی كه در [[نجف]] بود حاضر نشد از كولر، پنكه و یخچال كه از ضروریات اولیه زندگی است، استفاده نماید و می‌گفت: «حالا كه اكثر مردم فاقد یخچال هستند، چرا ما نباشیم؛ مگر بدون یخچال نمی‌شود زندگی كرد؟» وی از ساده‌ترین غذاهای موجود استفاده می‌كرد. هرگز دیده نشد سر سفره وی دو نوع غذا گسترده شود. خوراكش، بیشتر آبگوشت و دوغ بود. | |
| − | ==آثار== | + | ==آثار و تألیفات== |
آیت الله شیرازی با این كه به تدریس و حضور در امور سیاسی و اجتماعی مردم مشغول بودند، آثار زیادی از ایشان به یادگار مانده است كه اینك فقط به آثار چاپ شده ایشان اشاره می‌گردد: | آیت الله شیرازی با این كه به تدریس و حضور در امور سیاسی و اجتماعی مردم مشغول بودند، آثار زیادی از ایشان به یادگار مانده است كه اینك فقط به آثار چاپ شده ایشان اشاره می‌گردد: | ||
| − | # | + | #عمدة الوسائل فی الحاشیة علی الرسائل، حاشیه بر «رسائل» [[شیخ مرتضی انصاری]] در [[اصول فقه]]، 4 جلد |
#كتاب القضاء، [[فقه]] استدلالی، در قضاوت و [[احكام]] آن، 2 جلد | #كتاب القضاء، [[فقه]] استدلالی، در قضاوت و [[احكام]] آن، 2 جلد | ||
| − | #الدّرر المبیض فی منجزات المریض، فقه استدلالی در موضوع ارث | + | #الدّرر المبیض فی منجزات المریض، فقه استدلالی در موضوع [[ارث]] |
| − | # | + | #ازاحة الشبهات فی الشك فی الركعات، فقه استدلالی در بیان احكام شك‌های [[نماز]] |
| − | #رفع الحاجب فی | + | #رفع الحاجب فی الاجرة علی الواجب، فقه استدلالی در بیان احكام اخذ بهاء و اجرت نیابت در [[عبادت]] |
| − | # | + | #ازاحة الشبهه فی حكم الافاق المتحده والمختلفه، فقه استدلالی در بیان حكم رؤیت هلال ماه |
| − | # | + | #التحفة الكاظمیه فی قتل الحیوانات بالآلات الكهربائیه، فقه استدلالی در بیان حكم [[ذبح]] حیوانات به وسیله ابزار برقی |
| − | # | + | [[پرونده:Qazah.jpg|thumb|left|كتاب القضاء - یکی از آثار آیت الله سید عبدالله شیرازی]] |
| − | # | + | #الرسالة الرجبیه، فقه استدلالی، توضیح درباره حجاب از نظر [[قرآن]] و روایات |
| − | # | + | #الرسالة الربیعیه فی تصحیح النیابه العبادیه، فقه استدلالی در بیان حكم نیابت در عبادت |
| − | # | + | #المسألة الرجوعیه فی حكم المطلقه الرجعیه، فقه استدلالی در بیان حكم مطلقه به [[طلاق]] رجعی |
| − | #الاحتجاجات العشره، بحث و مناظره با دانشمندان اهل | + | #الحاشیة علی العروة الوثقی، فقه استدلالی، مجموعه نظریات در تمام مباحث فقهی، حاشیه بر كتاب [[عروة الوثقی]]، تألیف علامه [[سید محمدکاظم یزدی]] |
| − | # | + | #الاحتجاجات العشره، بحث و مناظره با دانشمندان [[اهل سنت]]، درباره مسائل اعتقادی. این كتاب چندین بار به وسیله نویسندگان مبرز حوزه‌های علمیه [[نجف]] و [[قم]] و [[تهران]]، به زبان فارسی ترجمه و نیز در خارج از كشور به زبان‌های اردو و انگلیسی و گجراتی ترجمه و چاپ شده است. |
| + | #الامامة والشیعه، بحثی كلامی درباره مسئله [[امامت]] از دیدگاه [[شیعه]] | ||
#پوشش زن از دیدگاه اسلام | #پوشش زن از دیدگاه اسلام | ||
#امام و امامت از دیدگاه اسلام | #امام و امامت از دیدگاه اسلام | ||
#مناظرات دهگانه با علمای اهل سنت، درباره بعضی عقاید شیعه | #مناظرات دهگانه با علمای اهل سنت، درباره بعضی عقاید شیعه | ||
| − | # | + | #ذخیرة الصالحین، مجموعه [[فتوا|فتاوای]] آیت الله شیرازی در تمام ابواب [[فقه]]، رساله عملیه به زبان عربی، 2 جلد |
#توضیح المسائل، مجموعه فتاوای وی در تمام ابواب فقه، رساله عملیه به زبان فارسی. این رساله تاكنون چند بار به زبان اردو و انگلیسی به چاپ رسیده و در اختیار مسلمانان كشورهای اروپایی، آفریقایی، هند و پاكستان قرار گرفته است. | #توضیح المسائل، مجموعه فتاوای وی در تمام ابواب فقه، رساله عملیه به زبان فارسی. این رساله تاكنون چند بار به زبان اردو و انگلیسی به چاپ رسیده و در اختیار مسلمانان كشورهای اروپایی، آفریقایی، هند و پاكستان قرار گرفته است. | ||
| − | #مناسك [[حج]] | + | #مناسك حج، مجموعه احكام [[حج]] به زبان‌های فارسی، عربی، انگلیسی و اردو |
#انیس المقلدین، اولین رساله عملیه وی كه به زبان فارسی، در سال 1363 هـ.ق به چاپ رسید. | #انیس المقلدین، اولین رساله عملیه وی كه به زبان فارسی، در سال 1363 هـ.ق به چاپ رسید. | ||
==وفات== | ==وفات== | ||
| − | + | این عالم وارسته و فقیه برجسته، سرانجام در 96 سالگی، در سحرگاه اول [[ماه محرم|محرم]] 1405 هـ.ق (1363 ش) در خراسان به لقاءالله پیوست، و بدن مطهرش در جوار آرامگاه [[امام رضا]] علیه السلام پس از [[تشییع جنازه|تشییع]] باشكوهی به خاک سپرده شد. | |
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | * | + | *[[گلشن ابرار]]، جلد 3، زندگینامه "آیت‌الله سید عبدالله شیرازی" از سيد حسن احمدی‌نژاد. |
| − | * | + | *"آیت‌اللّه العظمی سید عبدالله شیرازی"، افق حوزه، 25 دی 1387، شماره 215. |
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
| سطر ۱۱۶: | سطر ۱۱۵: | ||
پرونده:اراکی0.jpg|از راست: سید عبدالله موسوی شیرازی، [[محمدعلی اراکی]]، علیرضا الهی و ناشناس | پرونده:اراکی0.jpg|از راست: سید عبدالله موسوی شیرازی، [[محمدعلی اراکی]]، علیرضا الهی و ناشناس | ||
پرونده:سید محمدرضا گلپایگانی (18).jpg|از راست: ناشناسان، سید عبدالله موسوی شیرازی و [[سید محمدرضا موسوی گلپایگانی]] | پرونده:سید محمدرضا گلپایگانی (18).jpg|از راست: ناشناسان، سید عبدالله موسوی شیرازی و [[سید محمدرضا موسوی گلپایگانی]] | ||
| − | پرونده:سيد محمد حسين فضل الله (88).jpg|از راست: [[سید محمدحسین فضل الله|سید محمدحسین فضل‌الله]] | + | پرونده:سيد محمد حسين فضل الله (88).jpg|از راست: [[سید محمدحسین فضل الله|سید محمدحسین فضل‌الله]] و سید عبدالله موسوی شیرازی |
پرونده:شیرازی (2).jpg|نماز جماعت سید عبدالله موسوی شیرازی در [[حرم امام رضا علیه السلام]] | پرونده:شیرازی (2).jpg|نماز جماعت سید عبدالله موسوی شیرازی در [[حرم امام رضا علیه السلام]] | ||
پرونده:علامه (8).jpg|alt=آیت الله شیرازی و علامه طباطبایی|سید عبدالله موسوی شیرازی و [[علامه طباطبايى|سید محمدحسین طباطبایی]] | پرونده:علامه (8).jpg|alt=آیت الله شیرازی و علامه طباطبایی|سید عبدالله موسوی شیرازی و [[علامه طباطبايى|سید محمدحسین طباطبایی]] | ||
| سطر ۱۲۲: | سطر ۱۲۱: | ||
</gallery> | </gallery> | ||
| − | [[رده:علمای معاصر|شیرازی،سيد عبدالله]] | + | [[رده:علمای معاصر|شیرازی،سيد عبدالله]][[رده:علماء شیعه]] |
[[رده:مجتهدین]] | [[رده:مجتهدین]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۴ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۳۹
آیت الله سید عبدالله شیرازی (۱۲۷۰-۱۳۶۳ ش)، از فقهای وارسته و مراجع تقلید مجاهد شیعه معاصر و از شاگردان آقا ضیاءالدین عراقی بود. وی در جریان انقلاب اسلامی ایران، زمام امور خراسان را به عهده گرفت و در واقعه مسجد گوهرشاد و مبارزه با كشف حجاب نقش مؤثری داشت. از ایشان آثار متعدد اصولی و فقهی به یادگار مانده است.
 | |
| نام کامل | سید عبدالله موسوی شیرازی |
| زادروز | ۱۲۷۰ شمسی |
| زادگاه | شیراز |
| وفات | ۱۳۶۳ شمسی |
| مدفن | مشهد |
|
| |
| اساتید |
شیخ علی ابوالوردی، سید ابوالحسن اصفهانی، آقا ضیاءالدین عراقی، میرزا محمدحسین نائینی،... |
|
| |
| آثار |
الاحتجاجات العشره، الامامة والشیعه، پوشش زن از دیدگاه اسلام، امام و امامت از دیدگاه اسلام، كتاب القضاء، مناسک حج،... |
محتویات
ولادت
سید عبدالله موسوی شیرازی در شب 13 شعبان 1309 هـ.ق (1270 ش)، در شیراز دیده به جهان گشود. او از نوادگان امامزاده احمد بن موسی علیه السلام معروف به «شاهچراغ» است.
تحصیل و اساتید
سید عبدالله در آغاز 7 سالگی، وارد مكتب‌خانه شد. او روخوانی قرآن را در آنجا و خواندن و نوشتن كتاب‌های فارسی و ادبیات مرسوم را نزد پدر خود فراگرفت. وی در نزدیك‌ترین حوزه علمیه زادگاهش، به آموختن لغت، صرف و نحو و ادبیات عرب پرداخت و برخی از كتاب‌های اصولی و فقهی و منطق و فلسفه را نزد استادان حوزه علمیه شیراز آموخت.
آیت الله شیخ علی ابوالوردی، آیت الله میرزا محمدصادق مجتهد و آیت الله شیخ محمدرضا شامنی، استادان او در شیراز بودند. او بسیاری از كتاب‌های درسی حوزه را مطالعه كرد و در 21 سالگی به اجتهاد رسید. بارها استادش، آیت الله شیخ علی ابوالوردی در جمع علما و طلاب، تصریح نمود: «آقا سید عبدالله احتیاج به نجف رفتن ندارد.» آیت الله شیرازی از وی اجازه اجتهاد مطلق گرفته بود.
حوزه علمیه نجف
آیت الله شیرازی به دلیل فعالیت‌های سیاسی علیه خاندان پهلوی و استعمارگران، عرصه را بر خود تنگ دید و به ناچار در جمادی الاول 1333 هـ.ق شیراز را به قصد ادامه تحصیل در حوزه علمیه نجف ترك گفت. وی در مدرسه بزرگ آیت الله آخوند خراسانی حجره گرفت و با تمام وجود، به تحصیل علوم و معارف اهل بیت علیهم السلام پرداخت؛ به طوری كه در مدتی كوتاه، طلبه مهاجر شیرازی در میان طلاب حوزه علمیه نجف شهره گشت.
آیت الله سید ابوالحسن اصفهانی، آیت الله آقا ضیاءالدین عراقی و آیت الله میرزا محمدحسین نائینی استادان او در حوزه علمیه نجف بودند. آیت الله شیخ ضیاءالدین عراقی در حضور شاگردانش از آیت الله سید عبدالله شیرازی تعریف كرد و گفت: «من ایشان را برای آینده نزدیك نجف اشرف ذخیره نموده‌ام و ایشان امید علمی آینده من است».
فعالیت‌های اجتماعی
آیت الله عبدالله شیرازی در جریان انقلاب اسلامی سال 1357 زمام امور خراسان را به عهده گرفت و مجمع علمای مبارز مشهد را تشكیل داد و حیات دوباره‌ای به حوزه علمیه خراسان بخشید.
شور و شوق زایدالوصفی در میان طلاب و علما افتاده بود. گردهمایی های بزرگی از سوی طلاب و فضلای خراسان برای مبارزه با كشف حجاب برگزار گردید. روحانیت تشكل یافت و می‌رفت كه قیامی بزرگ علیه رژیم شاه اتفاق افتد. پس از نشست‌های فراوان روحانیون طراز اول شهر، به اوضاع سر در گم شهر قدری انسجام بخشیدند و سمت و سوی انقلاب تا حدی شفاف و چهره منحوس رژیم پهلوی برملا گشت. دولت از این خیزش، سخت برآشفته شده بود. وی به علت نقشی که در واقعه مسجد گوهرشاد در دوران رضاخان پهلوی داشت، به تهران کوچ داده شد.
ویژگی‌های اخلاقی
آیت الله سید عبدالله شیرازی در میان علمای معاصر، در تواضع یگانه بود با همه یكسان برخورد می‌كرد. ارباب رجوع را با چهره باز استقبال می‌نمود و میان كوچك و بزرگ، عوام و خواص، فقیر و ثروتمند فرقی نمی‌گذاشت. غذای اندرونی و خدمه یكسان بود. او بیشتر همراه خادمان، شاگردان و مهمانان، در مهمانخانه غذا را صرف می‌كرد.
وی از افراد متملق و چاپلوس كراهت داشت. دوست نداشت خدمه جلو آقا دست به سینه بایستند. بارها گوشزد كرد كه همانند فراعنه، با مردم و نزدیكان و خدمه خویش رفتار نكنید. او بیشتر اوقات تنها برای تدریس می‌آمد. عبای خودش را به سر می‌كشید و متواضعانه از كوچه پس كوچه‌های شهر عبور می‌كرد.
تا آخرین روزهای زندگی، ظرف غذای خود را خودش می‌شست. او در منزل خدمتكار مخصوص نداشت، و با همسرش كارهای خانه را انجام می‌دادند. او نوافل را ترك نمی‌كرد؛ حتی برای یك بار هم نماز شب او ترك نشد. وی در تعقیبات نمازش، بیشتر دعای ابوحمزه ثمالی را می‌خواند. وی از 13 سالگی روزه ماه مبارك رمضان را آغاز كرد و تا دو سال قبل از رحلتش ادامه داد. پزشكان معالج اصرار داشتند كه نباید آقا روزه بگیرد، ولی ایشان می‌فرمود: در طول هشتاد سال و اندی، یك روز بدون دلیل روزه‌ام را افطار نكرده‌ام. می‌گفت: دوست دارم در این اواخر عمر، با زبان روزه‌دار خدا را ملاقات نمایم.
آیت الله شیرازی در زهد یگانه عصر خود بود. او هیچگاه از موقعیت و مقامی كه كسب كرده بود، سود دنیوی نبرد. او همانند یك طلبه معمولی زندگی می‌كرد. وی تا آخر عمرش اجازه نداد در اتاقش ساده‌ترین فرش پهن گردد. دوستانش به او پیشنهاد كردند: آقا، دو تكه فرش لازم است در حجره پهن شود. فرمود: «می‌خواهید در این آخر عمر وضع زندگی مرا تغییر دهید و آن را اعیانی نمایید؟! سبحان الله... ابداً اجازه نمی‌دهم».
ایشان تا زمانی كه در نجف بود حاضر نشد از كولر، پنكه و یخچال كه از ضروریات اولیه زندگی است، استفاده نماید و می‌گفت: «حالا كه اكثر مردم فاقد یخچال هستند، چرا ما نباشیم؛ مگر بدون یخچال نمی‌شود زندگی كرد؟» وی از ساده‌ترین غذاهای موجود استفاده می‌كرد. هرگز دیده نشد سر سفره وی دو نوع غذا گسترده شود. خوراكش، بیشتر آبگوشت و دوغ بود.
آثار و تألیفات
آیت الله شیرازی با این كه به تدریس و حضور در امور سیاسی و اجتماعی مردم مشغول بودند، آثار زیادی از ایشان به یادگار مانده است كه اینك فقط به آثار چاپ شده ایشان اشاره می‌گردد:
- عمدة الوسائل فی الحاشیة علی الرسائل، حاشیه بر «رسائل» شیخ مرتضی انصاری در اصول فقه، 4 جلد
- كتاب القضاء، فقه استدلالی، در قضاوت و احكام آن، 2 جلد
- الدّرر المبیض فی منجزات المریض، فقه استدلالی در موضوع ارث
- ازاحة الشبهات فی الشك فی الركعات، فقه استدلالی در بیان احكام شك‌های نماز
- رفع الحاجب فی الاجرة علی الواجب، فقه استدلالی در بیان احكام اخذ بهاء و اجرت نیابت در عبادت
- ازاحة الشبهه فی حكم الافاق المتحده والمختلفه، فقه استدلالی در بیان حكم رؤیت هلال ماه
- التحفة الكاظمیه فی قتل الحیوانات بالآلات الكهربائیه، فقه استدلالی در بیان حكم ذبح حیوانات به وسیله ابزار برقی
- الرسالة الرجبیه، فقه استدلالی، توضیح درباره حجاب از نظر قرآن و روایات
- الرسالة الربیعیه فی تصحیح النیابه العبادیه، فقه استدلالی در بیان حكم نیابت در عبادت
- المسألة الرجوعیه فی حكم المطلقه الرجعیه، فقه استدلالی در بیان حكم مطلقه به طلاق رجعی
- الحاشیة علی العروة الوثقی، فقه استدلالی، مجموعه نظریات در تمام مباحث فقهی، حاشیه بر كتاب عروة الوثقی، تألیف علامه سید محمدکاظم یزدی
- الاحتجاجات العشره، بحث و مناظره با دانشمندان اهل سنت، درباره مسائل اعتقادی. این كتاب چندین بار به وسیله نویسندگان مبرز حوزه‌های علمیه نجف و قم و تهران، به زبان فارسی ترجمه و نیز در خارج از كشور به زبان‌های اردو و انگلیسی و گجراتی ترجمه و چاپ شده است.
- الامامة والشیعه، بحثی كلامی درباره مسئله امامت از دیدگاه شیعه
- پوشش زن از دیدگاه اسلام
- امام و امامت از دیدگاه اسلام
- مناظرات دهگانه با علمای اهل سنت، درباره بعضی عقاید شیعه
- ذخیرة الصالحین، مجموعه فتاوای آیت الله شیرازی در تمام ابواب فقه، رساله عملیه به زبان عربی، 2 جلد
- توضیح المسائل، مجموعه فتاوای وی در تمام ابواب فقه، رساله عملیه به زبان فارسی. این رساله تاكنون چند بار به زبان اردو و انگلیسی به چاپ رسیده و در اختیار مسلمانان كشورهای اروپایی، آفریقایی، هند و پاكستان قرار گرفته است.
- مناسك حج، مجموعه احكام حج به زبان‌های فارسی، عربی، انگلیسی و اردو
- انیس المقلدین، اولین رساله عملیه وی كه به زبان فارسی، در سال 1363 هـ.ق به چاپ رسید.
وفات
این عالم وارسته و فقیه برجسته، سرانجام در 96 سالگی، در سحرگاه اول محرم 1405 هـ.ق (1363 ش) در خراسان به لقاءالله پیوست، و بدن مطهرش در جوار آرامگاه امام رضا علیه السلام پس از تشییع باشكوهی به خاک سپرده شد.
منابع
- گلشن ابرار، جلد 3، زندگینامه "آیت‌الله سید عبدالله شیرازی" از سيد حسن احمدی‌نژاد.
- "آیت‌اللّه العظمی سید عبدالله شیرازی"، افق حوزه، 25 دی 1387، شماره 215.
آرشیو عکس و تصویر
سید عبدالله موسوی شیرازی در ایام نوجوانی
از راست: سید عبدالله موسوی شیرازی، سید محمدطاهر موسوی شیرازی و برادران موسوی شیرازی
سید عبدالله موسوی شیرازی بعد از دستیگیری واقعه تحصن مسجد گوهرشاد
از راست: ناشناس، سید عبدالله موسوی شیرازی و سید هدایت‌الله تقوی شیرازی
اجازه اجتهاد سید عبدالله موسوی شیرازی توسط سید ابوالحسن موسوی اصفهانی
ردیف جلو از راست: ناشناس، سید عبدالله موسوی شیرازی و سید محمد موسوی شیرازی (سلطان الواعظین)
سید روح الله موسوی مصطفوی خمینی و سید عبدالله موسوی شیرازی
1. سید علی حسینی خامنه ای و 2. سید عبدالله موسوی شیرازی
1. سید عبدالله موسوی شیرازی 2. حسین لنکرانی 3. علی ابوالحسنی (منذر) در حسینیه فاطمیون تهران
از راست: سید نورالدین طاهری شیرازی، ناشناس، حسین وحید خراسانی، سید عبدالله موسوی شیرازی و علی نمازی شاهرودی
محمدتقی بهلول و سید عبدالله موسوی شیرازی
از راست: شهید عطاالله اشرفی خوزانی (اصفهانی)، سید عبدالله موسوی شیرازی و ناشناس
از راست: جوادآقا تهرانی، عبدالنبی کجوری، سید عبدالله موسوی شیرازی، سید کاظم اخوان مرعشی و سید موسی شبیری (حسینی) زنجانی
از راست: سید عبدالله موسوی شیرازی و سید شهاب الدین حسینی مرعشی نجفی
از راست: سید عبدالله موسوی شیرازی، محمدعلی اراکی، علیرضا الهی و ناشناس
از راست: ناشناسان، سید عبدالله موسوی شیرازی و سید محمدرضا موسوی گلپایگانی
از راست: سید محمدحسین فضل‌الله و سید عبدالله موسوی شیرازی
نماز جماعت سید عبدالله موسوی شیرازی در حرم امام رضا علیه السلام
سید عبدالله موسوی شیرازی و سید محمدحسین طباطبایی
تشییع پیکر سید عبدالله موسوی شیرازی در مشهد
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.png)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
