|
|
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) |
| سطر ۱: |
سطر ۱: |
| − | ملا فتح الله بن شكرالله كاشانى از علما و مفسرین برجسته [[شیعه]]، معاصر با شاه طهماسب صفوی می زیست. از جمله آثار ارزشمند وی می توان به تفسير كبير «[[منهج الصادقين فى الزام المخالفين (کتاب)|منهج الصّادقين فى إلزام المخالفين]]» اشاره کرد كه به زبان فارسى روان و سليس نگاشته شده است.
| + | '''«ملا فتحالله كاشانى»''' (م، ۹۸۸ ق)، از علما و مفسرین برجسته [[شیعه]] در قرن دهم هجری است. از جمله آثار ارزشمند وی میتوان به [[تفسير]] «[[منهج الصادقين فى الزام المخالفين (کتاب)|منهج الصّادقين فى إلزام المخالفين]]» به زبان فارسى اشاره کرد. |
| | | | |
| | {{شناسنامه عالم | | {{شناسنامه عالم |
| − | ||نام کامل = ملا فتح الله كاشانى | + | ||نام کامل = ملا فتحالله كاشانى |
| | ||تصویر= [[پرونده:Molla-fathollah-kashani.jpg]] | | ||تصویر= [[پرونده:Molla-fathollah-kashani.jpg]] |
| | ||زادروز = قرن دهم هجری | | ||زادروز = قرن دهم هجری |
| | |زادگاه = کاشان | | |زادگاه = کاشان |
| − | |وفات = 988 قمری | + | |وفات = ۹۸۸ قمری |
| | |مدفن = کاشان | | |مدفن = کاشان |
| − | |اساتید = علی بن حسن زوارهای | + | |اساتید = علی بن حسن زوارهای، غیاثالدین جمشید زواری و میرعبدالواهب استرآبادی،... |
| − | |شاگردان = رضیالدین شاه مرتضی، ملا محسن کاشانی،... | + | |شاگردان = رضیالدین شاه مرتضی، ملا مرتضی کاشانی،... |
| − | |آثار = منهج الصّادقين فى إلزام المخالفين، زبدة التفاسیر،... | + | |آثار = [[منهج الصادقین فى الزام المخالفین]]، [[زبدة التفاسیر (کتاب)|زبدة التفاسیر]]، تنبیه الغافلین و تذکرة العارفین، کشف الاحتجاج،... |
| | }} | | }} |
| | | | |
| − | ==ولادت و دوران زندگی== | + | ==زندگینامه== |
| | | | |
| − | فتحالله بن شکرالله کاشانی، مفسر بزرگ عهد [[صفویه|صفوی]] در یکی از دهههای آغازین قرن دهم هجری قمری در [[کاشان]] به دنیا آمد.<ref> سال وفات وی (۹۷۷ یا ۹۸۸ هـ.ق) است. از این روی منطقی مینماید که سال تولد وی را در حدود اوایل همین قرن یا اواخر قرن قبل آن بدانیم. در صورتی که اوایل قرن ۱۰ را بپذیریم، وی در حدود ۷۷ یا ۸۸ سالگی درگذشته است.</ref> | + | فتحالله بن شکرالله کاشانی، در آغاز قرن دهم قمری در کاشان به دنیا آمد.<ref> سال وفات وی (۹۷۷ یا ۹۸۸ هـ.ق) است. از این روی منطقی مینماید که سال تولد وی را در حدود اوایل همین قرن یا اواخر قرن قبل آن بدانیم.</ref> در کتب تراجم از ملا فتحالله با عناوین گوناگونی یاد شده که برخی از آنها چنین است: المولی المفسر،<ref> الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۹۴.</ref> فقیه، متکلم، عالم کامل جلیل،<ref> روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۴۵.</ref> متبحر در تمام علوم دینی،<ref> ریحانة الأدب، ج ۵، ص ۲۰، ید طولایی در تفسیر داشت. بحر بیپایان در تفسیر بود.</ref> عالم به لغات و ادبیات و اصول و جامع معقول و منقول.<ref> لباب الالقاب، ص ۸۱.</ref> |
| − | | |
| − | ملا فتحالله بعد از رشد و ازدواج<ref> صاحب لباب الالقاب در ص ۸۲ از داماد وی سخن میگوید.</ref> با فقر و نداری زندگی را میگذراند. در کتب تراجم از این شخصیت بزرگ با عناوین گوناگونی یاد شده که برخی از آنها چنین است: المولی المفسر،<ref> الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۹۴ و ج ۷، ص ۲۳۴ و ج ۱۲، ص ۲۲.</ref> فقیه، متکلم، عالم کامل جلیل،<ref> روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۴۵.</ref> متبحر در تمام علوم دینی،<ref> ریحانه الأدب، ج ۵، ص ۲۰، ید طولایی در تفسیر داشت. بحر بیپایان در تفسیر بود.</ref> عالم به لغات و ادبیات و اصول و جامع معقول و منقول.<ref> لباب الالقاب، ص ۸۱.</ref>
| |
| | | | |
| | دوران حیات ملا فتحالله کاشانی، یعنی سالهای حدود ۹۰۰ تا ۹۸۸ هـ.ق دوران مهمی از نظر دگرگونی تاریخ مذهبی [[ایران]] است. وی با سه پادشاه صفوی؛ شاه اسماعیل (۹۰۸ هـ.ق)، شاه طهماسب (۹۸۴-۹۳۰) و شاه اسماعیل دوم ۹۸۵ هـ.ق معاصر است. | | دوران حیات ملا فتحالله کاشانی، یعنی سالهای حدود ۹۰۰ تا ۹۸۸ هـ.ق دوران مهمی از نظر دگرگونی تاریخ مذهبی [[ایران]] است. وی با سه پادشاه صفوی؛ شاه اسماعیل (۹۰۸ هـ.ق)، شاه طهماسب (۹۸۴-۹۳۰) و شاه اسماعیل دوم ۹۸۵ هـ.ق معاصر است. |
| | | | |
| − | شاه اسماعیل در سال ۹۰۷ هـ.ق در تبریز مراسم تاجگذاری را برگزار کرد و اولین شاه صفوی شد. نخستین اقدام او، رسمیت بخشیدن به مذهب [[تشیع]] بود. این اقدام شیعیان ایران را که صدها سال تحت فشار بودند خوشحال کرد. نخستین کسی که در این دوره، به عنوان [[شیخ الاسلام]]<ref> مقام رسمیای که بر اساس آن یکی از فقیهان، مسئول رسیدگی به مسائل مذهبی، افتا و حل دعاوی بر پایه فقه [[شیعه]] بوده است.</ref> مطرح شد، علی ابن عبدالعال [[محقق کرکی]] (متوفی ۹۴۰ هـ.ق) است که استاد علی بن حسن زوارهای و او استاد ملا فتحالله کاشانی است. خود محقق در پی احساس نیاز شدید جامعه شیعه، کتابهای پرحجم و متنوعی نوشت و حرکت علمی موثری را پایهگذاری کرد که توسط شاگردانش پی گرفته شد.
| + | کتابهای تاریخ و تراجم از چگونگی زندگی، خانواده و فرزندان ملا فتحالله سخن نگفتهاند. برخی این ناشناختگی را به دلیل روحیه [[زهد|زهدگرایی]]، انزواطلبی و فقر او دانستهاند. در کتاب «لباب الالقاب الاطیاب» آمده است: «و من کسی را ندیدم که به احوال او در میان بزرگان علما اشاره کند... آن چه شایسته شگفتی است این است که چنین فاضل کاملی چگونه ممکن است حالش از علما مخفی بماند و در شمار فضلا از او یاد نشود... انگیزه ناشناخته ماندن وی (و احوالاتش) فقر و نداری است».<ref>لباب الالقاب الاطیاب، ص ۸۲، ۸۱.</ref> |
| − | | |
| − | کتابهای تاریخ و تراجم از چگونگی زندگی، خانواده و فرزندان ملا فتحالله سخن نگفتهاند. برخی این ناشناختگی را به دلیل روحیه [[زهد|زهدگرایی]]، انزواطلبی و فقر او دانستهاند. | |
| − | | |
| − | در کتاب «لباب الالقاب الاطیاب» آمده است: «و من کسی را ندیدم که به احوال او در میان بزرگان علما اشاره کند... آن چه شایسته شگفتی است این است که چنین فاضل کاملی چگونه ممکن است حالش از علما مخفی بماند و در شمار فضلا از او یاد نشود... انگیزه ناشناخته ماندن وی (و احوالاتش) فقر و نداری است».<ref> «ولم ارمن تعرض لذکر احواله فی الرجال العلما... فمما یقضی به العجب ان مثل هذا الفاضل الکامل کیف یمکن یخفی حاله عن العلماء ولایذکر عن عداد الفضلاء وبالجمله الداعی الی خفا امر هذا العالم الفاضل هو الفقر و قله الفواضل» لباب الالقاب الاطیاب، ص ۸۲، ۸۱. وی همچنین ملا فتحالله را برادرخواهر ضیاءالدین میداند.</ref> | |
| − | | |
| − | البته در بین عالمان قرن یازده ایشان از مردی به نام علیرضا بن فتحالله کاشانی نام برده شده است که به دلیل نداشتن اطلاعاتی کافی، انتساب وی به فتحالله جای تحقیق بیشتر دارد.<ref> طبقات اعلام الشیعه، قرن ۱۱، ص ۴۱۱. از لحاظ موقعیت زمانی این امکان وجود دارد که وی فرزند همان ملا فتحالله مورد نظر باشد.</ref> آن چه ما را به فرزندان و نوادگان با واسطه وی راهنمایی میکند، اظهارات آیت الله [[علامه شعرانی|ابوالحسن شعرانی]] در مقدمه بر تفسیر [[منهج الصادقین فى الزام المخالفین (کتاب)|منهج الصادقین]] ملا فتحالله است. بر طبق این سخنان در نسلهای بعدی میتوان فرزندان ملا فتحالله را جستجو کرد.<ref> مقدمه تفسیر منهج الصادقین با پاورقی و تصحیح میرزا ابوالحسن شعرانی. کتابفروشی اسلامیه، ص ۴۴.</ref>
| |
| − | | |
| − | «در آخر کتابی مختصر در قرائت از کتب قدیم خانواده ما، جد هفتم این حقیر ملا نعمتالله، اجازه روایت این کتاب را به میرزا حسن نام، از اولاد [[ملا صالح مازندرانی]] داده است و اسناد خود را مسلسلاً بالآباء به ملا فتحالله صاحب تفسیر میرساند. و این نسخه را تبرکا نگاه میداشتند». این سخنان بیانگر این است که: جد هفتم آیت الله شعرانی، ملا صالح مازندرانی است و ملا صالح از فرزندان (چند نسل بعد) ملا فتحالله است.
| |
| − | | |
| − | در عصری که ملا فتحالله زندگی میکرد، به دلیل همزمانی با دگرگونی عظیم تاریخی و رویکرد صفویان به گسترش مذهب تشیع، عالمان زیادی فرصت رویش یافتند. برخی از این عالمان که معاصر ملا فتحالله و اهل کاشان بودند، عبارتند از:
| |
| − | | |
| − | ابراهیم کاشانی،<ref> طبقات اعلام الشیعه، (قرن ۱۰) ص ۵.</ref> سلطان کاشانی،<ref> همان، ص ۱۷.</ref> میر تقیالدین کاشانی،<ref> همان، ص ۳۴.</ref> جعفر بن محمدباقر کاشانی،<ref> همان، ص ۳۸.</ref> جلالالدین مسعود بیدگلی،<ref> تاریخ اجتماعی کاشان، ص ۱۷۱.</ref> ملا حافظ کاشانی،<ref> طبقات اعلام الشیعه، (قرن ۱۰)، ص ۴۵.</ref> قاضی حبیبالله کاشانی،<ref> همان، ص ۴۶.</ref> حسن بن شمسالدین کاشانی،<ref> همان، ص ۵۶.</ref> حسن بن بهاءالدین(تاجالدین) قاسانی،<ref> همان، ص ۵۷.</ref> حسین ملا مسعود کاشانی،<ref> همان، ص ۶۹.</ref> شمسالدین بن بهاءالدین کاشانی،<ref> همان، ص ۱۰۵.</ref> صدرالدین علوان کاشانی،<ref> همان، ص ۱۰۹.</ref> علی (غیاثالدین) بن کمال الدین حسینی کاشانی،<ref> ریحانه الادب، ج ۴، ص ۲۵۷.</ref> علی (قاضی ضیاءالدین) کاشانی،<ref> طبقات اعلام الشیعه، (قرن ۱۰)، ص ۱۵۸.</ref> سید علی بن سید فخرالدین حسینی کاشانی،<ref> تراجم الرجال، سید احمد حسینی، ج ۱، ص ۵۱۷.</ref> محمد بن محمدحسین شقایی کاشانی<ref> [[اعیان الشیعه]]، ج ۶، ص ۱۴۸.</ref> و یحیی عمادالدین کاشانی.<ref> طبقات اعلام الشیعه، (قرن ۱۰)، ص ۲۷۵. برای مطالعه بیشتر ر.ک: سیمای کاشان، ص ۱۲۳.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==اساتید==
| |
| − | به دلیل فاصله زیاد تاریخی و نیز شفاف نبودن تاریخ زندگی این مفسر بزرگ، اسامی استادان وی در هالهای از ابهام قرار دارد. با این حال روشن است که وی مراحل تحصیل و بالندگی علمی را در همان کاشان گذرانده و اخباری دال بر این که او برای تحصیل به شهرهای قزوین و [[اصفهان]] ـ که شهرهای علمی آن روزگار بودند ـ رفته باشند؛ در دست نیست. تنها استاد وی که نامش در تاریخ جاودانه مانده، فخرالدین علی بن حسن زوارهای است که در سایه آثار ترجمهای قرآنی و غیرقرآنی فراوانش در عصر ترجمه، نامش در کتابهای تراجم ثبت و احوالاتش بیان شده است. علی بن حسن زواره از دانشمندان بزرگ زمان شاه طهماسب اول است، وی مفسر و از نخستین کسانی بود که در تأیید مذهب تشیع کتابهایی به زبان فارسی ترجمه کرد. وی در اصفهان نزد محقق کرکی، شیخ علی بن عبدالعالی و سید غیاثالدین جمشید زوارهای و امیر عبدالوهاب بن علی بن حسین استرآبادی تحصیل کرد. وی پرچمدار ترجمه در عصر صفوی بود و برخی از کتابهایش را نیز به آنان تقدیم کرده است.
| |
| − | | |
| − | علی بن حسن علاوه بر [[تفسیر قرآن|تفسیر]]، در ردیف مترجمان حرفهای این عصر جای دارد. او در کنار توجه به ترجمه به تدریس نیز میپرداخت و ملا فتحالله از جمله ثمرات مکتب اوست که همچون استاد خود شیوه فارسینویسی و ترجمه متون حدیثی و تاریخی را برای جامعه شیعی ایران ادامه داد. علاوه بر این ملا فتحالله از طریق وی [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] روایت از محقق کرکی را نیز بدست آورد. این موضوع به گونهای جدی گرفته شد که شاهان خود پیگیر امر ترجمه و تألیف بودند و تقاضاهای متعددی از آنان جهت ترجمه در تاریخ ثبت شده است. همین طور نهضت تألیف زندگانی، افکار و اندیشههای [[ائمه اطهار|امامان]] شیعه در این دوره به شدت گسترش یافت. مشهورترین عالم، فقیه و مفسر در این دوره علی بن حسن زوارهای، استاد ملا فتحالله کاشانی است. وی به واقع مترجم رسمی این دوره است و در کنار تدریس به ترجمه آثار عالمان شیعه و نیز فارسینویسی تفسیر و... پرداخته است.
| |
| − | | |
| − | ملا فتحالله در چنین شرایطی که به دلیل گسترش اندیشه شیعه، نیازهای جدیدی احساس میشد؛ در جامعه علمی حضور یافت و به ایفای نقش پرداخت. بنابراین شخصیت علمی او را در این دوره باید محصول نیازهای شیعیان در عرصههای مختلف علمی دانست. به گونهای که چند نسل پی در پی برای رفع این نیاز، نهضت ترجمه و فارسینویسی را پی گرفتند. علاوه بر این ملا فتحالله از طریق علی بن حسن، از ضیاءالدین محمد بن محمد از [[مقدس اردبیلی|مقدس اردبیلی]] اجازه روایت دارد و نقل حدیث میکند.<ref> طبقات اعلام الشیعه، قرن ۱۲، ص ۱۷۷.</ref> در «[[ریاض العلماء (کتاب)|ریاض العلما]]» نیز عنوان میشود که وی از شیخ علی کرکی (محقق کرکی) توسط علی بن حسن زوارهای روایت نقل میکند.<ref> ریاض العلما، ج ۵، ص ۳۱۸؛ روضات الجنات، ج ۵، ص ۲۴۵.</ref>
| |
| − | | |
| − | ==شاگردان==
| |
| − | | |
| − | حضور مفسری بزرگ، پرهیزکار و پرتلاش فرصتی مغتنم بود برای عالمان جویای دانش و معرفت. از این روی شاگردان زیادی گرد وجود ملا فتحالله کاشانی جمع شدند و از خرمن دانش و زهد وی مستقیم یا باواسطه خوشه چیدند. هر چند گذر ایام (بیش از یک قرن) نام خیلی از آنها را از کتاب تراجم و تاریخ زدوده است، با این حال میتوان از شخصیتهای زیر نام برد:
| |
| − | | |
| − | *۱. رضیالدین شاه مرتضی. وی فقیه متکلم، مفسر و ادیب بود. در کاشان حوزه تدریس داشت. در سال ۹۵۰ متولد و در ۱۰۰۹ هـ.ق در ۵۹ سالگی وفات یافت. رضیالدین پدر [[فیض کاشانی|ملا محسن فیض کاشانی]] بود.<ref> معادن الحکمه... محمد علمالهدی، ج ۱، ص ۱۲-۹. به نقل از گلشن ابرار، ج ۱، ص ۲۲۵.</ref>
| |
| − | | |
| − | *۲. ملا محسن کاشانی، محمد بن شاه مرتضی بن شاه محمود، ملقب به محسن و معروف به فیض کاشانی از عالمان بزرگ قرن یازده هجری است. وی [[فقیه]]، [[محدث]]، مفسر، محقق، حکیم، متکلم، ادیب و همچنین شاعری توانا بود. وی در طول عمر خود بیش از ۱۵۰ کتاب تألیف کرد. این همه در سایه استفادههای علمی از محضر پدر سید ماجد بحرانی، [[ملا خلیل قزوینی]]، [[محمدتقی مجلسی]]، [[میرفندرسکی]]، [[شیخ بهایی|بهاءالدین محمد عاملی]]، [[میرداماد|میرداماد]]، [[ملا صالح مازندرانی]]، [[ملاصدرا]] و همچنین ملا فتحالله کاشانی بود. وی با الهام از استادان خود از جمله ملا فتحالله به نوشتن «[[تفسیر صافی (کتاب)|صافی]]»، «[[الأصفى فى تفسیرالقرآن (کتاب)|اصفی]]» و «مصفی» روی آورد و راه استاد را این گونه ادامه داد. فیض در سال ۱۰۰۷ متولد و در ۱۰۹۱ هـ.ق یعنی ۸۴ سالگی در کاشان وفات یافت. از جمله اموری که نشان میدهد او در تفسیر از ملا فتحالله الهام گرفته، این است که گرایش فلسفی استاد دیگرش ملاصدرا را در تفسیرش راه نداده و تفاسیرش معمولاً جنبه اجتماعی و روایی دارد.<ref> [[علامه طباطبایی]]، میزان معرفت، احمد لقمانی، معادن الحکم... محمد علمالهدی، ج ۱، ص ۹.</ref>
| |
| − | | |
| − | *۳. ملا مرتضی. وی دانشوری ادیب و برادر فیض کاشانی است، بین راه [[مکه]] وفات یافت و همان جا دفن شد. ملا مرتضی که در سال ۱۰۱۰-۱۰۲۹ هـ.ق وفات یافت، از شاگردان ملا فتحالله و صاحب کتاب «خلاصه الاقوال» است.<ref> سیمای کاشان، ص ۱۳۱، نقل از معادن الحکمه فی مکاسب الأئمه، علمالهدی محمد بن محسن بن مرتضی کاشانی، انتشارات جامعه مدرسین قم.</ref>
| |
| − | | |
| − | *۴. محمد علمالهدی. (۰۳۹-۱۱۱۵ هـ.ق) وی محمد، فرزند ملا محسن، کنیهاش «ابیالخیر» و ملقب به «علمالهدی» است و در کاشان متولد شد. علاوه بر مکتب ملا فتحالله، نزد پدر و عموهایش نیز تحصیل کرد و از ملاصدرا پدربزرگش و [[شیخ بهایی]] اجازه اجتهاد گرفت. وی بر وافی، کافی، صافی و شافی... تعلیقاتی دارد و کتابهای متنوعی نیز از خود بر جای گذاشت. علمالهدی در ۷۶ سالگی درگذشت و در کنار پدرش در کاشان به خاک سپرده شد.
| |
| − | | |
| − | ==آثار علمی==
| |
| − | | |
| − | ملا فتحالله سراسر زندگیاش را وقف برآوردن نیازهای علمی جامعه خود کرد و به پیروی از استادش علی بن حسن، علاوه بر تدریس و ارشاد به فعالیتهای علمی در بخش ترجمه و تألیفات فارسی روی آورد. ویژگی فعالیتهای علمی وی، رویکرد ویژه به [[قرآن]] در دو بخش [[ترجمه قرآن|ترجمه]] و [[تفسیر قرآن|تفسیر]] اعم از فارسی و عربی است. البته وی ترجمه [[حدیث]] و [[دعا]] و... را نیز از نظر دور نداشت.
| |
| − | | |
| − | آثار به جای مانده از وی دارای تاریخی روشن و مربوط به دهههای آخر عمر اوست و به عبارت دیگر محصول علمی متقن و قابل اعتنا از این شخصیت است؛ زیرا آن چه نوشته حاصل تحصیلات طولانی او و نتیجه علمی تمام عمرش است. [[آقا بزرگ تهرانی]] در [[الذریعه]]، تاریخ اتمام [[زبدة التفاسیر (کتاب)|زبده التفاسیر]] را ـ که به تصریح خود ملا فتحالله بعد از دو تفسیر فارسی نوشته شده ـ سال ۹۷۷<ref> الذریعه، ج ۱۲، ص ۲۲.</ref> بیان میکند. بنابراین میتوان آغاز تألیف آن تفاسیر را به طور معمول مربوط به دهه قبل از آن یعنی سال های ۹۶۰ تا ۹۷۷ دانست. همچنین آثار غیرقرآنی وی نیز عموماً بدون تاریخ بوده و ممکن است برخی از آنها قبل از آثار قرآنی نگاشته شده باشد. با این مقدمه به معرفی آثار علمی وی میپردازیم:
| |
| − | | |
| − | ===آثار قرآنی:===
| |
| − | '''<I>۱. تفسیر بزرگ «منهج الصادقین فى الزام المخالفین»:</I><ref>
| |
| − | برای پرهیز از طولانی شدن بحث به روشهای تفسیر، مشخصات فارسینویسی و... پرداخته نشد. ر.ک: تاریخ ادبیات در ایرن، ذبیحالله صفا، مجمعالبیان و طبرسی، حسین کرمان تفسیر و مفسران، صالحی و ایازی، دهخدا و...</ref>'''
| |
| − | | |
| − | تفسیر <I>[[منهج الصادقین فى الزام المخالفین]]</I> که به تصریح مولف در سال ۹۸۴ هـ.ق بخشی از آن (تا [[سوره انفال]]) به پایان رسیده، حجیمترین و ارزندهترین اثر مولف است. از لحاظ تاریخی، تفسیر «منهج» اولین اثر تفسیری ملا فتحالله است که به تدوین و جمعآوری آن دست زده است، هر چند به رغم اولین اثر بودن، به نظر میرسد اتمام آن بعد از اثر دیگرش (سوم) «[[زبده التفاسیر]]» باشد.
| |
| − | | |
| − | این تفسیر در ۵ جلد بزرگ و اخیراً در ۱۰ جلد معمولی به چاپ رسیده است. نخستین چاپ آن مربوط به سال ۱۲۸۴ در تهران و بعد ۱۲۹۶ در ۳ جلد و یک بار در سال ۱۳۱۴ در تبریز منتشر گردید و سرانجام با تعلیقه و تحشیه استاد شعرانی بارها چاپ شده است.<ref> طبقات مفسران شیعه، ج ۲، ص ۴۱۴ و ر.ک: کشف الحجب، ص ۵۶۸ و ۲۰۸ و ۱۳۳.</ref>
| |
| − | | |
| − | در «[[الذریعه الی تصانیف الشیعه|الذریعه]]» پیرامون این اثر میخوانیم: «فارسی و بزرگ است، در سه مجلد بزرگ. از آن مفسر فتحالله فرزند شکرالله کاشانی است که چاپ شده است. وی برخی از بخشها یعنی [[سوره انفال]] را در سال ۹۸۴ به پایان برده و این نسخه با این تاریخ در کتابخانه استاد ما آیت الله شیرازی در [[سامرا]] وجود دارد».<ref> فارسی کبیر فی ثلاث مجلدان کبار للمولی المفسیر فتحالله بن شکرالله کاشانی... و هو مطبوع و فرغ من بعض اجزائه ـ یعنی [[سوره انفال]] ـ سنه اربع و ثمانین و تشسع مائه ۹۸۴ والنسخه بهاذا التاریخ فی خزانه (شیخنا شیرازی) بسامراء، الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۹۴.</ref>
| |
| − | | |
| − | شاید با توجه به همین تاریخ که در پایان سوره انفال ذکر شده برخی معتقدند این تفسیر ناقص بوده و بعدها توسط داماد وی به پایان رسیده است. «گفته میشود تفسیر فارسی معروفش هنگام وفات او ناتمام بوده که دامادش بعد از وفات او، آن را تکمیل کرد».<ref> «قد یقال ان تفسیره الفارسی المعروف کان ناقصاً عند وفاته و تممه صهره بعد وفاته لباب الالقاب، ص ۸۲۰۳.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''ضرورت تألیف از زبان ملا فتحالله:'''
| |
| − | | |
| − | ملا فتحالله، علم [[قرآن]] را علم اصلی [[شریعت]] میدانست و معتقد بود، دانستن آن برای مسلمانان در هر دورهای ضروری است. از این رو است که در هر دورهای به این نیاز علمی به گونهای پاسخ دادهاند. اما عموم مردم توان استفاده از بسیاری کتب موجود را نداشتند. وی کتابهایی را که پیرامون تفسیر نگاشته میشد، به دلایل زیر فاقد کارایی لازم میدانست:
| |
| − | | |
| − | #متن عربی داشتند.
| |
| − | #تفاسیر فارسی پیچیده بودند. این امر به دلیل پرداختن بیش از حد به لغات، مأخذ مشتقات، ذکر تمام وجوه ترکیبات، بیان قرائتهای دوگانه و نادر، شرح دلایل هر یک از قاریان و سخنان غیرمطمئن بود.
| |
| − | #برخی کتابهای فارسی موجود نیز در استفاده از زبان فارسی قدیم، چنان دچار افراط شده و واژههای نامأنوس و شیوهها و عبارتهای سنگین بکار برده بودند که برای مخاطب فارسی زبان آن دوره فهمیدنی نبود.
| |
| − | #برخی چنان مختصر بودند که فایدهای به خواننده نمیرساند.
| |
| − | #آن دسته از تفاسیر هم که از عیوب مذکور خالی بودند، از حیث اعتقادی دچار انحراف بودند؛ هر چند عباراتشان رسا و زیبا بود.
| |
| − | | |
| − | ملا فتحالله در این باره مینویسد: «تفسیر کاشفی اگر چه به جواهر عبارات بلیغه و لآلی الفاظ فصیحه محلی بود، اما چون که موافق روش مخالفین و مخالف مذهب ائمه صادقین صلوات الله علیهم اجمعین بود، از نظر اعتبار به مثابه مار زرنگار مینمود، چه ظاهر آن مزین بود به نقوش جمیله و باطنش مملو از سموم عقاید قاتله و با وجود این در غایت ایجاز و اختصار».<ref> مقدمه تفسیر، منهج الصادقین، ج ۱.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''هدف و شیوه تفسیری:'''
| |
| − | | |
| − | آسیب شناسی تفاسیر موجود، ملا فتحالله را که عالمی مفسر و مسلط به تاریخ، [[حدیث]]، [[کلام]] و [[فقه]] بود، بر آن داشت که دست به تألیف اثر جدید در تفسیر بزند. البته روحیه مبارزه با عقاید انحرافی از جمله عقاید [[اهل سنت]] را که در دوران گذشته به کتب تفسیر نفوذ کرده بود، نباید از نظر دور داشت. وی هدف و شیوه خود را چنین توضیح میدهد: در تفسیری که مبنی باشد بر حل معانی قرآن بر طرق قرائت سبعه و متعرض قرائت دیگر نشود و به جهت تطرق اختلاف در آنها و محتوی باشد بر:
| |
| − | | |
| − | #ذکر اسرار و نکات و [[اسباب نزول]] آیات
| |
| − | #احادیث سید البریات
| |
| − | #اخبار و قصص و حکایات ائمه هدی
| |
| − | #فضل سور و آیات
| |
| − | #وجه ارتباط و اتصال آن به یکدیگر
| |
| − | #بیان مسائل فقهیه در ضمن تبیین آیات احکام
| |
| − | #مناقب اهل بیت علیهمالسلام
| |
| − | #حاوی بر رفع شبهات مخالفان و ابطال مذهب ایشان
| |
| − | #اعتدال در بیان اعراف و لغت
| |
| − | #نگارش سخنان ارباب تحقیق.<ref> همان.</ref>
| |
| − | | |
| − | '''نامگذاری کتاب:'''
| |
| − | | |
| − | نیاز شیعیان از یک سو و انحرافات اعتقادی حاصل از صدها سال تحمیل عقاید غیرشیعی از سوی دیگر، انگیزه اصلی برای گردآوری و تدوین کتابی با این حجم بزرگ بود. از این رو مفسر کاشانی به صراحت این انگیزه را «مقصد اقصی و مطلب اعلا» بیان میکند و مینویسد: چون مقصد اقصی و مطلب اعلا از این منتخب، ایضا طریق ائمه صادقین است، به «حجج واضحه و الزام مخالفین بر براهین باهره»، از این جهت مسمی شد به «منهج الصادقین فی الزام المخالفین».
| |
| − | | |
| − | '''نمونهای از تفسیر ملا فتحالله:'''
| |
| | | | |
| − | ملا فتحالله در سراسر کتاب با عقاید مخالفان [[شیعه]]، با روشهای علمی و صحیح مبارزه میکند و تفسیر او گویای این تلاشهاست. سه نمونه از تفسیر او چنین است: «فتولی عنهم و قال یا قوم لقد أبلغتکم رساله ربی و نصحت لکم ولکن لاتحبون الناصحین»: ([[سوره اعراف]]، ۷۹). [[حضرت صالح علیه السلام|صالح]] از ایشان روی برگردانید وقتی ناقه را کشتند و گفت از روی تحیر، ای گروه من به خدای که من رسانیدم به شما پیغام پروردگار خود را که به ادای آن مأمور بودم و نصیحت کردم به شما وقت دعوت ولیکن دوست نمیدارید و پیروی نمیکنید نصیحت کنندگان را که از راه مهربانی شما را به [[ایمان]] میخوانند و از اتباع نفس و [[شیطان]] منع میکنند...
| + | [[علامه شعرانی]] در مقدمه بر تفسیر [[منهج الصادقين فى الزام المخالفين (کتاب)|منهج الصادقین]] ملا فتحالله می گوید: «در آخر کتابی مختصر در قرائت از کتب قدیم خانواده ما، جد هفتم این حقیر ملا نعمتالله، اجازه روایت این کتاب را به میرزا حسن نام، از اولاد [[ملا صالح مازندرانی]] داده است و اسناد خود را مسلسلاً بالآباء به ملا فتحالله صاحب تفسیر میرساند. و این نسخه را تبرکا نگاه میداشتند».<ref> مقدمه تفسیر منهج الصادقین با پاورقی و تصحیح میرزا ابوالحسن شعرانی. کتابفروشی اسلامیه، ص ۴۴.</ref> این سخنان بیانگر این است که ملا فتحالله از اجداد علامه شعرانی است. |
| | | | |
| − | ثلعبی به اسناد خود مرفوع به اسانید معتبره به [[پیامبر اسلام|حضرت رسالت]] صلی الله علیه و آله و سلم روایت کرده که آن حضرت فرمود: یا علی «اتدری من اشقی اولین» این علی میدانی که بدبختترین پیشینیان چه کسی است. [[امیرالمومنین]] علیهالسلام فرمود: که الله و رسوله اعلم. رسول صلی الله علیه و آله و سلم فرمود که: «عاقر الناقه» یعنی اشقی الاولین آن کسی است که ناقه صالح را پی کرد. بعد از آن فرمود که: «اتدری من اشقی الاخرین» آیا میدانی که بدبختترین پیشینیان کیست، فرمود که الله تعالی و رسوله اعلم. فرمود که: «قاتلک» آن کشنده تو است و در روایت دیگر فرمود که «اشقی الاخرین من یخضب هذه من هذه «و اشاره به محاسن و سر آن حضرت فرمود...».<ref> منهج الصادقین، به تصحیح علیاکبر غفاری، ج ۴، ص ۶۰ و ۶۱.</ref>
| + | '''وفات:''' |
| | | | |
| − | '''''۲. خلاصه المنهج:'''''
| + | درباره سال وفات مرحوم ملا فتحالله کاشانی اظهارنظرهای مختلفی شده است؛ [[آقا بزرگ تهرانی]] وفات او را در سال ۹۸۸ هـ.ق صحیحتر میداند.<ref>الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۹۴، ج ۷، ص ۲۳۴.</ref> و برخی دیگر آن را در سال ۹۹۷ هـ.ق ذکر کرده اند.<ref> کشف الحجب والاستار، ص ۱۴۳ و ۲۰۸.</ref> |
| | | | |
| − | این کتاب که مختصر و شامل مباحث ضروری است، بعد از تألیف «منهج الصادقین» نگاشته شد و مانند خود منهج الصادقین بین اهل تراجم معروف است: «تفسیر (خلاصه المنهج) به فارسی نیز از اوست. این تفسیر از تفسیر اولش مختصرتر و در سه مجلد (شش جلد) است».<ref> روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۴۵. ر.ک: ریحانه الادب، ج ۵، ص ۲۰، ریاض العلما، ج ۵، ص ۳۱۸.</ref> تفسیر منهج الصادقین و خلاصه المنهج که بخشی از آن را در سال ۹۸۴ به پایان رسانده از اوست.<ref> طبقات اعلام الشیعه، قرن، ۱۲.</ref>
| + | درباره محل وفات ملا فتحالله نیز نظرات مختلفی ارائه شده است. مؤلف «کشف الحجب والاستار» محل درگذشت او را کشمیر میداند.<ref> همان، ص ۲۵۲.</ref> مولف «لباب الالقاب» مقبرهاش را در کاشان میداند و مینویسد این مقبره معروف و مورد [[زیارت]] عام و خاص است. آنگاه به مقبرهای که در همدان به وی نسبت داده میشود اشاره میکند و مینویسد ظاهراً آن مقبره مربوط به فرد دیگری با این نام است. وی در ادامه به موضوع زنده شدن دوباره ملا فتحالله اشاره میکند و مثل تراجمنگاران دیگر یادآور میشود که این واقعه درباره [[شیخ طبرسی]] صاحب «[[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]]» هم گفته شده و حداقل مشهور تاریخی این است که ماجرای مذکور در مورد طبرسی باشد.<ref> در روضات این نظریه تقویت شده است؛ مقدمه تفسیر منهج الصادقین، ج ۱، ص ۶۴؛ لباب القاب، ص ۱۸.</ref> |
| | | | |
| − | '''''۳. ترجمه قرآن کریم:'''''
| + | صاحب «لباب الالقاب» مینویسد: مشهور است که وی دچار سکتهای شد. گمان کردند مرده است. وقتی دفنش کردند، نذر کرد که اگر از این وضع رها شود، تفسیری بنویسد. در این بین قبر کن به یادش میآید چیزی را در قبر جا گذاشته است. مخفیانه قبر را میکند او را زنده مییابد. به این ترتیب وی خلاص میشود و به نوشتن تفسیر میپردازد. این حکایت از شارح هادی، ابن صالح مازندرانی نقل میشود.<ref> لباب القاب، ص ۸۱.</ref> |
| | | | |
| − | ملا فتحالله علاوه بر تفسیر به ترجمه [[قرآن]] هم پرداخت. البته طبیعی بود که در ضمن تفسیر ناچار به ارائه ترجمهای طبق تفسیر خود باشد. از این روی احتمال دارد این ترجمه همزمان با تفسیر و یا بعدها نگاشته شده باشد. نکته مسلم این که ترجمه مذکور به صورت مستقل چاپ نشده بلکه در حاشیه برخی کتابها دیده شده است. صاحب ریاض العلماء نوشته است: «او ترجمه قرآن به فارسی دارد که مشهور است و بر حاشیه برخی قرآنها به طور اختصار نوشته شده است».<ref> ریاض العلما، ج ۵، ص ۱۹ و ۳۱۸؛ روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۴۵.</ref>
| + | ==تحصیل و استادان== |
| | + | به دلیل شفاف نبودن تاریخ زندگی این مفسر بزرگ، اسامی استادان وی در هالهای از ابهام قرار دارد. با این حال روشن است که وی مراحل تحصیل و بالندگی علمی را در همان کاشان گذرانده و از جمله اساتید او، فخرالدین علی بن حسن زوارهای -شاگرد [[محقق کرکی]] (متوفی ۹۴۰ هـ.ق)- است که از دانشمندان بزرگ زمان شاه طهماسب اول است. وی مفسر و از نخستین کسانی بود که در تأیید مذهب تشیع کتابهایی به زبان فارسی ترجمه کرد. زوارهای علاوه بر [[تفسیر قرآن|تفسیر]] «ترجمة الخواص»، در ردیف مترجمان حرفهای این عصر جای دارد. او در کنار توجه به ترجمه به تدریس نیز میپرداخت و ملا فتحالله از جمله ثمرات مکتب اوست که همچون استاد خود شیوه فارسینویسی و ترجمه متون [[حدیث|حدیثی]] و تاریخی را برای جامعه شیعی [[ایران]] ادامه داد. همچنین، ملا فتحالله از طریق استادش [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] روایت از محقق کرکی را نیز بدست آورد. برخی غیاثالدین جمشید زواری و میرعبدالواهب استرآبادی را نیز از اساتید او ذکر کرده اند. |
| | | | |
| − | صاحب «ریحانه الأدب» نیز با توجه به این ذهنیت که ممکن است این ترجمه مربوط به همان تفسیر باشد نه کتابی مستقل، مینویسد: «ترجمه قرآن به فارسی و آن غیر از سه فقره تفسیر قرآن مذکور در ذیل است».<ref> ریحانه الأدب، ج ۵، ص ۲۰؛ هدیه العارفین، ج ۱، ص ۸۱۵.</ref>
| + | ملا فتحالله در چنین شرایطی که به دلیل گسترش اندیشه شیعه، نیازهای جدیدی احساس میشد، در جامعه علمی حضور یافت و به ایفای نقش پرداخت. بنابراین شخصیت علمی او را در این دوره باید محصول نیازهای شیعیان در عرصههای مختلف علمی دانست. به گونهای که چند نسل پی در پی برای رفع این نیاز، نهضت ترجمه و فارسینویسی را پی گرفتند. |
| | | | |
| − | '''''۴. زبدة التفاسیر:'''''
| + | ==تدریس و شاگردان== |
| | | | |
| − | ملا فتحالله علاوه بر فارسینویسی، تفسیری را نیز به زبان عربی نگاشت که «[[زبدة التفاسیر (کتاب)|زبده التفاسیر]]» نام دارد. این تفسیر نیز دارای حجمی بزرگ است و مولف در نیمه ماه [[ذی القعده]] ۹۷۷ هـ.ق آن را به پایان برده است. | + | حضور مفسری بزرگ، فرصتی مغتنم بود برای عالمان جویای دانش و معرفت. از این روی شاگردان زیادی گرد وجود ملا فتحالله کاشانی جمع شدند و از دانش او مستقیم یا باواسطه بهره بردند، که از جمله ایشان عبارتند از: |
| | | | |
| − | در ریاض العلماء آمده است: «این تفسیر نیز بزرگ است و نزدیک به هشتاد هزار سطر دارد و در دو مجلد قطور است. آن را بعد از دو تفسیر نوشت؛ بنابر آن چه در اول تفسیر تصریح میکند. من نسخهای از آن را با خط شریف خودش در شهر اشرف از شهرهای مازندران نزد مولی محمد المدرسی دیدم. در آن اخبار [[اهل بیت]] علیهمالسلام را آورده و در اکثر موارد از [[الکشاف عن حقائق غوامض التنزئل (کتاب)|کشاف]]، تفسیر قاضی، [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]]، [[جوامع الجامع (کتاب)|الجوامع]] طبرسی نقل کرده است. کتابی دارای مطالب خوب و بافایده است».<ref> ریاض العلما، ج ۵، ص ۱۹ و ۳۱۸؛ روضات الجنات، ج ۵، ص ۶ و ۴۵؛ ریحانه الأدب، ج ۵، ص ۲۰؛ الذریعه، ج ۱۲، ص ۲۲.</ref>
| + | * رضیالدین شاه مرتضی (م، ۱۰۰۹ هـ.ق) پدر [[فیض کاشانی|ملا محسن فیض کاشانی]]؛ وی فقیه متکلم، مفسر و ادیب بود و در کاشان حوزه تدریس داشت. در سال ۹۵۰ متولد و در در ۵۹ سالگی وفات یافت.<ref> معادن الحکمه... محمد علمالهدی، ج ۱، ص ۱۲-۹. به نقل از گلشن ابرار، ج ۱، ص ۲۲۵.</ref> |
| | | | |
| − | آقا بزرگ نیز این کتاب را عربی و خطی میداند که در تهران با فهرست مناسب چاپ شده است.<ref> الذریعه، ج ۴، ص ۴۴۷.</ref> وی میگوید: هر سه تفسیر وی در خزانه رضویه و غیر آن جا موجود است.<ref> همان، ج ۷، ص ۲۳۴. یادآوری میشود که آقای شیخ محمدعلی احمدیان اصفهانی مسئولیت تحقیق و چاپ کتاب را بر عهده گرفته است. (مجله حوزه ش م، ص ۵۰)</ref>
| + | * ملا مرتضی کاشانی، برادر فیض کاشانی و دانشوری ادیب است. او در سالهای ۱۰۱۰-۱۰۲۹ هـ.ق بین راه [[مکه]] وفات یافت و همان جا دفن شد. ملا مرتضی از شاگردان ملا فتحالله و صاحب کتاب «خلاصه الاقوال» است.<ref> سیمای کاشان، ص ۱۳۱، نقل از معادن الحکمه فی مکاسب الأئمه، محمد بن محسن بن مرتضی کاشانی، انتشارات جامعه مدرسین قم.</ref> |
| | | | |
| − | ===آثار غیرقرآنی:===
| + | ==آثار و تألیفات== |
| − | '''''۱. شرح نهج البلاغه (تنبیه الغافلین و تذکره العارفین):'''''
| |
| | | | |
| − | نویسنده ریاض میگوید: شرح «[[نهج البلاغة (کتاب)|نهجالبلاغه]]» که تنبیه الغافلین و تذکره العارفین نامیده شده، فارسی و کتاب معروفی است و من در اصفهان، شیراز، هرات و جاهای دیگر دیدهام.<ref> ریاض العلما، ج ۵، ص ۳۱۸؛ ریحانه الأدب، ج ۵، ص ۲۰.</ref>
| + | ملا فتحالله سراسر زندگیاش را وقف برآوردن نیازهای علمی جامعه خود کرد و علاوه بر تدریس و ارشاد، به فعالیتهای علمی در بخش ترجمه و تألیفات فارسی روی آورد. ویژگی فعالیتهای علمی وی، رویکرد ویژه به [[قرآن]] در دو بخش [[ترجمه قرآن|ترجمه]] و [[تفسیر قرآن|تفسیر]] اعم از فارسی و عربی است. البته وی ترجمه [[حدیث]] و [[دعا]] و... را نیز از نظر دور نداشت. آثار به جای مانده از وی مربوط به دهههای آخر عمر اوست و به عبارت دیگر، محصول علمی متقن و قابل اعتنا از این شخصیت است؛ زیرا آن چه نوشته حاصل تحصیلات طولانی او و نتیجه علمی تمام عمرش است. با این مقدمه به معرفی آثار علمی وی میپردازیم: |
| | | | |
| − | آقا بزرگ نیز در «[[الذریعه]]» ضمن معرفی این اثر مینویسد: آغاز شرح چنین است: الحمدلله الذی هدانا لهذا و ماکنا لنهتدی لولا ان هدانا الله. در تهران با فهرست خود چاپ شده است.<ref> الذریعه، ج ۴، ص ۴۴۷. از این کتاب در فهرست سپهسالار، ج ۲، ص ۱۶-۷ به نام شاه اسماعیل یاد شده است. (فهرست مجلس، ج ۱۱، ص ۱۴۳)</ref>
| + | '''۱. تفسیر منهج الصادقین فى الزام المخالفین''': |
| | | | |
| − | برخلاف آن چه گفتیم نویسنده کشف الحجب در دو جای مختلف، از این نوشته یاد میکند؛ یک جا آن را شرح «نهج البلاغه»، با نام «تنبیه الغافلین»<ref> کشف الحجب، ص ۳۵۸؛ هدیه العارفین، ج ۱، ص ۸۱۵ نیز این کتاب یاد شده است.</ref> میداند و جای دیگر آن را ترجمه نهجالبلاغه که با «الحمدلله...» آغاز میشود ذکر میکند.<ref> همان، ص ۱۴۳.</ref>
| + | [[تفسیر]] «[[منهج الصادقین فى الزام المخالفین]]» که به تصریح مؤلف در سال ۹۸۴ هـ.ق بخشی از آن (تا [[سوره انفال]]) به پایان رسیده، بزرگترین و ارزندهترین اثر مؤلف است. از لحاظ تاریخی، تفسیر «منهج» اولین اثر تفسیری ملا فتحالله است که به تدوین و جمعآوری آن دست زده است. این تفسیر در ۵ جلد بزرگ و اخیراً در ۱۰ جلد معمولی به چاپ رسیده است. |
| | | | |
| − | پیرامون این اثر باید گفت: ملا فتحالله با توجه به همان نیاز سابقالذکر جامعه شیعی ایران و برای آشنایی بیشتر مردم با اندیشههای حضرت [[امام علی]] علیهالسلام به طرح و توضیح آن در قالب شرح پرداخت و کوشید به سوالات و شبهات موجود با تکیه بر آن پاسخ دهد.
| + | '''۲. خلاصة المنهج:''' |
| | | | |
| − | '''''۲. کشف الاحتجاج:'''''
| + | این کتاب که مختصر و شامل مباحث ضروری است، بعد از تألیف «منهج الصادقین» نگاشته شد و مانند خود «منهج الصادقین» بین اهل تراجم معروف است. «خلاصه منهج الصادقین» به تحقیق و تصحیح [[علامه حسن زاده آملی]] در پنج جلد از سوی موسسه بوستان کتاب منتشر شد. |
| | | | |
| − | این کتاب ترجمه «احتجاج» [[شیخ طبرسی]] است که صاحب «ریاض العلما» (میرزا عبدالله افندی) آن را در اردبیل و خزانه شیخ صفی دیده است.<ref> ریاض العلما، ج ۵، ص ۳۱۸.</ref> ملا فتحالله در مقدمهای که بر ترجمه خود نگاشته است. مینویسد: «فرمان لازم الاذعان برین شرف نفاذ یافته که این داعی بیبضاعت مطالب و مقاصد این کتاب شریف را به زبان فارسی به عبارتی که از تکلفات ارباب ریا مبرا و از تصنیفات منشیانه که از آرایش سخنوری است معرا باشد، از برای تعمیم فواید و تکثیر مواید خواص و عوام تقریر و تحریر نماید».
| + | '''۳. ترجمه قرآن کریم:''' |
| | | | |
| − | وی کتاب را به نام شاه طهماسب نگاشته است.<ref> روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۵؛ ریاض العلماء، ص ۳۱۸.</ref> و نسخه کتاب با شماره ۳۸۷ در کتابخانه آیت الله مرعشی موجود است.<ref> علل بر افتادن صفویان، رسول جعفریان، ص ۸۰؛ هزار سال تفسیر فارسی، ص ۷۰۰.</ref> نامی از این ترجمه در کتابهای «کشف الحجب» و «هدایه العارفین» به میان نیامده است.
| + | ملا فتحالله علاوه بر [[تفسیر]] به [[ترجمه قرآن]] هم پرداخت. البته طبیعی بود که در ضمن تفسیر ناچار به ارائه ترجمهای طبق تفسیر خود باشد. از این روی احتمال دارد این ترجمه همزمان با تفسیر و یا بعدها نگاشته شده باشد. نکته مسلم این که ترجمه مذکور به صورت مستقل چاپ نشده بلکه در حاشیه برخی کتابها دیده شده است. صاحب «[[رياض العلماء (کتاب)|ریاض العلما]]» نوشته است: «او ترجمه قرآن به فارسی دارد که مشهور است و بر حاشیه برخی قرآنها به طور اختصار نوشته شده است».<ref> ریاض العلما، ج ۵، ص ۱۹ و ۳۱۸؛ روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۴۵.</ref> |
| | | | |
| − | '''''۳. استنساخ کتاب الاستبصار:''''' | + | '''۴. زبدة التفاسیر:''' |
| | | | |
| − | [[آقا بزرگ تهرانی]] در «طبقات اعلام الشیعه» از این کتاب نام برده مینویسد: از آثار ماندگارش بازنویسی مجلد کتاب استبصار است که به طور کامل با مشایخش به خط اوست و از نوشتن آن در ۸ [[شعبان]] ۹۷۳ هـ.ق فراغت یافته و امضایش ابن شکرالله فتحالله شریف است. این نسخه نزد عبدالحسین نخعی سبط شیخ ما (علی خیگانی) در [[نجف]] است.<ref> طبقات اعلام الیعه، آقا بزرگ قرن ۱۲، فتحالله کاشانی.</ref> وی در «الذریعه» نیز از این کتاب نام میبرد.<ref> الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۹۴.</ref> | + | ملا فتحالله تفسیری را نیز به زبان عربی نگاشت که «[[زبدة التفاسیر (کتاب)|زبدة التفاسیر]]» نام دارد. این تفسیر نیز دارای حجمی بزرگ است و مولف آن را -بعد از دو تفسیر فارسی خود- در نیمه ماه [[ذی القعده]] ۹۷۷ هـ.ق به پایان برده است. در ریاض العلماء آمده است: «این تفسیر نیز بزرگ است و نزدیک به هشتاد هزار سطر دارد و در دو مجلد قطور است... در آن اخبار [[اهل بیت]] علیهمالسلام را آورده و در اکثر موارد از [[الکشاف عن حقائق غوامض التنزئل (کتاب)|کشاف]]، تفسیر قاضی، [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]]، [[جوامع الجامع (کتاب)|الجوامع]] طبرسی نقل کرده است. کتابی دارای مطالب خوب و بافایده است».<ref> ریاض العلما، ج ۵، ص ۱۹ و ۳۱۸؛ روضات الجنات، ج ۵، ص ۶ و ۴۵؛ ریحانة الأدب، ج ۵، ص ۲۰؛ الذریعه، ج ۱۲، ص ۲۲.</ref> |
| − | ==وفات==
| |
| | | | |
| − | ملا فتحالله شریف کاشانی سرانجام پس از سالها تلاش در عرصه تألیف و ترجمه و تربیت شاگردانی که جریان قرآنی مبارکی را در ایران به راه انداختند و مبارزه علمی با منحرفان در عرصه مذهب و اعتقاد پی ریختند، خود فقیرانه و زاهدانه در سال ۹۸۸ هـ.ق وفات یافت. البته درباره سال وفات و نیز محل دفن وی اظهارنظرهای مختلفی شده است که میتوان در دو دسته به آن اشاره کرد.
| + | '''۵. تنبیه الغافلین و تذکرة العارفین (شرح نهج البلاغه):''' |
| | | | |
| − | *۱. در سال ۹۸۸ هـ.ق وفات یافت. [[آقا بزرگ تهرانی]] در «الذریعه» این نظریه را صحیحتر میداند.<ref> «...او سنه ثمان و ثمانین و تسع ماه... والاصح الاخیر»، الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۹۴، ج ۷، ص ۲۳۴.</ref>
| + | صاحب ریاض میگوید: شرح «[[نهج البلاغة (کتاب)|نهجالبلاغه]]» که تنبیه الغافلین و تذکره العارفین نامیده شده، فارسی و کتاب معروفی است و من در اصفهان، شیراز، هرات و جاهای دیگر دیدهام.<ref> ریاض العلما، ج ۵، ص ۳۱۸؛ ریحانه الأدب، ج ۵، ص ۲۰.</ref> پیرامون این اثر باید گفت: ملا فتحالله با توجه به همان نیاز سابقالذکر جامعه شیعی ایران و برای آشنایی بیشتر مردم با اندیشههای حضرت [[امام علی]] علیهالسلام به طرح و توضیح آن در قالب شرح پرداخت و کوشید به سوالات و شبهات موجود با تکیه بر آن پاسخ دهد. |
| | | | |
| − | *۲. وفات وی در سال ۹۹۷ هـ.ق این نظریه توسط نویسنده «کشف الحجب والاستار» بیان شده است.<ref> کشف الحجب والاستار، ص ۱۴۳ و ۲۰۸.</ref>
| + | '''۶. کشف الاحتجاج:''' |
| | | | |
| − | درباره محل وفات نیز نظرات مختلفی ارائه شده است. مولف کشف الحجب محل درگذشت او را کشمیر میداند.<ref> همان، ص ۲۵۲.</ref> مولف «لباب الالقاب» مقبرهاش را در کاشان میداند و مینویسد این مقبره معروف و مورد [[زیارت]] عام و خاص است. آنگاه به مقبرهای که در همدان به وی نسبت داده میشود اشاره میکند و مینویسد ظاهراً آن مقبره مربوط به فرد دیگری با این نام است. وی در ادامه به موضوع زنده شدن دوباره ملا فتحالله اشاره میکند و مثل تراجمنگاران دیگر یادآور میشود که این واقعه درباره صاحب [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]] هم گفته شده و حداقل مشهور تاریخی این است که ماجرای مذکور در مورد [[شیخ طبرسی|طبرسی]] باشد.<ref> در روضات این نظریه تقویت شده است؛ مقدمه تفسیر منهج الصادقین، ج ۱، ص ۶۴؛ لباب القاب، ص ۱۸. برخی هم معتقدند چنین مسئلهای درباره طبرسی بعید است و کوشیدهاند انتساب آن را به ملا فتحالله تقویت کنند.</ref>
| + | این کتاب ترجمه «[[الاحتجاج]]» اثر [[احمد بن علی طبرسی]] است که [[میرزا عبدالله افندی]] آن را در اردبیل و خزانه شیخ صفی دیده است.<ref> ریاض العلما، ج ۵، ص ۳۱۸.</ref> ملا فتحالله در مقدمهای که بر ترجمه خود نگاشته است. مینویسد: «فرمان لازم الاذعان برین شرف نفاذ یافته که این داعی بیبضاعت مطالب و مقاصد این کتاب شریف را به زبان فارسی به عبارتی که از تکلفات ارباب ریا مبرا و از تصنیفات منشیانه که از آرایش سخنوری است معرا باشد، از برای تعمیم فواید و تکثیر مواید خواص و عوام تقریر و تحریر نماید». وی کتاب را به نام شاه طهماسب نگاشته است.<ref> روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۵؛ ریاض العلماء، ص ۳۱۸.</ref> |
| | | | |
| − | صاحب لباب الالقاب مینویسد: مشهور است که وی دچار سکتهای شد. گمان کردند مرده است. وقتی دفنش کردند، نذر کرد که اگر از این وضع رها شود، تفسیری بنویسد. در این بین قبر کن به یادش میآید چیزی را در قبر جا گذاشته است. مخفیانه قبر را میکند او را زنده مییابد. به این ترتیب وی خلاص میشود و به نوشتن تفسیر میپردازد. این حکایت از شارح هادی، ابن صالح مازندرانی نقل میشود.<ref> لباب القاب، ص ۸۱.</ref>
| + | '''۷. استنساخ کتاب الاستبصار:''' |
| | | | |
| − | نکتهای که باید مورد توجه قرار گیرد، این است که وی [[سوره انفال]] تفسیر منهج را در سال ۹۸۴ به پایان رسانده و زبده التفاسیر را نیز در نیمه ماه [[ذی القعده]] ۹۷۷ به پایان برده است، از این روی موضوع زنده بودن وی تا این سال را نشان میدهد و اختلافها تنها مربوط به بین سالها ۹۹۷ـ۹۸۸ هـ.ق (نه سال آخر زندگی وی) است.
| + | [[آقا بزرگ تهرانی]] در «[[طبقات اعلام الشیعه]]» و «[[الذریعة الی تصانیف الشیعة (کتاب)|الذریعه]]» از این کتاب نام برده و مینویسد: از آثار ماندگارش بازنویسی مجلد کتاب «[[الاستبصار]]» است که به طور کامل با مشایخش به خط اوست و از نوشتن آن در ۸ [[شعبان]] ۹۷۳ هـ.ق فراغت یافته است.<ref> طبقات اعلام الشیعه؛ الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۹۴.</ref> |
| | | | |
| | ==پانویس== | | ==پانویس== |
| سطر ۱۶۶: |
سطر ۸۱: |
| | ==منابع== | | ==منابع== |
| | | | |
| − | *مجموعه [[گلشن ابرار (کتاب)|گلشن ابرار]]، جلد 4، زندگی نامه "ملا فتح الله کاشانی" از محمد عابدی. | + | *[[گلشن ابرار (کتاب)|گلشن ابرار]]، زندگی نامه "ملا فتحالله کاشانی" از محمد عابدی، جلد ۴. |
| − | *حسين ستار، پژوهشی در زندگی و آثار ملافتح الله كاشانی، مجله پژوهشنامه كاشان، سال پنجم، شماره 6، در دسترس در [http://www.magiran.com/view.asp?Type=pdf&ID=801387 پایگاه اطلاعاتی مگ ایران]، بازیابی: 26 بهمن 1392. | + | *"پژوهشی در زندگی و آثار ملا فتحالله كاشانی"، حسين ستار، مجله پژوهشنامه كاشان، سال پنجم، شماره ۶. |
| | | | |
| − | [[رده:فقیهان]] | + | [[رده:علمای قرن دهم]][[رده:علماء شیعه]][[رده:مفسرین قرآن]][[رده:مترجمان قرآن]][[رده:محدثان]][[رده:فقیهان]][[رده:شارحان نهج البلاغه]] |
| − | [[رده:علمای قرن دهم]] | |
| − | [[رده:مفسرین قرآن]] | |
«ملا فتحالله كاشانى» (م، ۹۸۸ ق)، از علما و مفسرین برجسته شیعه در قرن دهم هجری است. از جمله آثار ارزشمند وی میتوان به تفسير «منهج الصّادقين فى إلزام المخالفين» به زبان فارسى اشاره کرد.
|
| نام کامل
|
ملا فتحالله كاشانى
|
| زادروز
|
قرن دهم هجری
|
| زادگاه
|
کاشان
|
| وفات
|
۹۸۸ قمری
|
| مدفن
|
کاشان
|
|
|
| اساتید
|
علی بن حسن زوارهای، غیاثالدین جمشید زواری و میرعبدالواهب استرآبادی،...
|
| شاگردان
|
رضیالدین شاه مرتضی، ملا مرتضی کاشانی،...
|
| آثار
|
منهج الصادقین فى الزام المخالفین، زبدة التفاسیر، تنبیه الغافلین و تذکرة العارفین، کشف الاحتجاج،...
|
|
|
|
زندگینامه
فتحالله بن شکرالله کاشانی، در آغاز قرن دهم قمری در کاشان به دنیا آمد.[۱] در کتب تراجم از ملا فتحالله با عناوین گوناگونی یاد شده که برخی از آنها چنین است: المولی المفسر،[۲] فقیه، متکلم، عالم کامل جلیل،[۳] متبحر در تمام علوم دینی،[۴] عالم به لغات و ادبیات و اصول و جامع معقول و منقول.[۵]
دوران حیات ملا فتحالله کاشانی، یعنی سالهای حدود ۹۰۰ تا ۹۸۸ هـ.ق دوران مهمی از نظر دگرگونی تاریخ مذهبی ایران است. وی با سه پادشاه صفوی؛ شاه اسماعیل (۹۰۸ هـ.ق)، شاه طهماسب (۹۸۴-۹۳۰) و شاه اسماعیل دوم ۹۸۵ هـ.ق معاصر است.
کتابهای تاریخ و تراجم از چگونگی زندگی، خانواده و فرزندان ملا فتحالله سخن نگفتهاند. برخی این ناشناختگی را به دلیل روحیه زهدگرایی، انزواطلبی و فقر او دانستهاند. در کتاب «لباب الالقاب الاطیاب» آمده است: «و من کسی را ندیدم که به احوال او در میان بزرگان علما اشاره کند... آن چه شایسته شگفتی است این است که چنین فاضل کاملی چگونه ممکن است حالش از علما مخفی بماند و در شمار فضلا از او یاد نشود... انگیزه ناشناخته ماندن وی (و احوالاتش) فقر و نداری است».[۶]
علامه شعرانی در مقدمه بر تفسیر منهج الصادقین ملا فتحالله می گوید: «در آخر کتابی مختصر در قرائت از کتب قدیم خانواده ما، جد هفتم این حقیر ملا نعمتالله، اجازه روایت این کتاب را به میرزا حسن نام، از اولاد ملا صالح مازندرانی داده است و اسناد خود را مسلسلاً بالآباء به ملا فتحالله صاحب تفسیر میرساند. و این نسخه را تبرکا نگاه میداشتند».[۷] این سخنان بیانگر این است که ملا فتحالله از اجداد علامه شعرانی است.
وفات:
درباره سال وفات مرحوم ملا فتحالله کاشانی اظهارنظرهای مختلفی شده است؛ آقا بزرگ تهرانی وفات او را در سال ۹۸۸ هـ.ق صحیحتر میداند.[۸] و برخی دیگر آن را در سال ۹۹۷ هـ.ق ذکر کرده اند.[۹]
درباره محل وفات ملا فتحالله نیز نظرات مختلفی ارائه شده است. مؤلف «کشف الحجب والاستار» محل درگذشت او را کشمیر میداند.[۱۰] مولف «لباب الالقاب» مقبرهاش را در کاشان میداند و مینویسد این مقبره معروف و مورد زیارت عام و خاص است. آنگاه به مقبرهای که در همدان به وی نسبت داده میشود اشاره میکند و مینویسد ظاهراً آن مقبره مربوط به فرد دیگری با این نام است. وی در ادامه به موضوع زنده شدن دوباره ملا فتحالله اشاره میکند و مثل تراجمنگاران دیگر یادآور میشود که این واقعه درباره شیخ طبرسی صاحب «مجمع البیان» هم گفته شده و حداقل مشهور تاریخی این است که ماجرای مذکور در مورد طبرسی باشد.[۱۱]
صاحب «لباب الالقاب» مینویسد: مشهور است که وی دچار سکتهای شد. گمان کردند مرده است. وقتی دفنش کردند، نذر کرد که اگر از این وضع رها شود، تفسیری بنویسد. در این بین قبر کن به یادش میآید چیزی را در قبر جا گذاشته است. مخفیانه قبر را میکند او را زنده مییابد. به این ترتیب وی خلاص میشود و به نوشتن تفسیر میپردازد. این حکایت از شارح هادی، ابن صالح مازندرانی نقل میشود.[۱۲]
تحصیل و استادان
به دلیل شفاف نبودن تاریخ زندگی این مفسر بزرگ، اسامی استادان وی در هالهای از ابهام قرار دارد. با این حال روشن است که وی مراحل تحصیل و بالندگی علمی را در همان کاشان گذرانده و از جمله اساتید او، فخرالدین علی بن حسن زوارهای -شاگرد محقق کرکی (متوفی ۹۴۰ هـ.ق)- است که از دانشمندان بزرگ زمان شاه طهماسب اول است. وی مفسر و از نخستین کسانی بود که در تأیید مذهب تشیع کتابهایی به زبان فارسی ترجمه کرد. زوارهای علاوه بر تفسیر «ترجمة الخواص»، در ردیف مترجمان حرفهای این عصر جای دارد. او در کنار توجه به ترجمه به تدریس نیز میپرداخت و ملا فتحالله از جمله ثمرات مکتب اوست که همچون استاد خود شیوه فارسینویسی و ترجمه متون حدیثی و تاریخی را برای جامعه شیعی ایران ادامه داد. همچنین، ملا فتحالله از طریق استادش اجازه روایت از محقق کرکی را نیز بدست آورد. برخی غیاثالدین جمشید زواری و میرعبدالواهب استرآبادی را نیز از اساتید او ذکر کرده اند.
ملا فتحالله در چنین شرایطی که به دلیل گسترش اندیشه شیعه، نیازهای جدیدی احساس میشد، در جامعه علمی حضور یافت و به ایفای نقش پرداخت. بنابراین شخصیت علمی او را در این دوره باید محصول نیازهای شیعیان در عرصههای مختلف علمی دانست. به گونهای که چند نسل پی در پی برای رفع این نیاز، نهضت ترجمه و فارسینویسی را پی گرفتند.
تدریس و شاگردان
حضور مفسری بزرگ، فرصتی مغتنم بود برای عالمان جویای دانش و معرفت. از این روی شاگردان زیادی گرد وجود ملا فتحالله کاشانی جمع شدند و از دانش او مستقیم یا باواسطه بهره بردند، که از جمله ایشان عبارتند از:
- رضیالدین شاه مرتضی (م، ۱۰۰۹ هـ.ق) پدر ملا محسن فیض کاشانی؛ وی فقیه متکلم، مفسر و ادیب بود و در کاشان حوزه تدریس داشت. در سال ۹۵۰ متولد و در در ۵۹ سالگی وفات یافت.[۱۳]
- ملا مرتضی کاشانی، برادر فیض کاشانی و دانشوری ادیب است. او در سالهای ۱۰۱۰-۱۰۲۹ هـ.ق بین راه مکه وفات یافت و همان جا دفن شد. ملا مرتضی از شاگردان ملا فتحالله و صاحب کتاب «خلاصه الاقوال» است.[۱۴]
آثار و تألیفات
ملا فتحالله سراسر زندگیاش را وقف برآوردن نیازهای علمی جامعه خود کرد و علاوه بر تدریس و ارشاد، به فعالیتهای علمی در بخش ترجمه و تألیفات فارسی روی آورد. ویژگی فعالیتهای علمی وی، رویکرد ویژه به قرآن در دو بخش ترجمه و تفسیر اعم از فارسی و عربی است. البته وی ترجمه حدیث و دعا و... را نیز از نظر دور نداشت. آثار به جای مانده از وی مربوط به دهههای آخر عمر اوست و به عبارت دیگر، محصول علمی متقن و قابل اعتنا از این شخصیت است؛ زیرا آن چه نوشته حاصل تحصیلات طولانی او و نتیجه علمی تمام عمرش است. با این مقدمه به معرفی آثار علمی وی میپردازیم:
۱. تفسیر منهج الصادقین فى الزام المخالفین:
تفسیر «منهج الصادقین فى الزام المخالفین» که به تصریح مؤلف در سال ۹۸۴ هـ.ق بخشی از آن (تا سوره انفال) به پایان رسیده، بزرگترین و ارزندهترین اثر مؤلف است. از لحاظ تاریخی، تفسیر «منهج» اولین اثر تفسیری ملا فتحالله است که به تدوین و جمعآوری آن دست زده است. این تفسیر در ۵ جلد بزرگ و اخیراً در ۱۰ جلد معمولی به چاپ رسیده است.
۲. خلاصة المنهج:
این کتاب که مختصر و شامل مباحث ضروری است، بعد از تألیف «منهج الصادقین» نگاشته شد و مانند خود «منهج الصادقین» بین اهل تراجم معروف است. «خلاصه منهج الصادقین» به تحقیق و تصحیح علامه حسن زاده آملی در پنج جلد از سوی موسسه بوستان کتاب منتشر شد.
۳. ترجمه قرآن کریم:
ملا فتحالله علاوه بر تفسیر به ترجمه قرآن هم پرداخت. البته طبیعی بود که در ضمن تفسیر ناچار به ارائه ترجمهای طبق تفسیر خود باشد. از این روی احتمال دارد این ترجمه همزمان با تفسیر و یا بعدها نگاشته شده باشد. نکته مسلم این که ترجمه مذکور به صورت مستقل چاپ نشده بلکه در حاشیه برخی کتابها دیده شده است. صاحب «ریاض العلما» نوشته است: «او ترجمه قرآن به فارسی دارد که مشهور است و بر حاشیه برخی قرآنها به طور اختصار نوشته شده است».[۱۵]
۴. زبدة التفاسیر:
ملا فتحالله تفسیری را نیز به زبان عربی نگاشت که «زبدة التفاسیر» نام دارد. این تفسیر نیز دارای حجمی بزرگ است و مولف آن را -بعد از دو تفسیر فارسی خود- در نیمه ماه ذی القعده ۹۷۷ هـ.ق به پایان برده است. در ریاض العلماء آمده است: «این تفسیر نیز بزرگ است و نزدیک به هشتاد هزار سطر دارد و در دو مجلد قطور است... در آن اخبار اهل بیت علیهمالسلام را آورده و در اکثر موارد از کشاف، تفسیر قاضی، مجمع البیان، الجوامع طبرسی نقل کرده است. کتابی دارای مطالب خوب و بافایده است».[۱۶]
۵. تنبیه الغافلین و تذکرة العارفین (شرح نهج البلاغه):
صاحب ریاض میگوید: شرح «نهجالبلاغه» که تنبیه الغافلین و تذکره العارفین نامیده شده، فارسی و کتاب معروفی است و من در اصفهان، شیراز، هرات و جاهای دیگر دیدهام.[۱۷] پیرامون این اثر باید گفت: ملا فتحالله با توجه به همان نیاز سابقالذکر جامعه شیعی ایران و برای آشنایی بیشتر مردم با اندیشههای حضرت امام علی علیهالسلام به طرح و توضیح آن در قالب شرح پرداخت و کوشید به سوالات و شبهات موجود با تکیه بر آن پاسخ دهد.
۶. کشف الاحتجاج:
این کتاب ترجمه «الاحتجاج» اثر احمد بن علی طبرسی است که میرزا عبدالله افندی آن را در اردبیل و خزانه شیخ صفی دیده است.[۱۸] ملا فتحالله در مقدمهای که بر ترجمه خود نگاشته است. مینویسد: «فرمان لازم الاذعان برین شرف نفاذ یافته که این داعی بیبضاعت مطالب و مقاصد این کتاب شریف را به زبان فارسی به عبارتی که از تکلفات ارباب ریا مبرا و از تصنیفات منشیانه که از آرایش سخنوری است معرا باشد، از برای تعمیم فواید و تکثیر مواید خواص و عوام تقریر و تحریر نماید». وی کتاب را به نام شاه طهماسب نگاشته است.[۱۹]
۷. استنساخ کتاب الاستبصار:
آقا بزرگ تهرانی در «طبقات اعلام الشیعه» و «الذریعه» از این کتاب نام برده و مینویسد: از آثار ماندگارش بازنویسی مجلد کتاب «الاستبصار» است که به طور کامل با مشایخش به خط اوست و از نوشتن آن در ۸ شعبان ۹۷۳ هـ.ق فراغت یافته است.[۲۰]
پانویس
- ↑ سال وفات وی (۹۷۷ یا ۹۸۸ هـ.ق) است. از این روی منطقی مینماید که سال تولد وی را در حدود اوایل همین قرن یا اواخر قرن قبل آن بدانیم.
- ↑ الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۹۴.
- ↑ روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۴۵.
- ↑ ریحانة الأدب، ج ۵، ص ۲۰، ید طولایی در تفسیر داشت. بحر بیپایان در تفسیر بود.
- ↑ لباب الالقاب، ص ۸۱.
- ↑ لباب الالقاب الاطیاب، ص ۸۲، ۸۱.
- ↑ مقدمه تفسیر منهج الصادقین با پاورقی و تصحیح میرزا ابوالحسن شعرانی. کتابفروشی اسلامیه، ص ۴۴.
- ↑ الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۹۴، ج ۷، ص ۲۳۴.
- ↑ کشف الحجب والاستار، ص ۱۴۳ و ۲۰۸.
- ↑ همان، ص ۲۵۲.
- ↑ در روضات این نظریه تقویت شده است؛ مقدمه تفسیر منهج الصادقین، ج ۱، ص ۶۴؛ لباب القاب، ص ۱۸.
- ↑ لباب القاب، ص ۸۱.
- ↑ معادن الحکمه... محمد علمالهدی، ج ۱، ص ۱۲-۹. به نقل از گلشن ابرار، ج ۱، ص ۲۲۵.
- ↑ سیمای کاشان، ص ۱۳۱، نقل از معادن الحکمه فی مکاسب الأئمه، محمد بن محسن بن مرتضی کاشانی، انتشارات جامعه مدرسین قم.
- ↑ ریاض العلما، ج ۵، ص ۱۹ و ۳۱۸؛ روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۴۵.
- ↑ ریاض العلما، ج ۵، ص ۱۹ و ۳۱۸؛ روضات الجنات، ج ۵، ص ۶ و ۴۵؛ ریحانة الأدب، ج ۵، ص ۲۰؛ الذریعه، ج ۱۲، ص ۲۲.
- ↑ ریاض العلما، ج ۵، ص ۳۱۸؛ ریحانه الأدب، ج ۵، ص ۲۰.
- ↑ ریاض العلما، ج ۵، ص ۳۱۸.
- ↑ روضات الجنات، ج ۵، ص ۳۵؛ ریاض العلماء، ص ۳۱۸.
- ↑ طبقات اعلام الشیعه؛ الذریعه، ج ۲۳، ص ۱۹۴.
منابع
- گلشن ابرار، زندگی نامه "ملا فتحالله کاشانی" از محمد عابدی، جلد ۴.
- "پژوهشی در زندگی و آثار ملا فتحالله كاشانی"، حسين ستار، مجله پژوهشنامه كاشان، سال پنجم، شماره ۶.
