جامعیت مقاله متوسط
مقاله مورد سنجش قرار گرفته است

رجال علامه حلی (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (7پروژه: رتبه بندی، اولویت بندی ، سنجش کیفی)
 
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
 +
{{خوب}}
 +
 
{{مشخصات کتاب
 
{{مشخصات کتاب
  
سطر ۲۹: سطر ۳۱:
  
 
==مؤلف==
 
==مؤلف==
 
+
شيخ جمال‌الدين، ابومنصور، حسن بن يوسف بن على بن مطهر حلى(647-726 ق)، ملقب به علامه حلى و علامه (به‌صورت مطلق)، در 27 رمضان سال 647ق، در شهر حله عراق به دنيا آمد. پدر او، شيخ سديدالدين، يوسف بن على بن مطهر حلى، از علماى برجسته و نامدار و داراى مقام علمى و اجتماعى بوده است. از اساتید وی می توان به شيخ سديدالدين حلى (پدر علامه)؛ محقق حلى (دايى علامه)؛ شمس‌الدين محمد كيشى؛ شيخ نجم‌الدين على بن عمر كاتبى قزوينى؛ خواجه نصيرالدين طوسی اشاره کرد. علامه حلی یكی از نامی ترین علمای شیعه و صاحب آثاری در فقه، اصول و كلام و منطق و فلسفه و رجال و غیره است و ریاست و مرجعیت شیعه در قرن هفتم هجری به او منتهی گردیده است. برخی از آثار ایشان ، إرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان، تبصرة المتعلمين في أحكام الدين، تحریر الأحکام و تذکرة الفقهاء می باشد. وی در 21 محرم سال 726ق، در حله مزيديه وفات نمود و در يكى از صحن‌هاى روضه اميرالمؤمنين، على(ع) در نجف اشرف دفن گرديد.
علامه حلى ابومنصور حسن بن یوسف بن مطهر (م 726 ق).
 
  
 
==معرفى اجمالى كتاب==
 
==معرفى اجمالى كتاب==
سطر ۴۹: سطر ۵۰:
 
[[رده:منابع رجالی]]
 
[[رده:منابع رجالی]]
 
[[رده:آثار علامه حلی]]
 
[[رده:آثار علامه حلی]]
 +
[[رده: مقاله های مرتبط به دانشنامه]]
 +
{{حدیث}}
  
{{حدیث}}
+
{{سنجش کیفی
 +
|سنجش=شده
 +
|شناسه= خوب
 +
|عنوان بندی مناسب= خوب
 +
|کفایت منابع و پی نوشت ها= خوب
 +
|رعایت سطح مخاطب عام= خوب
 +
|رعایت ادبیات دانشنامه ای= خوب
 +
|جامعیت= متوسط
 +
|رعایت اختصار= خوب
 +
|سیر منطقی= خوب
 +
|کیفیت پژوهش= خوب
 +
|رده= دارد
 +
}}

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ نوامبر ۲۰۱۹، ساعت ۰۶:۴۴


رجال‌العلامه‌الحلی.jpg
نویسنده علامه حلی
موضوع محدثان شیعه
زبان عربی
تعداد جلد 1
مصحح محمدصادق بحرالعلوم


این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

Icon book.jpg

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)


مؤلف

شيخ جمال‌الدين، ابومنصور، حسن بن يوسف بن على بن مطهر حلى(647-726 ق)، ملقب به علامه حلى و علامه (به‌صورت مطلق)، در 27 رمضان سال 647ق، در شهر حله عراق به دنيا آمد. پدر او، شيخ سديدالدين، يوسف بن على بن مطهر حلى، از علماى برجسته و نامدار و داراى مقام علمى و اجتماعى بوده است. از اساتید وی می توان به شيخ سديدالدين حلى (پدر علامه)؛ محقق حلى (دايى علامه)؛ شمس‌الدين محمد كيشى؛ شيخ نجم‌الدين على بن عمر كاتبى قزوينى؛ خواجه نصيرالدين طوسی اشاره کرد. علامه حلی یكی از نامی ترین علمای شیعه و صاحب آثاری در فقه، اصول و كلام و منطق و فلسفه و رجال و غیره است و ریاست و مرجعیت شیعه در قرن هفتم هجری به او منتهی گردیده است. برخی از آثار ایشان ، إرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان، تبصرة المتعلمين في أحكام الدين، تحریر الأحکام و تذکرة الفقهاء می باشد. وی در 21 محرم سال 726ق، در حله مزيديه وفات نمود و در يكى از صحن‌هاى روضه اميرالمؤمنين، على(ع) در نجف اشرف دفن گرديد.

معرفى اجمالى كتاب

این كتاب داراى هفده فصل، ده فایده و هر فصل داراى چند باب است. مؤلف در هر باب چند راوى را نام مى برد. شیوه وى چنین است كه هر كدام از روات را به ترتیب الفبا و یا مشخصات كامل نقل مى كند و سپس به ثقه یا ضعیف بودن راوى اشاره مى كند. این كتاب نیز مانند سایر كتب علامه در این فن كتابى جامع است.

شروح و تعلیقات

این كتاب با تعلیقات سید محمدصادق بحرالعلوم منتشر شده است.

وضعیت نشر

این كتاب به كوشش مكتبة الرضى در قم به سال 1381 ق چاپ و منتشر شده است.

منابع

محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی