رجال علامه حلی (کتاب)

نویسنده	علامه حلی
موضوع	محدثان شیعه
زبان	عربی
تعداد جلد	1
مصحح	محمدصادق بحرالعلوم

این مدخل از دانشنامه هنوز نوشته نشده است.

محتوای فعلی بخشی از یک کتاب متناسب با عنوان است.

(احتمالا تصرف اندکی صورت گرفته است)

مؤلف

شيخ جمال‌الدين، ابومنصور، حسن بن يوسف بن على بن مطهر حلى(647-726 ق)، ملقب به علامه حلى و علامه (به‌صورت مطلق)، در 27 رمضان سال 647ق، در شهر حله عراق به دنيا آمد. پدر او، شيخ سديدالدين، يوسف بن على بن مطهر حلى، از علماى برجسته و نامدار و داراى مقام علمى و اجتماعى بوده است. از اساتید وی می توان به شيخ سديدالدين حلى (پدر علامه)؛ محقق حلى (دايى علامه)؛ شمس‌الدين محمد كيشى؛ شيخ نجم‌الدين على بن عمر كاتبى قزوينى؛ خواجه نصيرالدين طوسی اشاره کرد. علامه حلی یكی از نامی ترین علمای شیعه و صاحب آثاری در فقه، اصول و كلام و منطق و فلسفه و رجال و غیره است و ریاست و مرجعیت شیعه در قرن هفتم هجری به او منتهی گردیده است. برخی از آثار ایشان ، إرشاد الأذهان إلی أحکام الإیمان، تبصرة المتعلمين في أحكام الدين، تحریر الأحکام و تذکرة الفقهاء می باشد. وی در 21 محرم سال 726ق، در حله مزيديه وفات نمود و در يكى از صحن‌هاى روضه اميرالمؤمنين، على(ع) در نجف اشرف دفن گرديد.

معرفى اجمالى كتاب

این كتاب داراى هفده فصل، ده فایده و هر فصل داراى چند باب است. مؤلف در هر باب چند راوى را نام مى برد. شیوه وى چنین است كه هر كدام از روات را به ترتیب الفبا و یا مشخصات كامل نقل مى كند و سپس به ثقه یا ضعیف بودن راوى اشاره مى كند. این كتاب نیز مانند سایر كتب علامه در این فن كتابى جامع است.

شروح و تعلیقات

این كتاب با تعلیقات سید محمدصادق بحرالعلوم منتشر شده است.

وضعیت نشر

این كتاب به كوشش مكتبة الرضى در قم به سال 1381 ق چاپ و منتشر شده است.

منابع

محمدرضا ضمیری، کتابشناسی تفصیلی مذاهب اسلامی