بلغة المحدثین (کتاب): تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| (۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۵: | سطر ۵: | ||
|تصویر= [[پرونده:بلغة المحدثین.jpg|240px|وسط]] | |تصویر= [[پرونده:بلغة المحدثین.jpg|240px|وسط]] | ||
| − | |نویسنده= سلیمان | + | |نویسنده= شیخ سلیمان بحرانی |
| − | |موضوع= محدثان شیعه | + | |موضوع= علم رجال/محدثان شیعه |
|زبان= عربی | |زبان= عربی | ||
| − | |تعداد جلد= | + | |تعداد جلد=۱ |
|عنوان افزوده1= محقق | |عنوان افزوده1= محقق | ||
| − | |افزوده1= | + | |افزوده1= عبدالزهرا عویناتی بلادی |
| − | |عنوان افزوده2= | + | |عنوان افزوده2= |
| − | |||
| − | |||
| + | |افزوده2= | ||
|لینک= | |لینک= | ||
}} | }} | ||
| + | '''«بُلغة المحدثین»''' تألیف [[شیخ سلیمان بحرانی|شیخ سلیمان ماحوزى بحرانى]] (م، ۱۱۲۱ ق)، کتابی است موجز در موضوع [[علم رجال|رجال]] به زبان عربى. این کتاب در بیان اسامی راویانی است که از دیدگاه مؤلّف، موثّق، ممدوح و یا مذموم‌اند. «بُلغة المحدثین» به همراه کتاب دیگر مؤلف «[[معراج اهل الکمال الی معرفة الرجال (کتاب)|معراج أهل الکمال إلی معرفة الرجال»]]، در یک جلد به چاپ رسیده است. | ||
| − | + | == مؤلف == | |
| + | [[شیخ سلیمان بحرانی|شیخ سلیمان بن عبدالله بحرانی]]، مشهور به ماحوزى (۱۱۲۱-۱۰۷۵ ق) از فقها و محدثان [[شیعه]] و از نوابغ روزگار و از شاگردان [[علامه مجلسى|علامه محمدباقر مجلسى]] است. خود وى در آخر رساله فهرست علماى بحرین چنین مى گوید: «من [[قرآن کریم]] را در حدود هفت سالگى حفظ نمودم و تحصیل [[علوم اسلامی]] را در سن بیست سالگى شروع کردم». | ||
| − | + | ماحوزی بیش از ۵۰ جلد کتاب در علوم مختلف مثل [[علم کلام|کلام]]، [[فلسفه]]، [[فقه]]، [[اصول]] و [[علم رجال|رجال]] تألیف کرد. کتابهای [[معراج اهل الکمال الی معرفة الرجال|معراج اهل الکمال]]، [[الأربعون حدیثا فی إمامة أمیرالمؤمنین]]، الفواید النجفیه و العشرة الکامله، برخی دیگر از آثار اوست. | |
| − | + | ==معرفی کتاب== | |
| − | + | مؤلف پس از تألیف مقدارى از کتاب «[[معراج اهل الکمال الی معرفة الرجال (کتاب)|معراج أهل الکمال]]» خود، کتاب «بُلغة المحدثین» را درباره راویان و رجالیان موثق بدون گفتگوهاى مفصل تألیف کرد تا کمکى باشد براى کسانى که با [[حدیث]] سروکار دارند. این وجیزه به تاریخ هشتم [[صفر]] ۱۱۱۲ ق. پایان یافته است. | |
| − | + | این کتاب در بیان اسامی راویانی است که از دیدگاه مؤلّف، موثّق، ممدوح و یا مذموم اند و پس از ذکر نام راوی، لفظ ثقه، ممدوح و یا مذموم آورده شده است. | |
| − | + | در شرح این اثر، کتاب «زاد المجتهدین فی شرح بلغة المحدّثین» از احمد بن صالح بحرانی قطیفی (م، ۱۳۱۵ ق)، در دو جلد تألیف شده است. | |
| − | + | ==منابع== | |
| − | + | * فهرستگان نسخه‌های خطی (حدیث و علوم حدیث شیعه)، علی صدرایی خویی، ص ۱۶۲. | |
| − | + | * مأخذشناسی رجال شیعه، رسول طلائیان، ص ۱۳۰. | |
[[رده:منابع رجالی]] | [[رده:منابع رجالی]] | ||
{{حدیث}} | {{حدیث}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۵ فوریهٔ ۲۰۲۳، ساعت ۰۸:۳۱
 | |
| نویسنده | شیخ سلیمان بحرانی |
| موضوع | علم رجال/محدثان شیعه |
| زبان | عربی |
| تعداد جلد | ۱ |
| محقق | عبدالزهرا عویناتی بلادی |
|
| |
«بُلغة المحدثین» تألیف شیخ سلیمان ماحوزى بحرانى (م، ۱۱۲۱ ق)، کتابی است موجز در موضوع رجال به زبان عربى. این کتاب در بیان اسامی راویانی است که از دیدگاه مؤلّف، موثّق، ممدوح و یا مذموم‌اند. «بُلغة المحدثین» به همراه کتاب دیگر مؤلف «معراج أهل الکمال إلی معرفة الرجال»، در یک جلد به چاپ رسیده است.
مؤلف
شیخ سلیمان بن عبدالله بحرانی، مشهور به ماحوزى (۱۱۲۱-۱۰۷۵ ق) از فقها و محدثان شیعه و از نوابغ روزگار و از شاگردان علامه محمدباقر مجلسى است. خود وى در آخر رساله فهرست علماى بحرین چنین مى گوید: «من قرآن کریم را در حدود هفت سالگى حفظ نمودم و تحصیل علوم اسلامی را در سن بیست سالگى شروع کردم».
ماحوزی بیش از ۵۰ جلد کتاب در علوم مختلف مثل کلام، فلسفه، فقه، اصول و رجال تألیف کرد. کتابهای معراج اهل الکمال، الأربعون حدیثا فی إمامة أمیرالمؤمنین، الفواید النجفیه و العشرة الکامله، برخی دیگر از آثار اوست.
معرفی کتاب
مؤلف پس از تألیف مقدارى از کتاب «معراج أهل الکمال» خود، کتاب «بُلغة المحدثین» را درباره راویان و رجالیان موثق بدون گفتگوهاى مفصل تألیف کرد تا کمکى باشد براى کسانى که با حدیث سروکار دارند. این وجیزه به تاریخ هشتم صفر ۱۱۱۲ ق. پایان یافته است.
این کتاب در بیان اسامی راویانی است که از دیدگاه مؤلّف، موثّق، ممدوح و یا مذموم اند و پس از ذکر نام راوی، لفظ ثقه، ممدوح و یا مذموم آورده شده است.
در شرح این اثر، کتاب «زاد المجتهدین فی شرح بلغة المحدّثین» از احمد بن صالح بحرانی قطیفی (م، ۱۳۱۵ ق)، در دو جلد تألیف شده است.
منابع
- فهرستگان نسخه‌های خطی (حدیث و علوم حدیث شیعه)، علی صدرایی خویی، ص ۱۶۲.
- مأخذشناسی رجال شیعه، رسول طلائیان، ص ۱۳۰.
