آیه 35 سوره آل عمران: تفاوت بین نسخه‌ها
(صفحه‌ای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَ...» ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←معانی کلمات آیه) |
||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
==معانی کلمات آیه== | ==معانی کلمات آیه== | ||
| − | + | نذرت: نذر آنست كه چيز غير واجب را بر خود واجب گردانى: «نذر نذرا: | |
| + | اوجب على نفسه ما ليس بواجب».<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref> | ||
| + | |||
| + | محررا: آزاد شده. يعنى از هر شغل آزاد شده فقط در عبادت خدا و خدمت معبد باشد.<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref> | ||
== تفسیر آیه == | == تفسیر آیه == | ||
| سطر ۸۷: | سطر ۹۰: | ||
10- اگر عزيزترين ومحبوب‌ترين چيزها را مى‌دهيد، به فكر قبولى آن نيز باشيد. | 10- اگر عزيزترين ومحبوب‌ترين چيزها را مى‌دهيد، به فكر قبولى آن نيز باشيد. | ||
| − | |||
| − | |||
«1». كافى، ج 1، ص 535. | «1». كافى، ج 1، ص 535. | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۱۹، ساعت ۱۱:۲۷
| <<34 | آیه 35 سوره آل عمران | 36>> | |||||||||||||
| |||||||||||||||
محتویات
ترجمه های فارسی
آن گاه که زن عمران گفت: پروردگارا، من عهد کردم فرزندی که در رحم دارم از فرزندی خود در راه خدمت تو آزاد گردانم، این عهد من بپذیر که تویی شنوا و آگاه.
[یاد کنید] هنگامی که همسر عمران گفت: پروردگارا! برای تو نذر کردم که آنچه را در شکم خود دارم [برای خدمت خانه تو از ولایت و سرپرستی من] آزاد باشد، بنابراین از من بپذیر؛ یقیناً تو شنوا و دانایی.
چون زن عمران گفت: «پروردگارا، آنچه در شكم خود دارم نذر تو كردم تا آزاد شده [از مشاغل دنيا و پرستشگر تو] باشد؛ پس، از من بپذير كه تو خود شنواى دانايى.»
و زن عمران گفت: اى پروردگار من، نذر كردم كه آنچه در شكم دارم از كار اينجهانى آزاد و تنها در خدمت تو باشد. اين نذر را از من بپذير كه تو شنوا و دانايى.
(به یاد آورید) هنگامی را که همسرِ «عمران» گفت: «خداوندا! آنچه را در رحم دارم، برای تو نذر کردم، که «محرَّر» (و آزاد، برای خدمت خانه تو) باشد. از من بپذیر، که تو شنوا و دانایی!
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
نذرت: نذر آنست كه چيز غير واجب را بر خود واجب گردانى: «نذر نذرا: اوجب على نفسه ما ليس بواجب».[۱]
محررا: آزاد شده. يعنى از هر شغل آزاد شده فقط در عبادت خدا و خدمت معبد باشد.[۲]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
«35» إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ
(بياد آور) هنگامى كه همسر عمران گفت: پروردگارا! همانا من نذر كرده‌ام آنچه را در رحم دارم، براى تو آزاد باشد (و هيچ‌گونه مسئوليّتى به او نسپارم تا تمام وقت خود را صرف خدمت در بيت‌المقدّس كند،) پس از من قبول فرما، كه براستى تو شنواى دانايى.
نکته ها
چنانكه در تفاسير و كتب روايى آمده است: دو خواهر به نام‌هاى «حَنّه» و «اشياع»، كه اوّلى همسر «عمران» از شخصيّت‌هاى برجسته بنى‌اسرائيل و دومى همسر زكريّاى پيامبر بود، بچّه‌دار نمى‌شدند. روزى «حَنّه» زير درختى نشسته بود، پرنده‌اى را ديد كه به جوجه‌هايش غذا مى‌دهد. محبّت مادرانه، آتش عشقِ به فرزند را در وجود او شعله‌ور ساخت، در همان حال دعا كرد و مستجاب شد. از سوى ديگر به شوهرش الهام شد كه فرزندش از
جلد 1 - صفحه 502
اولياى خدا خواهد بود وبيماران را شفا و مردگان را زنده خواهد كرد.
وقتى «حَنّه» حامله شد، تصوّر كرد آن فرزندى كه قرار است كارهاى خارق‌العاده انجام دهد، پسر خواهد بود، لذا نذر كرد كه فرزندش خدمتكار بيت‌المقدّس شود. امّا چون نوزاد به دنيا آمد، ديدند دختر است. آنها فهميدند كه آن الهام الهى در مورد خود مريم نبوده است، بلكه درباره فرزند او خواهد بود. «1»
پیام ها
1- رشد معنوى زن تا آنجا بالا مى‌رود كه بعد از سالها انتظار، فرزند خود را نذر خدمت خانه خدا مى‌كند. «قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ»
2- افراد دورانديش، قبل از تولّدِ فرزند به فكر مسير خدمات او نيز هستند.
«نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً»
3- نذر بايد خالصانه باشد. «نَذَرْتُ لَكَ»
4- خدمت در مسجد به قدرى ارزشمند است كه اولياى خدا عزيزان خود را قبل از تولّد نذر آن مى‌كنند. «نَذَرْتُ لَكَ ...»
5- موضوع نذر، تاريخى بس طولانى در اديان الهى دارد. «رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ»
6- مادر، نوعى ولايت بر فرزند دارد. «نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي»
7- ميان گذشت از فرزند و برگزيدگى خداوند رابطه است. «اصْطَفى ... آلَ عِمْرانَ ... نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً»
8- كسانى در خدمات دينى موفّق‌ترند كه تمام وجود خود را صرف خدمت نمايند، نه بخشى از وقت را. «مُحَرَّراً»
9- خدمت فرزند به مادر، حقّ طبيعى مادر و قابل گذشت است. «مُحَرَّراً»
10- اگر عزيزترين ومحبوب‌ترين چيزها را مى‌دهيد، به فكر قبولى آن نيز باشيد.
«1». كافى، ج 1، ص 535.
تفسير نور(10جلدى)، ج1، ص: 503
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (35)
«1» تفسير برهان، جلد اوّل، صفحه 279، حديث 14- تفسير عياشى، جلد اوّل، صفحه 169، حديث 35
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 79
بعد از آن، احوال مريم دختر عمران مادر حضرت عيسى عليه السّلام را بيان فرمايد:
إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ: ياد بياور و منتهى شود علم تو اى پيغمبر، زمانى را كه گفت زن عمران بن ماثان يعنى حنّه دختر فاقود جدّه حضرت عيسى عليه السّلام چون حامله شد، رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ: پروردگارا بدرستى كه من نذر نمودم براى تو، ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً: آنچه در شكم من است آزاد شده از تعلقات دنيا، يعنى او را مشغول نسازم به امور دنيويه، بلكه مخصوص به عبادت ذات يگانه تو و خدمت مسجد بيت المقدس نمايم؛ و در آن زمان، خدمت مسجد قدس را امرى مهم مى‌دانستند و آن را اعظم عبادات شمرده، فرزند را براى آن كار نذر مى‌نمودند كه آب و جاروب و چراغ روشن مى‌نمود و تا امر ضرورى پيش نيامدى، از آن خارج نشدى تا زمان بلوغ. بعد ايشان را مخيّر مى‌ساختند ميان مكث و خروج، و در شريعت ايشان، مشروعيت نذر در پسران آنها بودى و هيچكس از انبياء و علماى آنها نبود مگر آنكه يك يا دو فرزند خود را محرّر گردانيدى. فَتَقَبَّلْ مِنِّي: پس قبول فرما خدايا از من، آنچه نذر كرده‌ام، إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ: بدرستى كه تو شنوائى سخنى را كه در باب نذر گفتم، دانائى به مقصد من در اين نذر كه جز رضاى تو نخواستم.
در كتاب كافى و تفسير قمى و مجمع و مبانى از حضرت صادق عليه السّلام مروى است در سبب نذر «حنّة» آنكه: خداى تعالى وحى فرمود به عمران كه من به تو پسرى خواهم داد كه مرض خوره و پيسى و جذام را خوب نمايد و او رسول بنى اسرائيل خواهد بود. عمران حكايت آن را به زوجه خود گفت. پس او دعا نمود، زن عمران به مريم حامله شد «1» لهذا او را نذر كرد كه خادم بيت المقدس به خاصه باشد. و قبل از وضع او، عمران وفات نمود.
«1» تفسير مجمع البيان، جلد اوّل، صفحه 435- تفسير عياشى، جلد اوّل، صفحه 171، حديث 39- بحار الانوار، جلد 14، صفحه 203، حديث 15
تفسير اثنا عشرى، ج2، ص: 80
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ (35)
ترجمه
چون گفت زن عمران پروردگار من همانا من نذر نمودم از براى تو آنچه را در شكم من است كه آزاد باشد پس قبول فرما از من همانا توئى كه شنونده دانائى..
جلد 1 صفحه 407
تفسير
زن عمران پدر حضرت مريم مشهور آنستكه نامش حنه بوده است چنانچه از حضرت صادق (ع) مروى است و اگر ترتيب آيات حجت باشد چنانچه در اوايل اين كتاب اشاره بآن شد ممكن است اين آيه قرينه معينه باشد بر مراد از عمران در آيه ان اللّه اصطفى و چون روى سخن در اين سوره با نصاراى است نكته عطف خاص بر عام هم ممكن است بشود كه اهتمام بذكر فرموده‌اند و مراد از آزادى او آنستكه هيچ خدمتى باو رجوع نكند و خادمه بيت المقدس باشد و بتضرع از خداوند مسئلت نموده كه نذر او را قبول كند و ميگويد تو شنوائى كه من نذر كردم و از تو طلب قبول نمودم و دانائى كه نيت من خالص است در تقرب بتو و محررا حال است از ما فى بطنى و اذ ظرف است براى اذكر مقدر يا سميع عليم در آيه سابقه گويند در بنى اسرائيل معمول بوده كه پدر و مادر خدمت خود را باولاد رجوع نمايند مگر آنكه بنذر او را از خدمت خود آزاد و بخدمت بيت المقدس مشغول نمايند.
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
إِذ قالَتِ امرَأَت‌ُ عِمران‌َ رَبِّ إِنِّي نَذَرت‌ُ لَكَ ما فِي بَطنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّل مِنِّي إِنَّكَ أَنت‌َ السَّمِيعُ العَلِيم‌ُ (35)
ياد كن زماني را که زن عمران گفت پروردگارا بدرستي که من نذر كردم براي تو که اينکه طفلي که در شكم دارم محرّر (خادم بيت المقدّس) باشد پس از من قبول فرما محقّقا تو سميعي و عالمي بآنچه نذر كردم و قرارداد نمودم.
إِذ قالَتِ اذ، متعلّق بفعل محذوف است يعني اذكر و زمانيّه است يعني (في زمان) که گفت:
امرَأَت‌ُ عِمران‌َ عمران پدر مريم و إبن عمران إبن اشهم (لشهم خ ل) إبن امون، نسبش ميرسد بحضرت سليمان. و بين اينکه عمران و عمران پدر موسي و هارون هزار و هشتصد سال فاصله بود چنانچه در مجمع است. و زن عمران که مادر مريم است نامش حنة و حنة اخت الشباع مادر يحيي بوده و اينکه دو خواهر دختران فاقود بن قبيل بودند، بنا بر اينکه يحيي و مريم عليهما السلام پسر خاله و دختر خاله بودند در مجمع و برهان و غير اينها از حضرت صادق عليه السّلام روايت كرده‌اند که فرمود خطاب الهي رسيد بعمران که خداوند بتو عطاء ميفرمايد فرزندي که كور را شفا و كرّ را شنوا و مرده زنده مينمايد و پيغمبر بر نبي اسرائيل است اينکه بشارت را براي زن خود بيان كرد او توهّم كرد که اينکه بچه که در رحم دارد همين است لذا نذر كرد که او را محرّر قرار دهد.
رَبِّ إِنِّي نَذَرت‌ُ لَكَ ما فِي بَطنِي مُحَرَّراً محرّر بمعني حرّ يعني آزاد،
جلد 3 - صفحه 179
اشاره به اينكه هيچ شغلي نداشته باشد و ممحّض بر عبادت باشد در مسجد که بيت المقدس است و تنظيفات مسجد در عهده او باشد.
فَتَقَبَّل مِنِّي اينکه عمل عبادي که نذر باشد مورد قبول خود قرار ده چون عبادت اگر مورد قبول نشود و مردود گردد هيچ فائده و نتيجه دنيوي و اخروي بر او مترتّب نخواهد شد.
إِنَّكَ أَنت‌َ السَّمِيعُ العَلِيم‌ُ با نون تأكيد و جمله اسميّه و تكرّر خطاب پروردگارا سميعي بآنچه نذر كردم و دانايي بقصد و نيّت پاك من که محض رضا و خوشنودي تو اينکه نذر را انجام داده‌ام.
برگزیده تفسیر نمونه
]
(آیه 35)- به دنبال اشاره‌ای که به عظمت آل عمران در آیات قبل آمده بود در اینجا، سخن از عمران و دخترش مریم به میان می‌آورد و بطور فشرده چگونگی تولد و پرورش و بعضی از حوادث مهم زندگی این بانوی بزرگ را بیان می‌کند.
از بعضی روایات استفاده می‌شود که خداوند به عمران وحی فرستاده بود که پسری به او خواهد داد که به عنوان پیامبر به سوی بنی اسرائیل فرستاده می‌شود. او این جریان را با همسر خود «حنّه» در میان گذاشت لذا هنگامی که او باردار شد تصور کرد فرزند مزبور همان است که در رحم دارد بی‌خبر از این که کسی که در رحم اوست مادر آن فرزند (مریم) می‌باشد و به همین دلیل نذر کرد که پسر را خدمتگزار خانه خدا «بیت المقدس» نماید، اما به هنگام تولد مشاهده کرد که دختر است.
در این آیه می‌فرماید: به یاد آرید «هنگامی را که همسر عمران گفت:
خداوندا! آنچه را در رحم دارم برای تو نذر کردم که محرّر (و آزاد برای خدمت خانه تو) باشد آن را از من بپذیر که تو شنوا و دانایی» (إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّی نَذَرْتُ لَکَ ما فِی بَطْنِی مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّی إِنَّکَ أَنْتَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم
