آیه 35 سوره آل عمران

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
مشاهده آیه در سوره

إِذْ قَالَتِ امْرَأَتُ عِمْرَانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ مَا فِي بَطْنِي مُحَرَّرًا فَتَقَبَّلْ مِنِّي ۖ إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ

مشاهده آیه در سوره


<<34 آیه 35 سوره آل عمران 36>>
سوره : سوره آل عمران (3)
جزء : 3
نزول : مدینه

ترتیل

ترجمه (مکارم شیرازی)

ترجمه های فارسی

آن گاه که زن عمران گفت: پروردگارا، من عهد کردم فرزندی که در رحم دارم از فرزندی خود در راه خدمت تو آزاد گردانم، این عهد من بپذیر که تویی شنوا و آگاه.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

When the wife of Imran said, ‘My Lord, I dedicate to You in consecration what is in my belly. Accept it from me; indeed You are the All-hearing, the All-knowing.’

معانی کلمات آیه

نذرت: نذر آنست كه چيز غير واجب را بر خود واجب گردانى: «نذر نذرا: اوجب على نفسه ما ليس بواجب».[۱]

محررا: آزاد شده. يعنى از هر شغل آزاد شده فقط در عبادت خدا و خدمت معبد باشد.[۲]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


«35» إِذْ قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً فَتَقَبَّلْ مِنِّي إِنَّكَ أَنْتَ السَّمِيعُ الْعَلِيمُ‌

(بياد آور) هنگامى كه همسر عمران گفت: پروردگارا! همانا من نذر كرده‌ام آنچه را در رحم دارم، براى تو آزاد باشد (و هيچ‌گونه مسئوليّتى به او نسپارم تا تمام وقت خود را صرف خدمت در بيت‌المقدّس كند،) پس از من قبول فرما، كه براستى تو شنواى دانايى.

نکته ها

چنانكه در تفاسير و كتب روايى آمده است: دو خواهر به نام‌هاى «حَنّه» و «اشياع»، كه اوّلى همسر «عمران» از شخصيّت‌هاى برجسته بنى‌اسرائيل و دومى همسر زكريّاى پيامبر بود، بچّه‌دار نمى‌شدند. روزى «حَنّه» زير درختى نشسته بود، پرنده‌اى را ديد كه به جوجه‌هايش غذا مى‌دهد. محبّت مادرانه، آتش عشقِ به فرزند را در وجود او شعله‌ور ساخت، در همان حال دعا كرد و مستجاب شد. از سوى ديگر به شوهرش الهام شد كه فرزندش از

جلد 1 - صفحه 502

اولياى خدا خواهد بود وبيماران را شفا و مردگان را زنده خواهد كرد.

وقتى «حَنّه» حامله شد، تصوّر كرد آن فرزندى كه قرار است كارهاى خارق‌العاده انجام دهد، پسر خواهد بود، لذا نذر كرد كه فرزندش خدمتكار بيت‌المقدّس شود. امّا چون نوزاد به دنيا آمد، ديدند دختر است. آنها فهميدند كه آن الهام الهى در مورد خود مريم نبوده است، بلكه درباره فرزند او خواهد بود. «1»

پیام ها

1- رشد معنوى زن تا آنجا بالا مى‌رود كه بعد از سالها انتظار، فرزند خود را نذر خدمت خانه خدا مى‌كند. «قالَتِ امْرَأَتُ عِمْرانَ رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ لَكَ»

2- افراد دورانديش، قبل از تولّدِ فرزند به فكر مسير خدمات او نيز هستند.

«نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً»

3- نذر بايد خالصانه باشد. «نَذَرْتُ لَكَ»

4- خدمت در مسجد به قدرى ارزشمند است كه اولياى خدا عزيزان خود را قبل از تولّد نذر آن مى‌كنند. «نَذَرْتُ لَكَ ...»

5- موضوع نذر، تاريخى بس طولانى در اديان الهى دارد. «رَبِّ إِنِّي نَذَرْتُ»

6- مادر، نوعى ولايت بر فرزند دارد. «نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي»

7- ميان گذشت از فرزند و برگزيدگى خداوند رابطه است. «اصْطَفى‌ ... آلَ عِمْرانَ ... نَذَرْتُ لَكَ ما فِي بَطْنِي مُحَرَّراً»

8- كسانى در خدمات دينى موفّق‌ترند كه تمام وجود خود را صرف خدمت نمايند، نه بخشى از وقت را. «مُحَرَّراً»

9- خدمت فرزند به مادر، حقّ طبيعى مادر و قابل گذشت است. «مُحَرَّراً»

10- اگر عزيزترين ومحبوب‌ترين چيزها را مى‌دهيد، به فكر قبولى آن نيز باشيد.

«1». كافى، ج 1، ص 535.

تفسير نور(10جلدى)، ج‌1، ص: 503

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی

منابع