آیه 77 سوره فرقان: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|قُلْ مَا يَعْبَأُ بِكُمْ رَبِّي لَوْلَا دُعَاؤُكُمْ ۖ فَقَدْ ك...» ایجاد کرد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (←تفسیر آیه) |
||
سطر ۹۲: | سطر ۹۲: | ||
«3». غررالحكم. | «3». غررالحكم. | ||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
− | |||
}} | }} | ||
نسخهٔ ۱۵ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۱۱:۱۱
<<76 | آیه 77 سوره فرقان | 77>> | |||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
بگو که اگر دعای شما (و ناله و زاری و توبه شما) نبود خدا به شما چه توجه و اعتنایی داشت؟ که شما کافران (آیات حق را) تکذیب کردید و به کیفر همیشگی آن گرفتار خواهید شد.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«مَا یَعْبَؤُاْ»: چه توجّهی به شما دارد و برایتان چه ارزشی قائل است؟ به شما اعتنائی ندارد و اهمّیّتی برایتان قائل نیست. در صورت اوّل واژه (ما) مفعول مطلق و متضمّن استفهام است، و در صورت دوم (ما) نافیه است. «دُعَآؤُکُمْ»: عبادت و پرستشتان. دعا و نیایشتان. «لَوْ لا»: جواب لَوْ لا محذوف است. «لِزاماً»: مصدر باب مفاعله و به معنی اسم فاعل، یعنی مُلازِماست. مراد این که نتیجه کار و جزای عملشان وبال گردنشان میگردد و مکافات خود را خواهند دید. به عبارت دیگر، تکذیب کفّار مقتضی عذاب و هلاک آنان در دنیا و آخرت بوده و موجب بدبختی ایشان خواهد شد.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي لَوْ لا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ يَكُونُ لِزاماً «77»
بگو: اگر دعاى شما نباشد، پروردگار من براى شما وزن و ارزشى قائل نيست (زيرا سابقهى خوبى نداريد). شما حقّ را تكذيب كردهايد و به زودى كيفر تكذيبتان دامن شما را خواهد گرفت.
نکته ها
كلمهى «عبأ» به معناى وزن و سنگينى است و جملهى «ما يَعْبَؤُا بِكُمْ رَبِّي» يعنى خداوند براى شما وزن و ارزشى قائل نيست، مگر در سايه دعا و عبادت شما.
كلمهى «دُعاؤُكُمْ» دو نوع معنا شده است:
الف: دعا كردن شما به درگاه خداوند، كه همين نالهها و تضرّعها و دعاها سبب عنايت خداوند به شماست.
جلد 6 - صفحه 290
چنانكه در حديث مىخوانيم: كسى كه اهل دعا باشد، هلاك نمىشود. «1» بعد خداوند از گروه مقابل كه اهل دعا نيستند شكايت مىكند كه شماحقّ را تكذيب كرديد و به جاى نيايش به سراغ بتها و هوسها و طاغوتها رفتيد وحقّ را تكذيب نموديد كه كيفرتان را خواهيد ديد.
ب: دعوت خداوند از مردم، زيرا سنّت الهى دعوت از مردم براى پذيرفتن حقّ و اتمام حجّت بر آنان است و اگر اين دعوت نباشد؛ «لَوْ لا دُعاؤُكُمْ» مردم ارزشى ندارند. آنچه آنان را موجود برتر و ارزشمند مىكند، همان پذيرش دعوت خداوند مىباشد، ولى شما دعوت الهى را نپذيرفتيد و تكذيب نموديد، پس اميد خيرى در شما نيست وبه كيفر عملتان مىرسيد.
خداوند در يك جا مىفرمايد: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ» «2» بشر را براى عبادت آفريدم و در اين آيه مىفرمايد: اگر دعاى انسان نبود، او ارزشى نداشت، بنابراين دعا روح و مغز عبادت است. چنانكه در روايت مىخوانيم: «الدعاء مخ العبادة» «3»
پیام ها
1- تكذيب دين، باعث سقوط ارزش انسان است. قُلْ ما يَعْبَؤُا بِكُمْ ... فَقَدْ كَذَّبْتُمْ
2- دعا وسيلهى تحصيل ارزشهاست. ما يَعْبَؤُا بِكُمْ ... لَوْ لا دُعاؤُكُمْ
3- انسان منهاى هدايت و عبادت ناچيز است. ما يَعْبَؤُا بِكُمْ ... لَوْ لا دُعاؤُكُمْ
4- دعوت به حقّ، از شئون ربوبيّت خداوند است. «رَبِّي لَوْ لا دُعاؤُكُمْ»
5- محور هستى معنويات است. ما يَعْبَؤُا بِكُمْ ... لَوْ لا دُعاؤُكُمْ زيرا هستى براى انسان آفريده شده است و انسان براى پذيرشحقّ و عبادت خداوند.
6- انسانِ منهاى هدايت وعبادت، در حقيقت انبيا ودستورات آنان را تكذيب نموده است. «لَوْ لا دُعاؤُكُمْ فَقَدْ كَذَّبْتُمْ»
«والحمدللّه ربّ العالمين»
«1». كافى، ج 4، ص 228.
«2». ذاريات، 56.
«3». غررالحكم.
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم