آیه 13 سوره حجر: تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز (ویرایش مهدی موسوی (بحث) به آخرین تغییری که Quran انجام داده بود واگردانده شد) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
سطر ۵۰: | سطر ۵۰: | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
− | كَذلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ «12» | + | كَذلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ «12» |
− | اينگونه ما (براى اتمام حجّت) قرآن را در دلهاى مجرمان راه مىدهيم. (امّا) آنان به آن ايمان نمىآورند و سنّت و راه كفّار پيشين نيز اينگونه بوده است. | + | اينگونه ما (براى اتمام حجّت) قرآن را در دلهاى مجرمان راه مىدهيم. |
+ | |||
+ | لا يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ قَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ «13» | ||
+ | |||
+ | (امّا) آنان به آن ايمان نمىآورند و سنّت و راه كفّار پيشين نيز اينگونه بوده است. | ||
+ | |||
+ | وَ لَوْ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً مِنَ السَّماءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ «14» | ||
+ | |||
+ | و اگر از آسمان درى بر روى آنان بگشاييم تا همواره در آن بالا روند. | ||
+ | |||
+ | لَقالُوا إِنَّما سُكِّرَتْ أَبْصارُنا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ «15» | ||
+ | |||
+ | قطعاً مىگفتند در حقيقت ما چشمبندى شدهايم بلكه ما قومى جادو شدهايم. | ||
+ | |||
+ | ===نکته ها=== | ||
+ | |||
+ | در چند آيه قبل خوانديم كه كفّار از پيامبراكرم صلى الله عليه و آله درخواست ديدن و آوردن فرشته مىكردند. در آيه 14 اين سوره مىفرمايد: حتّى اگر ما درى از آسمان را به روى آنان باز كنيم و آنان به آسمان بالا روند وملائكه وچيزهاى ديگرى را هم ببينند، باز ايمان نخواهند آورد، زيرا تقاضاى ديدن فرشته تنها يك بهانه است. و شخص لجوج، عروج خود را به آسمان نيز، انكار مىكند. | ||
+ | |||
+ | در آيه 7 سورهى انعام مىخوانيم: حتى اگر كتابى را در كاغذى از آسمان نازل كنيم و آنان با دست خود آن را بگيرند، باز هم انكار مىكنند و مىگويند اين جز جادو و سحر آشكارى نيست. | ||
+ | |||
+ | جلد 4 - صفحه 447 | ||
+ | |||
+ | بعضى مفسّران مىگويند: «نَسْلُكُهُ» يعنى ما اين تكذيب واستهزا را در دل كفّار نفوذ داديم، نظير آيه «خَتَمَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ» كه سنگدل شدهاند وديگر قابل هدايت نيستند. | ||
+ | |||
+ | ===پیام ها=== | ||
+ | |||
+ | 1- سنّت خداوند براى هدايت مردم، نسبت به همه يكسان است. «كَذلِكَ نَسْلُكُهُ» | ||
+ | |||
+ | 2- خداوند اتمام حجّت مىكند و مطالب حقّ را به دل و عمق جان مردم مىرساند، تا نگويند ما حقيقت را نفهميديم. «فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ» | ||
+ | |||
+ | 3- جرم وگناه، انسان را از هدايت پذيرى دور مىكند. «قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ، لا يُؤْمِنُونَ بِهِ» | ||
+ | |||
+ | 4- تنها فهميدن حق، براى پذيرفتن آن كافى نيست، زيرا ايمان آوردن نياز به اراده و تواضع وخشوع دارد. نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ ... لا يُؤْمِنُونَ | ||
+ | |||
+ | 5- آسمان درهايى دارد كه با ارادهى خداوند، بر هركس كه بخواهد باز مىشود. «فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً» | ||
+ | |||
+ | 6- لجاجت، مانع شناخت است و لجوج محسوسات را نيز انكار مىكند. لَوْ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً ... لَقالُوا إِنَّما سُكِّرَتْ أَبْصارُنا | ||
+ | |||
+ | 7- لجاجت، درد بى درمان و رو به گسترش است. او با ديدن هرگونه نشانهاى ابتدا مىگويد؛ چشم من سحر شده، «إِنَّما سُكِّرَتْ أَبْصارُنا» امّا بعد مىگويد؛ تمام وجودم سحر شده است. «بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ» | ||
}} | }} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۳ مهٔ ۲۰۱۸، ساعت ۰۹:۳۶
<<12 | آیه 13 سوره حجر | 14>> | |||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
لیکن به آن ایمان نمیآورند، و البته عادت امم سابقه هم (مانند امت تو بر همین انکار و استهزا نسبت به رسولان و کتب آسمانی) گذشت.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«وَ قَدْ خَلَتْ ...»: شیوه اقوام پیشین نیز چنین بوده است. شیوه خدا درباره پیشینیان هم بر این بوده است که آنان را مدّت زمانی مهلت داده است و سپس نابودشان ساخته و به عذاب دردناک گرفتارشان نموده است.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
كَذلِكَ نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ «12»
اينگونه ما (براى اتمام حجّت) قرآن را در دلهاى مجرمان راه مىدهيم.
لا يُؤْمِنُونَ بِهِ وَ قَدْ خَلَتْ سُنَّةُ الْأَوَّلِينَ «13»
(امّا) آنان به آن ايمان نمىآورند و سنّت و راه كفّار پيشين نيز اينگونه بوده است.
وَ لَوْ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً مِنَ السَّماءِ فَظَلُّوا فِيهِ يَعْرُجُونَ «14»
و اگر از آسمان درى بر روى آنان بگشاييم تا همواره در آن بالا روند.
لَقالُوا إِنَّما سُكِّرَتْ أَبْصارُنا بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ «15»
قطعاً مىگفتند در حقيقت ما چشمبندى شدهايم بلكه ما قومى جادو شدهايم.
نکته ها
در چند آيه قبل خوانديم كه كفّار از پيامبراكرم صلى الله عليه و آله درخواست ديدن و آوردن فرشته مىكردند. در آيه 14 اين سوره مىفرمايد: حتّى اگر ما درى از آسمان را به روى آنان باز كنيم و آنان به آسمان بالا روند وملائكه وچيزهاى ديگرى را هم ببينند، باز ايمان نخواهند آورد، زيرا تقاضاى ديدن فرشته تنها يك بهانه است. و شخص لجوج، عروج خود را به آسمان نيز، انكار مىكند.
در آيه 7 سورهى انعام مىخوانيم: حتى اگر كتابى را در كاغذى از آسمان نازل كنيم و آنان با دست خود آن را بگيرند، باز هم انكار مىكنند و مىگويند اين جز جادو و سحر آشكارى نيست.
جلد 4 - صفحه 447
بعضى مفسّران مىگويند: «نَسْلُكُهُ» يعنى ما اين تكذيب واستهزا را در دل كفّار نفوذ داديم، نظير آيه «خَتَمَ اللَّهُ عَلى قُلُوبِهِمْ» كه سنگدل شدهاند وديگر قابل هدايت نيستند.
پیام ها
1- سنّت خداوند براى هدايت مردم، نسبت به همه يكسان است. «كَذلِكَ نَسْلُكُهُ»
2- خداوند اتمام حجّت مىكند و مطالب حقّ را به دل و عمق جان مردم مىرساند، تا نگويند ما حقيقت را نفهميديم. «فِي قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ»
3- جرم وگناه، انسان را از هدايت پذيرى دور مىكند. «قُلُوبِ الْمُجْرِمِينَ، لا يُؤْمِنُونَ بِهِ»
4- تنها فهميدن حق، براى پذيرفتن آن كافى نيست، زيرا ايمان آوردن نياز به اراده و تواضع وخشوع دارد. نَسْلُكُهُ فِي قُلُوبِ ... لا يُؤْمِنُونَ
5- آسمان درهايى دارد كه با ارادهى خداوند، بر هركس كه بخواهد باز مىشود. «فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً»
6- لجاجت، مانع شناخت است و لجوج محسوسات را نيز انكار مىكند. لَوْ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ باباً ... لَقالُوا إِنَّما سُكِّرَتْ أَبْصارُنا
7- لجاجت، درد بى درمان و رو به گسترش است. او با ديدن هرگونه نشانهاى ابتدا مىگويد؛ چشم من سحر شده، «إِنَّما سُكِّرَتْ أَبْصارُنا» امّا بعد مىگويد؛ تمام وجودم سحر شده است. «بَلْ نَحْنُ قَوْمٌ مَسْحُورُونَ»
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم