نماز امام محمد باقر علیه السلام: تفاوت بین نسخهها
سطر ۴۴: | سطر ۴۴: | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
شيخ عباس قمي، مفاتيح الجنان، مهر ثامن الائمه، چاپ سوم، اصفهان 82، ص 93. | شيخ عباس قمي، مفاتيح الجنان، مهر ثامن الائمه، چاپ سوم، اصفهان 82، ص 93. | ||
+ | |||
+ | {{شناختنامه امام محمد باقر (ع)}} | ||
[[رده:نمازهای مستحبی]] | [[رده:نمازهای مستحبی]] | ||
[[رده:امام باقر علیه السلام]] | [[رده:امام باقر علیه السلام]] |
نسخهٔ ۳۰ آوریل ۲۰۱۸، ساعت ۰۴:۱۲
نماز امام باقر عليه السلام دو ركعت است در هر ركعت سوره حمد يك مرتبه و:
سُبْحانَ اللّهِ وَ اَلْحَمْدُلِلّهِ (صد مرتبه)
منزه است خدا و ستايش خاص خدا است
وَ لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَ اَللّهُ اَكْبَرُ (صد مرتبه)
و معبودى جز خدا نيست و خدا بزرگتر است.
دعا آن حضرت:
اَللّهُمَّ اِنّى اَسْئَلُكَ يا حَليمُ ذُو اَناةٍ غَفُورٌ وَدُودٌ اَنْ تَتَجاوَزَ عَنْ سَيِّئاتى وَ ما عِنْدى
خدايا از تو مى خواهم اى بردبارى كه (با بندگان) مدارا كنى و آمرزنده و مهربانى (مى خواهم) كه از گناهانم و بدي هايى كه در نزد من است
بِحُسْنِ ما عِنْدَكَ وَ اَنْ تُعْطِيَنى مِنْ عَطاَّئِكَ ما يَسَعُنى وَ تُلْهِمَنى
بدان خوبي ها كه نزد تو است درگذرى و از عطاى خود به اندازه كه فرايم گيرد (يا آن چه در خور طاقت من است) به من عطا
فيما اَعْطَيْتَنِى الْعَمَلَ فيهِ بِطاعَتِكَ وَ طاعَةِ رَسُولِكَ وَ اَنْ تُعْطِيَنى
كنى و الهام كنى مرا كه در آن چه به من عطا كردى در راه اطاعت تو و اطاعت رسولت بكار برم و بدان اندازه مرا مشمول
مِنْ عَفْوِكَ ما اَسْتَوْجِبُ بِهِ كَرامَتَكَ اَللّهُمَّ اَعْطِنى ما اَنْتَ اَهْلُهُ وَ
گذشت خود قرار دهى كه بوسيله آن مستوجب كرامت و بزرگواريت گردم خدايا به من بده آن چه را تو شايسته آنى و
لاتَفْعَلْ بى ما اَنَا اَهْلُهُ فَاِنَّما اَنَا بِكَ وَ لَمْ اُصِبْ خَيْراً قَطُّ اِلاّ مِنْكَ يا
مكن با من آن چه من سزاوار آنم زيرا كه تنها من به تو توسل جسته و هرگز خيرى به من نرسيده جز از ناحيه تو اى
اَبْصَرَالاَبْصَرينَ وَ يا اَسْمَعَ السّامِعِينَ وَ يا اَحْكَمَ الْحاكِمينَ وَ يا
بيناترين بينايان و اى شنواترين شنوايان و اى عادل ترين داوران و اى
جارَالْمُسْتَجيرينَ وَ يا مُجيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرّينَ صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ
پناه پناه جويان و اى پاسخ دهنده دعاى درماندگان درود فرست بر محمد و آلش
منابع
شيخ عباس قمي، مفاتيح الجنان، مهر ثامن الائمه، چاپ سوم، اصفهان 82، ص 93.