علی اکبر گلشن آزادی: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای جدید حاوی '{{مدخل دائرة المعارف|اثر آفرینان}} '''گلشن آزادی، علی اکبر''' قرن: 14 (1353-1280 ش) رو...' ایجاد کرد) |
|||
سطر ۷: | سطر ۷: | ||
(1353-1280 ش) | (1353-1280 ش) | ||
− | روزنامهنگار، نویسنده و شاعر، متخلص به گلشن. در تربت حیدریه به دنیا آمد. وى ابتدا به تحصیل فارسى و عربى پرداخت اما به علت فوت پدر نتوانست به تحصیل ادامه دهد در نتیجه به تجارت روى آورد. پس از مدتى به علت علاقه فراوان به شعر و ادبیات و به منظور فراگرفتن رموز شعر و ادب به خدمت میرزا محمدحسین سهیلى و احمد بهمنیار رسید و از محضر آنها سود جست و | + | روزنامهنگار، نویسنده و شاعر، [[تخلص|متخلص]] به گلشن. در تربت حیدریه به دنیا آمد. وى ابتدا به تحصیل فارسى و عربى پرداخت اما به علت فوت پدر نتوانست به تحصیل ادامه دهد در نتیجه به تجارت روى آورد. پس از مدتى به علت علاقه فراوان به شعر و ادبیات و به منظور فراگرفتن رموز شعر و ادب به خدمت میرزا محمدحسین سهیلى و احمد بهمنیار رسید و از محضر آنها سود جست و [[دیوان]] شعرى در پنج هزار [[بیت]] تنظیم كرد. |
در 1298 ش به [[مشهد]] رفت و در آنجا ابتدا مدیریت داخلى روزنامهى «مهر منیر» و مدیریت روزنامهى «شرق ایران» را بر عهده گرفت و در 1301 ش روزنامهى «فكر آزاد» را - كه صاحب امتیازش احمد بهمنیار كرمانى بود - بنیان نهاد. در 1304 ش امتیاز روزنامه «آزادى» را گرفت و سالهاى متمادى بدون وقفه به انتشار آن پرداخت. | در 1298 ش به [[مشهد]] رفت و در آنجا ابتدا مدیریت داخلى روزنامهى «مهر منیر» و مدیریت روزنامهى «شرق ایران» را بر عهده گرفت و در 1301 ش روزنامهى «فكر آزاد» را - كه صاحب امتیازش احمد بهمنیار كرمانى بود - بنیان نهاد. در 1304 ش امتیاز روزنامه «آزادى» را گرفت و سالهاى متمادى بدون وقفه به انتشار آن پرداخت. | ||
− | على اكبر گلشن پس از انتشار این روزنامه به گلشن آزادى معروف شد. وى در امور خیریه و ملى و فرهنگى مانند خدمت در هیئت | + | على اكبر گلشن پس از انتشار این روزنامه به گلشن آزادى معروف شد. وى در امور خیریه و ملى و فرهنگى مانند خدمت در هیئت مدیره ى شیر و خورشید سرخ مشهد، عضویت شوراى عالى فرهنگ خراسان و عضویت انجمن آثار ملى سابقه خدمت داشته است. او در [[مشهد]] درگذشت. |
از دیگر آثار وى: «گلشن آزادى»؛ «گلشن ادب» كه شامل شرح حال شعراى خراسان مىباشد؛ «داستانها و دستانها»؛ «در طهران چه دیدم و چه شنیدم»؛ مثنوى «شاهان وارون بخت» بر وزن «مخزن الاسرار» نظامى؛ مثنوى «گلشن شوق» بر وزن «هفت پیكر» نظامى؛ «داستانها از باستانها»؛ «صد سال شعر خراسان». | از دیگر آثار وى: «گلشن آزادى»؛ «گلشن ادب» كه شامل شرح حال شعراى خراسان مىباشد؛ «داستانها و دستانها»؛ «در طهران چه دیدم و چه شنیدم»؛ مثنوى «شاهان وارون بخت» بر وزن «مخزن الاسرار» نظامى؛ مثنوى «گلشن شوق» بر وزن «هفت پیكر» نظامى؛ «داستانها از باستانها»؛ «صد سال شعر خراسان». | ||
سطر ۱۸: | سطر ۱۸: | ||
* [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج5، ص80. | * [[انجمن مفاخر فرهنگی]]، [[اثرآفرینان]]، ج5، ص80. | ||
− | [[رده: | + | |
+ | {{شعر فارسی}} | ||
+ | [[رده:شعرای پارسی گو]] | ||
+ | [[رده:شعرای پارسی گوی قرن چهاردهم]] |
نسخهٔ ۲۱ اکتبر ۲۰۱۳، ساعت ۱۰:۲۰
گلشن آزادی، علی اکبر
قرن: 14
(1353-1280 ش)
روزنامهنگار، نویسنده و شاعر، متخلص به گلشن. در تربت حیدریه به دنیا آمد. وى ابتدا به تحصیل فارسى و عربى پرداخت اما به علت فوت پدر نتوانست به تحصیل ادامه دهد در نتیجه به تجارت روى آورد. پس از مدتى به علت علاقه فراوان به شعر و ادبیات و به منظور فراگرفتن رموز شعر و ادب به خدمت میرزا محمدحسین سهیلى و احمد بهمنیار رسید و از محضر آنها سود جست و دیوان شعرى در پنج هزار بیت تنظیم كرد.
در 1298 ش به مشهد رفت و در آنجا ابتدا مدیریت داخلى روزنامهى «مهر منیر» و مدیریت روزنامهى «شرق ایران» را بر عهده گرفت و در 1301 ش روزنامهى «فكر آزاد» را - كه صاحب امتیازش احمد بهمنیار كرمانى بود - بنیان نهاد. در 1304 ش امتیاز روزنامه «آزادى» را گرفت و سالهاى متمادى بدون وقفه به انتشار آن پرداخت.
على اكبر گلشن پس از انتشار این روزنامه به گلشن آزادى معروف شد. وى در امور خیریه و ملى و فرهنگى مانند خدمت در هیئت مدیره ى شیر و خورشید سرخ مشهد، عضویت شوراى عالى فرهنگ خراسان و عضویت انجمن آثار ملى سابقه خدمت داشته است. او در مشهد درگذشت.
از دیگر آثار وى: «گلشن آزادى»؛ «گلشن ادب» كه شامل شرح حال شعراى خراسان مىباشد؛ «داستانها و دستانها»؛ «در طهران چه دیدم و چه شنیدم»؛ مثنوى «شاهان وارون بخت» بر وزن «مخزن الاسرار» نظامى؛ مثنوى «گلشن شوق» بر وزن «هفت پیكر» نظامى؛ «داستانها از باستانها»؛ «صد سال شعر خراسان».
منابع
- انجمن مفاخر فرهنگی، اثرآفرینان، ج5، ص80.
شعرشناسی | * شعر * علم عروض * قافیه * تخلص * دیوان * مصراع * بیت * مقفا * قالب * مطلع * تغزل * بحور شعری |
قالبهای شعر | *مثنوی * قصیده * غزل * مسمط * مستزاد * ترجیعبند * ترکیببند * قطعه * رباعی |
سبکهای شعر فارسی | * سبک خراسانی * سبک عراقی * سبک هندی * سبک بازگشت ادبی * شعر نو |
شاعران پارسی گو: | همه*قرن 4 * قرن 5 * قرن 6 * قرن 7 * قرن 8 * قرن 9 * قرن 10 * قرن 11 * قرن 12 * قرن 13 * قرن 14 |