ذکر مصیبت: تفاوت بین نسخهها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| + | [[پرونده:Mosybat.jpg|thumb|330px|left|کهکشان رنج ها - هادی سلطانی]] | ||
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | {{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | ||
| سطر ۵: | سطر ۶: | ||
نقل حوادث بر اساس [[مقتل|مقتلها]] انجام مىگیرد و شایسته است که از منابع معتبر و شعرهاى خوب استفاده مىشود تا موجب وهن به مقام معصومین و خاندان [[عصمت]] نگردد. | نقل حوادث بر اساس [[مقتل|مقتلها]] انجام مىگیرد و شایسته است که از منابع معتبر و شعرهاى خوب استفاده مىشود تا موجب وهن به مقام معصومین و خاندان [[عصمت]] نگردد. | ||
| − | [[امام سجاد]] (علیه السلام) که بیست سال به یاد عاشورا مىگریست، مىفرمود: یاد شهادت فرزندان [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه]] (علیها السلام) چشمانم را پر اشک مىکند؛ «انى لم اذکر مصرع بنى فاطمة الا خنقتنى لذلک عبرة» | + | [[امام سجاد]] (علیه السلام) که بیست سال به یاد عاشورا مىگریست، مىفرمود: یاد شهادت فرزندان [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه]] (علیها السلام) چشمانم را پر اشک مىکند؛ {{متن حدیث|«انى لم اذکر مصرع بنى فاطمة الا خنقتنى لذلک عبرة»}}<ref>بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۱۰۹.</ref>. با این حساب، یاد حادثه و یادآورى آن مظلومیت ها خودش کافى است تا مستمعان را بگریاند و نیازى به آمیختن [[دروغ]] یا نقل حرف هاى بىاساس در ذکر مصیبت و [[مرثیه|مرثیه]] خوانى نیست. |
ذکر مصیبت، سبب تعمیق نهضت حسینى و پیوند عاطفى و قلبى [[شیعه|شیعه]] با سیدالشهدا است و نقشه دشمنان [[اهل البیت|اهل بیت]] را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب مىکند و جامعه را هوادار اهل بیت و خصم ظالمان مىپرورد.<ref>ر.ک: «نقش انقلابى یاد و یادآوران»، شریعتى؛ بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۷۸، احادیث گریستن و عزادارى بر سیدالشهداء را آورده است.</ref> | ذکر مصیبت، سبب تعمیق نهضت حسینى و پیوند عاطفى و قلبى [[شیعه|شیعه]] با سیدالشهدا است و نقشه دشمنان [[اهل البیت|اهل بیت]] را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب مىکند و جامعه را هوادار اهل بیت و خصم ظالمان مىپرورد.<ref>ر.ک: «نقش انقلابى یاد و یادآوران»، شریعتى؛ بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۷۸، احادیث گریستن و عزادارى بر سیدالشهداء را آورده است.</ref> | ||
نسخهٔ کنونی تا ۵ سپتامبر ۲۰۲۵، ساعت ۱۶:۱۲
«ذکر مصیبت»، سنتى است در جهت احیاى یاد و نام ائمه (علیهم السلام) و مطرح نگه داشتن حادثه عاشورا. در این برنامه، چه به صورت مقطع پایانى سخنرانى و موعظه و چه به صورت مستقل، حوادث کربلا و کیفیت شهادت امام حسين (علیه السلام) و یاران او، و نیز امامان دیگر به صورتى سوزناک نقل مىشود که سبب تحریک عواطف و گریستن بر سیدالشهدا مىگردد.
نقل حوادث بر اساس مقتلها انجام مىگیرد و شایسته است که از منابع معتبر و شعرهاى خوب استفاده مىشود تا موجب وهن به مقام معصومین و خاندان عصمت نگردد.
امام سجاد (علیه السلام) که بیست سال به یاد عاشورا مىگریست، مىفرمود: یاد شهادت فرزندان فاطمه (علیها السلام) چشمانم را پر اشک مىکند؛ «انى لم اذکر مصرع بنى فاطمة الا خنقتنى لذلک عبرة»[۱]. با این حساب، یاد حادثه و یادآورى آن مظلومیت ها خودش کافى است تا مستمعان را بگریاند و نیازى به آمیختن دروغ یا نقل حرف هاى بىاساس در ذکر مصیبت و مرثیه خوانى نیست.
ذکر مصیبت، سبب تعمیق نهضت حسینى و پیوند عاطفى و قلبى شیعه با سیدالشهدا است و نقشه دشمنان اهل بیت را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب مىکند و جامعه را هوادار اهل بیت و خصم ظالمان مىپرورد.[۲]
البته باید ذاکران و مرثیه خوانان، هم شایستگى این منصب حساس را داشته باشند و هم در محتواى مرثیهخوانى خود دقت داشته باشند و نصایح بزرگان را در آداب آن به کار بندند.
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
