انتظار ظهور امام زمان (عج): تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ایجاد)
 
 
(۱۱ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
{{نیازمند ویرایش فنی}}
+
«انتظار» در لغت به معنی چشم به راه بودن است و در اصطلاح به حالت آمادگی قلبی و روحی اطلاق می‌شود که [[شیعه|شیعیان]] بایستی برای ظهور [[امام زمان]] عجل الله تعالی فرجه داشته باشند. اصطلاح انتظار برگرفته از روایات است و اهمیت آن تا اندازه‌ای است که یکی از شرط‌های پذیرفته‌شدن اعمال شیعیان، انتظار فرج امام زمان است.
  
انتظار در لغت به معنی چشم به راه بودن است و در اصطلاح به حالت آمادگی قلبی و روحی  اطلاق می شود که شیعیان بایستی برای ظهور امام زمان عج الله تعالی فرجه الشریف داشته باشند
+
==ویژگی‌های فرهنگ انتظار==
در کتاب مکیال المکارم آمده است:
 
معنای انتظار عبارت است از یک حالت قلبی و روحی که از آماده شدن برای چیزی که در انتظارش هستی، بر می‌آید... پس هر قدر انتظار شدیدتر باشد، آماده شدن هم بیشتر می‌شود. آیا نمی‌بینی که وقتی مسافری داشه باشی که منتظر آمدنش هستی، هر چه زمان آمدنش نزدیکتر شود، آمادگی تو هم برای این امر بیشتر می‌شود.
 
  
اصطلاح انتظار برگرفته از روایات است و اهمیت آن تا اندازهای است که یکی از شرط‌های پذیرفته‌شدن اعمال شیعیان انتظار فرج امام زمان است.
+
براى بیان کردن فرهنگ انتظار، باید مؤلفه ها و ویژگى هاى انتظار بیان گردد؛ زیرا در پرتو بیان مؤلفه هاى فرهنگ انتظار، مى توان به فرهنگ انتظار پى برد. از این رو نکات اصولى که فرهنگ انتظار بر آن استوار است، بیان می گردد:
  
==مولفه های فرهنگ انتظار==
+
۱. در تفکر [[شیعه|شیعى]]، انتظار موعود به عنوان یک اصل مسلم اعتقادى مطرح است و در بسیارى از روایات، بر ضرورت انتظار [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|حضرت قائم]] عجل الله تعالی فرجه الشریف تصریح شده است، از جمله:
براى بیان كردن فرهنگ انتظار باید مؤلفه هاى انتظار بیان گردد; زیرا در پرتو بیان مؤلفه ها و ویژگى هاى فرهنگ انتظار، مى توان به فرهنگ انتظار پى برد از اینرو ضرورت نكات اصولى كه فرهنگ انتظار برآن استوار است بیان گردد:
 
1. در تفكر شیعى، انتظار موعود به عنوان یك اصل مسلم اعتقادى مطرح است و در بسیارى از روایات بر ضرورت انتظار قائم(عج) تصریح شده است كه به عنوان مثال روایات زیرا را بیان مى كنیم:
 
امام صادق(علیه السلام) به اصحاب خود فرمودند:
 
آیا شما را خبر ندهم به آنچه خداى صاحب و عزت و جلال، هیچ عملى را جز به آن سه از بندگان نمى پذیرد؟ گفتم چرا. فرمود: گواهى دادن به این كه هیچ شایسته ى پرستش جز خداوند نیست و این كه محمد(صلى الله علیه وآله) بنده و فرستاده اوست، و اقرار كردن به آنچه خداوند به آن امر فرموده و ولایت ما و بى زارى از دشمنانمان و تسلیم شدن به آنان ، و پرهیزگارى و تلاش و مجاهدت و اطمینان و انتظار قائم(عج).[1]
 
شیخ صدوق نیز از عبدالعظیم حسنى روایت مى كند كه:
 
«روزى بر آقایم محمد بن على بن موسى بن جعفر بن محمد بن على بن الحسین بن ابى طالب علیهم السلام وارد شدم و مى خواستم كه درباره ى قائم(عج) از آن حضرت سؤال كنم كه آیا همان مهدى، است؟ حضرت خود سخن را آغاز كرد و فرمود: اى ابوالقاسم! به درستى كه قائم از ماست و اوست مهدى كه واجب است در (زمان) غیبتش انتظار كشیده شود و در ظهورش اطاعت گردد و او، سومین امام از فرزندان من است».[2]
 
2. از اصول فرهنگ انتظار اعتقاد قلبى به ظهور حضرت مهدى(عج)، است و منتظر مؤمن باید یقین داشته باشد به این كه حضرت قائم(عج) كه امام دوازدهم و فرزند بلاواسطه امام حسن(علیه السلام) است از روزى كه متولد شده است تا كنون به همین بدن عنصرى زنده و باقى است و روزى ظاهر مى شود و جهان را پر از عدل مى كند. و ظهور آن حضرت روز معینى ندارد كه مردم بدانند بلكه احتمال دارد همین امسال اتفاق بیفتد و احتمال هم دارد سالهاى بسیار تأخیر بیفتد.
 
3. در این فرهنگ همان طور كه ایمان به مفهوم واقعى خود عبارت از علم و عمل، عقیده و تلاش و اعتراف و كوشش مى باشد، انتظار نیز مفهومى است با اصالت و سازنده و از عالى ترین مكتب هایى است كه مى تواند جامعه ى اسلامى را در راه پیشرفت و تكامل جلو ببرد و به كلیه ى تلاش ها ارزش و اصالت بخشد.
 
4. در فرهنگ انتظار، منتظران چه فرد باشد و یا جامعه و یا امت در حال عبادت و پرستش به سر مى برند كه روحش عمل بلكه برترین عمل است و به بیان امام على(علیه السلام) همانند مجاهد تلاشگرى است كه در راه خدا و احیاى سنت هاى اسلامى در پرتو اعتقاد راسخ انتظارش، در خون خود مى غلطد.[3]
 
انتظار در اعتقاد تشیع داراى محتوائى اصلاحگر، تحرك آفرین، و تعهدآورى است كه عالى ترین و ارجمندترین نوع بندگى حق تعالى و در نتیجه برترین عمل و نیكوترین تلاش و جنبش مى باشد.[4]
 
5. در فرهنگ انتظار كسى كه در چمنزار تكلیف قدم مى گذارد و از نظر قلبى منتظر مى شود در عمل هم به بایدها و نبایدها شرع مقدس احترام مى گذارد. صفات بد را از خود دور مى كند و خود را به صفات خوب آراسته مى كند و دلیل بر این مطلب فرموده ى امام صادق(علیه السلام) است كه مى فرماید:
 
«هركس خوش دارد، در شمار اصحاب قائم باشد، باید در عصر انتظار، مظهر اخلاق نیك اسلامى باشد. چنین كسى اگر پیش از قیام قائم درگذرد، پاداش او همانند كسانى باشد كه قائم را درك كنند و به حضور او برسند، پس (در دیندارى و تخلق به اخلاق اسلامى) بكوشید...».[5]  
 
از اینرو امام خمینى(ره) مى فرماید:
 
«ما منتظران مقدم مباركش هستیم تا با تمام توان كوشش كنیم تا قانون عدل الهى را در این كشور ولى عصر(عج) حاكم كنیم و از تفرقه و نفاق و دغل بازى بپرهیزیم و رضاى خداى متعال را در نظر بگیریم».[6]  
 
6. در امر انتظار، اصل اعتقادى بسیار مهم «معاد» همواره حضور دارد. این حضور در سه جهت نمودار است:
 
جهت اول: اینكه مهدى(عج) به هنگام ظهور، ستمگران را كیفر مى دهد، و ظالمان را به سزاى اعمال خود مى رساند، و مؤمنان را عزیز مى دارد، و رحمت الاهى را به سزاواران مى چشاند و این خود نمونه اى است از چگونگى معاد و رستاخیز.
 
جهت دوم: اینكه به هنگام ظهور حضرت مهدى(عج) گروهى از پاكان و پلیدان به جهان باز مى گردند و به تعبیر قرآن كریم (و یوم نحشر من كل أمه فوجا) و این خود قیامت صغرایى است و نشانه اى است براى قیامت كبرى.
 
جهت سوم: اینكه ظهور مهدى(عج) از «اشراطِ ساعت» است، یعنى علائم قیامت. یكى از علائم و نشانه هاى حتمى قیام قیامت و فرا رسیدن رستاخیز، ظهور مهدى است. مهدى(عج) پیش از قیامت مى آید، و تا او نیاید و حكومت عدل را در جهان برپاى ندارد، عمر جهان به سر نمى رسد، و قیامت برپا نمى گردد.[7]
 
7. كسب آمادگى نظامى براى ظهور حضرت
 
یكى از فرهنگ هاى انتظار كه به تصریح روایات، در دوران غیبت بر عهده ى شیعیان و منتظران فرج قائم(عج) است كسب آمادگى هاى نظامى و مهیا كردن تسلیحات مناسب هر عصر براى یارى و نصرت امام غائب است. چنانكه در روایتى كه نعمانى از امام صادق(عج) نقل كرده، آمده است:  
 
«باید هر یك ازشما براى خروج قائم(عج) اسلحه تهیه كند، اگرچه یك نیزه، چون وقتى خداوند ببیند كسى به نیّت یارى مهدى اسلحه تهیه كرده است، امید است عمر او را دراز كند تا ظهور را درك نماید و از یاوران مهدى باشد».[8]
 
  
==پانویس==
+
[[امام صادق]] علیه السلام به اصحاب خود فرمودند: آیا شما را خبر ندهم به آنچه خداى عز و جل، هیچ عملى را جز به آنها از بندگان نمى پذیرد؟ گفتم: چرا. فرمود: گواهى دادن به این که هیچ شایسته پرستشى جز خداوند نیست و این که محمد صلى الله علیه وآله بنده و فرستاده اوست و اقرار کردن به آنچه خداوند به آن امر فرموده و ولایت ما و بیزارى از دشمنانمان و پرهیزگارى و مجاهدت و اطمینان و انتظار قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف.<ref>النعمانى، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص ۲۰۰، ح ۱۶.</ref>
 +
 
 +
[[شیخ صدوق]] نیز از [[حضرت عبدالعظیم حسنى]] روایت مى کند که: «روزى بر آقایم [[امام جواد علیه السلام|محمد بن على]] علیه السلام وارد شدم و مى خواستم که درباره قائم عجل الله تعالی فرجه از آن حضرت سؤال کنم که آیا همان مهدى، است؟ حضرت خود سخن را آغاز کرد و فرمود: اى ابوالقاسم! به درستى که قائم از ماست و اوست مهدى که واجب است در (زمان) غیبتش انتظار کشیده شود و در ظهورش اطاعت گردد و او سومین امام از فرزندان من است».<ref>شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۷، ح۱.</ref>
 +
 
 +
۲. از اصول فرهنگ انتظار، اعتقاد قلبى به ظهور [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|حضرت مهدى]] عجل الله تعالی فرجه است و منتظر مؤمن باید یقین داشته باشد به این که حضرت قائم که [[امام]] دوازدهم و فرزند [[امام حسن عسکری علیه السلام|امام حسن عسکری]] علیه السلام است. از روزى که متولد شده است تاکنون به همین بدن عنصرى زنده و باقى است و روزى ظاهر مى شود و جهان را پر از [[عدل]] مى کند و ظهور آن حضرت روز معینى ندارد که مردم بدانند، بلکه احتمال دارد همین امسال اتفاق بیفتد و احتمال هم دارد سالهاى بسیار تأخیر بیفتد.
 +
 
 +
۳. در این فرهنگ، همان طور که [[ایمان]] به مفهوم واقعى خود عبارت از علم و عمل، عقیده و تلاش و اعتراف مى باشد، انتظار نیز مفهومى است با اصالت و سازنده و از عالى ترین مکتب هایى است که مى تواند جامعه اسلامى را در راه پیشرفت و تکامل جلو ببرد و به کلیه تلاش ها ارزش و اصالت بخشد.
 +
 
 +
۴. در فرهنگ انتظار، منتظران چه فرد باشد و یا جامعه و یا [[امت]]، در حال [[عبادت]] و پرستش بسر مى برند که روحش عمل بلکه برترین عمل است و به بیان [[امام على]] علیه السلام، منتظر همانند مجاهد تلاشگرى است که در راه خدا و احیاى سنت هاى اسلامى در پرتو اعتقاد راسخ انتظارش، در خون خود مى غلطد.<ref>عن امیرالمؤمنین علیه السلام: «المنتظر لامرنا کالمتشحط بدمه فى سبیل الله»، منتخب الاثر، ص ۴۹۶، لطف الله صافى گلپایگانى.</ref> انتظار در اعتقاد [[تشیع]]، داراى محتوائى اصلاحگر، تحرک آفرین و تعهدآورى است که عالى ترین و ارجمندترین نوع بندگى حق تعالى و در نتیجه برترین عمل و نیکوترین تلاش و جنبش مى باشد.<ref>قال رسول الله صلى الله علیه و آله: «افضل اعمال امتى انتظار فرج من الله عزوجل».</ref>
 +
 
 +
۵. در فرهنگ انتظار، کسى که در وادی تکلیف قدم مى گذارد و از نظر قلبى منتظر مى شود، در عمل هم به بایدها و نبایدهای [[شرع]] مقدس احترام مى گذارد؛ صفات بد را از خود دور مى کند و خود را به صفات خوب آراسته مى کند و دلیل بر این مطلب، فرموده [[امام صادق ]] علیه السلام است که مى فرماید: «هر کس خوش دارد در شمار اصحاب قائم باشد، باید در عصر انتظار، مظهر [[اخلاق]] نیک اسلامى باشد. چنین کسى اگر پیش از قیام قائم درگذرد، پاداش او همانند کسانى باشد که قائم را درک کنند و به حضور او برسند، پس (در دیندارى و تخلق به اخلاق اسلامى) بکوشید...».<ref>بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۰.</ref> از این رو [[امام خمینى]] مى فرماید: «ما منتظرانِ مقدم مبارکش هستیم تا با تمام توان کوشش کنیم تا قانون عدل الهى را در این کشور ولى عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف حاکم کنیم و از تفرقه و [[نفاق]] و دغلبازى بپرهیزیم و رضاى خداى متعال را در نظر بگیریم».<ref>صحیفه نور، ج۱۵، ص۲۲.</ref>
 +
 
 +
۶. در امر انتظار، اصل اعتقادى بسیار مهم «[[معاد]]» همواره حضور دارد. این حضور در سه جهت نمودار است:
 +
 
 +
جهت اول: این که مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف به هنگام ظهور، ستمگران را کیفر مى دهد و ظالمان را بسزاى اعمال خود مى رساند و مؤمنان را عزیز مى دارد و رحمت الهى را به سزاواران مى چشاند و این خود نمونه اى است از چگونگى معاد و رستاخیز.
 +
 
 +
جهت دوم: این که به هنگام ظهور حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف، گروهى از پاکان و پلیدان به جهان بازمى گردند و به تعبیر [[قرآن کریم]] {{متن قرآن|«و یوم نَحشُر مِن کلّ أمة فوجاً...»}}([[سوره نمل]]، آیه ۸۳) و این خود قیامت صغرایى است و نشانه اى است براى [[قیامت]] کبرى.
  
[1] - النعمانى، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص 200، ح 16.
+
جهت سوم: این که ظهور مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف از «[[اَشراط الساعه|اشراط الساعة]]»، یعنى علائم قیامت است. یکى از علائم و نشانه هاى حتمى قیامت و فرارسیدن رستاخیز، ظهور مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف است. حضرت مهدى پیش از قیامت مى آید و تا او نیاید و حکومت عدل را در جهان برپاى ندارد، عمر جهان بسر نمى رسد و قیامت برپا نمى گردد.<ref>محمدرضا حکیمى، خورشید مغرب، ص ۳۶۹.</ref>
[2] - صدوق، ابوجعفر محمد بن على بن الحسین، كمال الدین و تمام النعمه، ج 2، ص 377، ح 1
 
[3] - عن امیر المؤمنین(علیه السلام): «المنتظر لامرنا كالمتشحط بدمه فى سبیل الله» ، منتخب الاثر، ص 496، لطف الله صافى گلپایگانى.  
 
[4] - قال رسول الله(صلى الله علیه وآله): «افضل اعمال امتى انتظار فرج من الله عزوجل».  
 
[5] - بحار الانوار، ج 52، ص 140.  
 
[6] - صحیفه نور، ج 15، ص 22.
 
[7] - محمد رضا حكیمى، خورشید مغرب، ص 369.
 
[8] - النعمانى، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص 320، ح 10، محمد باقر مجلسى، بحار الانوار، ج 52، ص 366.  
 
  
 +
۷. کسب آمادگى نظامى براى ظهور حضرت: یکى از فرهنگ هاى انتظار که به تصریح روایات در دوران [[غیبت امام زمان (عجل الله تعالی فرجه)|غیبت]] بر عهده شیعیان و منتظران فرج قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف است، کسب آمادگى هاى نظامى و مهیاکردن تسلیحات مناسب هر عصر براى یارى و نصرت امام غائب است. چنانکه در روایتى که [[محمد بن ابراهیم نعمانی|نعمانى]] از [[امام صادق]] علیه السلام نقل کرده، آمده است: «باید هر یک از شما براى خروج قائم اسلحه تهیه کند، اگرچه یک نیزه؛ چون وقتى خداوند ببیند کسى به [[نیت|نیّت]] یارى مهدى اسلحه تهیه کرده است، امید است عمر او را دراز کند تا ظهور را درک نماید و از یاوران مهدى باشد».<ref>النعمانى، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص ۳۲۰، ح ۱۰، محمدباقر مجلسى، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۶.</ref>
 +
==پانویس==
 +
{{پانویس}}
 
==منابع==
 
==منابع==
دانشنامه کلام اسلامی، مدخل "انتظار" از ناصر فروهى در دسترس در [http://lib.eshia.ir/23021/1/88 کتابخانه فقاهت]
+
*"انتظار"، دانشنامه کلام اسلامی، ناصر فروهى، در دسترس در: [http://lib.eshia.ir/23021/1/88 کتابخانه فقاهت].
 
+
*[http://www.andisheqom.com/Files/mahdi.php?idVeiw=1752&&level=4&subid=1752 "فرهنگ انتظار"، سيد محمدصادق محمدى، مركز مطالعات و پژوهشهای فرهنگی حوزه علميه، سایت اندیشه قم].
[http://www.andisheqom.com/Files/mahdi.php?idVeiw=1752&&level=4&subid=1752 فرهنگ انتظار، سيد محمد صادق محمدى، مركز مطالعات و پژوهش هاي فرهنگي حوزه علميه،سایت اندیشه قم]، بازیابی : 23 مرداد 1392
+
==منابع برای مطالعه بیشتر==
 +
* [http://entezar.ahlolbait.com سایت یاران انتظار]
 +
{{اعتقادات شیعه}}
 +
{{شناختنامه امام زمان (عج)}}
 +
[[رده:امام زمان (عج)]]
 +
[[رده:ظهور امام زمان (عج)]][[رده:مهدویت]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۱۰ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۲:۱۵

«انتظار» در لغت به معنی چشم به راه بودن است و در اصطلاح به حالت آمادگی قلبی و روحی اطلاق می‌شود که شیعیان بایستی برای ظهور امام زمان عجل الله تعالی فرجه داشته باشند. اصطلاح انتظار برگرفته از روایات است و اهمیت آن تا اندازه‌ای است که یکی از شرط‌های پذیرفته‌شدن اعمال شیعیان، انتظار فرج امام زمان است.

ویژگی‌های فرهنگ انتظار

براى بیان کردن فرهنگ انتظار، باید مؤلفه ها و ویژگى هاى انتظار بیان گردد؛ زیرا در پرتو بیان مؤلفه هاى فرهنگ انتظار، مى توان به فرهنگ انتظار پى برد. از این رو نکات اصولى که فرهنگ انتظار بر آن استوار است، بیان می گردد:

۱. در تفکر شیعى، انتظار موعود به عنوان یک اصل مسلم اعتقادى مطرح است و در بسیارى از روایات، بر ضرورت انتظار حضرت قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف تصریح شده است، از جمله:

امام صادق علیه السلام به اصحاب خود فرمودند: آیا شما را خبر ندهم به آنچه خداى عز و جل، هیچ عملى را جز به آنها از بندگان نمى پذیرد؟ گفتم: چرا. فرمود: گواهى دادن به این که هیچ شایسته پرستشى جز خداوند نیست و این که محمد صلى الله علیه وآله بنده و فرستاده اوست و اقرار کردن به آنچه خداوند به آن امر فرموده و ولایت ما و بیزارى از دشمنانمان و پرهیزگارى و مجاهدت و اطمینان و انتظار قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف.[۱]

شیخ صدوق نیز از حضرت عبدالعظیم حسنى روایت مى کند که: «روزى بر آقایم محمد بن على علیه السلام وارد شدم و مى خواستم که درباره قائم عجل الله تعالی فرجه از آن حضرت سؤال کنم که آیا همان مهدى، است؟ حضرت خود سخن را آغاز کرد و فرمود: اى ابوالقاسم! به درستى که قائم از ماست و اوست مهدى که واجب است در (زمان) غیبتش انتظار کشیده شود و در ظهورش اطاعت گردد و او سومین امام از فرزندان من است».[۲]

۲. از اصول فرهنگ انتظار، اعتقاد قلبى به ظهور حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه است و منتظر مؤمن باید یقین داشته باشد به این که حضرت قائم که امام دوازدهم و فرزند امام حسن عسکری علیه السلام است. از روزى که متولد شده است تاکنون به همین بدن عنصرى زنده و باقى است و روزى ظاهر مى شود و جهان را پر از عدل مى کند و ظهور آن حضرت روز معینى ندارد که مردم بدانند، بلکه احتمال دارد همین امسال اتفاق بیفتد و احتمال هم دارد سالهاى بسیار تأخیر بیفتد.

۳. در این فرهنگ، همان طور که ایمان به مفهوم واقعى خود عبارت از علم و عمل، عقیده و تلاش و اعتراف مى باشد، انتظار نیز مفهومى است با اصالت و سازنده و از عالى ترین مکتب هایى است که مى تواند جامعه اسلامى را در راه پیشرفت و تکامل جلو ببرد و به کلیه تلاش ها ارزش و اصالت بخشد.

۴. در فرهنگ انتظار، منتظران چه فرد باشد و یا جامعه و یا امت، در حال عبادت و پرستش بسر مى برند که روحش عمل بلکه برترین عمل است و به بیان امام على علیه السلام، منتظر همانند مجاهد تلاشگرى است که در راه خدا و احیاى سنت هاى اسلامى در پرتو اعتقاد راسخ انتظارش، در خون خود مى غلطد.[۳] انتظار در اعتقاد تشیع، داراى محتوائى اصلاحگر، تحرک آفرین و تعهدآورى است که عالى ترین و ارجمندترین نوع بندگى حق تعالى و در نتیجه برترین عمل و نیکوترین تلاش و جنبش مى باشد.[۴]

۵. در فرهنگ انتظار، کسى که در وادی تکلیف قدم مى گذارد و از نظر قلبى منتظر مى شود، در عمل هم به بایدها و نبایدهای شرع مقدس احترام مى گذارد؛ صفات بد را از خود دور مى کند و خود را به صفات خوب آراسته مى کند و دلیل بر این مطلب، فرموده امام صادق علیه السلام است که مى فرماید: «هر کس خوش دارد در شمار اصحاب قائم باشد، باید در عصر انتظار، مظهر اخلاق نیک اسلامى باشد. چنین کسى اگر پیش از قیام قائم درگذرد، پاداش او همانند کسانى باشد که قائم را درک کنند و به حضور او برسند، پس (در دیندارى و تخلق به اخلاق اسلامى) بکوشید...».[۵] از این رو امام خمینى مى فرماید: «ما منتظرانِ مقدم مبارکش هستیم تا با تمام توان کوشش کنیم تا قانون عدل الهى را در این کشور ولى عصر عجل الله تعالی فرجه الشریف حاکم کنیم و از تفرقه و نفاق و دغلبازى بپرهیزیم و رضاى خداى متعال را در نظر بگیریم».[۶]

۶. در امر انتظار، اصل اعتقادى بسیار مهم «معاد» همواره حضور دارد. این حضور در سه جهت نمودار است:

جهت اول: این که مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف به هنگام ظهور، ستمگران را کیفر مى دهد و ظالمان را بسزاى اعمال خود مى رساند و مؤمنان را عزیز مى دارد و رحمت الهى را به سزاواران مى چشاند و این خود نمونه اى است از چگونگى معاد و رستاخیز.

جهت دوم: این که به هنگام ظهور حضرت مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف، گروهى از پاکان و پلیدان به جهان بازمى گردند و به تعبیر قرآن کریم «و یوم نَحشُر مِن کلّ أمة فوجاً...»(سوره نمل، آیه ۸۳) و این خود قیامت صغرایى است و نشانه اى است براى قیامت کبرى.

جهت سوم: این که ظهور مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف از «اشراط الساعة»، یعنى علائم قیامت است. یکى از علائم و نشانه هاى حتمى قیامت و فرارسیدن رستاخیز، ظهور مهدى عجل الله تعالی فرجه الشریف است. حضرت مهدى پیش از قیامت مى آید و تا او نیاید و حکومت عدل را در جهان برپاى ندارد، عمر جهان بسر نمى رسد و قیامت برپا نمى گردد.[۷]

۷. کسب آمادگى نظامى براى ظهور حضرت: یکى از فرهنگ هاى انتظار که به تصریح روایات در دوران غیبت بر عهده شیعیان و منتظران فرج قائم عجل الله تعالی فرجه الشریف است، کسب آمادگى هاى نظامى و مهیاکردن تسلیحات مناسب هر عصر براى یارى و نصرت امام غائب است. چنانکه در روایتى که نعمانى از امام صادق علیه السلام نقل کرده، آمده است: «باید هر یک از شما براى خروج قائم اسلحه تهیه کند، اگرچه یک نیزه؛ چون وقتى خداوند ببیند کسى به نیّت یارى مهدى اسلحه تهیه کرده است، امید است عمر او را دراز کند تا ظهور را درک نماید و از یاوران مهدى باشد».[۸]

پانویس

  1. النعمانى، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص ۲۰۰، ح ۱۶.
  2. شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، ج۲، ص۳۷۷، ح۱.
  3. عن امیرالمؤمنین علیه السلام: «المنتظر لامرنا کالمتشحط بدمه فى سبیل الله»، منتخب الاثر، ص ۴۹۶، لطف الله صافى گلپایگانى.
  4. قال رسول الله صلى الله علیه و آله: «افضل اعمال امتى انتظار فرج من الله عزوجل».
  5. بحارالانوار، ج۵۲، ص۱۴۰.
  6. صحیفه نور، ج۱۵، ص۲۲.
  7. محمدرضا حکیمى، خورشید مغرب، ص ۳۶۹.
  8. النعمانى، محمد بن ابراهیم، الغیبه، ص ۳۲۰، ح ۱۰، محمدباقر مجلسى، بحارالانوار، ج ۵۲، ص ۳۶۶.

منابع

منابع برای مطالعه بیشتر

‌اعتقادات شیعه
توحید توحید ذاتی * توحید صفاتی * توحید افعالی * توحید در عبادت * بداء * اسماء و صفات الهی
عدل قضا و قدر * اختیار * امر بین الامرین
نبوت عصمت پیامبران * خاتمیت * وحی * اعجاز * عدم تحریف قرآن
امامت

باورها:

ضرورت وجود امام * عصمت امامان * اهل بیت * چهارده معصوم * ولایت تكوینی * علم غیب امامان * غیبت امام زمان (عج) * انتظار * رجعت * توسل * شفاعت * آخر الزمان

ائمه علیهم السلام:

پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله * امام علی(ع) * امام حسن(ع) * امام حسین(ع) * امام سجاد(ع) * امام باقر(ع) * امام صادق(ع) * امام کاظم(ع) * امام رضا(ع) * امام جواد(ع) * امام هادی(ع) * امام عسکری(ع) * امام مهدی(عج)

معاد برزخ * معاد جسمانی * حشر * صراط * میزان * بهشت * جهنم