شیخ علی اکبر نهاوندی: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز (صفحه‌ای جدید حاوی ' {{بخشی از یک کتاب}} <keywords content='کلید واژه: شیخ علی اکبر نهاوندی، آثار شیخ علی اکبر ...' ایجاد کرد)
 
(←‏آرشیو عکس و تصویر)
 
(۱۸ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۶ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۱: سطر ۱:
−
{{بخشی از یک کتاب}}
+
'''آیت الله علی اکبر نهاوندی''' (۱۲۷۸ - ۱۳۶۹ ق) از علما و فقهای بزرگ [[شیعه]] در قرن چهاردهم هجری است. وی مهارت ویژه‌ای در [[علوم حدیث|علم حدیث]] و مقدمات آن مانند [[علم رجال]] و [[درایه]] داشت. آیت‌الله نهاوندی بیشتر عمرش را به نگارش کتاب سپری نمود و در طول عمر بابرکت خود، حدود ۳۰ کتاب در زمینه [[علوم اسلامی]] تألیف نمود که از آن بین می توان به کتاب «[[العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان|العبقری الحسان]]» اشاره کرد.
  
 +
{{شناسنامه عالم
 +
||نام کامل =  علی اکبر نهاوندی
 +
||تصویر=[[پرونده:Sheikh-nahavandi.jpg |۲۰۰px|center]]
 +
||زادروز = ۱۲۷۸ قمری
 +
|زادگاه = نهاوند
 +
|وفات =  ۱۳۶۹ قمری
 +
|مدفن =  [[مشهد]]
 +
|اساتید =  [[میرزا محمدحسن شیرازی]]، [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم یزدی]]، [[آخوند خراسانی]]، [[میرزا حبیب الله رشتی]]،...
 +
|شاگردان = [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی]]، [[سید علی نقی فیض الاسلام]]، شیخ محمد شریف رازی،...
 +
|آثار =  [[العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان|العبقری الحسان]]، البنیان الرفیع، انوار المواهب،...
 +
}}
 +
==تحصیلات و استادان==
 +
شیخ علی اکبر نهاوندی متولد سال ۱۲۷۸ هـ.ق در نهاوند بود. او در نوجوانی وارد [[حوزه علمیه|حوزه علمیه]] نهاوند شد و دروس مقدماتی را نزد شیخ جعفر بروجردی و حاج ملا محمد سره‌بندی آموخت، سپس به بروجرد هجرت نمود و دروس سطح را نزد شیخ آقا حسین شیخ الاسلام، آقا ابراهیم بن مولی حسن تویسرکانی، سید ابوطالب و دیگران فراگرفت.
  
 +
آیت الله نهاوندی برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه [[مشهد]] مقدس راه یافت و در درس شیخ عبدالرحیم بروجردی، آقا میرزا سید علی حائری یزدی و حاج شیخ محمدتقی بجنوردی مشهدی شرکت کرد. وی مدتی نیز برای کسب‌ دانش در [[اصفهان]] بسر برد، سپس به حوزه علمیه [[تهران]] رفت و در مجلس درس حاج میرزا حسن آشتیانی، [[شيخ عبدالرحيم نهاوندی|میرزا عبدالرحیم نهاوندی]] و میرزا محمد اندرمانی حضور یافت.
  
 +
او در حوزه علمیه تهران، [[فلسفه]] و علوم معقول را نزد میرزا محمدرضا قمشه‌ای، [[میرزا ابوالحسن جلوه]] و حیدرخان نهاوندی آموخت.
  
−
'''منبع:''' تلخيص از كتاب گلشن ابرار، جلد 3، صفحه 293
+
سپس به [[عتبات عالیات]] هجرت نمود و در [[سامرا]]، در درس [[میرزا محمدحسن شیرازی]] شرکت کرد. او در سال ۱۳۰۸ هـ.ق به حوزه علمیه [[نجف]] عزیمت کرد و در درس [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم طباطبایی یزدی]]، [[آخوند خراسانی]]، شیخ محمد طه نجف، [[میرزا حبیب الله رشتی]]، [[شیخ الشریعه اصفهانی]]، شیخ محمدحسن مامقانی، مولی لطف الله مازندرانی، [[محدث نوری|حاجی نوری]] (صاحب [[مستدرک الوسائل (کتاب)|مستدرک]])، [[سید مرتضی کشمیری|سید مرتضی کشمیری]]، آیت الله شیخ ملا علی نهاوندی (معروف به مؤسس نهاوندی)، سید ابوالقاسم اشکوری (نویسنده کتاب جواهر العقول) و حاج میرزا حسین خلیلی تهرانی شرکت کرد<ref> ریحانه الادب، ج ۶، ص ۲۶۹ ـ ۲۷۰.</ref> که برخی از آنها از [[مشایخ]] روایی آیت الله نهاوندی بودند.
  
−
'''نویسنده:''' علي مصباح
+
==مقام علمی و شاگردان==
 +
آیت الله العظمی [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|مرعشی نجفی]] در مورد آیت الله نهاوندی چنین فرموده است: او مهارت ویژه‌ای در علم [[حدیث]] و مقدمات آن مانند [[علم رجال]] و [[علم درایه]] داشت. وی فقیهی اصولی و متکلمی مفسر بود. ایشان هم‌درس پدرم، علامه آیت الله سید شمس الدین محمود حسینی مرعشی نجفی (متوفی: ۱۳۳۸ هـ.ق) بود، و در درس بسیاری از بزرگان شرکت می‌کرد.<ref> المسلسلات فی الاجازات، ص ۳۷۶ ـ ۳۷۷.</ref>
  
−
'''ولادت'''
+
از جمله راویان شیخ علی اکبر نهاوندی که از ایشان [[اجازه (علم الحدیث)|اجازه]] نقل [[حدیث]] داشتند عبارتند از:
  
−
آیت الله حاج شیخ علی اكبر نهاوندی در سال 1278 ه.ق در شهرستان نهاوند دیده به جهان گشود. او كودكی را در دامن خانواده‌ای مذهبی پشت سر گذاشت و در نوجوانی وارد حوزه علمیه نهاوند شد.
+
#[[سید شهاب الدین مرعشی نجفی]] (۱۲۷۶ ـ ۱۳۶۹ ش)
 +
#شیخ محمد شریف رازی (۱۳۶۴ ه.ش) (نویسنده کتاب «گنجینه دانشمندان»)
 +
#شیخ محمدعلی اردوبادی
 +
#[[سید علی نقی فیض الاسلام]] (مترجم [[نهج البلاغه]])
  
−
وی دروس مقدماتی را نزد شیخ جعفر بروجردی و حاج ملا محمد سره‌بندی آموخت، سپس به بروجرد هجرت نمود و دروس سطح را نزد شیخ آقا حسین شیخ الاسلام، آقا ابراهیم بن مولی حسن تویسركانی، سید ابوطالب و دیگران فراگرفت.
+
==آثار و تألیفات==
  
−
آیت الله نهاوندی برای ادامه تحصیل به [[حوزه علمیه]] مشهد مقدس راه یافت و در درس شیخ عبدالرحیم بروجردی، آقا میرزا سید علی حائری یزدی و حاج شیخ محمدتقی بجنوردی مشهدی شركت كرد. وی مدتی نیز برای كسب‌ دانش در اصفهان بسر برد، سپس به حوزه علمیه تهران رفت و در مجلس درس حاج میرزا حسن آشتیانی، میرزا عبدالرحیم نهاوندی و میرزا محمد اندرمانی حضور یافت.  
+
#البنیان الرفیع (اخلاق ربیعی): این کتاب در قطع وزیری و در یک مجلد به صورت چاپ سنگی و در ۳۲۴ صفحه به چاپ رسیده است. تاریخ شروع نگارش این کتاب سال ۱۳۳۷ هـ.ق و تاریخ اتمام آن سال ۱۳۴۱ هـ.ق است. این کتاب در شرح احوال ربیع بن خثیم معروف به [[خواجه ربیع]] است و متشکل از یک مقدمه و هشت باب و یک خاتمه به این شرح است:
 +
##باب اول: در رد اشکالاتی است که به خواجه ربیع وارده شده است.
 +
##باب دوم: ‌در بیان قرائنی است که دلالت بر خوبی وی دارد.
 +
##باب سوم: ‌در بیان عبارات علمای [[علم رجال]] در مورد خواجه ربیع است.
 +
##باب چهارم: سخنانی از خواجه ربیع آورده شده است که همگی دلالت بر نیکویی وی دارد.
 +
##باب پنجم: حکایاتی از او که دلالت بر ممدوح بودن وی است، آمده.
 +
##باب ششم: صفات نیکوی او آورده شده است.
 +
##باب هفتم: متضمن حالات زهاد ثمانیه (هشت زاهد بزرگ) است که خواجه ربیع یکی از آن‌هاست.
 +
##باب هشتم: کیفیت بنای مقبره خواجه ربیع و در خاتمه نیز آداب [[زیارت]] قبور مؤمن و صالحان آمده است.
 +
#جنّهُ العالیه و جعبهُ الغالیه: نگارش این کتاب در سه جزء و در سال ۱۳۴۱ هـ.ق به اتمام رسید و هر سه جزء در یک مجلد به قطع رحلی و چاپ سنگی به چاپ رسید. این کتاب کشکولی است که مطالب مختلف در آن شماره گذاری شده و هر جزء آن مشتمل بر ۳۳۳ مطلب از مطالب مختلف که شامل: حکایات، مواعظ، تفاسیر غریبه، تأویلات عجیب، نصایح، منامات، معالجات و مناظرات و... است.
 +
#جنّتان مدهامّتان: این کتاب در قطع رحلی و در دو جزء به صورت چاپ سنگی به چاپ رسیده است. جزء اول (الجنه الاولی) ۲۰۹ صفحه و جزء دوم (الجنّه الثانیه) ۲۰۶ صفحه است. جزء اول مشتمل بر ۵۰۴ جوهره و جزء دوم مشتمل بر۵۴۱ جوهره است. هر جوهره از این کتاب در مورد مسائل مختلفی از [[عقاید]] و [[اخلاق]] و [[عرفان]] و... است.
 +
#راحة الرّوح یا کشتی نجات: این کتاب شرحی است بر [[حدیث]] شریف [[حدیث سفینه|سفینه]] که در کتاب‌های [[شیعه]] و [[اهل سنت]] آمده است که [[پیامبر اسلام|پیامبر اکرم]] صلی الله علیه و آله فرمود: «مثل أهل بیتی کمثل سفینه نوحٍ من رکبها نجی و من تخلّف عنها غرق»؛ [[اهل البیت|اهل بیت]] من به مثابه کشتی نوح‌اند که هر کس بر آن سوار شد، نجات یافت و هر که از آن واماند، غرق گردید. این کتاب به قطع وزیری و در ۵۱۲ صفحه توسط کتاب فروشی جعفری، [[مشهد]] به چاپ رسید. نگارش کتاب در سال ۱۳۴۱ هـ.ق به پایان رسید.
 +
#خزینة الجواهر فی زینة المنابر: این کتاب در سه بخش؛ [[اصول دین]]، [[فروع دین]] و اخلاق، نگارش یافته و در هر بخش، آیات، روایات، مواعظ و حکایات مربوط به آن بخش به ترتیب آورده شده است. این کتاب مشتمل بر شرح و تفسیر ۴۰ آیه و ۷۷ روایت و ۸۰ موعظه و ۲۰۰ حکایت است. نگارش این کتاب در سال ۱۳۳۶ هـ.ق به پایان رسید و به قطع وزیری و در ۷۲۲ صفحه، از طرف انتشارات کتابفروشی اسلامیه به زیور طبع آراسته گردیده است.
 +
#گلزار اکبری و لاله زار منبری: این کتاب در ۱۱۴ فصل ـ به عدد سوره‌های [[قرآن]] ـ تنظیم شده و هر فصل آن به «گلشن» نام‌گذاری گردیده است. در واقع، این کتاب کشکولی است از مطالب مختلف، با این تفاوت که مطالب آن بر اساس موضوع هر گلشن و فصل، دسته بندی و مطالب هم سنخ در یک گلشن و پشت سر هم آورده شده است؛ برخلاف کشکول‌های رایج که مطالب پراکنده در آن پشت سرهم و بدون باب بندی آمده است. این کتاب در سال ۱۳۴۴ هـ.ق نوشته شد و در چاپخانه حاج محمدعلی علمی به قطع وزیری و در ۶۶۷ صفحه چاپ شده است.
 +
#انوار المواهب: این کتاب در قطع رحلی و به صورت چاپ سنگی، در چهار جزء است که در یک مجلد به چاپ رسیده است. موضوع آن، [[مناقب]] و فضائل [[عصمت|معصومین]] علیهم السلام است. جزء اول آن در فضائل و مناقب پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و جزء دوم در فضائل [[حضرت فاطمه]] سلام الله علیها و جزء سوم در مناقب [[امیرالمومنین]] علیه السلام و جزء چهارم در مناقب و فضائل امام دوم تا امام یازدهم علیهم السلام است. تاریخ شروع این تألیف سال ۱۳۳۴ هـ.ق و تاریخ اتمام آن سال ۱۳۴۰ هـ.ق است. مجموع صفحات این کتاب ۵۶۹ صفحه است.
 +
#[[العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان]]: این مجموع در قطع رحلی به صورت چاپ سنگی و در دو مجلد به چاپ رسیده و در شرح احوال [[امام زمان عجل الله فرجه الشریف|حضرت ولی عصر]] عجل الله تعالی فرجه شریف است. این کتاب به گفته مؤلف به منزله جلد دوم کتاب انوار المواهب است. این کتاب در پنج قسمت نگارش یافته و هر قسمت آن به «بساط» نامگذاری شده است.
 +
#جواهر الکلمات (جواهر الزواهر فی شوارد النوادر): این کتاب در قطع رحلی و در دو جزء و به صورت چاپ سنگی به چاپ رسیده است.[[پرونده:Mavaheb.jpg|thumb|left|انوار المواهب - یکی از آثار آیت الله علی اکبر نهاوندی]]
 +
#وسیلة النجات و عناوین الجمعات فی شرح دعاء السمات: این اثر شرحی است بر [[دعای سمات]] و دارای مقدمه‌ای است در مورد [[دعا]] و اهمیت آن. نگارش این کتاب در سال ۱۳۳۱ هـ.ق به پایان رسید. این کتاب در ۳۲۰ صفحه وزیری از طرف انتشارات نهاوندی به چاپ شده است.
 +
#انهار النوائب فی اسرار المصائب
 +
#حاشیه فرائد الاصول علی المبحث البراءه
 +
#رساله الحقیقه والمجاز
 +
#وسائل العبید الی مراحل التوحید
 +
#رشحه الندی فی مسأله البداء
 +
#صلاة المسافر (تقریر درس شیخ محمد طه نجف)
 +
#طور سینا در شرح [[حدیث کساء|حدیث کساء]]
 +
#الفتح المبین فی ترجمه الشیخ علی الحزین
 +
#الفوائد الکوفیه فی ردّ الصوفیه
 +
#کشف التطیه عن وجوه التسمیه
 +
#لمعات الانوار فی حلّ مشکلات الآیات والاخبار
 +
#مفرح القلوب و مفرّج الکروب
 +
#المواریث (تقریر درس [[سید محمدکاظم طباطبائی یزدی|سید محمدکاظم طباطبایی یزدی]])
 +
#النفخات العنبریّه فی البیانات المنبریّه
 +
#الید البیضاء فی مناقب الامیر و الزهرا علیهماالسلام
 +
#الیاقوت الاحمر فی من رأی الحجه المنتظر عجل الله تعالی فرجه الشریف
 +
#سبع المثانی، در مناقب حسن اول تا حسن الثانی (پیشوایان دهگانه)
 +
#العسل المصفی فی نکت اخبار مناقب المصطفی
 +
#الکواکب الدّری فی نکت اخبار مناقب امیرالمؤمنین علیه السلام.<ref> معجم مؤلفی الشیعه، ص ۴۲۲ و ۴۲۳.</ref>
  
−
او در حوزه علمیه تهران، [[فلسفه]] و علوم معقول را نزد میرزا محمدرضا قمشه‌ای، میرزا ابوالحسن جلوه و حیدرخان نهاوندی آموخت. سپس به عتبات عالیات هجرت نمود و در [[سامرا]]، در درس میرزا محمدحسن شیرازی شركت كرد. او در سال 1308 ه.ق به حوزه علمیه [[نجف]] عزیمت كرد و در درس سید محمدكاظم طباطبایی یزدی، آخوند خراسانی، شیخ محمد طه نجف، میرزا حبیب الله رشتی، شیخ الشریعه اصفهانی، شیخ محمدحسن مامقانی، مولی لطف الله مازندرانی و حاجی نوری (صاحب مستدرك) شركت كرد.<ref> [[ریحانه الادب]]، ج 6، ص 269 ـ 270.</ref>
+
حاج شیخ علی اکبر نهاوندی علاقه فراوانی نیز به [[شعر]] و قطعات ادبی و جملات و عبارات موزون اعم از [[ادبیات عرب]] و فارسی داشته است. این علاقه از ذکر و نقل اشعار فراوان و کلمات حکمت آموز در کتاب‌های متعدد ایشان، به وضوح مشاهده می‌شود. او همواره در مقالات خویش، سعی در ارائه معانی بلند در قالب نثری مسجع و موزون داشت و از قلمی شیوا و روان برخوردار بود.
  
−
آیت الله العظمی مرعشی نجفی در مورد آیت الله نهاوندی چنین فرموده است: او مهارت ویژه‌ای در علم [[حدیث]] و مقدمات آن مانند [[علم رجال]] و علم درایه داشت. وی فقیهی اصولی و متكلمی مفسر بود. ایشان هم درس پدرم، علامه آیت الله سید شمس الدین محمود حسینی مرعشی نجفی (متوفی: 1338 ه.ق) بود، و در درس بسیاری از بزرگان شركت می‌كرد.<ref> المسلسلات فی الاجازات، ص 376 ـ 377.</ref>
+
==حکایات و خاطرات==
 +
'''دفاع از حقوق اهل کتاب:'''
  
−
'''بازگشت به ایران'''
+
محضر بابرکت آیت‌ الله نهاوندی همواره محفل الفت و رفع تشتت‌ها بود. یکی از [[یهود|کلیمیان]] نهاوند نقل کرده است که: «چندین سال پیش عده‌ای از متعصبین ناآگاه قصد بر هم زدن یکی از مراسم مذهبی ما را داشتند، وقتی این حمله در حال شکل‌گیری بود، چاره‌ای جز این ندیدیم که جریان را به اطلاع مرحوم شیخ علی‌اکبر نهاوندی برسانیم. ایشان پس از اطلاع، سراسیمه خود را به محل رساندند و بعد از دعوت همگان به آرامش، سخنرانی غرائی درباره مقام [[حضرت موسی]] علیه السلام و نحوه برخورد با اقلیت‌ها و این که [[یهود|یهودیان]] این مراسم را به استناد کدام یک از آیات [[تورات]] بجای می‌آورند، ایراد نمود. کلیمیان چنان تحت تأثیر کلمات و وسعت اطلاعات او قرار گرفتند، که اشک از دیدگانشان جاری شد. برخی از آنان گفتند: گوئیا موسی علیه السلام زنده گشته و احکاممان را به ما تعلیم می‌دهد. آن عده از مسلمانان نیز از کار خود پشیمان شدند و متفرق گشتند».<ref>افلاکیان خاک‌نشین، ص۱۰۹؛ مجلة حوزه، شماره۴۳ـ۴۴، یادنامه سى‌امین سالگرد درگذشت آیت‌الله العظمى بروجردى.</ref>
  
−
شیخ علی اكبر نهاوندی در اواخر ماه [[ذی القعده]] سال 1317 ه.ق، به سبب مریضی، به ایران بازگشت و یك ماه و نیم در تبریز ماند، سپس به نهاوند رفت و تا نیمه ماه [[ذی الحجه]] سال 1322 ه.ق، در آن جا ماند؛ سپس در ابتدای [[محرم]] سال 1323 ه.ق، به تهران رفت و 6 سال در تهران اقامت كرد.
+
'''تشویقی از امام علی(ع) برای آیت‌ الله نهاوندی:'''
  
−
او در سال 1328 ه.ق، به [[مشهد]] رفت. وی در [[مسجد گوهرشاد]] [[نماز]] می‌خواند و هر شب، ‌بعد از نماز [[منبر]] می‌رفت. سخنان ایشان تأثیر بسزایی بر مردم می‌گذاشت. او بیشتر عمرش را به نگارش كتاب سپری نمود.
+
ایشان در احترام به علما و مراجع بزرگوار به‌ ویژه [[سادات]] بسیار اهتمام داشت. آیت‌ الله محسنی ملایری گفته است: در سفر دوم که [[آیت الله بروجردی|آیت‌ الله بروجردی]] به [[مشهد]] مقدس مشرف شد، مرحوم حاج شیخ علی‌اکبر نهاوندی از ایشان خواست که به جای وی [[نماز جماعت]] بخواند. آیت‌ الله بروجردی بعد از تأملاتی پذیرفت. پس از آن، در یکی از سفرهای آیت‌الله نهاوندی به [[نجف]] اشرف، آیت‌الله [[سید ابوالحسن اصفهانی]] از ایشان خواست که به جای وی [[نماز]] بخواند. شیخ علی‌اکبر نهاوندی می‌فرمود: بعد از [[نماز مغرب]] در نافله دوم آن، صدایی شنیدم که فرمود: «عظّمتَ وَلدی فعظّمتُکَ» (فرزندم را بزرگ داشتی، من نیز تو را بزرگ داشتم). این قضیه را من از آقای نهاوندی شنیدم و وقتی آن را خدمت آقای بروجردی نقل کردم، اشک از چشمان او سرازیر شد.<ref>نامداران مکاشفه و کرامت، ص۳۰۴.</ref>
  
−
'''اساتید'''
+
'''راز نامگذاری شبستان نهاوندی:'''
  
−
* 1. میرزا حبیب الله رشتی: وی دانشمند و محقق ژرف‌نگر و از بزرگ فقیهان جهان تشیع بود كه زهدش زبانزد خاص و عام بود. ایشان صاحب ده‌ها اثر ارزشمند در موضوعات مختلف می‌باشد.
+
نقل شده است: روزى حاج شیخ على‌ اکبر نهاوندى با جمعیت بسیارى در یکى از شبستان‏‌ هاى [[مسجد گوهرشاد]] مشغول اقامه نماز جماعت بود، بعد از اتمام نماز ظهر، شیخ على‌ اکبر، مکان نماز را تغییر مى‏‌ دهد و به شبستان دیگرى مى‏‌ رود و جماعت نمازگزار هم به دنبال وی به شبستان دیگر مى‏‌ روند. بعد از لحظاتى، در کمال ناباورى، شبستان قبلى به واسطه زلزله فرو مى‏‌ ریزد و همه مردم نمازگزار را در بُهت و حیرت فرو مى‏‌ برد و از آن به بعد، این شبستان به «شبستان نهاوندى» معروف مى‏‌ شود.<ref>شرح‌حال علامه آیت‌الله شیخ علی‌اکبر نهاوندی، ص۲۶.</ref>
  
−
* 2. آیت الله شیخ ملا علی نهاوندی (مؤسس نهاوندی): وی از مراجع بزرگ تقلید شیعه و در علم [[اصول]] صاحب نظر بود. او به دلیل سلیقه خاصی كه در علم اصول داشت، به آیت الله موسس معروف بود. وی دارای تألیفات بسیاری از جمله: تشریح الاصول الصغیر، تشریح الاصول الكبیر می‌باشد.
+
==وفات==
  
−
* 3. سید ابوالقاسم اشكوری، نویسنده كتاب جواهر العقول.
+
مرحوم آیت‌الله نهاوندی سرانجام در روز سه شنبه نوزدهم [[ربیع الثانی]] سال ۱۳۶۹ هـ.ق در ۹۱ سالگی چشم از جهان فروبست. پیکر پاک ایشان در «دارالسعاده»، در جوار مرقد مطهر [[امام رضا]] علیه السلام نزدیک قبر [[شیخ مرتضی آشتیانی]]، طرف پایین پای مبارک [[امام رضا علیه السلام|حضرت رضا]] علیه السلام در صحن جدید، متصل به درب حرم مطهر به خاک سپرده شد.  
  
−
* 4. آخوند خراسانی، نویسنده كتاب كفایه الاصول: او از مراجع بزرگ تقلید و مدرس كم نظیر حوزه علمیه [[نجف]] و از سلسله حماسه سازان تاریخ معاصر ایران بود. از وی تألیفات متعددی بجای مانده است.
+
آقای مروّج که از سرایندگان ماده تاریخ در مشهد بود، در تاریخ رحلت ایشان سروده‌ است:  
 +
{{بیت|آمده اندوه و سرافکند و پی تاریخ گفت|شد نهاوندی مقیم اندر درِ سلطان توس}}
  
−
* 5. حاج میرزا حسین خلیلی تهرانی.
+
==پانویس==
−
 
+
<references />
−
* 6. شیخ محمدحسن مامقانی.
 
−
 
 
−
* 7. سید محمدكاظم طباطبایی یزدی، نویسنده كتاب العروه الوثقی و ده‌ها اثر ارزنده دیگر: او از بزرگترین مراجع و علمای زمان خود بود.
 
−
 
 
−
* 8. شریعت اصفهانی (شیخ الشریعه).
 
−
 
 
−
* 9. شیخ محمد طه نجف.
 
−
 
 
−
* 10. حاج میرزا حسین نوری: او یكی از بزرگان محدثین [[شیعه]] و نویسنده كتاب «مستدرك الوسایل و مستنبط المسائل» و ده‌ها اثر ارزنده دیگر بود.
 
−
 
 
−
'''مشایخ روایی آیت الله نهاوندی'''
 
−
 
 
−
* 1. میرزا حبیب الله رشتی.
 
−
 
 
−
* 2. شیخ الشریعه اصفهانی.
 
−
 
 
−
* 3. سید ابوالقاسم اشكوری.
 
−
 
 
−
* 4. سید حسین كوه كمری.
 
−
 
 
−
* 5. سید مرتضی كشمیری.
 
−
 
 
−
* 6. حاج میرزا حسین نوری.
 
−
 
 
−
'''راویان حدیث از حاج شیخ علی اكبر نهاوندی'''
 
−
 
 
−
* 1. سید شهاب الدین مرعشی نجفی (1276 ـ 1369 ش) او از مراجع بزرگ تقلید شیعه و صاحب ده‌ها اثر ارزشمند و مؤسس «كتابخانه بزرگ آیت الله العظمی مرعشی نجفی» در قم است.
 
−
 
 
−
* 2. شیخ محمد شریف رازی (1364 ه.ش) نویسنده كتاب ارزشمند «گنجینه دانشمندان».
 
  
−
* 3. شیخ محمدعلی اردوبادی.
+
==منابع==
  
−
* 4. سید علی نقی فیض الاسلام. (مترجم [[نهج البلاغه]])
+
*تلخیص از مجموعه [[گلشن ابرار (کتاب)|گلشن ابرار]]، جلد۳، زندگینامه "حاج شیخ علی اکبر نهاوندی" از علی مصباح.
 +
*علیرضا نوروزی، آیت الله حاج شیخ علی اکبر نهاوندی،[http://shiaha.com/1390/12/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%A2%DB%8C%D8%AA-%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B9%D9%84%DB%8C-%D8%A7%DA%A9%D8%A8%D8%B1-%D9%86%D9%87%D8%A7%D9%88%D9%86%D8%AF%DB%8C/ پایگاه فرهنگی مذهبی شیعه ها]، بازیابی: ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳.
 +
*سایت بلاغ.
  
−
'''تألیفات'''
+
==آرشیو عکس و تصویر==
 +
<gallery mode="packed" heights="170">
 +
پرونده:فقیه (12).jpg|از راست: [[سید حسین فقیه سبزواری|سید حسین حسینی فقیه سبزواری]]، [[شیخ علی اکبر نهاوندی|علی‌اکبر نهاوندی]]، ناشناس، [[سید محمدهادی میلانی|سید محمدهادی حسینی میلانی]] و ناشناس
 +
پرونده:نهاوندی (1).jpg|علی‌اکبر نهاوندی
 +
پرونده:یونس (4).jpg|1. ضیاء الدین فیض مهدوی، 2. [[شیخ علی اکبر نهاوندی|علی‌اکبر نهاوندی]]، 3. [[آيت الله سيد یونس اردبيلی|سید یونس موسوی اردبیلی]]، 4. احمد کفایی خراسانی، 5. [[سید حسین فقیه سبزواری|سید حسین حسینی فقیه سبزواری]]
 +
پرونده:نهاوندی (2).jpg|یکی از آثار علی‌اکبر نهاوندی
 +
</gallery>
  
−
* 1. البنیان الرفیع (اخلاق ربیعی)؛
+
[[رده:علمای قرن چهاردهم|نهاوندی،علی اکبر]]
−
 
+
[[رده:مجتهدین]]
−
این كتاب در قطع وزیری و در یك مجلد به صورت چاپ سنگی و در 324 صفحه به چاپ رسیده است. تاریخ شروع نگارش این كتاب سال 1337 ه.ق و تاریخ اتمام آن سال 1341 ه.ق است. این كتاب در شرح احوال ربیع بن خثیم معروف به خواجه ربیع است و متشكل از یك مقدمه و هشت باب و یك خاتمه است.
+
[[رده:فقیهان]]
−
 
+
[[رده:راویان حدیث]]
−
باب اول: در رد اشكالاتی است كه به خواجه ربیع وارده شده است.
+
[[رده:مفسرین قرآن]]
−
 
+
[[رده:متکلمان]]
−
باب دوم: ‌در بیان قرائنی است كه دلالت بر خوبی وی دارد.
+
رده:مدفونین در حرم امام رضا علیه السلام
−
 
 
−
باب سوم: ‌در بیان عبارات علمای [[علم رجال]] در مورد خواجه ربیع است.
 
−
 
 
−
باب چهارم: سخنانی از خواجه ربیع آورده شده است. كه همگی دلالت بر نیكویی وی دارد.
 
−
 
 
−
باب پنجم: حكایاتی از او كه دلالت بر ممدوح بودن وی است، آمده.
 
−
 
 
−
باب ششم: صفات نیكوی او آورده شده است.
 
−
 
 
−
باب هفتم: متضمن حالات زهاد ثمانیه (هشت زاهد بزرگ) است كه خواجه ربیع یكی از آن‌هاست.
 
−
 
 
−
باب هشتم: كیفیت بنای مقبره خواجه ربیع و در خاتمه نیز آداب [[زیارت]] قبور مؤمن و صالحان آمده است.
 
−
 
 
−
2. جنّهُ العالیه و جعبهُ الغالیه؛
 
−
 
 
−
نگارش این كتاب در سه جزء و در سال 1341 ه.ق به اتمام رسید و هر سه جزء در یك مجلد به قطع رحلی و چاپ سنگی به چاپ رسید. این كتاب كشكولی است كه مطالب مختلف در آن شماره گذاری شده و هر جزء آن مشتمل بر 333 مطلب از مطالب مختلف كه شامل: حكایات، مواعظ، تفاسیر غریبه، تأویلات عجیب، نصایح، منامات، معالجات و مناظرات و... است.
 
−
 
 
−
3. جنّتان مدهامّتان؛
 
−
 
 
−
این كتاب در قطع رحلی و در دو جزء به صورت چاپ سنگی به چاپ رسیده است. جزء اول (الجنه الاولی) 209 صفحه و جزء دوم (الجنّه الثانیه) 206 صفحه است. جزء اول مشتمل بر 504 جوهره و جزء دوم مشتمل بر541 جوهره است. هر جوهره از این كتاب در مورد مسائل مختلفی از عقاید و [[اخلاق]] و [[عرفان]] و... است.
 
−
 
 
−
4. راحه الرّوح یا كشتی نجات؛
 
−
 
 
−
این كتاب شرحی است بر [[حدیث]] شریف نبوی كه در كتاب‌های [[شیعه]] و [[اهل سنت]] آمده است كه پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله فرمود: مثل أهل بیتی كمثل سفینه نوحٍ من ركبها نجی و من تخلّف عنها غرق؛ اهل بیت من به مثابه كشتی نوح‌اند كه هر كس بر آن سوار شد، نجات یافت و هر كه از آن واماند، غرق گردید. این كتاب به قطع وزیری و در 512 صفحه توسط كتاب فروشی جعفری، [[مشهد]] به چاپ رسید. نگارش كتاب در سال 1341 ه.ق به پایان رسید.
 
−
 
 
−
5. خزینه الجواهر فی زینه المنابر؛
 
−
 
 
−
این كتاب در سه بخش؛ [[اصول دین]]، [[فروع دین]] و اخلاق، نگارش یافته و در هر بخش، آیات، روایات، مواعظ و حكایات مربوط به آن بخش به ترتیب آورده شده است. این كتاب مشتمل بر شرح و تفسیر 40 آیه و 77 روایت و 80 موعظه و 200 حكایت است. نگارش این كتاب در سال 1336 ه.ق به پایان رسید و به قطع وزیری و در 722 صفحه، از طرف انتشارات كتابفروشی اسلامیه به زیور طبع آراسته گردیده است.
 
−
 
 
−
6. گلزار اكبری و لاله زار منبری؛
 
−
 
 
−
این كتاب در 114 فصل ـ به عدد سوره‌های قرآن ـ تنظیم شده و هر فصل آن به«گلشن» نام‌گذاری گردیده است. در واقع، این كتاب كشكولی است از مطالب مختلف، با این تفاوت كه مطالب آن بر اساس موضوع هر گلشن و فصل، دسته بندی و مطالب هم سنخ در یك گلشن و پشت سر هم آورده شده است؛ برخلاف كشكول‌های رایج كه مطالب پراكنده در آن پشت سرهم و بدون باب بندی آمده است. این كتاب در سال 1344 ه.ق نوشته شد و در چاپخانه حاج محمدعلی علمی به قطع وزیری و در 667 صفحه چاپ شده است.
 
−
 
 
−
7. انوار المواهب؛
 
−
 
 
−
این كتاب در قطع رحلی و به صورت چاپ سنگی، در چهار جزء است كه در یك مجلد به چاپ رسیده است. موضوع آن، مناقب و فضائل معصومین علیهم السلام است. جزء اول آن در فضائل و مناقب پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله و جزء دوم در فضائل [[حضرت فاطمه]] زهرا سلام الله علیها و جزء سوم در [[مناقب]] [[امیرالمومنین]] علیه السلام و جزء چهارم در مناقب و فضائل امام دوم تا امام یازدهم علیهم السلام است. تاریخ شروع این تألیف سال 1334 ه.ق و تاریخ اتمام آن سال 1340 ه.ق است. مجموع صفحات این كتاب 569 صفحه است.
 
−
 
 
−
8. العبقری الحسان فی تواریخ صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه شریف؛
 
−
 
 
−
این مجموع در قطع رحلی به صورت چاپ سنگی و در دو مجلد به چاپ رسیده و در شرح احوال حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه شریف است. این كتاب به گفته مؤلف به منزله جلد دوم كتاب انوار المواهب است. این كتاب در پنج قسمت نگارش یافته و هر قسمت آن به «بساط» نامگذاری شده است.
 
−
 
 
−
* 9. جواهر الكلمات (جواهر الزواهر فی شوارد النوادر)؛
 
−
 
 
−
این كتاب در قطع رحلی و و در دو جزء و به صورت چاپ سنگی به چاپ رسیده است.
 
−
 
 
−
* 10. وسیله النجات و عناوین الجمعات فی شرح دعاء السمات؛
 
−
 
 
−
این اثر شرحی است بر [[دعای سمات]] و دارای مقدمه‌ای است در مورد [[دعا]] و اهمیت آن. نگارش این كتاب در سال 1331 ه.ق به پایان رسید. این كتاب در 320 صفحه وزیری از طرف انتشارات نهاوندی به چاپ شده است.
 
−
 
 
−
* 11. انهار النوائب فی اسرار المصائب؛
 
−
 
 
−
* 12. حاشیه فرائد الاصول علی المبحث البراءه؛
 
−
 
 
−
* 13. رساله الحقیقه والمجاز؛
 
−
 
 
−
* 14. وسائل العبید الی مراحل التوحید؛
 
−
 
 
−
* 15. رشحه الندی فی مسأله البداء؛
 
−
 
 
−
* 16. صلاه المسافر (تقریر درس شیخ محمد طه نجف)؛
 
−
 
 
−
* 17. طور سینا در شرح حدیث كسا؛
 
−
 
 
−
* 18. الفتح المبین فی ترجمه الشیخ علی الحزین؛
 
−
 
 
−
* 19. الفوائد الكوفیه فی ردّ الصوفیه؛
 
−
 
 
−
* 20. كشف التطیه عن وجوه التسمیه؛
 
−
 
 
−
* 21. لمعات الانوار فی حلّ مشكلات الآیات والاخبار؛
 
−
 
 
−
* 22. مفرح القلوب و مفرّج الكروب؛
 
−
 
 
−
* 23. المواریث (تقریر درس سید محمدكاظم طباطبایی یزدی)؛
 
−
 
 
−
* 24. النفخات العنبریّه فی البیانات المنبریّه؛
 
−
 
 
−
* 25. الید البیضاء فی مناقب الامیر والزهرا علیهم السلام؛
 
−
 
 
−
* 26. الیاقوت الاحمر فی من رأی الحجه المنتظر عجل الله تعالی فرجه شریف؛
 
−
 
 
−
* 27. سبع المثانی، در مناقب حسن اول تا حسن الثانی (پیشوایان دهگانه)؛
 
−
 
 
−
* 28. العسل المصفی فی نكت اخبار مناقب المصطفی؛
 
−
 
 
−
* 29. الكواكب الدّری فی نكت اخبار مناقب امیرالمؤمنین علیه السلام.<ref> معجم مؤلفی الشیعه، ص 422 و 423.</ref>
 
−
 
 
−
'''توجه به ادبیات'''
 
−
 
 
−
حاج شیخ علی اكبر نهاوندی علاقه فراوانی به شعر و قطعات ادبی و جملات و عبارات موزون اعم از ادبیات عرب و فارسی داشته. این علاقه از ذكر و نقل اشعار فراوان و كلمات [[حكمت]] آموز در كتاب‌های متعدد ایشان، به وضوح مشاهده می‌شود. او همواره در مقالات خویش، سعی در ارائه معانی بلند در قالب نثری مسجع و موزون داشت و از قلمی شیوا و روان برخوردار بود.
 
−
 
 
−
'''ویژگی‌های اخلاقی'''
 
−
 
 
−
یكی از مؤمنین<ref> همان.</ref> می‌گوید: حدود چهل سال قبل كه در شهربانی آن زمان در [[تهران]] مشغول خدمت بودم، یك شب هنگام گشت شبانه به شخصی برخورد كردم كه پس از كمی صحبت معلوم شد كه كلیمی مذهب است. ایشان پس از این كه فهمید بنده نهاوندی هستم، به تعریف و تمجید از اهالی نهاوند پرداخت و گفت: عالم دینی شما حق بزرگی برگردن ما كلیمی‌ها دارد.
 
−
 
 
−
گفتم: چطور؟ گفت: من از كلیمی‌های [[مشهد]] هستم، چند سال پیش عده‌ای از متعصبین ناآگاه هنگام برپایی یكی از مراسم مذهبی ما، نقشه برهم زدن مراسم را در نهاوند كشیده بودند، وقتی این حمله در حال شكل‌گیری بود، ما چاره‌ای جز این ندیدیم كه جریان را به اطلاع شیخ علی اكبر نهاوندی كه نفوذ و محبوبیت فراوانی در بین مردم داشت، برسانیم.
 
−
 
 
−
ایشان پس از اطلاع، سراسیمه خود را به محل رساند و پس از دعوت نمودن همگان به آرامش، سخنرانی غرّایی درباره مقام [[حضرت موسی]] علیه السلام و نحوه برخورد با اقلیت‌ها و این كه یهودیان این مراسم را به استناد كدام یك از آیات [[تورات]] بجای می‌آورند، ایراد نمود. كلیمیان چنان تحت تأثیر كلمات و وسعت اطلاعات او قرار گرفتند، كه اشك از دیدگانشان جاری شد. برخی از آنان گفتند: گوئیا موسی علیه السلام زنده گشته و احكاممان را به ما تعلیم می‌دهد. آن عده از مسلمانان نیز از كار خود پشیمان شدند و متفرق گشتند.
 
−
 
 
−
'''سخت كوشی در راه تحصیل علم'''
 
−
 
 
−
آیت الله نهاوندی می‌نویسد: خواجه عبدالله انصاری در «[[نفحات الانس]]» می‌گوید: «من سیصد هزار [[حدیث]] یاد دارم با هزار هزار اسناد. آن چه من در طلب حدیث حضرت مصطفی صلی الله علیه و آله كشیم هرگز از احدی نكشیده، یك منزل از نیشابور تا دیزباد باران می‌آمد و من برای آن كه جزوه‌های حدیث خیس نشود در حال [[ركوع]] راه می‌رفتم و آن ها را در زیر شكم نهاده بودم. شب در نور چراغ، حدیث می‌نوشتم و فراغت نان خوردن را نداشتم، مادرم نان پاره و لقمه می‌كرد و در دهان من می‌نهاد.
 
−
 
 
−
نظیر حالت خواجه از برای خود حقیر نیز اتفاق افتاد. در سال 1318 ه.ق كه از [[نجف]] اشرف بیرون آمده و به جانب بلاد عجم می‌آمدم، آب طغیان نمود و سد [[كاظمین]] و [[بغداد]] را خراب نمود و از حدود بغداد تا حدود سرای خاكستری را آب گرفته بود. قُفّه<ref> قفه: قایق، زورق.</ref> در میان آب انداخته و زوّار و عابرین را عبور می‌دادند. حقیر در میان قفّه به پا ایستاده و مؤلفات فقه و اصول خود را در ساروقی<ref> ساروق، پارچه چهارگوش، سفره.</ref> بسته و بالای سرخود نگه داشته بودم كه اگر فرضاً غرق شدم، اول خود غرق شوم بعد از آن نوبت به آن مؤلفات برسد و تا به حال كه این مقام را تحریر می‌نمایم و مقارن ظهر روز یكشنبه بیست و یكم ماه [[شعبان]] المعظم سال 1341 ه.ق است، اگر مدعی شوم كه در منزل خود از بدو تحصیل تا حال غذایی با فراغت بال صرف ننموده، به جهت اشتغال به مطالعه كتب و نوشتجات، همانا ادعایی قریب به صدق نموده‌ام. از خداوند توفیق آن چه را دوست دارد و مورد رضایت اوست مسئلت دارم.<ref> نهاوندی، شیخ علی اكبر، جنه العالیه، ج 2، ص 53 ـ 54، شماره 131.</ref>
 
−
 
 
−
'''وفات'''
 
−
 
 
−
وی عاقبت در روز سه شنبه نوزدهم [[ربیع الثانی]] سال 1369 ه.ق در 91 سالگی چشم از جهان فروبست. با اعلام وفات این بزرگمرد از مأذنه مساجد و حرم رضوی، مردم دسته دسته به كوچه‌ها و خیابان‌ها ریختند و بدن مطهر این عالم ربانی را با اندوه و ماتم فراوان تشییع نمودند.
 
−
 
 
−
پیكر پاك ایشان در «دارالسعاده»، در جوار مرقد مطهر [[امام رضا]] علیه السلام نزدیك قبر شیخ مرتضی آشتیانی، طرف پایین پای مبارك حضرت رضا علیه السلام در صحن جدید، متصل به درب حرم مطهر به خاك سپرده شد.
 
−
 
 
−
آقای مروّج كه از سرایندگان ماده تاریخ در [[مشهد]] بود، در تاریخ رحلت ایشان سروده‌اند: آمده اندوه و سرافكند و پی تاریخ گفت: شد نهاوندی مقیم اندر درِ سلطان توس.
 
−
 
 
−
==پانویس ==
 
−
<references />
 

نسخهٔ کنونی تا ‏۲۹ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۸:۱۹

آیت الله علی اکبر نهاوندی (۱۲۷۸ - ۱۳۶۹ ق) از علما و فقهای بزرگ شیعه در قرن چهاردهم هجری است. وی مهارت ویژه‌ای در علم حدیث و مقدمات آن مانند علم رجال و درایه داشت. آیت‌الله نهاوندی بیشتر عمرش را به نگارش کتاب سپری نمود و در طول عمر بابرکت خود، حدود ۳۰ کتاب در زمینه علوم اسلامی تألیف نمود که از آن بین می توان به کتاب «العبقری الحسان» اشاره کرد.

۲۰۰px
نام کامل علی اکبر نهاوندی
زادروز ۱۲۷۸ قمری
زادگاه نهاوند
وفات ۱۳۶۹ قمری
مدفن مشهد

Line.png

اساتید

میرزا محمدحسن شیرازی، سید محمدکاظم یزدی، آخوند خراسانی، میرزا حبیب الله رشتی،...

شاگردان

سید شهاب الدین مرعشی نجفی، سید علی نقی فیض الاسلام، شیخ محمد شریف رازی،...

آثار

العبقری الحسان، البنیان الرفیع، انوار المواهب،...

تحصیلات و استادان

شیخ علی اکبر نهاوندی متولد سال ۱۲۷۸ هـ.ق در نهاوند بود. او در نوجوانی وارد حوزه علمیه نهاوند شد و دروس مقدماتی را نزد شیخ جعفر بروجردی و حاج ملا محمد سره‌بندی آموخت، سپس به بروجرد هجرت نمود و دروس سطح را نزد شیخ آقا حسین شیخ الاسلام، آقا ابراهیم بن مولی حسن تویسرکانی، سید ابوطالب و دیگران فراگرفت.

آیت الله نهاوندی برای ادامه تحصیل به حوزه علمیه مشهد مقدس راه یافت و در درس شیخ عبدالرحیم بروجردی، آقا میرزا سید علی حائری یزدی و حاج شیخ محمدتقی بجنوردی مشهدی شرکت کرد. وی مدتی نیز برای کسب‌ دانش در اصفهان بسر برد، سپس به حوزه علمیه تهران رفت و در مجلس درس حاج میرزا حسن آشتیانی، میرزا عبدالرحیم نهاوندی و میرزا محمد اندرمانی حضور یافت.

او در حوزه علمیه تهران، فلسفه و علوم معقول را نزد میرزا محمدرضا قمشه‌ای، میرزا ابوالحسن جلوه و حیدرخان نهاوندی آموخت.

سپس به عتبات عالیات هجرت نمود و در سامرا، در درس میرزا محمدحسن شیرازی شرکت کرد. او در سال ۱۳۰۸ هـ.ق به حوزه علمیه نجف عزیمت کرد و در درس سید محمدکاظم طباطبایی یزدی، آخوند خراسانی، شیخ محمد طه نجف، میرزا حبیب الله رشتی، شیخ الشریعه اصفهانی، شیخ محمدحسن مامقانی، مولی لطف الله مازندرانی، حاجی نوری (صاحب مستدرک)، سید مرتضی کشمیری، آیت الله شیخ ملا علی نهاوندی (معروف به مؤسس نهاوندی)، سید ابوالقاسم اشکوری (نویسنده کتاب جواهر العقول) و حاج میرزا حسین خلیلی تهرانی شرکت کرد[۱] که برخی از آنها از مشایخ روایی آیت الله نهاوندی بودند.

مقام علمی و شاگردان

آیت الله العظمی مرعشی نجفی در مورد آیت الله نهاوندی چنین فرموده است: او مهارت ویژه‌ای در علم حدیث و مقدمات آن مانند علم رجال و علم درایه داشت. وی فقیهی اصولی و متکلمی مفسر بود. ایشان هم‌درس پدرم، علامه آیت الله سید شمس الدین محمود حسینی مرعشی نجفی (متوفی: ۱۳۳۸ هـ.ق) بود، و در درس بسیاری از بزرگان شرکت می‌کرد.[۲]

از جمله راویان شیخ علی اکبر نهاوندی که از ایشان اجازه نقل حدیث داشتند عبارتند از:

  1. سید شهاب الدین مرعشی نجفی (۱۲۷۶ ـ ۱۳۶۹ ش)
  2. شیخ محمد شریف رازی (۱۳۶۴ ه.ش) (نویسنده کتاب «گنجینه دانشمندان»)
  3. شیخ محمدعلی اردوبادی
  4. سید علی نقی فیض الاسلام (مترجم نهج البلاغه)

آثار و تألیفات

  1. البنیان الرفیع (اخلاق ربیعی): این کتاب در قطع وزیری و در یک مجلد به صورت چاپ سنگی و در ۳۲۴ صفحه به چاپ رسیده است. تاریخ شروع نگارش این کتاب سال ۱۳۳۷ هـ.ق و تاریخ اتمام آن سال ۱۳۴۱ هـ.ق است. این کتاب در شرح احوال ربیع بن خثیم معروف به خواجه ربیع است و متشکل از یک مقدمه و هشت باب و یک خاتمه به این شرح است:
    1. باب اول: در رد اشکالاتی است که به خواجه ربیع وارده شده است.
    2. باب دوم: ‌در بیان قرائنی است که دلالت بر خوبی وی دارد.
    3. باب سوم: ‌در بیان عبارات علمای علم رجال در مورد خواجه ربیع است.
    4. باب چهارم: سخنانی از خواجه ربیع آورده شده است که همگی دلالت بر نیکویی وی دارد.
    5. باب پنجم: حکایاتی از او که دلالت بر ممدوح بودن وی است، آمده.
    6. باب ششم: صفات نیکوی او آورده شده است.
    7. باب هفتم: متضمن حالات زهاد ثمانیه (هشت زاهد بزرگ) است که خواجه ربیع یکی از آن‌هاست.
    8. باب هشتم: کیفیت بنای مقبره خواجه ربیع و در خاتمه نیز آداب زیارت قبور مؤمن و صالحان آمده است.
  2. جنّهُ العالیه و جعبهُ الغالیه: نگارش این کتاب در سه جزء و در سال ۱۳۴۱ هـ.ق به اتمام رسید و هر سه جزء در یک مجلد به قطع رحلی و چاپ سنگی به چاپ رسید. این کتاب کشکولی است که مطالب مختلف در آن شماره گذاری شده و هر جزء آن مشتمل بر ۳۳۳ مطلب از مطالب مختلف که شامل: حکایات، مواعظ، تفاسیر غریبه، تأویلات عجیب، نصایح، منامات، معالجات و مناظرات و... است.
  3. جنّتان مدهامّتان: این کتاب در قطع رحلی و در دو جزء به صورت چاپ سنگی به چاپ رسیده است. جزء اول (الجنه الاولی) ۲۰۹ صفحه و جزء دوم (الجنّه الثانیه) ۲۰۶ صفحه است. جزء اول مشتمل بر ۵۰۴ جوهره و جزء دوم مشتمل بر۵۴۱ جوهره است. هر جوهره از این کتاب در مورد مسائل مختلفی از عقاید و اخلاق و عرفان و... است.
  4. راحة الرّوح یا کشتی نجات: این کتاب شرحی است بر حدیث شریف سفینه که در کتاب‌های شیعه و اهل سنت آمده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله فرمود: «مثل أهل بیتی کمثل سفینه نوحٍ من رکبها نجی و من تخلّف عنها غرق»؛ اهل بیت من به مثابه کشتی نوح‌اند که هر کس بر آن سوار شد، نجات یافت و هر که از آن واماند، غرق گردید. این کتاب به قطع وزیری و در ۵۱۲ صفحه توسط کتاب فروشی جعفری، مشهد به چاپ رسید. نگارش کتاب در سال ۱۳۴۱ هـ.ق به پایان رسید.
  5. خزینة الجواهر فی زینة المنابر: این کتاب در سه بخش؛ اصول دین، فروع دین و اخلاق، نگارش یافته و در هر بخش، آیات، روایات، مواعظ و حکایات مربوط به آن بخش به ترتیب آورده شده است. این کتاب مشتمل بر شرح و تفسیر ۴۰ آیه و ۷۷ روایت و ۸۰ موعظه و ۲۰۰ حکایت است. نگارش این کتاب در سال ۱۳۳۶ هـ.ق به پایان رسید و به قطع وزیری و در ۷۲۲ صفحه، از طرف انتشارات کتابفروشی اسلامیه به زیور طبع آراسته گردیده است.
  6. گلزار اکبری و لاله زار منبری: این کتاب در ۱۱۴ فصل ـ به عدد سوره‌های قرآن ـ تنظیم شده و هر فصل آن به «گلشن» نام‌گذاری گردیده است. در واقع، این کتاب کشکولی است از مطالب مختلف، با این تفاوت که مطالب آن بر اساس موضوع هر گلشن و فصل، دسته بندی و مطالب هم سنخ در یک گلشن و پشت سر هم آورده شده است؛ برخلاف کشکول‌های رایج که مطالب پراکنده در آن پشت سرهم و بدون باب بندی آمده است. این کتاب در سال ۱۳۴۴ هـ.ق نوشته شد و در چاپخانه حاج محمدعلی علمی به قطع وزیری و در ۶۶۷ صفحه چاپ شده است.
  7. انوار المواهب: این کتاب در قطع رحلی و به صورت چاپ سنگی، در چهار جزء است که در یک مجلد به چاپ رسیده است. موضوع آن، مناقب و فضائل معصومین علیهم السلام است. جزء اول آن در فضائل و مناقب پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و جزء دوم در فضائل حضرت فاطمه سلام الله علیها و جزء سوم در مناقب امیرالمومنین علیه السلام و جزء چهارم در مناقب و فضائل امام دوم تا امام یازدهم علیهم السلام است. تاریخ شروع این تألیف سال ۱۳۳۴ هـ.ق و تاریخ اتمام آن سال ۱۳۴۰ هـ.ق است. مجموع صفحات این کتاب ۵۶۹ صفحه است.
  8. العبقری الحسان فی احوال مولانا صاحب الزمان: این مجموع در قطع رحلی به صورت چاپ سنگی و در دو مجلد به چاپ رسیده و در شرح احوال حضرت ولی عصر عجل الله تعالی فرجه شریف است. این کتاب به گفته مؤلف به منزله جلد دوم کتاب انوار المواهب است. این کتاب در پنج قسمت نگارش یافته و هر قسمت آن به «بساط» نامگذاری شده است.
  9. جواهر الکلمات (جواهر الزواهر فی شوارد النوادر): این کتاب در قطع رحلی و در دو جزء و به صورت چاپ سنگی به چاپ رسیده است.
    انوار المواهب - یکی از آثار آیت الله علی اکبر نهاوندی
  10. وسیلة النجات و عناوین الجمعات فی شرح دعاء السمات: این اثر شرحی است بر دعای سمات و دارای مقدمه‌ای است در مورد دعا و اهمیت آن. نگارش این کتاب در سال ۱۳۳۱ هـ.ق به پایان رسید. این کتاب در ۳۲۰ صفحه وزیری از طرف انتشارات نهاوندی به چاپ شده است.
  11. انهار النوائب فی اسرار المصائب
  12. حاشیه فرائد الاصول علی المبحث البراءه
  13. رساله الحقیقه والمجاز
  14. وسائل العبید الی مراحل التوحید
  15. رشحه الندی فی مسأله البداء
  16. صلاة المسافر (تقریر درس شیخ محمد طه نجف)
  17. طور سینا در شرح حدیث کساء
  18. الفتح المبین فی ترجمه الشیخ علی الحزین
  19. الفوائد الکوفیه فی ردّ الصوفیه
  20. کشف التطیه عن وجوه التسمیه
  21. لمعات الانوار فی حلّ مشکلات الآیات والاخبار
  22. مفرح القلوب و مفرّج الکروب
  23. المواریث (تقریر درس سید محمدکاظم طباطبایی یزدی)
  24. النفخات العنبریّه فی البیانات المنبریّه
  25. الید البیضاء فی مناقب الامیر و الزهرا علیهماالسلام
  26. الیاقوت الاحمر فی من رأی الحجه المنتظر عجل الله تعالی فرجه الشریف
  27. سبع المثانی، در مناقب حسن اول تا حسن الثانی (پیشوایان دهگانه)
  28. العسل المصفی فی نکت اخبار مناقب المصطفی
  29. الکواکب الدّری فی نکت اخبار مناقب امیرالمؤمنین علیه السلام.[۳]

حاج شیخ علی اکبر نهاوندی علاقه فراوانی نیز به شعر و قطعات ادبی و جملات و عبارات موزون اعم از ادبیات عرب و فارسی داشته است. این علاقه از ذکر و نقل اشعار فراوان و کلمات حکمت آموز در کتاب‌های متعدد ایشان، به وضوح مشاهده می‌شود. او همواره در مقالات خویش، سعی در ارائه معانی بلند در قالب نثری مسجع و موزون داشت و از قلمی شیوا و روان برخوردار بود.

حکایات و خاطرات

دفاع از حقوق اهل کتاب:

محضر بابرکت آیت‌ الله نهاوندی همواره محفل الفت و رفع تشتت‌ها بود. یکی از کلیمیان نهاوند نقل کرده است که: «چندین سال پیش عده‌ای از متعصبین ناآگاه قصد بر هم زدن یکی از مراسم مذهبی ما را داشتند، وقتی این حمله در حال شکل‌گیری بود، چاره‌ای جز این ندیدیم که جریان را به اطلاع مرحوم شیخ علی‌اکبر نهاوندی برسانیم. ایشان پس از اطلاع، سراسیمه خود را به محل رساندند و بعد از دعوت همگان به آرامش، سخنرانی غرائی درباره مقام حضرت موسی علیه السلام و نحوه برخورد با اقلیت‌ها و این که یهودیان این مراسم را به استناد کدام یک از آیات تورات بجای می‌آورند، ایراد نمود. کلیمیان چنان تحت تأثیر کلمات و وسعت اطلاعات او قرار گرفتند، که اشک از دیدگانشان جاری شد. برخی از آنان گفتند: گوئیا موسی علیه السلام زنده گشته و احکاممان را به ما تعلیم می‌دهد. آن عده از مسلمانان نیز از کار خود پشیمان شدند و متفرق گشتند».[۴]

تشویقی از امام علی(ع) برای آیت‌ الله نهاوندی:

ایشان در احترام به علما و مراجع بزرگوار به‌ ویژه سادات بسیار اهتمام داشت. آیت‌ الله محسنی ملایری گفته است: در سفر دوم که آیت‌ الله بروجردی به مشهد مقدس مشرف شد، مرحوم حاج شیخ علی‌اکبر نهاوندی از ایشان خواست که به جای وی نماز جماعت بخواند. آیت‌ الله بروجردی بعد از تأملاتی پذیرفت. پس از آن، در یکی از سفرهای آیت‌الله نهاوندی به نجف اشرف، آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی از ایشان خواست که به جای وی نماز بخواند. شیخ علی‌اکبر نهاوندی می‌فرمود: بعد از نماز مغرب در نافله دوم آن، صدایی شنیدم که فرمود: «عظّمتَ وَلدی فعظّمتُکَ» (فرزندم را بزرگ داشتی، من نیز تو را بزرگ داشتم). این قضیه را من از آقای نهاوندی شنیدم و وقتی آن را خدمت آقای بروجردی نقل کردم، اشک از چشمان او سرازیر شد.[۵]

راز نامگذاری شبستان نهاوندی:

نقل شده است: روزى حاج شیخ على‌ اکبر نهاوندى با جمعیت بسیارى در یکى از شبستان‏‌ هاى مسجد گوهرشاد مشغول اقامه نماز جماعت بود، بعد از اتمام نماز ظهر، شیخ على‌ اکبر، مکان نماز را تغییر مى‏‌ دهد و به شبستان دیگرى مى‏‌ رود و جماعت نمازگزار هم به دنبال وی به شبستان دیگر مى‏‌ روند. بعد از لحظاتى، در کمال ناباورى، شبستان قبلى به واسطه زلزله فرو مى‏‌ ریزد و همه مردم نمازگزار را در بُهت و حیرت فرو مى‏‌ برد و از آن به بعد، این شبستان به «شبستان نهاوندى» معروف مى‏‌ شود.[۶]

وفات

مرحوم آیت‌الله نهاوندی سرانجام در روز سه شنبه نوزدهم ربیع الثانی سال ۱۳۶۹ هـ.ق در ۹۱ سالگی چشم از جهان فروبست. پیکر پاک ایشان در «دارالسعاده»، در جوار مرقد مطهر امام رضا علیه السلام نزدیک قبر شیخ مرتضی آشتیانی، طرف پایین پای مبارک حضرت رضا علیه السلام در صحن جدید، متصل به درب حرم مطهر به خاک سپرده شد.

آقای مروّج که از سرایندگان ماده تاریخ در مشهد بود، در تاریخ رحلت ایشان سروده‌ است:

آمده اندوه و سرافکند و پی تاریخ گفت شد نهاوندی مقیم اندر درِ سلطان توس

پانویس

  1. ↑ ریحانه الادب، ج ۶، ص ۲۶۹ ـ ۲۷۰.
  2. ↑ المسلسلات فی الاجازات، ص ۳۷۶ ـ ۳۷۷.
  3. ↑ معجم مؤلفی الشیعه، ص ۴۲۲ و ۴۲۳.
  4. ↑ افلاکیان خاک‌نشین، ص۱۰۹؛ مجلة حوزه، شماره۴۳ـ۴۴، یادنامه سى‌امین سالگرد درگذشت آیت‌الله العظمى بروجردى.
  5. ↑ نامداران مکاشفه و کرامت، ص۳۰۴.
  6. ↑ شرح‌حال علامه آیت‌الله شیخ علی‌اکبر نهاوندی، ص۲۶.

منابع

  • تلخیص از مجموعه گلشن ابرار، جلد۳، زندگینامه "حاج شیخ علی اکبر نهاوندی" از علی مصباح.
  • علیرضا نوروزی، آیت الله حاج شیخ علی اکبر نهاوندی،پایگاه فرهنگی مذهبی شیعه ها، بازیابی: ۲۰ اردیبهشت ۱۳۹۳.
  • سایت بلاغ.

آرشیو عکس و تصویر

رده:مدفونین در حرم امام رضا علیه السلام

برگرفته از «https://wiki.ahlolbait.com/index.php?title=شیخ_علی_اکبر_نهاوندی&oldid=148731»
آپارات موسسه اهل البیت علیهم السلام کانال عکس نوشته قرآن و حدیث در اینستاگرام تلگرام قرآن و حدیث کانال قرآن و حدیث در ایتا