تل زینبیه: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای جدید حاوی 'تل، به معناى تپه، توده خاك و ريگ است، پشته برآمده از زمين، سرزمين كربلا، ناهم...' ایجاد کرد) |
|||
| (۷ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | + | [[پرونده:Tale zeynabi.jpg|بندانگشتی|تلّ الزینبیّ در کربلا]] | |
| − | در حال حاضر، | + | «تَلّ»، به معناى تپه، توده خاک و ریگ، یا پشته برآمده از زمین است. سرزمین [[کربلا]]، ناهموار و داراى تلّ و تپه بود. در حادثه کربلا، تلّ و تپهاى مشرف بر شهادتگاه [[شهدای کربلا|شهداى کربلا]] بود و [[حضرت زینب]] (علیها السلام) بالاى آن مىآمد تا وضع برادرش [[امام حسين]] (علیه السلام) را در میدان نبرد، بررسى کند و جویاى حال او شود. |
| + | |||
| + | همچنین هاشم رضوی در کتاب «راهیان کربلا» می گوید: پس از آن که [[خیمه گاه کربلا|خیمه گاه]] را [[زیارت|زیارت]] کردیم، با تلّ زینبیه مواجه شدیم و این تلّ، یک بلندی است که جناب زینب کبری (علیها السلام) بر آن می ایستاد و حوادث [[روز عاشورا]] را نظاره می کرد.<ref>کربلا رفته ها، هارون و هومن، ص ٣٨۶، به نقل از کتاب راهیان کربلا.</ref> | ||
| + | |||
| + | مرحوم شیخ محمد سماوی در شعری به زبان عربی از این مزار یاد کرده که ترجمۀ دو بیتش چنین است: | ||
| + | |||
| + | و آن، جایی است بلند در یک بلندی که بر [[گودال قتلگاه|قتلگاه]]، مُشرف بوده است؛ | ||
| + | |||
| + | گفته می شود که زینبِ عقیله، بدانجا آمده، نگرانِ نوادۀ پیامبر بوده و بدان پناه جست. | ||
| + | |||
| + | در حال حاضر، بنایى به همین نام در سمت غرب صحن [[سیدالشهدا]] (علیه السلام) طرف درب «زینبیه» وجود دارد و فاصلۀ آن تا صحن شریف حسینی ١۵٠ قدم (حدود ٣٢ متر) است. آخرین تجدید بناى تل زینبیه، در سال ۱۳۹۸ قمرى بوده است.<ref>تراث کربلا، سلمان هادى طعمه، ص ۱۲۹.</ref> | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
| + | ==منابع== | ||
| + | |||
| + | *جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف. | ||
| + | *پایگاه اطلاع رسانی حوزه. | ||
| − | + | [[رده:حرم امام حسین علیه السلام]] | |
| − | + | [[رده:واقعه عاشورا]] | |
| + | [[رده:اماکن مقدسه کربلا]] | ||
| + | [[رده:کربلا]] | ||
| + | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ ۱۴ اوت ۲۰۲۳، ساعت ۱۵:۲۲
«تَلّ»، به معناى تپه، توده خاک و ریگ، یا پشته برآمده از زمین است. سرزمین کربلا، ناهموار و داراى تلّ و تپه بود. در حادثه کربلا، تلّ و تپهاى مشرف بر شهادتگاه شهداى کربلا بود و حضرت زینب (علیها السلام) بالاى آن مىآمد تا وضع برادرش امام حسين (علیه السلام) را در میدان نبرد، بررسى کند و جویاى حال او شود.
همچنین هاشم رضوی در کتاب «راهیان کربلا» می گوید: پس از آن که خیمه گاه را زیارت کردیم، با تلّ زینبیه مواجه شدیم و این تلّ، یک بلندی است که جناب زینب کبری (علیها السلام) بر آن می ایستاد و حوادث روز عاشورا را نظاره می کرد.[۱]
مرحوم شیخ محمد سماوی در شعری به زبان عربی از این مزار یاد کرده که ترجمۀ دو بیتش چنین است:
و آن، جایی است بلند در یک بلندی که بر قتلگاه، مُشرف بوده است؛
گفته می شود که زینبِ عقیله، بدانجا آمده، نگرانِ نوادۀ پیامبر بوده و بدان پناه جست.
در حال حاضر، بنایى به همین نام در سمت غرب صحن سیدالشهدا (علیه السلام) طرف درب «زینبیه» وجود دارد و فاصلۀ آن تا صحن شریف حسینی ١۵٠ قدم (حدود ٣٢ متر) است. آخرین تجدید بناى تل زینبیه، در سال ۱۳۹۸ قمرى بوده است.[۲]
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
- پایگاه اطلاع رسانی حوزه.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
