علامه شعرانی: تفاوت بین نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) جز |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
||
| سطر ۷: | سطر ۷: | ||
|وفات = ۱۳۹۳ قمری | |وفات = ۱۳۹۳ قمری | ||
|مدفن = شهر ری | |مدفن = شهر ری | ||
| − | |اساتید = [[میرزا مهدی آشتیانی]]، [[شیخ عبدالکریم حائری]]، [[سید ابوتراب خوانساری]] | + | |اساتید = [[میرزا مهدی آشتیانی]]، [[شیخ عبدالکریم حائری]]، [[سید ابوتراب خوانساری]]، [[شیخ عبدالنبی نوری]]،... |
| − | |شاگردان = [[ | + | |شاگردان = [[میرزا هاشم آملی]]، [[حسن حسن زاده آملی]]، [[عبدالله جوادی آملی|عبدالله جوادى آملى]]، [[محدث ارموی|محدث اُرموی]]، علی اکبر غفاری،... |
| − | |آثار = | + | |آثار = [[نثر طوبی]]، حاشیه بر [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]]، ترجمه [[صحیفه سجادیه]]، شرح [[تجرید الاعتقاد (کتاب)|تجرید الاعتقاد]]، تجوید قرآن، راه سعادت، اصطلاحات فلسفی،... |
}} | }} | ||
| − | ''' | + | '''«علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»''' (۱۳۲۰-۱۳۹۳ ق)، از دانشمندان کم‌نظیر [[شیعه]] در قرن چهارده قمری و از شاگردان [[میرزا مهدی آشتیانی]] بود. او در علوم مختلف اسلامی نظیر [[عرفان]]، [[فلسفه]]، [[تفسیر قرآن|تفسیر]]، [[فقه]]، [[حدیث]]، [[علم کلام|کلام]] و [[ریاضی|ریاضیات]] متبحر و صاحب تألیفات ارزشمندی بود. عالمان بزرگی چون [[میرزا هاشم آملی]]، [[حسن زاده آملی]] و [[عبدالله جوادی آملی|جوادی آملی]] از شاگردان او هستند. |
==ولادت و خاندان== | ==ولادت و خاندان== | ||
| سطر ۱۷: | سطر ۱۷: | ||
ابوالحسن شعرانی در سال ۱۳۲۰ ق. در [[تهران]] و در خانوادهای روحانی و دانش پرور، به دنیا آمد و پرورش یافت. او بازمانده خاندانی از خاندان‌های علم و دانش و [[تقوا]] و معنویت بود. برخی از نیاکان او عبارتند از: | ابوالحسن شعرانی در سال ۱۳۲۰ ق. در [[تهران]] و در خانوادهای روحانی و دانش پرور، به دنیا آمد و پرورش یافت. او بازمانده خاندانی از خاندان‌های علم و دانش و [[تقوا]] و معنویت بود. برخی از نیاکان او عبارتند از: | ||
| − | + | *[[ملا فتح الله کاشانی|ملا فتح‌الله کاشانی]] سلسله نسب میرزا ابوالحسن شعرانی، به دانشمندی بزرگ و [[قرآن]] شناسی فرزانه یعنی علامه «ملا فتح الله کاشانی» (م ۹۸۸ ق) مفسر معروف عصر [[صفویه]] میرسد. تفسیر «[[منهج الصادقين فى الزام المخالفين (کتاب)|منهج الصادقین]]» وی به زبان فارسی شهره آفاق است. | |
| − | + | *ابوالحسن مجتهد تهرانی جد اعلای میرزا ابوالحسن شعرانی، شیخ ابوالحسن مجتهد تهرانی (۱۲۰۰ـ۱۲۷۲ ق) است. در تهران و سپس [[اصفهان]] به تحصیل پرداخت آن گاه عازم [[عراق]] شده و در حوزههای علمیه آن دیار نزد بزرگانی چون [[سيد علی طباطبائی|سید علی طباطبایی]] (صاحب [[ریاض المسائل (کتاب)|ریاض]]) ادامه تحصیل داد و با اجازه [[اجتهاد]] به تهران مراجعت کرد. | |
| − | + | *آخوند غلامحسین: پدربزرگ میرزا ابوالحسن شعرانی، آخوند غلامحسین، یکی از علمای متقی و فاضل تهران بود. آخوند در سال ۱۳۱۳ ق. در [[نجف]] اشرف به خاک سپرده شد. | |
| − | + | *حاج شیخ محمد تهرانی: پدر میرزا ابوالحسن شعرانی عالمی متقی بود و در سال ۱۳۴۶ ق از دنیا رفت.<ref> مجله نور علم، شماره ۵۰ـ۵۱، ص ۷۶.</ref> | |
==تحصیلات و استادان== | ==تحصیلات و استادان== | ||
| − | ابوالحسن شعرانی در کودکی [[قرآن]] را نزد پدر عالمش، شیخ محمد تهرانی آموخت و در حقیقت پدرش نخستین معلم او بود. وی در سالهای بعد وارد مدرسه مروی تهران شد و [[ادبیات عرب]] و فارسی، [[منطق]]، [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[فلسفه]]، [[ریاضی]]، و... را طی آن سال‌ها آموخت. | + | ابوالحسن شعرانی در کودکی [[قرآن]] را نزد پدر عالمش، شیخ محمد تهرانی آموخت و در حقیقت پدرش نخستین معلم او بود. وی در سالهای بعد وارد مدرسه مروی [[تهران]] شد و [[ادبیات عرب]] و فارسی، [[منطق]]، [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[فلسفه]]، [[ریاضی]]، و... را طی آن سال‌ها آموخت. |
| − | از معروفترین اساتید او در [[حوزه علمیه]] تهران، | + | از معروفترین اساتید او در [[حوزه علمیه]] تهران، می توان از آیت الله حاج [[میرزا مهدی آشتیانی]] نام برد. همچنین حکیم محقق میرزا محمود قمی از اساتید او بود که مردی زاهد و دانشمند بود.<ref>روزنامه جمهوری اسلامی، ۲۸/۱۱/۱۳۷۱.</ref> [[حبیب الله ذوالفنون]]<ref>دهخدا، ذیل: حبیب‌الله؛ برای آشنایی با آثار او. ر.ک: الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ۴/۴۳۹۶ و ۴۰۱ و ۴۰۳؛ ۸/۲۱۹.</ref> نیز استاد ریاضی میرزا ابوالحسن شعرانی در حوزه تهران بود. |
| − | میرزا ابوالحسن شعرانی، در دوره جوانی که [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه قم]] تازه تأسیس شده بود، سفری به آن دیار کرد و در محضر اساتیدی مانند [[شیخ عبدالکریم حائری]] (مؤسس حوزه) | + | میرزا ابوالحسن شعرانی، در دوره جوانی که [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه قم]] تازه تأسیس شده بود، سفری به آن دیار کرد و در محضر اساتیدی مانند [[شیخ عبدالکریم حائری]] (مؤسس حوزه) و [[شیخ عبدالنبی نوری]] به ادامه تحصیل پرداخت. |
| − | او پس از سال‌ها تحصیل در حوزه تازه تأسیس [[قم]]، به [[نجف]] اشرف رفت و مدت‌ها در آنجا موفق به | + | او پس از سال‌ها تحصیل در حوزه تازه تأسیس [[قم]]، به [[نجف]] اشرف رفت و مدت‌ها در آنجا موفق به بهره گیری از محضر اساتید بزرگ شد. در بین اساتید حوزه علمیه نجف، [[سید ابوتراب خوانساری]] (متوفی ۱۳۴۶ ق) بیشتر از دیگران، شعرانی را مجذوب خود کرد. سید ابوتراب خوانساری در بین علماء شخصیت برجسته ای داشت و علاوه بر [[فقه]] و معارف [[شیعه]]، با فقه [[اهل سنت]] نیز آشنا بود.<ref>ر.ک: علماء معاصرین، ملا علی واعظ خیابانی، ص۱۳۹ـ۱۴۳؛ معارف الرجال، محمد حرزالدین، ج۳، ص۳۱۰.</ref> |
| − | |||
| − | |||
==تدریس و شاگردان== | ==تدریس و شاگردان== | ||
| − | علامه شعرانی در تهران [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایه]]، [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]]، [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]] [[ملاصدرا]] و [[شفا (کتاب)|شفای]] [[ابن سینا|ابوعلی سینا]] و هیئت و [[ریاضی|ریاضیات]] را تدریس می نمود.<ref>حسن زاده آملی، حسن؛ «جلوه هایی از حیات علمی علامه شعرانی (قده)»، نور علم، شماره ۵۰ و ۵۱، ص ۱۰ تا ۳۲</ref> برخی از شاگردان او عبارتند از: | + | شیخ ابوالحسن شعرانی پس از تکمیل تحصیلات علمی و [[سیر و سلوک|سیر و سلوک]] [[عرفان|عرفانی]] و عملی، در اوج استبداد رضاخانی به تهران بازگشت و شروع به تبلیغ و تدریس و تحقیق و ادامه سیر و سلوک کرد. او در مدت عمر پربرکت خویش شاگردانی فرزانه و حکیم و فقیه تربیت کرد. علامه شعرانی در تهران [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایه]]، [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]]، [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]] [[ملاصدرا]] و [[شفا (کتاب)|شفای]] [[ابن سینا|ابوعلی سینا]] و هیئت و [[ریاضی|ریاضیات]] را تدریس می نمود.<ref>حسن زاده آملی، حسن؛ «جلوه هایی از حیات علمی علامه شعرانی (قده)»، نور علم، شماره ۵۰ و ۵۱، ص ۱۰ تا ۳۲</ref> برخی از شاگردان او عبارتند از: |
| − | * | + | *[[میرزا هاشم آملی|آیت الله میرزا هاشم آملی]] (۱۳۲۲ـ۱۴۱۳ ق): از اساتید حوزه علمیه نجف و قم و صاحب آثار متعددی در فقه و اصول. |
| − | * | + | *[[عبدالله جوادی آملی|آیت الله عبدالله جوادی آملی]]: از فقها، مفسران و فلاسفه بزرگ معاصر و از اساتید [[حوزه علمیه قم|حوزه علمیه قم]] دارای ده‌ها اثر علمی و فقهی و تفسیری است.<ref> درباره زندگی ایشان، مراجعه شود به کیهان فرهنگی، ش ۹، سال دوم.</ref> |
| − | * | + | *[[حسن حسن زاده آملی|علامه حسن حسن زاده آملی]]: عارف، حکیم و فقیه معاصر که در ادبیات، علوم غریبه، ریاضی، هیئت و [[طب]] نیز تبحر دارد. ایشان سال‌ها در تهران از محضر علامه شعرانی در زمینه [[فقه]] و [[تفسیر قرآن|تفسیر]] و ریاضی و [[حکمت]] و [[عرفان]] و... استفاده کرده و بهره های فراوان برده است و خاطراتی شیرین و شنیدنی از آن استاد الهی به یاد دارد. |
| − | * | + | *شیخ محمدحسن احمد فقیه یزدی: از شاگردان موفق علامه شعرانی و از اساتید حوزه علمیه قم است. |
| − | * | + | *علی‌اکبر غفاری: او در زمینه تصحیح، تحقیق و طبع آثار [[حدیث|حدیثی]] شیعه خدمات ارزندهای انجام داده است.<ref>ر.ک: کیهان فرهنگی، سال۱۳۶۵، ش۳.</ref> |
| − | * | + | *[[محدث ارموی|محدث اُرموی]] (۱۳۵۸ ش): مدرس، محقق، مصحح و ادیب که بیش از هفتاد اثر گرانقدر را تصحیح یا تألیف کرده است.<ref>کیهان اندیشه، شماره۴۵، ص۸۲؛ چهره درخشان، دکتر قوامی واعظ، ص۳۰.</ref> |
==آثار و تألیفات== | ==آثار و تألیفات== | ||
| − | برای علامه شعرانی، حدود ۴۱ اثر در زمینه های مختلف شمرده شده است<ref>رک: مطلبی، سید ابوالحسن، «نجوم امت - | + | برای علامه شعرانی، حدود ۴۱ اثر در زمینه های مختلف علمی شمرده شده است<ref>رک: مطلبی، سید ابوالحسن، «نجوم امت - علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، نور علم، ش۵۰ـ۵۱، ص ۸۱-۸۶.</ref> که غالب آنها شرح، ترجمه یا تصحیح آثار گذشتگان است: |
| − | + | '''تفسیر و علوم قرآنی''' | |
#حاشیه بر [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]] (در ده جلد) | #حاشیه بر [[مجمع البیان (کتاب)|مجمع البیان]] (در ده جلد) | ||
| سطر ۵۹: | سطر ۵۷: | ||
#[[نثر طوبی]]، دائرة المعارف اصطلاحات [[قرآن]]، از الف تا حرف صاد | #[[نثر طوبی]]، دائرة المعارف اصطلاحات [[قرآن]]، از الف تا حرف صاد | ||
#[[تجوید]] قرآن | #[[تجوید]] قرآن | ||
| − | #طبع و چاپ بیش از ۶۰ نسخه قرآن در | + | #طبع و چاپ بیش از ۶۰ نسخه قرآن در اندازه های مختلف |
| − | + | '''حدیث و درایه''' | |
#جمع حواشی و تحقیق و تصحیح کتاب [[الوافى (کتاب)|وافی]] اثر مرحوم [[فیض کاشانی|فیض کاشانی]] (در سه جلد) | #جمع حواشی و تحقیق و تصحیح کتاب [[الوافى (کتاب)|وافی]] اثر مرحوم [[فیض کاشانی|فیض کاشانی]] (در سه جلد) | ||
#تعلیقات بر شرح [[اصول کافی|اصول کافی]] اثر [[ملا صالح مازندرانی]] (در دوازده جلد) | #تعلیقات بر شرح [[اصول کافی|اصول کافی]] اثر [[ملا صالح مازندرانی]] (در دوازده جلد) | ||
#تعلیقات بر [[وسائل الشیعه (کتاب)|وسائل الشیعه]] (از جلد ۱۶ تا ۲۰) | #تعلیقات بر [[وسائل الشیعه (کتاب)|وسائل الشیعه]] (از جلد ۱۶ تا ۲۰) | ||
| − | #حاشیه بر [[ارشاد القلوب (کتاب)|ارشاد القلوب]] دیلمی | + | #حاشیه بر [[ارشاد القلوب (کتاب)|ارشاد القلوب]] اثر [[حسن دیلمی|حسن بن محمد دیلمی]] |
#ترجمه و شرح [[دعای عرفه]] [[سیدالشهداء]] علیه السلام، ضمیمه کتاب [[فیض الدموع (کتاب)|فیض الدموع]] | #ترجمه و شرح [[دعای عرفه]] [[سیدالشهداء]] علیه السلام، ضمیمه کتاب [[فیض الدموع (کتاب)|فیض الدموع]] | ||
#ترجمه و شرح مفصل [[صحیفه سجادیه]] | #ترجمه و شرح مفصل [[صحیفه سجادیه]] | ||
| − | #تحقیق و تصحیح [[جامع الرواة]] | + | #تحقیق و تصحیح [[جامع الرواة (کتاب)|جامع الرواة]] |
#رساله در [[علم درایه]] | #رساله در [[علم درایه]] | ||
| − | + | '''فقه و اصول''' | |
#المدخل الی عذاب المنهل، در [[اصول فقه|اصول]] | #المدخل الی عذاب المنهل، در [[اصول فقه|اصول]] | ||
| − | #شرح [[کفایة الاصول (کتاب)| | + | #شرح [[کفایة الاصول (کتاب)|کفایة الاصول]] از [[آخوند خراسانی]] |
#شرح تبصره [[علامه حلی]] | #شرح تبصره [[علامه حلی]] | ||
| − | #حاشیه کبیره بر [[قواعد الأحکام (کتاب)|قواعد]] | + | #حاشیه کبیره بر [[قواعد الأحکام (کتاب)|قواعد الأحکام]] |
#رساله در شرح شکوک صلاة در [[عروة الوثقى (کتاب)|عروة الوثقی]] | #رساله در شرح شکوک صلاة در [[عروة الوثقى (کتاب)|عروة الوثقی]] | ||
#فقه فارسی و مختصر برای تدریس در مدارس | #فقه فارسی و مختصر برای تدریس در مدارس | ||
#مناسک [[حج]] با حواشی ۹ نفر از مراجع تقلید | #مناسک [[حج]] با حواشی ۹ نفر از مراجع تقلید | ||
| − | + | '''فلسفه و کلام''' | |
| − | #شرح [[تجرید الاعتقاد (کتاب)|تجرید]] در [[علم کلام|علم کلام]] | + | #شرح [[تجرید الاعتقاد (کتاب)|تجرید الاعتقاد]] در [[علم کلام|علم کلام]] |
#حاشیه بر فصل الخطاب [[محدث نوری]] | #حاشیه بر فصل الخطاب [[محدث نوری]] | ||
| − | #کتاب راه سعادت، در اثبات [[نبوت]] و رد شبهات [[یهود]] و [[ | + | #کتاب راه سعادت، در اثبات [[نبوت]] و رد شبهات [[یهود]] و [[مسیحیت|نصارا]] |
| − | #ترجمه کتاب «الامام علی صوت | + | #ترجمه کتاب «الامام علی صوت العدالة الانسانیه» با نقدِ لغزش‌های نویسنده (جرق جرداق مسیحی) |
#تعلیقاتی بر کتاب «محمد پیامبر و سیاستمدار» نوشته مونتگمری وات | #تعلیقاتی بر کتاب «محمد پیامبر و سیاستمدار» نوشته مونتگمری وات | ||
#اصطلاحات [[فلسفه|فلسفی]] | #اصطلاحات [[فلسفه|فلسفی]] | ||
#مقدمه و حواشی محققانه بر اسرار الحکم [[حاج ملاهادی سبزواری|سبزواری]] | #مقدمه و حواشی محققانه بر اسرار الحکم [[حاج ملاهادی سبزواری|سبزواری]] | ||
| − | + | '''هیئت و نجوم''' | |
| − | #شرح عمل به زیج (جدولی که از روی آن به حرکات سیارات پی | + | #شرح عمل به زیج (جدولی که از روی آن به حرکات سیارات پی می برند) مبتنی بر هیئت جدید |
#تعلیقه و مستدرک تشریح الافلاک با اشاره به هیئت جدید | #تعلیقه و مستدرک تشریح الافلاک با اشاره به هیئت جدید | ||
#هیئت فلاماریون، ترجمه از زبان فرانسه | #هیئت فلاماریون، ترجمه از زبان فرانسه | ||
#تقاویم (تقویمهای) شبانه روزی | #تقاویم (تقویمهای) شبانه روزی | ||
| − | + | '''تاریخ''' | |
| − | #ترجمه | + | #ترجمه [[نفس المهموم (کتاب)|نفس المهموم]] اثر [[شیخ عباس قمی]] |
#مقدمه، تصحیح و تحقیق [[کشف الغمة (کتاب)|کشف الغمه]] | #مقدمه، تصحیح و تحقیق [[کشف الغمة (کتاب)|کشف الغمه]] | ||
#مقدمه و تصحیح منتخب التواریخ | #مقدمه و تصحیح منتخب التواریخ | ||
| − | #مقدمه کتاب وقایع السنین خاتون‌آبادی | + | #مقدمه کتاب وقایع السنین اثر خاتون‌آبادی |
| − | #مقدمه، تصحیح و تعلیقات بر کتاب | + | #مقدمه، تصحیح و تعلیقات بر کتاب [[روضة الشهدا (کتاب)|روضةالشهداء]] |
| − | + | '''فنون دیگر''' | |
| − | + | #تصحیح کامل و مقدمه و حاشیه بر جلد اول و سوم دائرةالمعارف «نفایس الفنون فی عرائس العیون» اثر محمود آملی از دانشمندان قرن هشتم.<ref> کیهان اندیشه، شماره ۴۵، ص ۸۲؛ چهره درخشان، دکتر قوامی واعظ، ص ۳۰.</ref> | |
==آشنایی با زبان‌های متعدد== | ==آشنایی با زبان‌های متعدد== | ||
| سطر ۱۱۵: | سطر ۱۱۳: | ||
علامه شعرانی علاوه بر مهارت کافی در [[فقه]] و [[اصول]] و [[تفسیر]] و [[حدیث]] و [[فلسفه]] و ریاضی و [[عرفان]] و کلام و...، با چندین زبان ـ غیر از فارسی و عربی ـ آشنا بود: | علامه شعرانی علاوه بر مهارت کافی در [[فقه]] و [[اصول]] و [[تفسیر]] و [[حدیث]] و [[فلسفه]] و ریاضی و [[عرفان]] و کلام و...، با چندین زبان ـ غیر از فارسی و عربی ـ آشنا بود: | ||
| − | + | *فرانسه: شعرانی به زبان فرانسه، کاملاً تسلط داشت و بسیاری از کتب [[علوم اسلامی]] ترجمه شده به زبان فرانسه را خود مطالعه و با متن اصلی تطبیق می کرد و صحت و سقم ترجمه را تعیین می نمود. | |
| − | + | *ترکی: زبان ترکی را مثل زبان مادری می دانست و می خواند و می نوشت. | |
| − | + | *انگلیسی: وی به زبان انگلیسی نیز به قدر متعارف و لازم آشنایی داشت. | |
| − | + | *عبری: شاید شگفت انگیز باشد که عالمی دینی با آن همه وسعت اطلاعات و اشتغالات در علوم مختلف، به زبان عبری هم تسلط داشته باشد! ایشان این زبان را از یک روحانی [[یهود|یهودی]] فراگرفته بود.<ref> مجله نور علم، ش ۵۰ـ۵۱، ص ۹۴.</ref> | |
| − | == | + | ==از نگاه عالمان== |
برخی او را [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه نصیر]] عصر، و استاد [[جلال الدین همایی]] او را [[شیخ بهایی]] عصر لقب داده‌اند. | برخی او را [[خواجه نصیرالدین طوسی|خواجه نصیر]] عصر، و استاد [[جلال الدین همایی]] او را [[شیخ بهایی]] عصر لقب داده‌اند. | ||
[[علامه حسن زاده آملی]] درباره تبحر و گستردگی معلومات استادش، علامه شعرانی می گوید: «آقای شعرانی ذوالفنون بودند. بنده هیچیک از اساتیدم را به تبحر در منقول مثل ایشان ندیدم. یکی از کتابهای دوره [[شفا (کتاب)|شفا]]، علم موسیقی است. مرحوم آقای شعرانی، موسیقی هم می دانست. فرانسه را به اندازه عربی می‌دانست و مسلط بود. جناب علامه شعرانی در ادبیات، قلم توانایی داشت. فارسی را خیلی سنگین و قوی و فصیح می‌نوشت. در [[ریاضی|ریاضیات]] عالیه، در [[نجوم]]. من بارها این مطلب را به عرض رسانده‌ام در میان علمای روحانی ما، در عصر خودم بنده کسی را به تبحر در ریاضیات از ایشان بهتر و برتر ندیدم». | [[علامه حسن زاده آملی]] درباره تبحر و گستردگی معلومات استادش، علامه شعرانی می گوید: «آقای شعرانی ذوالفنون بودند. بنده هیچیک از اساتیدم را به تبحر در منقول مثل ایشان ندیدم. یکی از کتابهای دوره [[شفا (کتاب)|شفا]]، علم موسیقی است. مرحوم آقای شعرانی، موسیقی هم می دانست. فرانسه را به اندازه عربی می‌دانست و مسلط بود. جناب علامه شعرانی در ادبیات، قلم توانایی داشت. فارسی را خیلی سنگین و قوی و فصیح می‌نوشت. در [[ریاضی|ریاضیات]] عالیه، در [[نجوم]]. من بارها این مطلب را به عرض رسانده‌ام در میان علمای روحانی ما، در عصر خودم بنده کسی را به تبحر در ریاضیات از ایشان بهتر و برتر ندیدم». | ||
| − | == وفات == | + | ==وفات== |
| − | علامه میرزا ابوالحسن شعرانی در اواخر عمر دچار ضعف و بیماری قلب و ریه شد و زیر نظر پزشک بود. وقتی | + | علامه میرزا ابوالحسن شعرانی در اواخر عمر دچار ضعف و بیماری قلب و ریه شد و زیر نظر پزشک بود. وقتی بیماری اش شدت یافت برای معالجه به آلمان برده شد و در بیمارستانی در شهر هامبورگ بستری گردید. اما معالجات سودی نبخشید و ایشان دقایقی بعد از نیمه شبِ یکشنبه، هفتم [[شوال]] ۱۳۹۳ قمری (۱۲/۸/۱۳۵۲) وفات یافتند. پیکر مطهر ایشان به [[تهران]] منتقل شده و در جنب حرم [[حضرت عبدالعظیم حسنی]]، در مقبره خانوادگی زمردی در بازار روبروی باغ طوطی به خاک سپرده شد.<ref>مطلبی، سید ابوالحسن، «نجوم امت - حضرت آیت الله علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، نور علم، ش۵۰ـ۵۱، ص۱۰۲.</ref> |
| − | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
==منابع== | ==منابع== | ||
*جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، شرح حال علامه شعرانى در مجموعه گلشن ابرار، جلد۲، صفحه۷۴۹. | *جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، شرح حال علامه شعرانى در مجموعه گلشن ابرار، جلد۲، صفحه۷۴۹. | ||
| − | *حسن زاده آملی، | + | *حسن حسن زاده آملی، جلوه هایی از حیات علمی علامه شعرانی، نور علم، شماره ۵۰ و ۵۱. |
| − | *مطلبی، | + | *سید ابوالحسن مطلبی، نجوم امت - علامه میرزا ابوالحسن شعرانی، نور علم، فروردین ۱۳۷۲، شماره ۵۰، ص ۷۴-۱۰۶. |
| − | |||
{{سنجش کیفی | {{سنجش کیفی | ||
|سنجش=شده | |سنجش=شده | ||
| سطر ۱۵۰: | سطر ۱۴۶: | ||
[[رده:علمای قرن چهاردهم]] | [[رده:علمای قرن چهاردهم]] | ||
| + | [[رده:علماء شیعه]] | ||
[[رده:فقیهان]] | [[رده:فقیهان]] | ||
[[رده:مفسرین قرآن]] | [[رده:مفسرین قرآن]] | ||
نسخهٔ ۱۹ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۰۶:۴۶
 | |
| نام کامل | میرزا ابوالحسن شعرانی |
| زادروز | ۱۳۲۰ قمری |
| زادگاه | تهران |
| وفات | ۱۳۹۳ قمری |
| مدفن | شهر ری |
|
| |
| اساتید |
میرزا مهدی آشتیانی، شیخ عبدالکریم حائری، سید ابوتراب خوانساری، شیخ عبدالنبی نوری،... |
| شاگردان |
میرزا هاشم آملی، حسن حسن زاده آملی، عبدالله جوادى آملى، محدث اُرموی، علی اکبر غفاری،... |
| آثار |
نثر طوبی، حاشیه بر مجمع البیان، ترجمه صحیفه سجادیه، شرح تجرید الاعتقاد، تجوید قرآن، راه سعادت، اصطلاحات فلسفی،... |
«علامه میرزا ابوالحسن شعرانی» (۱۳۲۰-۱۳۹۳ ق)، از دانشمندان کم‌نظیر شیعه در قرن چهارده قمری و از شاگردان میرزا مهدی آشتیانی بود. او در علوم مختلف اسلامی نظیر عرفان، فلسفه، تفسیر، فقه، حدیث، کلام و ریاضیات متبحر و صاحب تألیفات ارزشمندی بود. عالمان بزرگی چون میرزا هاشم آملی، حسن زاده آملی و جوادی آملی از شاگردان او هستند.
محتویات
ولادت و خاندان
ابوالحسن شعرانی در سال ۱۳۲۰ ق. در تهران و در خانوادهای روحانی و دانش پرور، به دنیا آمد و پرورش یافت. او بازمانده خاندانی از خاندان‌های علم و دانش و تقوا و معنویت بود. برخی از نیاکان او عبارتند از:
- ملا فتح‌الله کاشانی سلسله نسب میرزا ابوالحسن شعرانی، به دانشمندی بزرگ و قرآن شناسی فرزانه یعنی علامه «ملا فتح الله کاشانی» (م ۹۸۸ ق) مفسر معروف عصر صفویه میرسد. تفسیر «منهج الصادقین» وی به زبان فارسی شهره آفاق است.
- ابوالحسن مجتهد تهرانی جد اعلای میرزا ابوالحسن شعرانی، شیخ ابوالحسن مجتهد تهرانی (۱۲۰۰ـ۱۲۷۲ ق) است. در تهران و سپس اصفهان به تحصیل پرداخت آن گاه عازم عراق شده و در حوزههای علمیه آن دیار نزد بزرگانی چون سید علی طباطبایی (صاحب ریاض) ادامه تحصیل داد و با اجازه اجتهاد به تهران مراجعت کرد.
- آخوند غلامحسین: پدربزرگ میرزا ابوالحسن شعرانی، آخوند غلامحسین، یکی از علمای متقی و فاضل تهران بود. آخوند در سال ۱۳۱۳ ق. در نجف اشرف به خاک سپرده شد.
- حاج شیخ محمد تهرانی: پدر میرزا ابوالحسن شعرانی عالمی متقی بود و در سال ۱۳۴۶ ق از دنیا رفت.[۱]
تحصیلات و استادان
ابوالحسن شعرانی در کودکی قرآن را نزد پدر عالمش، شیخ محمد تهرانی آموخت و در حقیقت پدرش نخستین معلم او بود. وی در سالهای بعد وارد مدرسه مروی تهران شد و ادبیات عرب و فارسی، منطق، فقه، اصول، فلسفه، ریاضی، و... را طی آن سال‌ها آموخت.
از معروفترین اساتید او در حوزه علمیه تهران، می توان از آیت الله حاج میرزا مهدی آشتیانی نام برد. همچنین حکیم محقق میرزا محمود قمی از اساتید او بود که مردی زاهد و دانشمند بود.[۲] حبیب الله ذوالفنون[۳] نیز استاد ریاضی میرزا ابوالحسن شعرانی در حوزه تهران بود.
میرزا ابوالحسن شعرانی، در دوره جوانی که حوزه علمیه قم تازه تأسیس شده بود، سفری به آن دیار کرد و در محضر اساتیدی مانند شیخ عبدالکریم حائری (مؤسس حوزه) و شیخ عبدالنبی نوری به ادامه تحصیل پرداخت.
او پس از سال‌ها تحصیل در حوزه تازه تأسیس قم، به نجف اشرف رفت و مدت‌ها در آنجا موفق به بهره گیری از محضر اساتید بزرگ شد. در بین اساتید حوزه علمیه نجف، سید ابوتراب خوانساری (متوفی ۱۳۴۶ ق) بیشتر از دیگران، شعرانی را مجذوب خود کرد. سید ابوتراب خوانساری در بین علماء شخصیت برجسته ای داشت و علاوه بر فقه و معارف شیعه، با فقه اهل سنت نیز آشنا بود.[۴]
تدریس و شاگردان
شیخ ابوالحسن شعرانی پس از تکمیل تحصیلات علمی و سیر و سلوک عرفانی و عملی، در اوج استبداد رضاخانی به تهران بازگشت و شروع به تبلیغ و تدریس و تحقیق و ادامه سیر و سلوک کرد. او در مدت عمر پربرکت خویش شاگردانی فرزانه و حکیم و فقیه تربیت کرد. علامه شعرانی در تهران کفایه، مکاسب، اسفار ملاصدرا و شفای ابوعلی سینا و هیئت و ریاضیات را تدریس می نمود.[۵] برخی از شاگردان او عبارتند از:
- آیت الله میرزا هاشم آملی (۱۳۲۲ـ۱۴۱۳ ق): از اساتید حوزه علمیه نجف و قم و صاحب آثار متعددی در فقه و اصول.
- آیت الله عبدالله جوادی آملی: از فقها، مفسران و فلاسفه بزرگ معاصر و از اساتید حوزه علمیه قم دارای ده‌ها اثر علمی و فقهی و تفسیری است.[۶]
- علامه حسن حسن زاده آملی: عارف، حکیم و فقیه معاصر که در ادبیات، علوم غریبه، ریاضی، هیئت و طب نیز تبحر دارد. ایشان سال‌ها در تهران از محضر علامه شعرانی در زمینه فقه و تفسیر و ریاضی و حکمت و عرفان و... استفاده کرده و بهره های فراوان برده است و خاطراتی شیرین و شنیدنی از آن استاد الهی به یاد دارد.
- شیخ محمدحسن احمد فقیه یزدی: از شاگردان موفق علامه شعرانی و از اساتید حوزه علمیه قم است.
- محدث اُرموی (۱۳۵۸ ش): مدرس، محقق، مصحح و ادیب که بیش از هفتاد اثر گرانقدر را تصحیح یا تألیف کرده است.[۸]
آثار و تألیفات
برای علامه شعرانی، حدود ۴۱ اثر در زمینه های مختلف علمی شمرده شده است[۹] که غالب آنها شرح، ترجمه یا تصحیح آثار گذشتگان است:
تفسیر و علوم قرآنی
- حاشیه بر مجمع البیان (در ده جلد)
- تصحیح کامل تفسیر صافی (در دو جلد)
- مقدمه و حواشی و تصحیح کامل تفسیر ابوالفتوح رازی (در دوازده جلد)
- نثر طوبی، دائرة المعارف اصطلاحات قرآن، از الف تا حرف صاد
- تجوید قرآن
- طبع و چاپ بیش از ۶۰ نسخه قرآن در اندازه های مختلف
حدیث و درایه
- جمع حواشی و تحقیق و تصحیح کتاب وافی اثر مرحوم فیض کاشانی (در سه جلد)
- تعلیقات بر شرح اصول کافی اثر ملا صالح مازندرانی (در دوازده جلد)
- تعلیقات بر وسائل الشیعه (از جلد ۱۶ تا ۲۰)
- حاشیه بر ارشاد القلوب اثر حسن بن محمد دیلمی
- ترجمه و شرح دعای عرفه سیدالشهداء علیه السلام، ضمیمه کتاب فیض الدموع
- ترجمه و شرح مفصل صحیفه سجادیه
- تحقیق و تصحیح جامع الرواة
- رساله در علم درایه
فقه و اصول
- المدخل الی عذاب المنهل، در اصول
- شرح کفایة الاصول از آخوند خراسانی
- شرح تبصره علامه حلی
- حاشیه کبیره بر قواعد الأحکام
- رساله در شرح شکوک صلاة در عروة الوثقی
- فقه فارسی و مختصر برای تدریس در مدارس
- مناسک حج با حواشی ۹ نفر از مراجع تقلید
فلسفه و کلام
- شرح تجرید الاعتقاد در علم کلام
- حاشیه بر فصل الخطاب محدث نوری
- کتاب راه سعادت، در اثبات نبوت و رد شبهات یهود و نصارا
- ترجمه کتاب «الامام علی صوت العدالة الانسانیه» با نقدِ لغزش‌های نویسنده (جرق جرداق مسیحی)
- تعلیقاتی بر کتاب «محمد پیامبر و سیاستمدار» نوشته مونتگمری وات
- اصطلاحات فلسفی
- مقدمه و حواشی محققانه بر اسرار الحکم سبزواری
هیئت و نجوم
- شرح عمل به زیج (جدولی که از روی آن به حرکات سیارات پی می برند) مبتنی بر هیئت جدید
- تعلیقه و مستدرک تشریح الافلاک با اشاره به هیئت جدید
- هیئت فلاماریون، ترجمه از زبان فرانسه
- تقاویم (تقویمهای) شبانه روزی
تاریخ
- ترجمه نفس المهموم اثر شیخ عباس قمی
- مقدمه، تصحیح و تحقیق کشف الغمه
- مقدمه و تصحیح منتخب التواریخ
- مقدمه کتاب وقایع السنین اثر خاتون‌آبادی
- مقدمه، تصحیح و تعلیقات بر کتاب روضةالشهداء
فنون دیگر
- تصحیح کامل و مقدمه و حاشیه بر جلد اول و سوم دائرةالمعارف «نفایس الفنون فی عرائس العیون» اثر محمود آملی از دانشمندان قرن هشتم.[۱۰]
آشنایی با زبان‌های متعدد
علامه شعرانی علاوه بر مهارت کافی در فقه و اصول و تفسیر و حدیث و فلسفه و ریاضی و عرفان و کلام و...، با چندین زبان ـ غیر از فارسی و عربی ـ آشنا بود:
- فرانسه: شعرانی به زبان فرانسه، کاملاً تسلط داشت و بسیاری از کتب علوم اسلامی ترجمه شده به زبان فرانسه را خود مطالعه و با متن اصلی تطبیق می کرد و صحت و سقم ترجمه را تعیین می نمود.
- ترکی: زبان ترکی را مثل زبان مادری می دانست و می خواند و می نوشت.
- انگلیسی: وی به زبان انگلیسی نیز به قدر متعارف و لازم آشنایی داشت.
- عبری: شاید شگفت انگیز باشد که عالمی دینی با آن همه وسعت اطلاعات و اشتغالات در علوم مختلف، به زبان عبری هم تسلط داشته باشد! ایشان این زبان را از یک روحانی یهودی فراگرفته بود.[۱۱]
از نگاه عالمان
برخی او را خواجه نصیر عصر، و استاد جلال الدین همایی او را شیخ بهایی عصر لقب داده‌اند.
علامه حسن زاده آملی درباره تبحر و گستردگی معلومات استادش، علامه شعرانی می گوید: «آقای شعرانی ذوالفنون بودند. بنده هیچیک از اساتیدم را به تبحر در منقول مثل ایشان ندیدم. یکی از کتابهای دوره شفا، علم موسیقی است. مرحوم آقای شعرانی، موسیقی هم می دانست. فرانسه را به اندازه عربی می‌دانست و مسلط بود. جناب علامه شعرانی در ادبیات، قلم توانایی داشت. فارسی را خیلی سنگین و قوی و فصیح می‌نوشت. در ریاضیات عالیه، در نجوم. من بارها این مطلب را به عرض رسانده‌ام در میان علمای روحانی ما، در عصر خودم بنده کسی را به تبحر در ریاضیات از ایشان بهتر و برتر ندیدم».
وفات
علامه میرزا ابوالحسن شعرانی در اواخر عمر دچار ضعف و بیماری قلب و ریه شد و زیر نظر پزشک بود. وقتی بیماری اش شدت یافت برای معالجه به آلمان برده شد و در بیمارستانی در شهر هامبورگ بستری گردید. اما معالجات سودی نبخشید و ایشان دقایقی بعد از نیمه شبِ یکشنبه، هفتم شوال ۱۳۹۳ قمری (۱۲/۸/۱۳۵۲) وفات یافتند. پیکر مطهر ایشان به تهران منتقل شده و در جنب حرم حضرت عبدالعظیم حسنی، در مقبره خانوادگی زمردی در بازار روبروی باغ طوطی به خاک سپرده شد.[۱۲]
پانویس
- ↑ مجله نور علم، شماره ۵۰ـ۵۱، ص ۷۶.
- ↑ روزنامه جمهوری اسلامی، ۲۸/۱۱/۱۳۷۱.
- ↑ دهخدا، ذیل: حبیب‌الله؛ برای آشنایی با آثار او. ر.ک: الذریعه، آقا بزرگ تهرانی، ۴/۴۳۹۶ و ۴۰۱ و ۴۰۳؛ ۸/۲۱۹.
- ↑ ر.ک: علماء معاصرین، ملا علی واعظ خیابانی، ص۱۳۹ـ۱۴۳؛ معارف الرجال، محمد حرزالدین، ج۳، ص۳۱۰.
- ↑ حسن زاده آملی، حسن؛ «جلوه هایی از حیات علمی علامه شعرانی (قده)»، نور علم، شماره ۵۰ و ۵۱، ص ۱۰ تا ۳۲
- ↑ درباره زندگی ایشان، مراجعه شود به کیهان فرهنگی، ش ۹، سال دوم.
- ↑ ر.ک: کیهان فرهنگی، سال۱۳۶۵، ش۳.
- ↑ کیهان اندیشه، شماره۴۵، ص۸۲؛ چهره درخشان، دکتر قوامی واعظ، ص۳۰.
- ↑ رک: مطلبی، سید ابوالحسن، «نجوم امت - علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، نور علم، ش۵۰ـ۵۱، ص ۸۱-۸۶.
- ↑ کیهان اندیشه، شماره ۴۵، ص ۸۲؛ چهره درخشان، دکتر قوامی واعظ، ص ۳۰.
- ↑ مجله نور علم، ش ۵۰ـ۵۱، ص ۹۴.
- ↑ مطلبی، سید ابوالحسن، «نجوم امت - حضرت آیت الله علامه میرزا ابوالحسن شعرانی»، نور علم، ش۵۰ـ۵۱، ص۱۰۲.
منابع
- جمعی از پژوهشگران حوزه علمیه قم، شرح حال علامه شعرانى در مجموعه گلشن ابرار، جلد۲، صفحه۷۴۹.
- حسن حسن زاده آملی، جلوه هایی از حیات علمی علامه شعرانی، نور علم، شماره ۵۰ و ۵۱.
- سید ابوالحسن مطلبی، نجوم امت - علامه میرزا ابوالحسن شعرانی، نور علم، فروردین ۱۳۷۲، شماره ۵۰، ص ۷۴-۱۰۶.
