حسین شفیعی: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ همین کاربر نمایش داده نشده است) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
| − | عارف | + | '''حاج آقا حسین شفیعى''' (۱۳۰۲-۱۳۷۸ ش)، حکیم، عارف و ادیب [[شیعه]] معاصر، و از شاگردان [[حاج آقا رحیم ارباب |حاج آقا رحیم ارباب]] و [[میرزا علی آقا شیرازی]] بود. وی در [[فقه]]، [[اصول فقه|اصول]]، [[فلسفه]]، [[علم کلام|کلام]]، [[عرفان]] و [[اخلاق]] تخصص داشت و سالها در این حوزه‌ها تدریس می‌نمود. کتاب «[[سخن آشنا (شرح عرفانی اخلاقی نهج البلاغه) (کتاب)|سخن آشنا؛ شرح عرفانی اخلاقی نهج البلاغه]]» از آثار مهم اوست. |
| − | [[ | + | {{شناسنامه عالم |
| − | + | ||نام کامل = حسین شفیعى | |
| − | + | ||تصویر= [[پرونده:Shafia1.jpg|۲۳۰px]] | |
| + | ||زادروز = ۱۳۰۲ شمسی | ||
| + | |زادگاه = [[اصفهان]] | ||
| + | |وفات = ۱۳۷۸ شمسی | ||
| + | |مدفن = اصفهان، باغ رضوان | ||
| + | |اساتید = [[حاج آقا رحیم ارباب |حاج آقا رحیم ارباب]]، [[میرزا علی آقا شیرازی]]، [[آیت الله بروجردی]]، [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی]]،... | ||
| + | |شاگردان = علی کرباسی‌زاده اصفهانی، عبدالقائم شوشتری،... | ||
| + | |آثار = [[سخن آشنا (شرح عرفانی اخلاقی نهج البلاغه) (کتاب)|سخن آشنا]]، بهجة الطالبین، نور الیقین، تجلی فضیلت، دارالجنون عشق،... | ||
| + | }} | ||
| + | ==تحصیلات و استادان== | ||
| + | حسین شفیعى در سال ۱۳۰۲ شمسى در [[اصفهان]] به دنیا آمد. او علوم و معارف متداول اسلامى، از [[صرف]] و [[علم نحو|نحو]] و [[منطق]] و [[فقه]] و [[علم کلام|کلام]] و [[فلسفه]] را نزد علمای بزرگ زمان خود تحصیل کرده و از خرمن هریک خوشه‌ها چیده بود. | ||
| − | + | وی مقدمات را نزد آقای شیخ محمد جواد فریدنی آموخت، [[حکمت]] و [[فلسفه]] را نزد حکیم و عارف و [[فقیه|فقیه]] بزرگوار آیت‌اللّه [[حاج آقا رحیم ارباب |حاج آقا رحیم ارباب]] (م، ۱۳۹۶ ق) و متکلم و حکیم معروف [[اصفهان]] مرحوم صدرالدین هاطلى کوپائى (م، ۱۳۷۲ ق) و [[فصوص الحکم ابن عربی (کتاب)|فصوص الحکم]] [[محیی الدین ابن عربی|محی الدین عربی]] را نزد فیلسوف و عارف وارسته مرحوم شیخ اسداللّه ایزدگشسب (م، ۱۳۶۶ ق) و همچنین از اصولى و متکلم بزرگ مرحوم حاج حیدرعلى خان برومند و مخصوصا از حوزه درس پربرکت فقیه و عارف وارسته آیت‌اللّه [[میرزا علی آقا شیرازی]] اعلى‌اللّه مقامه بهره‌ها برد؛ به ویژه از درس [[نهج البلاغة|نهج‌البلاغه]] آن عالم ربانى بسیار استفاده نمود و مدت پانزده سال پیوسته ملازم آن بزرگوار بود. در سیر و سلوک از مرحوم ذو الریاستین بهره مند گردید. | |
| − | + | استاد حسین شفیعی شخصیت خویش را پرورش یافته سه کس می دانست: مرحوم میرزا عبدالحسین ذوالریاستین شیرازی، مرحوم آیت الله ارباب و مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی. | |
| − | |||
| − | استاد | + | سایر اساتید استاد شفیعی عبارتند از: سید نورالدین شیرازی، [[سید شهاب الدین مرعشی نجفی|آیت الله مرعشی]]، [[آیت الله بروجردی]]، شیخ محمدحسن نجف آبادی، [[سید محمدباقر درچه ای]]. |
| − | + | ==آثار و تألیفات== | |
| − | + | مرحوم شفیعی مانند استادان خود بیشتر به تألیف کتب انفسی می پرداخت و اکثر اوقات گرانبهای خود را صرف خدمت به خلق و تدریس و تربیت شاگردان می کرد. او معتقد بود کتاب برای [[انسان]] شدن کم نیست، آنچه مسلمانان احتیاج دارند کتاب نیست، عمل کردن به وظایف مورد نیاز آنان است تا دردهای ظاهر و باطن مردم التیام پیدا کند. با این حال به مناسبتهایی مطالبی نگاشته است، از جمله: | |
| − | |||
| − | + | #بهجة الطالبین، در [[منطق]] | |
| − | + | #نور الیقین، در شرح [[خطبه متقین]] از [[نهج البلاغة|نهج البلاغه]] | |
| + | #تجلی فضیلت، در دو جلد که توسط عالم بزرگ حاج سید ابوالفضل میرلوحی از [[شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید (کتاب)|شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید]] جمع آوری شده و توسط استاد شفیعی ترجمه شده است. موضوع جلد اول این کتاب برگزیده ای از فضایل و مناقب [[امیرالمومنین]] علیه السلام از شرح [[ابن ابی الحدید|ابن ابی الحدید معتزلی]] (م، ۶۵۵ ق) است و موضوع جلد دوم شرحی از وقایع بعد از رحلت [[پیامبر اسلام|رسول اکرم]] صلی الله علیه و گوشه ای از زندگانی [[امام علی علیه السلام|حضرت علی]] علیه السلام که آن هم برگزیده شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید است. | ||
| + | #دارالجنون عشق، [[دیوان (شعر)|دیوان]] اشعار استاد است که به همراه کتاب نورالیقین پس از وفات ایشان به چاپ رسیده است. | ||
| + | #ترجمه دست نوشته [[حاج آقا رحیم ارباب|آیت الله ارباب]] در مورد «لک وحدانیة العدد». (این مکتوب در کتاب آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان چاپ شده است). | ||
| + | #[[سخن آشنا]]؛ شرح عرفانی اخلاقی نهج البلاغه، با مقدمه دکتر سید محمدباقر کتابی. این کتاب درس های نهج البلاغه استاد است که توسط شاگردانشان جمع آوری و تدوین شده است. | ||
| − | + | ==ویژگی‌های علمی== | |
| − | + | استاد حسین شفیعى، الفیه ابن مالک و سیوطى و مغنى در [[صرف]] و [[علم نحو|نحو]] را به خوبى در حافظه داشت و گاهى تدریس مى‌نمود. مطوّل تفتازانى در [[علم معانی|معانى]] و [[علم بیان|بیان]] و کتاب شمسیه و شرح مطالع در حافظه علمى او به خوبى قرار گرفته بود. | |
| − | + | با دنیاى [[فقه]] و [[اصول فقه|اصول]] آشنایى کامل داشت و کتابهاى معمول در این علوم مثل تبصره [[علامه حلی|علامه]]، [[مختصر النافع (کتاب)|مختصرالنافع]] [[محقق حلی|محقق حلّى]]، [[شرح لمعه]] و شرح کبیر (ریاض) تا [[قوانین الاصول (کتاب)|قوانین]] [[میرزای قمی|میرزاى قمى]] و [[معالم الدین و ملاذ المجتهدین (کتاب)|معالم‌الاصول]] و [[مکاسب (کتاب)|مکاسب]] [[شیخ مرتضی انصاری|شیخ انصارى]] را در خدمت استادان مبرز فرا گرفته بود و تدریس می کرد. | |
| − | + | ||
| + | همچنین در علوم عقلى و [[فلسفه|فلسفى]] و [[علم کلام|کلامى]] مثل کتاب [[تجرید الاعتقاد (کتاب)|تجرید]] و [[شرح منظومه سبزواری (کتاب)|منظومه]] [[حاج ملاهادی سبزواری|حاجى سبزوارى]] و [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]] [[ملاصدرا]] رنجها برده بود.<ref>محمدباقر کتابی، مقدمه کتاب سخن آشنا، ج۱ ص۲۱.</ref> با سفر به شهرهای [[قم]] و [[تهران]] از محضر بزرگان علم و استفاده برد، با افراد بسیار مجالست نمود، با نحله های گوناگون فکری آشنا شد و از محضر اوتاد و رجال [[شریعت]] و طریقت و مکتب بزرگان [[فلسفه]] و [[عرفان]] بهره ها برد. | ||
| + | |||
| + | در اصلاح و [[تهذیب نفس|پرورش نفس]] مجاهدتها کرد و سرانجام نجات و صلاح خویش را در «عشق» یافت.<ref>حسین شفیعی، وب گاه شهرداری اصفهان.</ref> گرچه تحصیلات وی در حوزه و نزد اساتید بزرگ آن بود، ولی به تأسی از استاد خود [[حاج آقا رحیم ارباب]] و ایشان نیز به پیروی از استاد خود [[جهانگیر خان قشقایی|جهانگیرخان قشقایی]] لباس روحانیت نپوشید. | ||
| + | |||
| + | استاد حسین شفیعى با آثار شاعران بزرگ عرفان و ادب فارسى آشنایى کامل داشت؛ [[مثنوی معنوی (کتاب)|مثنوى مولانا]] انیس همیشگى او بود، مطالعه در آثار [[عطار نیشابوری|عطار]]، [[سنائی|سنائى]]، [[سعدی|سعدى]] و مخصوصا [[حافظ شیرازی|حافظ]] سهمى از زندگى روزمره او را اشغال کرده بود.<ref>محمدباقر کتابی، مقدمه کتاب سخن آشنا، ج۱ ص۲۳.</ref> | ||
| + | |||
| + | حسین شفیعی استاد مسلم [[نهج البلاغة|نهج البلاغه]] و حافظ آن بود، با نهج البلاغه مولا [[امیرالمومنین]] علیه السلام زندگی می کرد و پایه اعتقادات و روش زندگی اش را بر اساس آن قرار داده بود. | ||
| − | + | وی کتابشناس بی نظیری در شناخت کتاب های خطی از نظر نگارش، جلد، سبک و ... بود.<ref>اعظم رجالی، آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان، ص۳۴۳. </ref> | |
| − | + | از خدمات بزرگ او شناساندن قبور علما و عرفا در شهر [[اصفهان]] بود که با همکاری شهردار وقت، آرامگاه این بزرگان احیا گشته و اینک [[تخت فولاد]] اصفهان که گنجینه عالمان و عارفان برجسته در طول سالیان دراز بوده است، زیارتگاه اهل دل و معنا است. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
==حوزه تدریس== | ==حوزه تدریس== | ||
| − | بیشترین تلاش مرحوم شفیعی در مسیر تربیت شاگردان بود و الحق که در این راه نهایت تلاش خویش را انجام داد. سالهاى | + | بیشترین تلاش مرحوم حسین شفیعی در مسیر تربیت شاگردان بود و الحق که در این راه نهایت تلاش خویش را انجام داد. سالهاى طولانى، خانه خود را محل تدریس قرار داده بود، هر روز چندین درس مى‌داد؛ براى خانمها جدا و براى آقایان هم جدا تدریس مى‌نمود. |
| − | مى‌توان گفت | + | |
| − | + | گاهى از کتب [[عرفان]] مثل منازل السائرین، شرح [[فصوص الحکم ابن عربی (کتاب)|فصوص‌الحکم]]، مصباح الانس، شرح [[گلشن راز (کتاب)|گلشن راز]]، تائیه [[ابن فارض]] و امثال اینها تدریس مى‌نمود و زمانى کتب [[اخلاق|اخلاقى]] مانند [[مکارم الاخلاق (کتاب)|مکارم‌الاخلاق]]، مشکوة‌الانوار، [[تحف العقول (کتاب)|تحف العقول]]، [[ارشاد القلوب (کتاب)|ارشاد القلوب]]، چهل حدیث [[امام خمینی|امام خمینى]] علیه‌الرحمه را بیان مى‌نمود و گاهى [[منطق]] و [[فلسفه]]، مثل [[شرح منظومه سبزواری (کتاب)|منظومه]] حاجى سبزوارى و [[اسفار اربعه (کتاب)|اسفار]] ملاصدرا را حوزه درس خود قرار مى‌داد و زمانى هم به تدریس [[فقه]] مى‌پرداخت. ولى در تدریس و بیان [[نهج البلاغة|نهج‌البلاغه]] حالتى ملکوتى مى‌یافت، بیانات او از دل برمى‌خاست لاجرم بر دلها مى‌نشست. | |
| − | استاد | + | |
| + | مى‌توان گفت که او عاشقِ یافتن علم و فضیلت و تدریس و بخشش آنها به عاشقان دین و دانش راستین بود، معمولا براى مطالب استناد به اشعار [[مولوی|مولانا]] مى‌نمود و خود در هاله‌اى از نور و معنویت قرار مى‌گرفت. گاهى محفل درس او به شرح [[مثنوی معنوی (کتاب)|مثنوى]] یا غزلیات [[حافظ شیرازی|حافظ]] برگزار مى‌گردید. استاد شفیعى خود در سرودن [[شعر]] استاد بود و اشعار نغزى در [[عرفان]] و [[اخلاق]] به صورت [[قصیده|قصیده]] و [[غزل]] دارد. | ||
| − | + | ایشان مدتی نیز در دوره کارشناسی ارشد فلسفه در دانشگاه [[اصفهان]] به تدریس اخلاق، حکمت عملی و «[[فتوحات مکیه (کتاب)|فتوحات مکیه]]» [[محیی الدین ابن عربی|ابن عربی]] مشغول بود. علی کرباسی زاده اصفهانی و عبدالقائم شوشتری از افرادی بودند که نزد او شاگردی کرده‌اند. | |
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| − | |||
| + | ==وفات== | ||
| + | مرحوم حاج آقا حسین شفیعى، به سال ۱۳۷۸ چشم از جهان فرو بست و در قطعه نام آوران باغ رضوان [[اصفهان]] به خاک سپرده شد. | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
<references /> | <references /> | ||
| − | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| − | + | *درس های نهج البلاغه استاد شفیعی، سخن آشنا، اصفهان، انتشارات کانون پژوهش، جلد اول، ۱۳۸۶. | |
| − | *درس های نهج البلاغه استاد | + | *دکتر اعظم رجالی، آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان، دانشگاه آزاد خوراسکان، چاپ اول، ۱۳۸۳. |
| − | *دکتر اعظم | + | *حسین شفیعی، [http://isfahan.ir/ShowPage.aspx?Page_=article&PageID=219&PageIDF=60&backpage=1&Lang=1&Sub=42، وبگاه شهرداری اصفهان]، بازیابی: ۸ دی ۱۳۹۶. |
| − | *حسین | + | *حسین شفیعی، دارالجنون عشق به انضمام نورالیقین، انتشارات همشهری، چاپ اول، زمستان ۱۳۷۹. |
| − | *حسین | ||
[[رده:عارفان]] | [[رده:عارفان]] | ||
[[رده:فیلسوفان]] | [[رده:فیلسوفان]] | ||
نسخهٔ کنونی تا ۱۲ ژانویهٔ ۲۰۲۲، ساعت ۰۶:۲۴
حاج آقا حسین شفیعى (۱۳۰۲-۱۳۷۸ ش)، حکیم، عارف و ادیب شیعه معاصر، و از شاگردان حاج آقا رحیم ارباب و میرزا علی آقا شیرازی بود. وی در فقه، اصول، فلسفه، کلام، عرفان و اخلاق تخصص داشت و سالها در این حوزه‌ها تدریس می‌نمود. کتاب «سخن آشنا؛ شرح عرفانی اخلاقی نهج البلاغه» از آثار مهم اوست.
| |
| نام کامل | حسین شفیعى |
| زادروز | ۱۳۰۲ شمسی |
| زادگاه | اصفهان |
| وفات | ۱۳۷۸ شمسی |
| مدفن | اصفهان، باغ رضوان |
|
| |
| اساتید |
حاج آقا رحیم ارباب، میرزا علی آقا شیرازی، آیت الله بروجردی، سید شهاب الدین مرعشی نجفی،... |
| شاگردان |
علی کرباسی‌زاده اصفهانی، عبدالقائم شوشتری،... |
| آثار |
سخن آشنا، بهجة الطالبین، نور الیقین، تجلی فضیلت، دارالجنون عشق،... |
تحصیلات و استادان
حسین شفیعى در سال ۱۳۰۲ شمسى در اصفهان به دنیا آمد. او علوم و معارف متداول اسلامى، از صرف و نحو و منطق و فقه و کلام و فلسفه را نزد علمای بزرگ زمان خود تحصیل کرده و از خرمن هریک خوشه‌ها چیده بود.
وی مقدمات را نزد آقای شیخ محمد جواد فریدنی آموخت، حکمت و فلسفه را نزد حکیم و عارف و فقیه بزرگوار آیت‌اللّه حاج آقا رحیم ارباب (م، ۱۳۹۶ ق) و متکلم و حکیم معروف اصفهان مرحوم صدرالدین هاطلى کوپائى (م، ۱۳۷۲ ق) و فصوص الحکم محی الدین عربی را نزد فیلسوف و عارف وارسته مرحوم شیخ اسداللّه ایزدگشسب (م، ۱۳۶۶ ق) و همچنین از اصولى و متکلم بزرگ مرحوم حاج حیدرعلى خان برومند و مخصوصا از حوزه درس پربرکت فقیه و عارف وارسته آیت‌اللّه میرزا علی آقا شیرازی اعلى‌اللّه مقامه بهره‌ها برد؛ به ویژه از درس نهج‌البلاغه آن عالم ربانى بسیار استفاده نمود و مدت پانزده سال پیوسته ملازم آن بزرگوار بود. در سیر و سلوک از مرحوم ذو الریاستین بهره مند گردید.
استاد حسین شفیعی شخصیت خویش را پرورش یافته سه کس می دانست: مرحوم میرزا عبدالحسین ذوالریاستین شیرازی، مرحوم آیت الله ارباب و مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی.
سایر اساتید استاد شفیعی عبارتند از: سید نورالدین شیرازی، آیت الله مرعشی، آیت الله بروجردی، شیخ محمدحسن نجف آبادی، سید محمدباقر درچه ای.
آثار و تألیفات
مرحوم شفیعی مانند استادان خود بیشتر به تألیف کتب انفسی می پرداخت و اکثر اوقات گرانبهای خود را صرف خدمت به خلق و تدریس و تربیت شاگردان می کرد. او معتقد بود کتاب برای انسان شدن کم نیست، آنچه مسلمانان احتیاج دارند کتاب نیست، عمل کردن به وظایف مورد نیاز آنان است تا دردهای ظاهر و باطن مردم التیام پیدا کند. با این حال به مناسبتهایی مطالبی نگاشته است، از جمله:
- بهجة الطالبین، در منطق
- نور الیقین، در شرح خطبه متقین از نهج البلاغه
- تجلی فضیلت، در دو جلد که توسط عالم بزرگ حاج سید ابوالفضل میرلوحی از شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید جمع آوری شده و توسط استاد شفیعی ترجمه شده است. موضوع جلد اول این کتاب برگزیده ای از فضایل و مناقب امیرالمومنین علیه السلام از شرح ابن ابی الحدید معتزلی (م، ۶۵۵ ق) است و موضوع جلد دوم شرحی از وقایع بعد از رحلت رسول اکرم صلی الله علیه و گوشه ای از زندگانی حضرت علی علیه السلام که آن هم برگزیده شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید است.
- دارالجنون عشق، دیوان اشعار استاد است که به همراه کتاب نورالیقین پس از وفات ایشان به چاپ رسیده است.
- ترجمه دست نوشته آیت الله ارباب در مورد «لک وحدانیة العدد». (این مکتوب در کتاب آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان چاپ شده است).
- سخن آشنا؛ شرح عرفانی اخلاقی نهج البلاغه، با مقدمه دکتر سید محمدباقر کتابی. این کتاب درس های نهج البلاغه استاد است که توسط شاگردانشان جمع آوری و تدوین شده است.
ویژگی‌های علمی
استاد حسین شفیعى، الفیه ابن مالک و سیوطى و مغنى در صرف و نحو را به خوبى در حافظه داشت و گاهى تدریس مى‌نمود. مطوّل تفتازانى در معانى و بیان و کتاب شمسیه و شرح مطالع در حافظه علمى او به خوبى قرار گرفته بود.
با دنیاى فقه و اصول آشنایى کامل داشت و کتابهاى معمول در این علوم مثل تبصره علامه، مختصرالنافع محقق حلّى، شرح لمعه و شرح کبیر (ریاض) تا قوانین میرزاى قمى و معالم‌الاصول و مکاسب شیخ انصارى را در خدمت استادان مبرز فرا گرفته بود و تدریس می کرد.
همچنین در علوم عقلى و فلسفى و کلامى مثل کتاب تجرید و منظومه حاجى سبزوارى و اسفار ملاصدرا رنجها برده بود.[۱] با سفر به شهرهای قم و تهران از محضر بزرگان علم و استفاده برد، با افراد بسیار مجالست نمود، با نحله های گوناگون فکری آشنا شد و از محضر اوتاد و رجال شریعت و طریقت و مکتب بزرگان فلسفه و عرفان بهره ها برد.
در اصلاح و پرورش نفس مجاهدتها کرد و سرانجام نجات و صلاح خویش را در «عشق» یافت.[۲] گرچه تحصیلات وی در حوزه و نزد اساتید بزرگ آن بود، ولی به تأسی از استاد خود حاج آقا رحیم ارباب و ایشان نیز به پیروی از استاد خود جهانگیرخان قشقایی لباس روحانیت نپوشید.
استاد حسین شفیعى با آثار شاعران بزرگ عرفان و ادب فارسى آشنایى کامل داشت؛ مثنوى مولانا انیس همیشگى او بود، مطالعه در آثار عطار، سنائى، سعدى و مخصوصا حافظ سهمى از زندگى روزمره او را اشغال کرده بود.[۳]
حسین شفیعی استاد مسلم نهج البلاغه و حافظ آن بود، با نهج البلاغه مولا امیرالمومنین علیه السلام زندگی می کرد و پایه اعتقادات و روش زندگی اش را بر اساس آن قرار داده بود.
وی کتابشناس بی نظیری در شناخت کتاب های خطی از نظر نگارش، جلد، سبک و ... بود.[۴] از خدمات بزرگ او شناساندن قبور علما و عرفا در شهر اصفهان بود که با همکاری شهردار وقت، آرامگاه این بزرگان احیا گشته و اینک تخت فولاد اصفهان که گنجینه عالمان و عارفان برجسته در طول سالیان دراز بوده است، زیارتگاه اهل دل و معنا است.
حوزه تدریس
بیشترین تلاش مرحوم حسین شفیعی در مسیر تربیت شاگردان بود و الحق که در این راه نهایت تلاش خویش را انجام داد. سالهاى طولانى، خانه خود را محل تدریس قرار داده بود، هر روز چندین درس مى‌داد؛ براى خانمها جدا و براى آقایان هم جدا تدریس مى‌نمود.
گاهى از کتب عرفان مثل منازل السائرین، شرح فصوص‌الحکم، مصباح الانس، شرح گلشن راز، تائیه ابن فارض و امثال اینها تدریس مى‌نمود و زمانى کتب اخلاقى مانند مکارم‌الاخلاق، مشکوة‌الانوار، تحف العقول، ارشاد القلوب، چهل حدیث امام خمینى علیه‌الرحمه را بیان مى‌نمود و گاهى منطق و فلسفه، مثل منظومه حاجى سبزوارى و اسفار ملاصدرا را حوزه درس خود قرار مى‌داد و زمانى هم به تدریس فقه مى‌پرداخت. ولى در تدریس و بیان نهج‌البلاغه حالتى ملکوتى مى‌یافت، بیانات او از دل برمى‌خاست لاجرم بر دلها مى‌نشست.
مى‌توان گفت که او عاشقِ یافتن علم و فضیلت و تدریس و بخشش آنها به عاشقان دین و دانش راستین بود، معمولا براى مطالب استناد به اشعار مولانا مى‌نمود و خود در هاله‌اى از نور و معنویت قرار مى‌گرفت. گاهى محفل درس او به شرح مثنوى یا غزلیات حافظ برگزار مى‌گردید. استاد شفیعى خود در سرودن شعر استاد بود و اشعار نغزى در عرفان و اخلاق به صورت قصیده و غزل دارد.
ایشان مدتی نیز در دوره کارشناسی ارشد فلسفه در دانشگاه اصفهان به تدریس اخلاق، حکمت عملی و «فتوحات مکیه» ابن عربی مشغول بود. علی کرباسی زاده اصفهانی و عبدالقائم شوشتری از افرادی بودند که نزد او شاگردی کرده‌اند.
وفات
مرحوم حاج آقا حسین شفیعى، به سال ۱۳۷۸ چشم از جهان فرو بست و در قطعه نام آوران باغ رضوان اصفهان به خاک سپرده شد.
پانویس
منابع
- درس های نهج البلاغه استاد شفیعی، سخن آشنا، اصفهان، انتشارات کانون پژوهش، جلد اول، ۱۳۸۶.
- دکتر اعظم رجالی، آثار و افکار حکما و عرفای مشهور اصفهان، دانشگاه آزاد خوراسکان، چاپ اول، ۱۳۸۳.
- حسین شفیعی، وبگاه شهرداری اصفهان، بازیابی: ۸ دی ۱۳۹۶.
- حسین شفیعی، دارالجنون عشق به انضمام نورالیقین، انتشارات همشهری، چاپ اول، زمستان ۱۳۷۹.
