ذکر مصیبت: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) (ویرایش) |
|||
| (۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | {{مدخل دائره المعارف|کتاب [[فرهنگ عاشورا(کتاب)|فرهنگ عاشورا]]}} | ||
| − | سنتى در جهت | + | «ذکر مصیبت»، سنتى است در جهت احیاى یاد و نام [[ائمه اطهار|ائمه]] (علیهم السلام) و مطرح نگه داشتن حادثه [[عاشورا]]. در این برنامه، چه به صورت مقطع پایانى سخنرانى و موعظه و چه به صورت مستقل، حوادث [[کربلا]] و کیفیت شهادت [[امام حسين]] (علیه السلام) و یاران او، و نیز [[ائمه اطهار|امامان]] دیگر به صورتى سوزناک نقل مى‌شود که سبب تحریک عواطف و گریستن بر [[سیدالشهدا]] مى‌گردد. |
| − | نقل حوادث بر اساس مقتل | + | نقل حوادث بر اساس [[مقتل|مقتل‌ها]] انجام مى‌گیرد و شایسته است که از منابع معتبر و شعرهاى خوب استفاده مى‌شود تا موجب وهن به مقام معصومین و خاندان [[عصمت]] نگردد. |
| − | [[امام سجاد]] علیه السلام | + | [[امام سجاد]] (علیه السلام) که بیست سال به یاد عاشورا مى‌گریست، مى‌فرمود: یاد شهادت فرزندان [[حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها|فاطمه]] (علیها السلام) چشمانم را پر اشک مى‌کند؛ «انى لم اذکر مصرع بنى فاطمة الا خنقتنى لذلک عبرة».<ref>بحارالانوار، ج ۴۵، ص ۱۰۹.</ref> با این حساب، یاد حادثه و یادآورى آن مظلومیت ها خودش کافى است تا مستمعان را بگریاند و نیازى به آمیختن [[دروغ]] یا نقل حرف هاى بى‌اساس در ذکر مصیبت و [[مرثیه|مرثیه]] خوانى نیست. |
| − | + | ذکر مصیبت، سبب تعمیق نهضت حسینى و پیوند عاطفى و قلبى [[شیعه|شیعه]] با سیدالشهدا است و نقشه دشمنان [[اهل البیت|اهل بیت]] را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب مى‌کند و جامعه را هوادار اهل بیت و خصم ظالمان مى‌پرورد.<ref>ر.ک: «نقش انقلابى یاد و یادآوران»، شریعتى؛ بحارالانوار، ج ۴۴، ص ۲۷۸، احادیث گریستن و عزادارى بر سیدالشهداء را آورده است.</ref> | |
| − | البته | + | البته باید ذاکران و مرثیه خوانان، هم شایستگى این منصب حساس را داشته باشند و هم در محتواى مرثیه‌خوانى خود دقت داشته باشند و نصایح بزرگان را در آداب آن به کار بندند. |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
| − | <references/> | + | <references /> |
| − | ==منابع== | + | == منابع == |
| − | جواد محدثی، فرهنگ | + | |
| + | * جواد محدثی، [[فرهنگ عاشورا (کتاب)|فرهنگ عاشورا]]، نشر معروف. | ||
[[رده:عزای ابا عبدالله علیه السلام]] | [[رده:عزای ابا عبدالله علیه السلام]] | ||
| + | {{الگو:واقعه عاشورا}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۳۰ ژوئن ۲۰۲۱، ساعت ۱۱:۰۴
«ذکر مصیبت»، سنتى است در جهت احیاى یاد و نام ائمه (علیهم السلام) و مطرح نگه داشتن حادثه عاشورا. در این برنامه، چه به صورت مقطع پایانى سخنرانى و موعظه و چه به صورت مستقل، حوادث کربلا و کیفیت شهادت امام حسين (علیه السلام) و یاران او، و نیز امامان دیگر به صورتى سوزناک نقل مى‌شود که سبب تحریک عواطف و گریستن بر سیدالشهدا مى‌گردد.
نقل حوادث بر اساس مقتل‌ها انجام مى‌گیرد و شایسته است که از منابع معتبر و شعرهاى خوب استفاده مى‌شود تا موجب وهن به مقام معصومین و خاندان عصمت نگردد.
امام سجاد (علیه السلام) که بیست سال به یاد عاشورا مى‌گریست، مى‌فرمود: یاد شهادت فرزندان فاطمه (علیها السلام) چشمانم را پر اشک مى‌کند؛ «انى لم اذکر مصرع بنى فاطمة الا خنقتنى لذلک عبرة».[۱] با این حساب، یاد حادثه و یادآورى آن مظلومیت ها خودش کافى است تا مستمعان را بگریاند و نیازى به آمیختن دروغ یا نقل حرف هاى بى‌اساس در ذکر مصیبت و مرثیه خوانى نیست.
ذکر مصیبت، سبب تعمیق نهضت حسینى و پیوند عاطفى و قلبى شیعه با سیدالشهدا است و نقشه دشمنان اهل بیت را که کوشش در محو جنایات خویش داشتند، نقش بر آب مى‌کند و جامعه را هوادار اهل بیت و خصم ظالمان مى‌پرورد.[۲]
البته باید ذاکران و مرثیه خوانان، هم شایستگى این منصب حساس را داشته باشند و هم در محتواى مرثیه‌خوانى خود دقت داشته باشند و نصایح بزرگان را در آداب آن به کار بندند.
پانویس
منابع
- جواد محدثی، فرهنگ عاشورا، نشر معروف.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
