آیه 214 سوره بقره: تفاوت بین نسخه‌ها

از دانشنامه‌ی اسلامی
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جز
 
(۲ نسخه‌ٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده)
سطر ۴۱: سطر ۴۱:
 
</tabber>
 
</tabber>
 
==معانی کلمات آیه==
 
==معانی کلمات آیه==
«اَمْ»: بلکه آیا. «وَ لَمَّا یَأْتِکُمْ»: و حال آن که هنوز به شما نرسیده است (نگا: حجرات / ): «مَثَلُ»: حال. وضع. «خَلَوْا»: رفته‌اند. درگذشته‌اند. «الْبَأْسَآءُ»: فقر. جنگ. شدّت و سختی. «الضَّرَّآءُ»: بیماری. تنگدستی. ضرر و زیان. «زُلْزِلُوا»: به تکان افتاده‌اند. پریشان و آشفته گشته‌اند. «مَتَی نَصْرُ اللهِ؟»: یاری خدا کی خواهد بود؟ البتّه این سخن به صورت درخواست یاری و حصول مدد کردگاری بیان شده است و جنبه تمنّا و تقاضا را داشته است. «أَلا»: هان!
+
بأساء: سختى يا سختى شديد (بقره/ 77).
 +
 
 +
ضراء: ضرر شديد، بأساء و ضراء اگر يك جا آيند مراد از اولى سختيهاى مالى و امثال آن و از دومى ضرر بدنى است.
 +
 
 +
زلزلوا: زلزال به معنى اضطراب و حركت است، مراد در آيه اضطراب و تزلزل مى باشد.<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref>
 +
 
 
==نزول==
 
==نزول==
  
سطر ۴۸: سطر ۵۳:
 
این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.</ref>
 
این آیه در [[مدینه]] بر [[پیامبر اسلام]] صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. <ref> طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.</ref>
  
'''شأن نزول:'''<ref> محمدباقر محقق،‌ [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 74.</ref>
+
'''شأن نزول:'''
 +
 
 +
«[[شیخ طوسی]]» گوید: سدى و قتادة و سايرين از اهل تفسير گويند: كه اين آيه در روز خندق نازل شده است. هنگامى كه مسلمين در [[مدينه]] محصور شده و ترس آن‌ها در جنگ مزبور شديد گرديد و خداوند به آن‌ها صبر و پايدارى و وعده پيروزى داد<ref> چنان كه در تفسير عبدالرزاق نيز از قتاده روايت شده است.</ref><ref> صاحبان روض الجنان و مجمع البيان بنا به نقل از عطا چنين گويند: چون [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله با اصحاب به مدينه مهاجرت كرده بودند در كمال فقر بسر برده و از ديار و اموال خود چشم پوشيده بودند. سپس اين آيه براى آنان نازل گرديد و نيز گويند: در [[غزوه احد]] نازل شده موقعى كه عبدالله بن ابى به اصحاب پيامبر گفته بود براى چه خود را به كشتن مي‌دهيد. اگر محمد پيامبر مى بود و از طرف خدا مبعوث مي‌شد اين طور گرفتار نمى گرديد.</ref> .<ref> محمدباقر محقق،‌ [[نمونه بينات در شأن نزول آيات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 74.</ref>
  
«[[شیخ طوسی]]» گوید: سدى و قتادة و سايرين از اهل تفسير گويند: كه اين آيه در روز خندق نازل شده است. هنگامى كه مسلمين در [[مدينه]] محصور شده و ترس آن‌ها در جنگ مزبور شديد گرديد و خداوند به آن‌ها صبر و پايدارى و وعده پيروزى داد.<ref> چنان كه در تفسير عبدالرزاق نيز از قتاده روايت شده است.</ref><ref> صاحبان روض الجنان و مجمع البيان بنا به نقل از عطا چنين گويند: چون [[رسول خدا]] صلی الله علیه و آله با اصحاب به مدينه مهاجرت كرده بودند در كمال فقر بسر برده و از ديار و اموال خود چشم پوشيده بودند. سپس اين آيه براى آنان نازل گرديد و نيز گويند: در [[غزوه احد]] نازل شده موقعى كه عبدالله بن ابى به اصحاب پيامبر گفته بود براى چه خود را به كشتن مي‌دهيد. اگر محمد پيامبر مى بود و از طرف خدا مبعوث مي‌شد اين طور گرفتار نمى گرديد.</ref>
 
 
== تفسیر آیه ==
 
== تفسیر آیه ==
 
<tabber>
 
<tabber>
سطر ۲۸۹: سطر ۲۹۵:
 
* محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه.
 
* محمدباقر محقق، [[نمونه بینات در شأن نزول آیات]] از نظر [[شیخ طوسی]] و سایر مفسرین خاصه و عامه.
  
 
+
==آرشیو عکس و تصویر==
 +
<gallery mode="packed" heights="320">
 +
پرونده:آیه 214 سوره بقره (1).jpg
 +
پرونده:آیه 214 سوره بقره (2).jpg
 +
</gallery>
  
 
[[رده:آیات سوره بقره]]
 
[[رده:آیات سوره بقره]]
 
[[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]]
 
[[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]]
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]
 
[[رده:آیات دارای شان نزول]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۱ مهٔ ۲۰۲۱، ساعت ۱۰:۰۲

مشاهده آیه در سوره

أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَلَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ ۖ مَسَّتْهُمُ الْبَأْسَاءُ وَالضَّرَّاءُ وَزُلْزِلُوا حَتَّىٰ يَقُولَ الرَّسُولُ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتَىٰ نَصْرُ اللَّهِ ۗ أَلَا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ

مشاهده آیه در سوره


<<213 آیه 214 سوره بقره 215>>
سوره : سوره بقره (2)
جزء : 2
نزول : مدینه

ترجمه های فارسی

آیا گمان کرده‌اید که به بهشت داخل شوید بدون امتحاناتی که پیش از شما بر گذشتگان آمد؟ که بر آنان رنج و سختیها رسید و همواره پریشان خاطر و هراسان بودند تا آن گاه که رسول و گروندگان با او (از خدا مدد خواستند و) گفتند: بار خدایا، کی ما را یاری کنی؟ (در آن حال خطاب شد: بشارت دهد که) هان! همانا یاری خدا نزدیک است.

ترجمه های انگلیسی(English translations)

Do you suppose that you will enter paradise though there has not yet come to you the like of [what befell] those who went before you? Stress and distress befell them and they were convulsed until the apostle and the faithful who were with him said, ‘When will Allah’s help [come]?’ Behold! Allah’s help is indeed near!

معانی کلمات آیه

بأساء: سختى يا سختى شديد (بقره/ 77).

ضراء: ضرر شديد، بأساء و ضراء اگر يك جا آيند مراد از اولى سختيهاى مالى و امثال آن و از دومى ضرر بدنى است.

زلزلوا: زلزال به معنى اضطراب و حركت است، مراد در آيه اضطراب و تزلزل مى باشد.[۱]

نزول

محل نزول:

این آیه در مدینه بر پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله نازل گردیده است. [۲]

شأن نزول:

«شیخ طوسی» گوید: سدى و قتادة و سايرين از اهل تفسير گويند: كه اين آيه در روز خندق نازل شده است. هنگامى كه مسلمين در مدينه محصور شده و ترس آن‌ها در جنگ مزبور شديد گرديد و خداوند به آن‌ها صبر و پايدارى و وعده پيروزى داد[۳][۴] .[۵]

تفسیر آیه

تفسیر نور (محسن قرائتی)


«214» أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِكُمْ مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ وَ زُلْزِلُوا حَتَّى يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى‌ نَصْرُ اللَّهِ أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ‌

آيا گمان كرديد داخل بهشت مى‌شويد وحال آنكه هنوز مانند آنچه بر پپشينيان شما گذشت به شما نرسيده است؟! آنان گرفتار تنگدستى و ناخوشى شده و چنان زير و زبر شدند كه پيامبر و افرادى كه ايمان آورده و همراه او بودند، گفتند: يارى خدا چه وقت خواهد بود؟ آگاه باشيد كه يارى خداوند نزديك است.

نکته ها

«بأساء» سختى‌هايى است كه از خارج به انسان تحميل مى‌شود، مثل جنگ و سرقت.

و «ضرّاء» سختى‌هاى درونى است، مانند بيمارى، زخم وجراحت.

اين آيه يادآور تحمل سختى از سوى مؤمنان گذشته و هشدار و تسلّايى براى مسلمانان است. حوادث سخت، آزمايش الهى است و مشكلاتى همچون حوادث تلخِ مالى و جانى‌

جلد 1 - صفحه 331

همه براى ساخته شدن انسان‌هاست.

هر بلايى را عطايى با وى است‌

هر كدورت را صفايى در پى است‌

زير هر رنجى، گنجى معتبر

خار ديدى، چشم بگشا گل نگر

در روايتى از پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌خوانيم: بهشت با سختى‌ها پيچيده شده است. «1» و در روايت ديگرى آمده: براى مؤمنان گرفتار در دنيا، چنان پاداشى است كه ديگران مى‌گويند:

اى كاش اين سختى‌ها با سختى بيشترى براى ما بود. «2» آرى، مشكلات، عامل رشد و قرب و راه ورود به بهشت است.

نابرده رنج، گنج ميسّر نمى‌شود

مزد آن گرفت جان برادر كه كار كرد

تأخير استجابت دعا، مايه‌ى ترديد نشود. خداوند بارها وعده داده است كه‌ «إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ» «3» انبيا و بندگان ما حتماً يارى مى‌شوند. و «كَتَبَ اللَّهُ لَأَغْلِبَنَّ أَنَا وَ رُسُلِي» «4» خداوند نوشته است كه من و فرستادگانم پيروز هستيم.

به هر حال خداوند وعده‌ى پيروزى داده و ممكن است به دلائلى اين وعده‌ها به تأخير بيافتد، لكن اين تأخير نبايد سبب ترديد شود.

پیام ها

1- انتظار بهشت رفتن، تنها بخاطر ايمان داشتن و بدون سختى كشيدن، انتظار نادرستى است. «أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تَدْخُلُوا الْجَنَّةَ ...»

2- در سنّت‌هاى الهى، هيچ تغييرى نيست. همه ملّت‌ها و امتّ‌ها و افراد بايد از كوران آزمايش بگذرند. «وَ لَمَّا يَأْتِكُمْ مَثَلُ الَّذِينَ خَلَوْا»

3- توجّه به مشكلات ديگران، عامل تسكين است. از تاريخ، عبرت و الگو بگيريم. «مَسَّتْهُمُ الْبَأْساءُ وَ الضَّرَّاءُ»

4- آماده باشيم، آزمايشات الهى به قدرى سخت است كه بعضى مواقع انبيا را نيز

«1». «ان الجنة حفت بالمكاره و ان النار حفت بالشهوات». تفسير كاشف، ج 1، ص 9. 31

«2». تفسير منهج‌الصادقين، ج 1، ص 552.

«3». صافات، 172.

«4». مجادله، 21.

جلد 1 - صفحه 332

مضطرب مى‌كند. «يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ مَتى‌ نَصْرُ اللَّهِ»

5- در سختى‌ها، انبيا از مردم جدا نبودند. «يَقُولَ الرَّسُولُ وَ الَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ»

6- يكى از شروط استجابتِ دعا، اضطرار و قطع اميد از غير خداست. «مَتى‌ نَصْرُ اللَّهِ ... إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ»

7- آرام‌بخشِ همه‌ى مشكلات، ياد نصرت خداوند است. «أَلا إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ»

8- مقاومت، زمينه‌ى دريافت نصرت الهى است. «مَسَّتْهُمُ ... إِنَّ نَصْرَ اللَّهِ قَرِيبٌ»

پانویس

  1. پرش به بالا تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
  2. پرش به بالا طبرسی، مجمع البيان في تفسير القرآن، ج ‌1، ص 111.
  3. پرش به بالا چنان كه در تفسير عبدالرزاق نيز از قتاده روايت شده است.
  4. پرش به بالا صاحبان روض الجنان و مجمع البيان بنا به نقل از عطا چنين گويند: چون رسول خدا صلی الله علیه و آله با اصحاب به مدينه مهاجرت كرده بودند در كمال فقر بسر برده و از ديار و اموال خود چشم پوشيده بودند. سپس اين آيه براى آنان نازل گرديد و نيز گويند: در غزوه احد نازل شده موقعى كه عبدالله بن ابى به اصحاب پيامبر گفته بود براى چه خود را به كشتن مي‌دهيد. اگر محمد پيامبر مى بود و از طرف خدا مبعوث مي‌شد اين طور گرفتار نمى گرديد.
  5. پرش به بالا محمدباقر محقق،‌ نمونه بينات در شأن نزول آيات از نظر شیخ طوسی و ساير مفسرين خاصه و عامه، ص 74.

منابع

آرشیو عکس و تصویر