ورود امام حسین علیه السلام به کربلا: تفاوت بین نسخه‌ها
مهدی موسوی (بحث | مشارکتها) |
|||
| سطر ۱: | سطر ۱: | ||
{{تقویم|روز=2 محرم|سال=سال 61 هجری قمری}} | {{تقویم|روز=2 محرم|سال=سال 61 هجری قمری}} | ||
| − | حضرت [[امام حسین علیه السلام|ابا عبدالله الحسين]] علیه‌السلام پس از دريافت نامه‌هاي فراوان اهالي [[كوفه]]، مبني بر رفتن آن حضرت به كوفه و بر عهده گرفتن قيام مردمي بر ضد [[بنی امیه|بني‌اميه]]، در آغاز پسرعمويش [[مسلم بن عقيل]] علیه‌السلام را به نمايندگي خويش به آن ديار اعزام كرد | + | حضرت [[امام حسین علیه السلام|ابا عبدالله الحسين]] علیه‌السلام پس از دريافت نامه‌هاي فراوان اهالي [[كوفه]]، مبني بر رفتن آن حضرت به كوفه و بر عهده گرفتن قيام مردمي بر ضد [[بنی امیه|بني‌اميه]]، در آغاز پسرعمويش [[مسلم بن عقيل]] علیه‌السلام را به نمايندگي خويش به آن ديار اعزام كرد. اهالي كوفه به ويژه [[شیعه|شيعيان]] و محبان [[اهل بيت]] علیهم‌السلام از مسلم بن عقيل علیه‌السلام استقبال شاياني كرده و بيش از 18000 تن با وي [[بيعت]] كردند و مسلم بن عقيل علیه‌السلام پس از وصول اطمينان از صداقت كوفيان، نامه‌اي براي [[امام حسين]] علیه‌السلام نوشت و آن حضرت را به كوفه دعوت كرد و امام حسين علیه‌السلام در روز هشتم [[ماه ذی الحجه|ذي الحجه]] سال 60 قمري به همراه خانواده، فاميلان و ياران خود عازم كوفه شد. |
| − | + | امام در بين راه در توقفگاه [[زرود]]، خبر شكست قيام شيعيان كوفه و شهادت مظلومانه [[مسلم بن عقيل]] علیه‌السلام بدست مزدوران [[عبيدالله بن زياد]] را دريافت كرد. با اين حال، به حركت اعتراضي خويش به سوي [[عراق]] ادامه داد. ولي پس از گذشتن از توقفگاه [[شراف]] با سپاه يك هزار نفري عبيدالله بن زياد به فرماندهي [[حر بن یزید ریاحی]] روبرو گرديد. | |
حر بن يزيد از سوي [[حصين بن نمير]] مأموريت داشت كه در جاده ميان [[مكه]] و كوفه به گشت زني پرداخته و در صورت برخورد با قافله امام حسين علیه‌السلام، آن را رديابي كرده و مانع ورودش به كوفه گردد. امام حسين علیه‌السلام به محض رويارويي با سپاه خسته و تشنه حر بن يزيد با آنان مهرباني كرد و همه را سيراب و از الطاف خويش برخوردار گردانيد. | حر بن يزيد از سوي [[حصين بن نمير]] مأموريت داشت كه در جاده ميان [[مكه]] و كوفه به گشت زني پرداخته و در صورت برخورد با قافله امام حسين علیه‌السلام، آن را رديابي كرده و مانع ورودش به كوفه گردد. امام حسين علیه‌السلام به محض رويارويي با سپاه خسته و تشنه حر بن يزيد با آنان مهرباني كرد و همه را سيراب و از الطاف خويش برخوردار گردانيد. | ||
| − | حر بن يزيد | + | حر بن يزيد در برابر مهرباني‌هاي آن حضرت، متأثر و منفعل شد و رفتاري غيرخصمانه در پيش گرفت. ولي بنا به فرمان عبيدالله بن زياد ناچار بود آن حضرت را تعقيب كرده و مانع ورودش به كوفه گردد. در توقفگاه عذيب هجانات، نامه‌اي از [[عمر بن سعد]] فرمانده نظامي سپاه عبيدالله بن زياد بدست حر بن يزيد رسيد و او را مأمور كرد كه بر امام حسين علیه‌السلام سخت گيرد و او را از بياباني خشك و فاقد آب و آباداني گذر دهد. |
حر بن يزيد بر امام حسين علیه‌السلام سخت گرفت و او را به سرزميني غيرآباد وارد و مجبور به توقف نمود. امام حسين علیه‌السلام ناچار شد در آن جا توقف كرده و آن را خيمه‌گاه خويش قرار دهد. امام حسين علیه‌السلام پس از رسيدن به اين سرزمين، پرسيد نام اين مكان چيست؟ گفتند: [[كربلا]]. امام حسين علیه‌السلام همين كه نام كربلا را شنيد، گفت: اَللّهُمَّ اِنّي اَعوذُ بكَ مِنَ الكَربِ و البَلاءِ. | حر بن يزيد بر امام حسين علیه‌السلام سخت گرفت و او را به سرزميني غيرآباد وارد و مجبور به توقف نمود. امام حسين علیه‌السلام ناچار شد در آن جا توقف كرده و آن را خيمه‌گاه خويش قرار دهد. امام حسين علیه‌السلام پس از رسيدن به اين سرزمين، پرسيد نام اين مكان چيست؟ گفتند: [[كربلا]]. امام حسين علیه‌السلام همين كه نام كربلا را شنيد، گفت: اَللّهُمَّ اِنّي اَعوذُ بكَ مِنَ الكَربِ و البَلاءِ. | ||
| سطر ۱۲: | سطر ۱۲: | ||
سپس فرمود: اين جا، مكان كرب و بلا و محل محنت و عنا است، پس فرود آييد كه منزل و خيمه‌گاه ما اين جا است. اين زمين، محل ريختن خون ما است و در اين مكان، قبرهاي ما واقع مي‌گردد. اين‌ها را جدم [[پیامبر اسلام | محمد]] مصطفي صلی الله علیه و آله به من خبر داده است. پس قافله حسيني در آن جا فرود آمد و خيمه‌هاي مظلوميت و شرافت خود را برافراشت و در طرف ديگر، حر بن يزيد با ياران و سپاهيان خويش نازل شد و خيمه‌هاي دشمني و قتال با آل پيامبر صلی الله علیه و آله را برپا نمود. | سپس فرمود: اين جا، مكان كرب و بلا و محل محنت و عنا است، پس فرود آييد كه منزل و خيمه‌گاه ما اين جا است. اين زمين، محل ريختن خون ما است و در اين مكان، قبرهاي ما واقع مي‌گردد. اين‌ها را جدم [[پیامبر اسلام | محمد]] مصطفي صلی الله علیه و آله به من خبر داده است. پس قافله حسيني در آن جا فرود آمد و خيمه‌هاي مظلوميت و شرافت خود را برافراشت و در طرف ديگر، حر بن يزيد با ياران و سپاهيان خويش نازل شد و خيمه‌هاي دشمني و قتال با آل پيامبر صلی الله علیه و آله را برپا نمود. | ||
| − | + | روز ورود امام حسين علیه‌السلام به سرزمين [[كربلا]] مصادف بود با روز پنج‌شنبه، دوم [[محرم]] سال 61 هجري قمري.<ref> نك: الارشاد ([[شیخ مفید]])، ص 416؛ [[منتهی الآمال]] ([[شیخ عباس قمی]])، ج 1، ص 320؛ الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص 871.</ref> بدين گونه، حركت امام حسين علیه‌السلام از [[مكه]] معظمه تا ورودش به كربلا، مدت بيست و چهار و يا بيست و پنج روز به طول انجامید. | |
==پانویس== | ==پانویس== | ||
نسخهٔ ۱۹ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۷:۱۷
|
تقویم هجری قمری |
| روز واقعه:2 محرم |
| سال 61 هجری قمری |
حضرت ابا عبدالله الحسين علیه‌السلام پس از دريافت نامه‌هاي فراوان اهالي كوفه، مبني بر رفتن آن حضرت به كوفه و بر عهده گرفتن قيام مردمي بر ضد بني‌اميه، در آغاز پسرعمويش مسلم بن عقيل علیه‌السلام را به نمايندگي خويش به آن ديار اعزام كرد. اهالي كوفه به ويژه شيعيان و محبان اهل بيت علیهم‌السلام از مسلم بن عقيل علیه‌السلام استقبال شاياني كرده و بيش از 18000 تن با وي بيعت كردند و مسلم بن عقيل علیه‌السلام پس از وصول اطمينان از صداقت كوفيان، نامه‌اي براي امام حسين علیه‌السلام نوشت و آن حضرت را به كوفه دعوت كرد و امام حسين علیه‌السلام در روز هشتم ذي الحجه سال 60 قمري به همراه خانواده، فاميلان و ياران خود عازم كوفه شد.
امام در بين راه در توقفگاه زرود، خبر شكست قيام شيعيان كوفه و شهادت مظلومانه مسلم بن عقيل علیه‌السلام بدست مزدوران عبيدالله بن زياد را دريافت كرد. با اين حال، به حركت اعتراضي خويش به سوي عراق ادامه داد. ولي پس از گذشتن از توقفگاه شراف با سپاه يك هزار نفري عبيدالله بن زياد به فرماندهي حر بن یزید ریاحی روبرو گرديد.
حر بن يزيد از سوي حصين بن نمير مأموريت داشت كه در جاده ميان مكه و كوفه به گشت زني پرداخته و در صورت برخورد با قافله امام حسين علیه‌السلام، آن را رديابي كرده و مانع ورودش به كوفه گردد. امام حسين علیه‌السلام به محض رويارويي با سپاه خسته و تشنه حر بن يزيد با آنان مهرباني كرد و همه را سيراب و از الطاف خويش برخوردار گردانيد.
حر بن يزيد در برابر مهرباني‌هاي آن حضرت، متأثر و منفعل شد و رفتاري غيرخصمانه در پيش گرفت. ولي بنا به فرمان عبيدالله بن زياد ناچار بود آن حضرت را تعقيب كرده و مانع ورودش به كوفه گردد. در توقفگاه عذيب هجانات، نامه‌اي از عمر بن سعد فرمانده نظامي سپاه عبيدالله بن زياد بدست حر بن يزيد رسيد و او را مأمور كرد كه بر امام حسين علیه‌السلام سخت گيرد و او را از بياباني خشك و فاقد آب و آباداني گذر دهد.
حر بن يزيد بر امام حسين علیه‌السلام سخت گرفت و او را به سرزميني غيرآباد وارد و مجبور به توقف نمود. امام حسين علیه‌السلام ناچار شد در آن جا توقف كرده و آن را خيمه‌گاه خويش قرار دهد. امام حسين علیه‌السلام پس از رسيدن به اين سرزمين، پرسيد نام اين مكان چيست؟ گفتند: كربلا. امام حسين علیه‌السلام همين كه نام كربلا را شنيد، گفت: اَللّهُمَّ اِنّي اَعوذُ بكَ مِنَ الكَربِ و البَلاءِ.
سپس فرمود: اين جا، مكان كرب و بلا و محل محنت و عنا است، پس فرود آييد كه منزل و خيمه‌گاه ما اين جا است. اين زمين، محل ريختن خون ما است و در اين مكان، قبرهاي ما واقع مي‌گردد. اين‌ها را جدم محمد مصطفي صلی الله علیه و آله به من خبر داده است. پس قافله حسيني در آن جا فرود آمد و خيمه‌هاي مظلوميت و شرافت خود را برافراشت و در طرف ديگر، حر بن يزيد با ياران و سپاهيان خويش نازل شد و خيمه‌هاي دشمني و قتال با آل پيامبر صلی الله علیه و آله را برپا نمود.
روز ورود امام حسين علیه‌السلام به سرزمين كربلا مصادف بود با روز پنج‌شنبه، دوم محرم سال 61 هجري قمري.[۱] بدين گونه، حركت امام حسين علیه‌السلام از مكه معظمه تا ورودش به كربلا، مدت بيست و چهار و يا بيست و پنج روز به طول انجامید.
پانویس
- ↑ نك: الارشاد (شیخ مفید)، ص 416؛ منتهی الآمال (شیخ عباس قمی)، ج 1، ص 320؛ الفتوح (ابن اعثم كوفي)، ص 871.
منابع
موسسه تبیان، نرم‌افزار دایرة‌المعارف چهارده معصوم علیهم‌السلام
منایع بیشتر:
وقایع الایام شیخ عباس قمی، 2 محرم.
 |
|||
| قبل از واقعه | |||
| شرح واقعه |
| ||
| پس از واقعه | |||
| بازتاب واقعه | |||
| وابسته ها | |||
