آیه 2 سوره نمل: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|هُدًى وَبُشْرَىٰ لِلْمُؤْمِنِينَ|سوره=27|آیه =2}} {{مشخصات آیه |شما...» ایجاد کرد) |
(←معانی کلمات آیه) |
||
(۱ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
==معانی کلمات آیه== | ==معانی کلمات آیه== | ||
− | «هُدیً»: هدایت. هادی | + | «هُدیً»: هدایت. هادی. «بُشْری»: مژده. مژدهرسان. |
== تفسیر آیه == | == تفسیر آیه == | ||
سطر ۵۰: | سطر ۵۰: | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
+ | سیمای سورهى نمل | ||
+ | |||
+ | اين سوره نود و سه آيه دارد و نام معروف آن به مناسبت آيهى 18 كه دربارهى داستان مورچگان و حضرت سليمان است، «نمل» مىباشد، ولى نام «سليمان» و «طاسين» نيز بر آن نهاده شده است. | ||
+ | |||
+ | تمام اين سوره در مكّه- در جريانها و مناسبتهاى مختلف- نازل شده و «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»* دوبار در آن آمده است؛ يكى در آغاز سوره و ديگرى در آيهى 30 در آغاز نامهى حضرت سليمان به ملكهى سبأ. | ||
+ | |||
+ | مبارزات چهار پيامبر بزرگ الهى، (موسى، سليمان، صالح و لوط عليهم السلام) با اقوام منحرف زمان خود در اين سوره آمده است كه مفصّلترين آن، برخورد حضرت سليمان با ملكهى سبأ و چگونگى ايمان آوردن او به خدا مىباشد. | ||
+ | |||
+ | سخن گفتن پرندگانى همچون هدهد و حشراتى چون مورچه، حضور افرادى از جنّ در لشگر و دربار سليمان و بالاخره آوردن تخت بلقيس از يمن به شام در يك چشم بهم زدن، بخشى ديگر از آيات اين سوره را به خود اختصاص داده است. | ||
+ | |||
+ | جلد 6 - صفحه 388 | ||
+ | |||
+ | |||
+ | بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ | ||
+ | |||
+ | به نام خداوند بخشنده مهربان | ||
+ | |||
+ | طس تِلْكَ آياتُ الْقُرْآنِ وَ كِتابٍ مُبِينٍ «1» | ||
+ | |||
+ | طا، سين. آن است آيات قرآن و كتاب روشنگر. | ||
+ | |||
هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُؤْمِنِينَ «2» الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ «3» | هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُؤْمِنِينَ «2» الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ «3» | ||
سطر ۷۶: | سطر ۹۷: | ||
5- قرآن براى مردم قابل درك است. «كِتابٍ مُبِينٍ» | 5- قرآن براى مردم قابل درك است. «كِتابٍ مُبِينٍ» | ||
− | 6- ارشاد و تبليغ، بايد با محتواى روشن و شيوهاى صريح و قاطع همراه باشد. | + | 6- ارشاد و تبليغ، بايد با محتواى روشن و شيوهاى صريح و قاطع همراه باشد. «تِلْكَ- مُبِينٍ» |
− | |||
− | «تِلْكَ- مُبِينٍ» | ||
7- هدايت، درجات و مراحلى دارد: هدايت ابتدايى: «هُدىً لِلنَّاسِ»* هدايت تكميلى: هُدىً ... لِلْمُؤْمِنِينَ | 7- هدايت، درجات و مراحلى دارد: هدايت ابتدايى: «هُدىً لِلنَّاسِ»* هدايت تكميلى: هُدىً ... لِلْمُؤْمِنِينَ | ||
سطر ۱۲۴: | سطر ۱۴۳: | ||
25- اهل يقين، تنها گروه خاصّى هستند. «هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ» تكرار كلمهى «هُمْ» نشانهى اين است كه اين گروه، گروه خاصّى هستند. | 25- اهل يقين، تنها گروه خاصّى هستند. «هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ» تكرار كلمهى «هُمْ» نشانهى اين است كه اين گروه، گروه خاصّى هستند. | ||
− | 26- مؤمنين برنده هستند؛ با نماز خودسازى مىكنند و با زكات مشكلات جامعه را حل و با يقين به معاد، آيندهى خود را تأمين مىكنند. يُقِيمُونَ الصَّلاةَ ... | + | 26- مؤمنين برنده هستند؛ با نماز خودسازى مىكنند و با زكات مشكلات جامعه را حل و با يقين به معاد، آيندهى خود را تأمين مىكنند. يُقِيمُونَ الصَّلاةَ ... الزَّكاةَ ... يُوقِنُونَ |
− | |||
− | الزَّكاةَ ... يُوقِنُونَ | ||
− | |||
− | |||
− | «يُوقِنُونَ» | + | 27- علم، به فراموشى تبديل مىشود ولى يقين، با توجّه دائمى همراه است. «يُوقِنُونَ» |
28- گمان و دانستن كافى نيست، باور قلبى و يقين لازم است. «يُوقِنُونَ» | 28- گمان و دانستن كافى نيست، باور قلبى و يقين لازم است. «يُوقِنُونَ» |
نسخهٔ کنونی تا ۲ اوت ۲۰۲۰، ساعت ۰۵:۳۷
<<1 | آیه 2 سوره نمل | 3>> | |||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
که هدایت و بشارت برای اهل ایمان است.
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
«هُدیً»: هدایت. هادی. «بُشْری»: مژده. مژدهرسان.
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
سیمای سورهى نمل
اين سوره نود و سه آيه دارد و نام معروف آن به مناسبت آيهى 18 كه دربارهى داستان مورچگان و حضرت سليمان است، «نمل» مىباشد، ولى نام «سليمان» و «طاسين» نيز بر آن نهاده شده است.
تمام اين سوره در مكّه- در جريانها و مناسبتهاى مختلف- نازل شده و «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ»* دوبار در آن آمده است؛ يكى در آغاز سوره و ديگرى در آيهى 30 در آغاز نامهى حضرت سليمان به ملكهى سبأ.
مبارزات چهار پيامبر بزرگ الهى، (موسى، سليمان، صالح و لوط عليهم السلام) با اقوام منحرف زمان خود در اين سوره آمده است كه مفصّلترين آن، برخورد حضرت سليمان با ملكهى سبأ و چگونگى ايمان آوردن او به خدا مىباشد.
سخن گفتن پرندگانى همچون هدهد و حشراتى چون مورچه، حضور افرادى از جنّ در لشگر و دربار سليمان و بالاخره آوردن تخت بلقيس از يمن به شام در يك چشم بهم زدن، بخشى ديگر از آيات اين سوره را به خود اختصاص داده است.
جلد 6 - صفحه 388
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان
طس تِلْكَ آياتُ الْقُرْآنِ وَ كِتابٍ مُبِينٍ «1»
طا، سين. آن است آيات قرآن و كتاب روشنگر.
هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُؤْمِنِينَ «2» الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ «3»
كه (وسيلهى) هدايت و بشارت براى اهل ايمان است. كسانى كه نماز بر پامىدارند و زكات مىپردازند و تنها ايشانند كه به آخرت يقين دارند.
نکته ها
زكات دو معنا دارد: يكى معناى خاص كه زكات معروف است و ديگرى معناى عام كه كمك به نيازمندان به هر نحو است. در اين آيه مراد معناى دوّم زكات است، زيرا اين سوره در مكّه نازل شده و دستور زكات رسمى در مدينه صادر شده است. «يُؤْتُونَ الزَّكاةَ»
كلمهى «مُبِينٍ» از «ابانة»، هم به معناى «روشن» به كار مىرود كه به اصطلاح فعل لازم است و هم به معناى «روشنگر» كه فعل متعدّى است.
پیام ها
1- يكى از سنّتهاى الهى اين است كه وحى را با برترى و مقامى كه دارد در دسترس انسان قرار دهد. «تِلْكَ»
2- دايرهى ارشاد از طريق گفتن و شنيدن، گستردهتر از نوشتن و خواندن است.
(كلمهى قرآن قبل از كتاب آمده است) «الْقُرْآنِ وَ كِتابٍ»
3- حركت انبيا فرهنگى و با قرائت و كتابت همراه است. «آياتُ الْقُرْآنِ وَ كِتابٍ»
جلد 6 - صفحه 389
4- قرآن، كتابى بس بزرگ است. ( «كِتابٍ»، بدون «الف و لام» و همراه با تنوين نشانهى عظمت است)
5- قرآن براى مردم قابل درك است. «كِتابٍ مُبِينٍ»
6- ارشاد و تبليغ، بايد با محتواى روشن و شيوهاى صريح و قاطع همراه باشد. «تِلْكَ- مُبِينٍ»
7- هدايت، درجات و مراحلى دارد: هدايت ابتدايى: «هُدىً لِلنَّاسِ»* هدايت تكميلى: هُدىً ... لِلْمُؤْمِنِينَ
8- از امتيازات قرآن، مكتوب بودن: «كِتابٍ» روشن و روشنگر بودن: «مُبِينٍ» هدايت كردن: «هُدىً» و بشارت دادن است. «بُشْرى»
9- رسالت اصلى قرآن، هدايت و بشارت است و توجّه قرآن به علوم و مسائل ديگر جنبى است. «هُدىً وَ بُشْرى»
10- ايمان، كليد هدايت و نجات است. «هُدىً وَ بُشْرى لِلْمُؤْمِنِينَ»
11- در هدايت شدن، قابليّت شرط اصلى است. «لِلْمُؤْمِنِينَ»
12- براى ترويج خوبىها، از خوبان تجليل كنيم. الَّذِينَ ...
13- در تجليل، محور كردار مردم است، نه نام وعنوان آنها. يُقِيمُونَ ... يُؤْتُونَ ...
14- عمل، نشانهى ايمان است. لِلْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ يُقِيمُونَ ...
15- حتّى مؤمنان اهل نماز و زكات براى تداوم كار خود به هدايت الهى نياز دارند. هُدىً ... لِلْمُؤْمِنِينَ الَّذِينَ ... در قيامت نيز انسان به مرحلهاى از هدايت محتاج است. «يَهْدِيهِمْ رَبُّهُمْ بِإِيمانِهِمْ» «1»
16- نمازى ارزش دارد كه با شرايط صحّت و كمال انجام گيرد. «يُقِيمُونَ» (معناىاقامهى نماز، انجام دادن آن با شرايط است)
17- رابطه با خداوند بر رابطه با مردم مقدّم است. «يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ»
«1». يونس، 9.
جلد 6 - صفحه 390
(نماز، قبل از زكات آمده است)
18- چون نماز و رابطه با خدا، زمينهساز ساير كارهاى خير است، نام آن در ابتدا آمده است. «الصَّلاةَ»
19- تداوم عمل، به عمل ارزش مىدهد. «يُقِيمُونَ- يُؤْتُونَ» (فعل مضارع نشانهى استمرار و تدوام است)
20- يكى از امتيازات اسلام اين است كه مسايل الهى و مردمى، معنوى و مادّى، اين جهانى و آن جهانى را در كنار هم قرار داده است. «الصَّلاةَ- الزَّكاةَ»
21- در تبليغ، اوّل كارهايى را مطرح كنيد كه براى مردم خرج ندارد. (اوّل نماز، بعد زكات) «الصَّلاةَ- الزَّكاةَ»
22- مؤمن در برابر مسايل اجتماعى و نياز محرومان و گرسنگان، احساس مسئوليّت مىكند. «يُؤْتُونَ الزَّكاةَ»
23- هركجا حسّاسيّت لازم است، كلام را تكرار كنيد. (نماز وزكات با يك كلمه «الَّذِينَ» آمده، ولى يقين به معاد با دو بار كلمهى «هُمْ» بكار رفته است.)
24- نماز و زكاتى ارزش دارد كه با ايمان به معاد همراه باشد. «وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ»
25- اهل يقين، تنها گروه خاصّى هستند. «هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ يُوقِنُونَ» تكرار كلمهى «هُمْ» نشانهى اين است كه اين گروه، گروه خاصّى هستند.
26- مؤمنين برنده هستند؛ با نماز خودسازى مىكنند و با زكات مشكلات جامعه را حل و با يقين به معاد، آيندهى خود را تأمين مىكنند. يُقِيمُونَ الصَّلاةَ ... الزَّكاةَ ... يُوقِنُونَ
27- علم، به فراموشى تبديل مىشود ولى يقين، با توجّه دائمى همراه است. «يُوقِنُونَ»
28- گمان و دانستن كافى نيست، باور قلبى و يقين لازم است. «يُوقِنُونَ»
تفسير نور(10جلدى)، ج6، ص: 391
پانویس
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم