آیه 64 سوره انعام: تفاوت بین نسخهها
(صفحهای تازه حاوی «{{قرآن در قاب|قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْهَا وَمِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَ...» ایجاد کرد) |
|||
(۳ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۱ کاربر نشان داده نشده) | |||
سطر ۴۱: | سطر ۴۱: | ||
</tabber> | </tabber> | ||
==معانی کلمات آیه== | ==معانی کلمات آیه== | ||
− | + | كرب: (بر وزن شرم) اندوه يا اندوه شديد.<ref>تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی</ref> | |
− | == تفسیر آیه == | + | ==تفسیر آیه== |
<tabber> | <tabber> | ||
تفسیر نور= | تفسیر نور= | ||
سطر ۵۰: | سطر ۵۰: | ||
{{ نمایش فشرده تفسیر| | {{ نمایش فشرده تفسیر| | ||
+ | قُلْ مَنْ يُنَجِّيكُمْ مِنْ ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً لَئِنْ أَنْجانا مِنْ هذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ «63» | ||
+ | |||
+ | بگو: چه كسى شمارا از تاريكىهاى خشكى و دريا (به هنگام درماندگى) نجات مىدهد؟ وقتى كه او را آشكارا و پنهان مىخوانيد (و مىگوييد:) اگر خداوند از اين ظلمت ما را رهايى دهد، از شكرگزاران خواهيم بود. | ||
+ | |||
قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ «64» | قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ «64» | ||
سطر ۶۰: | سطر ۶۴: | ||
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند: بهترين دعا، دعاى با صداى آهسته و خُفيه است و از جمعى كه با صداى بلند دعا مىخواندند، انتقاد كرد و فرمود: خداوند شنوا و نزديك است. «1» | پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند: بهترين دعا، دعاى با صداى آهسته و خُفيه است و از جمعى كه با صداى بلند دعا مىخواندند، انتقاد كرد و فرمود: خداوند شنوا و نزديك است. «1» | ||
− | در آيهى 12 سورهى يونس نيز آمده است: انسان هنگام خطر، به ياد خدا مىافتد و او را مىخواند، امّا «فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا إِلى ضُرٍّ مَسَّهُ» | + | در آيهى 12 سورهى يونس نيز آمده است: انسان هنگام خطر، به ياد خدا مىافتد و او را مىخواند، امّا «فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا إِلى ضُرٍّ مَسَّهُ» همين كه مشكلش حل شد، سرش را پايين انداخته و مىرود، گويا ما را اصلًا صدا نزده است. |
شدايد براى انسان، چهار حالت به وجود مىآورد: احساس نياز، تضرّع، اخلاص و التزام به شكرگزارى. آرى، شدايد و سختىها و قطع شدن اسباب مادّى، روح خداجويى را شكوفا مىكند و انسان در مشكلات، دست خدا را مىبيند. | شدايد براى انسان، چهار حالت به وجود مىآورد: احساس نياز، تضرّع، اخلاص و التزام به شكرگزارى. آرى، شدايد و سختىها و قطع شدن اسباب مادّى، روح خداجويى را شكوفا مىكند و انسان در مشكلات، دست خدا را مىبيند. | ||
− | + | ----- | |
«1». تفسير نورالثقلين. | «1». تفسير نورالثقلين. | ||
سطر ۷۰: | سطر ۷۴: | ||
===پیام ها=== | ===پیام ها=== | ||
− | 1- يكى از شيوههاى تبليغ و موعظه، سؤال از وجدان مردم است. «مَنْ يُنَجِّيكُمْ» | + | 1- يكى از شيوههاى تبليغ و موعظه، سؤال از وجدان مردم است. «مَنْ يُنَجِّيكُمْ» |
− | |||
− | |||
− | + | 2- يادآورى و توجّهدادن انسان به خلوص، از بهترين روشهاى خداشناسى است. «تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» | |
− | «تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» | + | 3- انسان در سختىها و شدايد، دست از كفر و شرك برداشته و موحّد مىشود. «تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً» |
− | 4- انسان مشرك به تعهّدات خود در برابر خدا بىوفاست. «ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ» | + | 4- انسان مشرك به تعهّدات خود در برابر خدا بىوفاست. «ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ» |
5- از بدترين انواع ناسپاسى انسان، شرك است. لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ ... ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ | 5- از بدترين انواع ناسپاسى انسان، شرك است. لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ ... ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ | ||
− | 6- راحتى و احساس رهايى و بىنيازى، زمينهى غفلت از خدا و شرك به اوست. | + | 6- راحتى و احساس رهايى و بىنيازى، زمينهى غفلت از خدا و شرك به اوست. «قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ» |
− | |||
− | «قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ» | ||
}} | }} | ||
سطر ۹۳: | سطر ۹۳: | ||
{{نمایش فشرده تفسیر| | {{نمایش فشرده تفسیر| | ||
− | |||
قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ (64) | قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ (64) | ||
سطر ۱۳۸: | سطر ۱۳۷: | ||
===برگزیده تفسیر نمونه=== | ===برگزیده تفسیر نمونه=== | ||
{{نمایش فشرده تفسیر| | {{نمایش فشرده تفسیر| | ||
+ | (آیه 64) | ||
+ | |||
+ | «ولی ای پیامبر به آنها بگو: خداوند شما را از این تاریکیها و از هر گونه غم و اندوه دیگر نجات می دهد (و بارها نجات داده است) ولی پس از رهایی باز همان راه شرک و کفر را می پویید» (قُلِ اللّهُ ینَجِّیکم مِنها وَ مِن کلِّ کربٍ ثُمَّ أَنتُم تُشرِکونَ). | ||
}} | }} | ||
سطر ۱۶۰: | سطر ۱۶۲: | ||
==پانویس== | ==پانویس== | ||
− | <div style="font-size:smaller"><references/></div> | + | <div style="font-size:smaller"><references /></div> |
==منابع== | ==منابع== | ||
− | * [[تفسیر نور]]، [[محسن قرائتی]]، [[تهران]]:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم | + | |
− | * [[اطیب البیان فی تفسیر القرآن]]، [[سید عبدالحسین طیب]]، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم | + | *[[تفسیر نور]]، [[محسن قرائتی]]، [[تهران]]:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم |
− | * [[تفسیر اثنی عشری]]، [[حسین حسینی شاه عبدالعظیمی]]، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول | + | *[[اطیب البیان فی تفسیر القرآن]]، [[سید عبدالحسین طیب]]، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم |
− | * [[تفسیر روان جاوید]]، [[محمد ثقفی تهرانی]]، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم | + | *[[تفسیر اثنی عشری]]، [[حسین حسینی شاه عبدالعظیمی]]، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول |
− | * [[برگزیده تفسیر نمونه]]، [[ناصر مکارم شیرازی]] و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش | + | *[[تفسیر روان جاوید]]، [[محمد ثقفی تهرانی]]، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم |
− | * [[تفسیر راهنما]]، [[علی اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[قم]]:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم | + | *[[برگزیده تفسیر نمونه]]، [[ناصر مکارم شیرازی]] و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش |
+ | *[[تفسیر راهنما]]، [[علی اکبر هاشمی رفسنجانی]]، [[قم]]:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم | ||
[[رده:آیات سوره انعام]] | [[رده:آیات سوره انعام]] | ||
[[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]] | [[رده:ترجمه و تفسیر آیات قرآن]] |
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۱۹، ساعت ۱۰:۰۱
<<63 | آیه 64 سوره انعام | 65>> | |||||||||||||
|
محتویات
ترجمه های فارسی
بگو: خداست که شما را از آن تاریکیها نجات میدهد و از هر اندوهی میرهاند، باز هم به او شرک میآورید.
بگو: خدا شما را از آن [سختی ها] و از هر اندوهی نجات می دهد، باز شما به او شرک می ورزید [و به ناسپاسی می گرایید.]
بگو: «خداست كه شما را از آن [تاريكيها] و از هر اندوهى مىرهاند، باز شما شرك مىورزيد.»
بگو: خداست كه شما را از آن مهلكه و از هر اندوهى مىرهاند، باز هم بدو شرك مىآوريد.
بگو: «خداوند شما را از اینها، و از هر مشکل و ناراحتی، نجات میدهد؛ باز هم شما برای او شریک قرار میدهید! (و راه کفر میپویید.)»
ترجمه های انگلیسی(English translations)
معانی کلمات آیه
كرب: (بر وزن شرم) اندوه يا اندوه شديد.[۱]
تفسیر آیه
تفسیر نور (محسن قرائتی)
قُلْ مَنْ يُنَجِّيكُمْ مِنْ ظُلُماتِ الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً لَئِنْ أَنْجانا مِنْ هذِهِ لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ «63»
بگو: چه كسى شمارا از تاريكىهاى خشكى و دريا (به هنگام درماندگى) نجات مىدهد؟ وقتى كه او را آشكارا و پنهان مىخوانيد (و مىگوييد:) اگر خداوند از اين ظلمت ما را رهايى دهد، از شكرگزاران خواهيم بود.
قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ «64»
بگو: خداوند شما را از اين ظلمتها و از هر ناگوارى ديگر نجات مىدهد، باز شما (به جاى سپاس)، شرك مىورزيد.
نکته ها
كلمهى «تَضرُّع» به معناى دعاى آشكار و كلمهى «خُفْيَةً» به معناى دعاى پنهان است.
پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله فرمودند: بهترين دعا، دعاى با صداى آهسته و خُفيه است و از جمعى كه با صداى بلند دعا مىخواندند، انتقاد كرد و فرمود: خداوند شنوا و نزديك است. «1»
در آيهى 12 سورهى يونس نيز آمده است: انسان هنگام خطر، به ياد خدا مىافتد و او را مىخواند، امّا «فَلَمَّا كَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَنْ لَمْ يَدْعُنا إِلى ضُرٍّ مَسَّهُ» همين كه مشكلش حل شد، سرش را پايين انداخته و مىرود، گويا ما را اصلًا صدا نزده است.
شدايد براى انسان، چهار حالت به وجود مىآورد: احساس نياز، تضرّع، اخلاص و التزام به شكرگزارى. آرى، شدايد و سختىها و قطع شدن اسباب مادّى، روح خداجويى را شكوفا مىكند و انسان در مشكلات، دست خدا را مىبيند.
«1». تفسير نورالثقلين.
جلد 2 - صفحه 480
پیام ها
1- يكى از شيوههاى تبليغ و موعظه، سؤال از وجدان مردم است. «مَنْ يُنَجِّيكُمْ»
2- يادآورى و توجّهدادن انسان به خلوص، از بهترين روشهاى خداشناسى است. «تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً»
3- انسان در سختىها و شدايد، دست از كفر و شرك برداشته و موحّد مىشود. «تَدْعُونَهُ تَضَرُّعاً وَ خُفْيَةً»
4- انسان مشرك به تعهّدات خود در برابر خدا بىوفاست. «ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ»
5- از بدترين انواع ناسپاسى انسان، شرك است. لَنَكُونَنَّ مِنَ الشَّاكِرِينَ ... ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ
6- راحتى و احساس رهايى و بىنيازى، زمينهى غفلت از خدا و شرك به اوست. «قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ»
تفسیر اثنی عشری (حسینی شاه عبدالعظیمی)
قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ (64)
قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ: بگو اى پيغمبر، خداوند سبحان نجات دهد شما را از اندوه ظلمات بر و بحر و از هر غصه و غمى كه غير آن باشد ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ: پس شما دوباره به شرك رجوع كرده به عهد خود وفا نمىكنيد.
نكته- وضع «تشركون» در موضع «تشكرون» تنبيه است بر آنكه هر كه شرك آورد در عبادت خدا، گوئيا اصلا حق سبحانه را نپرستيده، و لذا شخص موحد بايد چهار مقام توحيد را دارا باشد: توحيد ذاتى. توحيد صفاتى. توحيد افعالى. توحيد عبادتى. و اخلال به يكى از اين چهار از جرگه موحدين خارج و در زمره مشركين داخل خواهد بود.
تفسیر روان جاوید (ثقفى تهرانى)
قُلِ اللَّهُ يُنَجِّيكُمْ مِنْها وَ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ ثُمَّ أَنْتُمْ تُشْرِكُونَ (64)
ترجمه
بگو خدا نجات مىدهد شما را از آن و از هر اندوهى پس شما شرك مىآوريد.
تفسير
رحمت الهى هميشه شامل حال بندگان هست و در مواقع شدّت و غير آن هر اندوهى باشد دستگيرى فرموده رفع همّ و غم را مينمايد ولى بندگان عهدشكن بعد از آنكه خداوند آنها را از شدت و اندوه نجات داد بحال اول خود عود مىكنند اگر عاصى باشند بمعصيت و اگر مشرك بودند بشرك ..
اطیب البیان (سید عبدالحسین طیب)
قُلِ اللّهُ يُنَجِّيكُم مِنها وَ مِن كُلِّ كَربٍ ثُمَّ أَنتُم تُشرِكُونَ (64)
بگو خداوند نجات ميدهد شما را از اينکه ظلمات و از هر كرب و محنتي پس از اينکه شما شرك ميآوريد.
قُلِ اللّهُ يُنَجِّيكُم هر بنده در تمادي عمر خود بسيار مواقع را مشاهده كرده که نزديك بهلاكت رسيده و تمام دربها بروي او بسته شد، و تمام اسباب نجات منقطع شده و فقط حفظ الهي او را نجات بخشيده و در آن حال نذوراتي دارد و معاهداتي با خدا مينمايد و توبه ميكند و عازم بر انجام وظيفه عبوديت ميشود لكن پس از نجات همه اينها را فراموش ميكند و بهمان طريقه فاسده خود مشي ميكند وَ إِذا مَسَّ الإِنسانَ الضُّرُّ دَعانا لِجَنبِهِ أَو قاعِداً أَو قائِماً فَلَمّا كَشَفنا عَنهُ ضُرَّهُ مَرَّ كَأَن لَم يَدعُنا إِلي ضُرٍّ مَسَّهُ يونس آيه 13.
منها مرجع ضمير ظلمات است که در آيه قبل فرموده وَ مِن كُلِّ كَربٍ
جلد 7 - صفحه 100
كرب بلا و محنت و شدّت است و اقسام بليات بسيار است: بلاي فقر، تصادفات، امراض صعبه، گرفتار ظالم و سارق شدن، فراق احبّه، اضطراب خيال، خوف از پيشآمدها و غير اينها که خداوند در مورد خود از بندهگانش دفع بليات و كشف كربات و رفع مضرات فرموده و مع ذلک اينکه انسان خيره سر دست از كردار زشت خود بر نميدارد و متنبه نميشود و بهمان عقيده فاسده خود باقي ميماند ثُمَّ أَنتُم تُشرِكُونَ همان بتپرستي با اينكه ميداند که اينکه بتها خردلي از آنها بروز و ظهوري در انجاح مقاصد و كشف كربات ندارند و همين معامله خداوند حجت را بر بنده تمامتر كند و عقوبتش بيشتر گردد. و همين استدراج است تا معاصي آنها بيشتر شود و طغيان آنها زيادتر گردد.
برگزیده تفسیر نمونه
(آیه 64)
«ولی ای پیامبر به آنها بگو: خداوند شما را از این تاریکیها و از هر گونه غم و اندوه دیگر نجات می دهد (و بارها نجات داده است) ولی پس از رهایی باز همان راه شرک و کفر را می پویید» (قُلِ اللّهُ ینَجِّیکم مِنها وَ مِن کلِّ کربٍ ثُمَّ أَنتُم تُشرِکونَ).
سایرتفاسیر این آیه را می توانید در سایت قرآن مشاهده کنید:
تفسیر های فارسی
ترجمه تفسیر المیزان
تفسیر خسروی
تفسیر عاملی
تفسیر جامع
تفسیر های عربی
تفسیر المیزان
تفسیر مجمع البیان
تفسیر نور الثقلین
تفسیر الصافی
تفسیر الکاشف
پانویس
- ↑ تفسیر احسن الحدیث، سید علی اکبر قرشی
منابع
- تفسیر نور، محسن قرائتی، تهران:مركز فرهنگى درسهايى از قرآن، 1383 ش، چاپ يازدهم
- اطیب البیان فی تفسیر القرآن، سید عبدالحسین طیب، تهران:انتشارات اسلام، 1378 ش، چاپ دوم
- تفسیر اثنی عشری، حسین حسینی شاه عبدالعظیمی، تهران:انتشارات ميقات، 1363 ش، چاپ اول
- تفسیر روان جاوید، محمد ثقفی تهرانی، تهران:انتشارات برهان، 1398 ق، چاپ سوم
- برگزیده تفسیر نمونه، ناصر مکارم شیرازی و جمعي از فضلا، تنظیم احمد علی بابایی، تهران: دارالکتب اسلامیه، ۱۳۸۶ش
- تفسیر راهنما، علی اکبر هاشمی رفسنجانی، قم:بوستان كتاب(انتشارات دفتر تبليغات اسلامي حوزه علميه قم)، 1386 ش، چاپ پنجم